IPPB5/423-393/13-2/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 16 maja 2013 r. (data wpływu 23 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wynagrodzenia wypłacanego na rzecz nierezydentów z tytułu świadczonych usług konferencyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 23 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wynagrodzenia wypłacanego na rzecz nierezydentów tytułu świadczonych usług konferencyjnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: Spółka) jest podmiotem zajmującym się sprzedażą kosmetyków, która realizowana jest za pośrednictwem konsultantów. Spółka umożliwia najlepszym z nich udział w corocznych międzynarodowych konferencjach (dalej: konferencje) organizowanych na zlecenie Spółki przez podmioty zewnętrzne. Organizatorami konferencji są podmioty z siedzibą poza Polską, nieprowadzące działalności w Polsce i nieposiadające w kraju zakładu w rozumieniu ustawy o CIT (lub właściwych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania). Konferencje odbywają się poza terytorium Polski, w tym na przykład na statkach turystycznych zarejestrowanych poza krajem.

Usługi świadczone przez podmioty zewnętrzne to kompleksowe usługi organizacji konferencji. Składają się na nie zarówno świadczenia związane z zapewnieniem noclegu i wyżywienia, udostępnieniem infrastruktury niezbędnej do przeprowadzenia spotkań i szkoleń (sale konferencyjne), jaki zapewnieniem rozrywki i programu socjalnego. Co istotne - ustalenie planu spotkań merytorycznych w ramach konferencji, moderowanie spotkań i prowadzenie szkoleń należy do Spółki i nie mieści się w zakresie świadczonej przez podmiot zewnętrzny usługi, stanowiącej przedmiot niniejszego wniosku.

Przedmiotem zapytania Spółki są konferencje, jakie będą organizowane w przyszłości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowa będzie praktyka Spółki polegająca na niepobieraniu podatku u źródła w związku z wypłacanymi z tytułu organizacji konferencji wynagrodzeniami dla podmiotów zewnętrznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody z tytułu organizacji konferencji nie mieszczą się w zakresie obejmowanym przez art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej: ustawa o CIT), w związku z czym nie są one opodatkowane w Polsce, a Spółka postępuje prawidłowo nie pobierając podatku u źródła.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze ustala się w wysokości 20% przychodów (chyba, że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarta przez Polskę stanowi inaczej - por. art. 22a ustawy o CIT).

Ponieważ usługi organizacji konferencji nie są wymienione wprost w cytowanym przepisie, konieczna jest weryfikacja, czy należą one do usług o podobnym charakterze do usług o których tam mowa. Zdaniem Spółki, usługi doradztwa, księgowe, badań rynku, usługi prawne, reklamowe, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usługi rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń, są usługami o charakterze tak bardzo odmiennym od przedmiotowych usług organizacji konferencji, iż zdaniem Spółki nie może być mowy o jakimkolwiek podobieństwie uzasadniającym zastosowanie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT.

Konieczność występowania ścisłego podobieństwa do usług wskazanych w analizowanych przypisie podkreślana jest także w stanowiących przykład stosowania prawa podatkowego interpretacjach przepisów wydawanych w imieniu Ministra Finansów. Z punktu widzenia niniejszego wniosku warta przytoczenia jest teza sformułowana w interpretacji z 12 grudnia 2012 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (sygn. IBPBI/2/423-1144/11/SD), zgodnie z którą "katalog usług wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie " (...) oraz świadczeń o podobnym charakterze". Sformułowanie to uprawnia do twierdzenia, iż za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać świadczenia równorzędne pod względem prawnym do wymienionych w ustawie. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, należy spełnić takie same przesłanki, aby daną usługę uzyskać, albo wynikają z niej takie same prawa i obowiązki dla stron. Innymi słowy, lista ta obejmuje również takie świadczenia, które Zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane (nazwane)." Nabywane przez Spółkę usługi organizacji konferencji nie spełniają takich samych przesłanek, ani nie rodzą praw i obowiązków dla stron analogicznych, jak w przypadku usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT.

Należy też pamiętać, że usługi wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT należą do kategorii świadczeń niematerialnych. Tymczasem usługa organizacji konferencji świadczona przez podmioty zagraniczne obejmuje przede wszystkim świadczenia materialne, dające namacalny rezultat - np. w postaci zapewnienia noclegu czy wyżywienia. W związku z powyższym, istota usług organizacji konferencji jest całkowicie odmienna od istoty wymienionych w analizowanym przepisie usług niematerialnych. W ocenie Spółki usługi organizacji konferencji są podobne do usług hotelowych, które jak wiadomo nie mieszczą się w zakresie obejmowanym przez art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, niematerialny element konferencji w postaci szkoleń i prelekcji jest zapewniany przez Spółkę, a tym samym nie jest przez nią nabywany w ramach usług stanowiących przedmiot niniejszego wniosku. Fakt ten zasługuje na podkreślenie, ponieważ wraz z argumentacją zaprezentowaną wyżej wyklucza on całkowicie jakiekolwiek podobieństwo przedmiotowych usług do usług niematerialnych wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT.

Stanowisko Spółki znajduje również potwierdzenie w dotychczasowych rozstrzygnięciach organów podatkowych. W szczególności, w przywołanej już interpretacji wskazano, iż opłaty z tytułu organizacji konferencji naukowej "nie mieszczą się w katalogu zawartym w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, a w związku z tym nie podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w tym przepisie. Opłaty te nie podlegają zatem opodatkowaniu na terytorium RP, a wnioskodawca nie jest zobowiązany do pobrania i wpłacenia zryczałtowanego podatku dochodowego."

W świetle powyższego Spółka uważa, iż organizacja konferencji nie jest usługą o podobnym charakterze w stosunku do żadnych usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, a zatem nie powstaje dla niej obowiązek pobrania podatku u źródła (niezależnie od brzmienia danej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania). Oznacza to, iż rozważana przez nią praktyka będzie prawidłowa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się - za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim, wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.