IPPB5/423-417/13-2/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2013 r. (data wpływu 3 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:

* wydatków ponoszonych na zakup artykułów spożywczych zużywanych podczas spotkań z kontrahentami - jest nieprawidłowe,

* wydatków ponoszonych na zakup artykułów spożywczych zużywanych przez pracowników podczas spotkań, narad oraz szkoleń - jest prawidłowe,

* wydatków ponoszonych na zakup napojów dla pracowników w związku z realizacją obowiązków wynikających z odrębnych przepisów - jest prawidłowe.

W dniu 3 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:

* wydatków ponoszonych na zakup artykułów spożywczych zużywanych podczas spotkań z kontrahentami,

* wydatków ponoszonych na zakup artykułów spożywczych zużywanych przez pracowników podczas spotkań, narad oraz szkoleń,

* wydatków ponoszonych na zakup napojów dla pracowników w związku z realizacją obowiązków wynikających z odrębnych przepisów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest polską spółką kapitałową, opodatkowaną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości osiąganych dochodów. Rok podatkowy Spółki jest tożsamy z rokiem kalendarzowym. Spółka jest zarejestrowanym polskim podatnikiem VAT czynnym.

Działalność gospodarcza Spółki obejmuje m.in. takie czynności jak: zarządzanie nieruchomościami, zagospodarowanie, wynajem, kupno i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek, zarządzanie nieruchomościami na zlecenie, wykonywanie robót ogólnobudowlanych w zakresie obiektów inżynierskich i budowlanych, działalność geodezyjną i poligraficzną, działalność polegającą na pośrednictwie finansowym, zarządzaniu funduszami inwestycyjnymi i zbiorczym portfelem papierów wartościowych, działalność związaną z zarządzaniem holdingiem i inną działalność według KRS. W przeważającej części Spółka dokonuje czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Ponieważ Spółka wykonuje czynności, w związku z którymi przysługuje Spółce prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, a także czynności, w związku z którymi Spółce takie prawo nie przysługuje, oraz nie ma możliwości wyodrębnienia w całości kwot podatku naliczonego związanych z poszczególnymi czynnościami, Spółka dokonuje odliczenia podatku naliczonego według proporcji, określonej zgodnie z przepisami art. 90 ustawy o VAT (w roku 2013 r. wstępny wskaźnik proporcji pozwalający na odliczenie podatku naliczonego wynosi 86%).

W celu wykonania swoich zadań Spółka zatrudnia pracowników, współpracowników (w ramach umów cywilnoprawnych) oraz utrzymuje szerokie kontakty handlowe z innymi podmiotami gospodarczymi. Na potrzeby działalności gospodarczej Spółka dokonuje zakupu wody pitnej (gazowanej i niegazowanej), kawy, herbaty, cukru, mleka, śmietanki do kawy, soków, drobnych artykułów spożywczych w postaci ciastek i słodyczy, kanapek lub owoców. Powyższe produkty są udostępniane w siedzibie lub oddziałach Spółki podczas pełnienia obowiązków służbowych: (i) pracownikom i współpracownikom w trakcie spotkań, narad lub szkoleń wewnętrznych, często trwających wiele godzin w ciągu dnia, (ii) kontrahentom odwiedzającym Spółkę w celach biznesowych, związanych z działalnością Spółki. Ponadto Spółka zobowiązana jest na podstawie przepisów prawa pracy udostępniać pracownikom w czasie pracy wodę lub inne napoje, co też czyni poprzez zakup wody pitnej, ewentualnie soków, a także kawy, herbaty, mleka i cukru do samodzielnego przygotowania napojów przez pracowników. Artykuły te są powszechnie dostępne dla pracowników w specjalnie przygotowanych, odrębnych pomieszczeniach, przeznaczonych na potrzeby socjalne pracowników.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego Spółka ma prawo do odliczenia VAT naliczonego od zakupionych napojów i drobnych artykułów spożywczych takich jak m.in. kawa, herbata, mleko, soki, woda mineralna, a także ciastka, słodycze, kanapki czy owoce i nie ma obowiązku naliczania podatku VAT należnego.

2. Czy wydatki na napoje i drobne artykuły spożywcze takie jak np. kawa, herbata, mleko, soki, woda mineralna, a także ciastka, słodycze, kanapki czy owoce, zużywane w sposób przedstawiony w stanie faktycznym, mogą być uznane za wydatki stanowiące koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o p.d.o.p.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest wykładnia przepisów w zakresie pytania oznaczonego nr 2.

Wniosek Spółki w zakresie pytania oznaczonego nr 1 zostanie rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Stanowisko podatnika w zakresie podatku CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na napoje i drobne artykuły spożywcze takie jak np. kawa, herbata, mleko, soki, woda mineralna, a także ciastka, słodycze, kanapki czy owoce, zużywane w sposób przedstawiony w stanie faktycznym, mogą być uznane za wydatki stanowiące koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. Jak wynika z treści tego przepisu, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1. Innymi słowy za koszty uzyskania przychodów uznaje się wydatki, które służą bezpośrednio uzyskaniu określonego przychodu. uzyskaniu potencjalnego przychodu, a także koszty ogólne służące zabezpieczeniu lub zachowaniu źródła przychodów, tj. służące prowadzeniu działalności gospodarczej jako całości. Te koszty ogólne prowadzenia działalności mogą dotyczyć nabywanych towarów i usług służących np. działaniom reklamowym skierowanym do aktualnych i potencjalnych klientów, utrzymaniu biur i infrastruktury technicznej, zapewnieniu dostawy mediów, czy też zapewnieniu odpowiednich warunków pracy pracownikom poprzez realizację obowiązków z zakresu Bezpieczeństwa i Higieny Pracy i inne świadczenia na rzecz pracowników. Związek tego typu wydatków z uzyskiwanymi lub potencjalnymi przychodami podatnika jest niewątpliwy i co do zasady, wydatki takie stanowią koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy p.d.o.p.

W odniesieniu do nabywanych przez Wnioskodawcę i zużywanych na potrzeby przedsiębiorstwa napojów i innych artykułów spożywczych, należy stwierdzić, że istnieją przesłanki uznania takich wydatków za koszt uzyskania przychodów w świetle art. 15 ust. 1 ustawy p.d.o.p. Przede wszystkim, udostępnienie pracownikom wody pitnej lub innych napojów (w tym produktów do ich samodzielnego przygotowania na terenie przedsiębiorstwa, tj. kawy, herbaty, mleka i cukru) jest niczym innym jak realizacją obowiązków wynikających z przepisów prawa pracy. Zgodnie z treścią art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych. Stosownie zaś do treści art. 23715 § 1 Kodeksu pracy, Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, ogólnie obowiązujące przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące prac wykonywanych w różnych gałęziach pracy. Przepisy wykonawcze regulujące powyższe obowiązki to m.in. Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 z późn. zm.), gdzie w § 112 wskazano, iż pracodawca jest obowiązany zapewnić wszystkim pracownikom wodę zdatną do picia lub inne napoje, a pracownikom zatrudnionym stale lub okresowo w warunkach szczególnie uciążliwych zapewnić oprócz wody, inne napoje. Tak więc wydatki na realizację postanowień przepisów BHP stanowią jeden z warunków prowadzenia działalności gospodarczej w zgodzie z obowiązującymi przepisami. Innymi słowy, są to świadczenia dla pracowników (tzw. koszty pracownicze) wynikające bezpośrednio z przepisów prawa, i jako takie stanowią koszty uzyskania przychodów, jako pośrednio związane z zatrudnieniem. Ponadto udostępnienie pracownikom, w trakcie wewnętrznych spotkań, narad lub szkoleń, często odbywanych przy współudziale zewnętrznego prelegenta, innych artykułów spożywczych (np. słodyczy, ciastek czy ewentualnie owoców lub w wyjątkowych sytuacjach kanapek), choć nie służy wykonaniu obowiązków wynikających z przepisów prawa pracy, ma na celu realizację zadań przedsiębiorstwa, tj. ogólnie rzecz ujmując uzyskanie przychodów, poprawę wyniku finansowego, zapobieżeniu stratom itp. Są to wydatki jak najbardziej celowe i uzasadnione z gospodarczego punktu widzenia - służą sprawnemu i terminowemu wykonywaniu powierzonych zadań, w szczególności, gdy dochodzi do spotkań z klientami, a także służą ogólnej poprawie warunków wykonywania zadań służbowych.

Odnośnie zużycia napojów bezalkoholowych oraz drobnych artykułów spożywczych w siedzibie lub oddziałach Spółki przez kontrahentów krajowych lub zagranicznych reprezentantów urzędów państwowych, Wnioskodawca uważa, że zużycie to pozostaje w związku przyczynowo - skutkowym z faktycznie uzyskiwanymi lub potencjalnymi przychodami Spółki. Wobec tego, wydatki te również powinny być uznane za koszt uzyskania przychodów na podstawie regulacji art. 15 ust. 1 ustawy p.d.o.p. Należy bowiem wskazać, że drobny poczęstunek w postaci kawy, herbaty, ewentualnie soków, a także ciastek czy słodyczy, dostępny w trakcie spotkań z kontrahentami, ściśle związany jest z realizacją zadań przedsiębiorstwa. Spotkania te bowiem dotyczą ściśle działalności Spółki, tj. prowadzone są negocjacje zmierzające do uzyskania przez Wnioskodawcę jak najlepszych dlań rezultatów, przekładających się na wymierne korzyści w postaci przychodów, ograniczenia kosztów czy unikania lub znacznego ograniczenia ryzyka gospodarczego. W efekcie spotkania te przyczyniają się do ogólnego rozwoju działalności Spółki, służą utrzymaniu dobrych relacji z aktualnymi kontrahentami oraz pozyskiwaniu nowych partnerów biznesowych. Drobny poczęstunek w trakcie takich spotkań jest zwykłym przejawem kultury i nie stanowi celu samego w sobie spotkania, lecz jedynie stworzeniu odpowiedniej atmosfery biznesowej. Podawane napoje i drobne artykuły spożywcze stanowią niejako "materiał" służący zorganizowaniu i obsłudze spotkania biznesowego w zgodzie z obowiązującymi w biznesie standardami. Tu Wnioskodawca pragnie zastrzec, iż działanie polegające na serwowaniu drobnego poczęstunku w trakcie spotkań z kontrahentami/przedstawicielami urzędów państwowych ma wymiar jedynie symboliczny i nie odbiega od ogólnie przyjętych kanonów biznesowych, w szczególności koszt jednostkowy zużytych napojów (np. kawy, herbaty, soków, mleka), ciastek czy słodyczy jest nieznacznej wartości.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że argumenty powyższe, przemawiające za możliwością uznania wydatków na napoje i drobne artykułu spożywcze, zużywane przez pracowników w ramach świadczeń BHP, pracowników i współpracowników uczestniczących w spotkaniach, naradach czy szkoleniach wewnętrznych, a także przez klientów odwiedzających Wnioskodawcę, za koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy p.d.o.p., znajdują potwierdzenie w licznych indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego, m.in. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 6 marca 2013 r., znak IPTPB3/423-433/12-4/MF, interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 maja 2012 r., znak IPPB5/423-165/12-2/JC, interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 24 lutego 2012 r., znak IBPBI/1/415-1215/11/ESZ czy interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 12 marca 2012 r., znak IPTPB3/423-318/11-4/PM. Wnioskodawca pragnie tym samym podkreślić, iż rozumie, że powołane interpretacje prawa podatkowego zostały wydane w indywidualnych sprawach innych podatników, jednak prezentują one dość powszechnie ugruntowane poglądy, które zasługują na uwagę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:

* wydatków ponoszonych na zakup artykułów spożywczych zużywanych podczas spotkań z kontrahentami - za nieprawidłowe,

* wydatków ponoszonych na zakup artykułów spożywczych zużywanych przez pracowników podczas spotkań, narad oraz szkoleń - za prawidłowe,

* wydatków ponoszonych na zakup napojów dla pracowników w związku z realizacją obowiązków wynikających z odrębnych przepisów - za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm. dalej jako: u.p.d.o.p.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powyższych przepisów wynika, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.

Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów.

Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Kosztami podatkowymi są m.in. tzw. "koszty pracownicze". Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników.

Zaznaczyć jednakże należy, iż nie każdy wydatek (świadczenie) na rzecz pracownika, może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów pracodawcy. Pracodawca może bowiem zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tylko te wydatki na rzecz pracowników, które pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i z uzyskiwanymi przez niego przychodami, a jednocześnie wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy ponadto wskazać, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów, obciąża Podatnika.

Natomiast na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy do katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów zaliczają się koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu "reprezentacja", ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Próbę zdefiniowania tego pojęcia podjął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 25 stycznia 2012 r. sygn. akt II FSK 1445/10. Sąd ten stwierdził, iż wykładnia terminu "reprezentacja" użyta przez ustawodawcę w art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. wymaga odwołania się do rozumienia powyższego pojęcia w języku prawnym i prawniczym, zgodnie z który oznacza "przedstawicielstwo, występowanie w czyimś imieniu, w czyimś interesie", a nie "wystawność, okazałość, wytworność".

Ponadto w ocenie NSA, norma art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. nie zawiera żadnych wyjątków, tak odnoszących się do miejsca, w którym obowiązki przedstawicielskie są realizowane, jak i do wystawności lub braku wystawności w zakresie nabywania usług gastronomicznych, zakupu żywności lub napojów. Należy zatem stwierdzić, że wydatki na wszelkie tego typu usługi i artykuły, wiążące się z reprezentowaniem podatnika lub prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa, nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów - niezależnie także od tego, czy usługi te i zakupione artykuły były wykorzystywane w kontaktach z kontrahentami w siedzibie przedsiębiorstwa (zakładu), czy też poza nią. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, Wnioskodawca na potrzeby działalności gospodarczej dokonuje zakupu wody pitnej (gazowanej i niegazowanej), kawy, herbaty, cukru, mleka, śmietanki do kawy, soków, drobnych artykułów spożywczych w postaci ciastek i słodyczy, kanapek lub owoców. Powyższe produkty są udostępniane w siedzibie lub oddziałach Spółki podczas pełnienia obowiązków służbowych: (i) pracownikom i współpracownikom w trakcie spotkań, narad lub szkoleń wewnętrznych, często trwających wiele godzin w ciągu dnia, (ii) kontrahentom odwiedzającym Spółkę w celach biznesowych, związanych z działalnością Spółki. Ponadto Spółka zobowiązana jest na podstawie przepisów prawa pracy udostępniać pracownikom w czasie pracy wodę lub inne napoje, co też czyni poprzez zakup wody pitnej, ewentualnie soków, a także kawy, herbaty, mleka i cukru do samodzielnego przygotowania napojów przez pracowników. Artykuły te są powszechnie dostępne dla pracowników w specjalnie przygotowanych, odrębnych pomieszczeniach, przeznaczonych na potrzeby socjalne pracowników.

Mając na uwadze powyższe rozważania oraz obowiązujące uregulowania prawne, stwierdzić należy, iż wydatki na nabycie artykułów spożywczych, zużywanych podczas spotkań z kontrahentami, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Przedmiotowe wydatki spełniają przesłankę kosztów reprezentacji, bowiem w sposób pośredni promują oraz kreują pozytywny wizerunku Wnioskodawcy, tym samym mieszczą się w katalogu wydatków nieuznawanych przez ustawodawcę za koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem tut. Organu inny charakter mają natomiast wydatki ponoszone na zakup artykułów spożywczych, zużywanych podczas spotkań, narad oraz szkoleń, o których mowa powyżej, w części ponoszone na rzecz pracowników. Wydatki te nie mieszczą się w negatywnym katalogu wydatków nieuznawanych przez ustawodawcę za koszty uzyskania przychodów i jako takie spełniają przesłanki zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ww. ustawy, jako pośrednie koszty uzyskania przychodów. Również wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na nabycie napojów (bezalkoholowych), zużywanych przez pracowników podczas bieżącej pracy, do których zobowiązany jest przepisami prawa pracy, spełniają przesłankę zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów na ogólnych zasadach zawartych w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednakże pamiętać należy, iż z faktu niezaliczenia danej kategorii wydatku do wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów na podstawie wyłączenia zawartego w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie wynika automatyczny wniosek, że wydatek ten może stanowić koszt uzyskania przychodów. Wydatek ten musi bowiem spełniać przesłanki zawarte w ogólnej zasadzie zawartej w art. 15 ust. 1 tej ustawy, tj. być poniesionym w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Tym samym, jeśli spotkanie pracowników nie służy np. celom szkoleniowym, konsultacyjnym, integracyjnym, motywacyjnym, a jedynie np. wspólnej konsumpcji nabywanych posiłków, to również tego typu wydatki nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, bowiem wydatki takie nie mają związku z uzyskiwanymi przychodami.

Reasumując, uznać należy za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym wydatki poniesione na zakup artykułów spożywczych w całości powinien zakwalifikować do kosztów uzyskania przychodów na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, iż są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie są wiążące dla Organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim, wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.