IPPB5/423-392/10-3/AJ - Podatkowa metoda rozpoznania przychodu z tytułu sprzedaży towaru.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 24 czerwca 2010 r. (data wpływu 28 czerwca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie metodologii rozpoznania przychodu z tytułu sprzedaży towaru - jest prawidłowe.

W dniu 24 czerwca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie metodologii rozpoznania przychodu z tytułu sprzedaży towaru.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (spółka z o.o. z siedzibą w Polsce) rozlicza się z kontrahentem (odbiorcą) krajowym w Euro.

W styczniu, po dokonaniu zamówienia kontrahent wpłacił 100% zaliczki, na którą została wystawiona faktura zaliczkowa obejmująca podatek VAT w stawce właściwej dla przedmiotu zamówienia. Przeliczenie dla potrzeb podatku VAT nastąpiło wg kursu średniego NBP z dnia poprzedzającego dzień otrzymania wpłaty, tj. z dnia poprzedzającego powstanie obowiązku podatkowego.

W marcu kontrahent odebrał zamówiony towar. Zgodnie z treścią art. 10 ust. 6 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, faktura sprzedaży nie została wystawiona, gdyż faktura zaliczkowa pokrywała 100% należności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W jaki sposób należy ustalić przychód dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, jak wynika z treści art. 19 ust. 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części. Należy również przyjąć zgodnie z treścią art. 65 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, że obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstaje również w momencie otrzymania zaliczki obejmującej całą cenę brutto.

W zaistniałym stanie faktycznym, okoliczność otrzymania zaliczki została udokumentowana wystawioną fakturą obejmującą całość należności brutto. Wobec tego w momencie wydania towaru sprzedawca nie wystawi faktury dokumentującej to zdarzenie zgodnie z treścią art. 10 ust. 6 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2008 r. Nr 212, poz. 1337).

Moment wystawienia faktury zaliczkowej i brak obowiązku wystawienia faktury w chwili dokonania sprzedaży w omawianym przypadku nie mają wpływu na moment powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym. Zgodnie bowiem z art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. - dalej "ustawa o CIT") za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Ustęp 3a przywołanego przepisu wskazuje, że za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności.

W opisywanym przypadku fakt wpłaty zaliczki oraz wystawienia do niej faktury zaliczkowej nie ma wpływu na obowiązek podatkowy w podatku dochodowym, gdyż zgodnie z ust. 4 pkt 1 przywołanego przepisu do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, co miało miejsce. Wnioskodawca wskazał, iż w analogicznym stanie faktycznym Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (w interpretacji indywidualnej z dnia 14 grudnia 2009 r. sygn. IPPB3/423-652/09-2/JG) wyraził stanowisko zbieżne z prezentowanym.

W opinii Spółki należy zatem przyjąć, że obowiązek podatkowy w podatku dochodowym powstanie z chwilą wydania towaru a jego przeliczenie na walutę polską powinno nastąpić zgodnie z ust. 2 przywołanego przepisu, tj. według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

W opisanym stanie faktycznym stosownie do treści art. 9b ust. 1 ustawy o CIT Wnioskodawca ustala różnice kursowe na podstawie metody podatkowej o której mowa w art. 15a ustawy. Z ust. 2 tego przepisu wynika że przychody podatkowe powiększają dodatnie różnice kursowe, które powstają jeżeli wartość:

Nadto Wnioskodawca podniósł, iż zgodnie z treścią art. 12 ust. 4 pkt 9 i 10 ustawy o CIT, przychodu podatkowego nie stanowi ani kwota należnego podatku od towarów i usług ani kwota zwróconej na podstawie odrębnych przepisów różnicy podatku od towarowi usług.

W opisanej sytuacji powstaną różnice kursowe pomiędzy momentem uzyskania przychodu (wydania towaru), a momentem otrzymania zapłaty (otrzymanie zaliczki), przy czym w świetle przywołanych przepisów przychodami podlegającymi opodatkowaniu będą wyłącznie różnice kursowe wyliczone od tej części należności, która odpowiada przychodowi należnemu. Analogicznie ustalane będą koszty uzyskania przychodu na podstawie art. 15a ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT. Przedstawiony pogląd jest zbieżny ze stanowiskiem organów podatkowych. Spółka wskazała, że na tle stanu faktycznego objętego interpretacją indywidualną z dnia 30 marca 2010 r. wydaną w sprawie sygn. IPPB5/423-18/10-3/IŚ, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wskazał, że różnice odnoszące się do wartości podatku VAT nie są różnicami kursowymi w sensie podatkowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.