IPPB5/423-379/11-4/DG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 18 kwietnia 2011 r. (data wpływu 20 kwietnia 2011 r.) oraz piśmie z dnia 15 lipca 2011 r. (data nadania 15 lipca 2011 r., data wpływu 18 lipca 2011 r.), uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 12 lipca 2011 r., (data nadania 12 lipca 2011 r., data doręczenia 14 lipca 2011 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie kosztów uzyskania przychodów związanych z nabyciem przedsiębiorstwa - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 kwietnia 2011 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych nabycia przedsiębiorstwa.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 30 kwietnia 2008 r. Spółka nabyła przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹; Kodeksu Cywilnego. Przedmiot transakcji obejmował w szczególności:

* maszyny i urządzenia,

* zapasy magazynowe,

* nazwę,

* depozyty od kontrahentów,

* prawa do kontraktów handlowych,

* pracowników.

W skład nabytego przedsiębiorstwa wchodziły ponadto maszyny, urządzenia oraz samochody będące przedmiotem umów leasingu operacyjnego na gruncie ustawy CIT (zawarte umowy leasingu spełniały warunki, o których mowa w art. 17b ustawy CIT), stanowiące jednak dla celów rachunkowych umowy leasingu finansowego. Leasingodawcy wyrazili zgodę na zmianę podmiotu korzystającego z przedmiotów leasingu, w wyniku czego Spółka stała się stroną powyżej wskazanych umów leasingowych w miejsce Sprzedającego.

Wartość rynkowa środków trwałych w leasingu przejętych przez Spółkę wyniosła 3.690.000,00 PLN, natomiast wartość zobowiązań z nimi związanych wyniosła 2.762514,38 PLN. W wyniku transakcji kupna powstała dodatnia wartość firmy stanowiąca różnicę pomiędzy ceną nabycia przedsiębiorstwa, powiększoną o koszty związane z jego zakupem, a wartością rynkową z dnia kupna składników majątkowych wchodzących w skład kupionego przedsiębiorstwa. Spółka dokonuje amortyzacji dodatniej wartości firmy zgodnie z przepisami ustawy CIT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy różnica między wartością środków trwałych w leasingu a wartością zobowiązań z tego tytułu, faktycznie zapłacona w cenie nabywanego przedsiębiorstwa, zgodnie z art. 15 ust. 1 w powiązaniu z art. 15 ust. 4d i art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowić będzie dla Spółki koszt uzyskania przychodów w momencie poniesienia, jako wydatek bezpośrednio związany z nabywanym przedsiębiorstwem.

Stanowisko

Zdaniem Spółki, różnica między wartością środków trwałych w leasingu a wartością zobowiązań z tego tytułu, faktycznie zapłacona przez Spółkę w cenie nabywanego przedsiębiorstwa, zgodnie z art. 15 ust. 1 w powiązaniu z art. 15 ust. 4d i art. 16 ust. 1 ustawy CIT powinna stanowić koszt uzyskania przychodów w momencie poniesienia, jako wydatek bezpośrednio związany z nabywanym przedsiębiorstwem.

W dniu 3 listopada 2008 Spółka wystąpiła z wnioskiem o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego odnośnie potwierdzenia, że przy obliczaniu wartości firmy dla celów amortyzacji w rozumieniu art. 16b ust. 2 pkt 2 w powiązaniu z art. 16g ust. 2 ustawy CIT nie uwzględnia się wartości rynkowej składników majątkowych będących przedmiotem umów leasingu operacyjnego dla celów podatkowych, ponieważ nie stanowią one aktywów w rozumieniu ustawy o rachunkowości, jak również zobowiązań z nimi związanych.

Jednakże w interpretacji z dnia 27 stycznia 2009, sygn. IPPB3/423-1602/08-2/MS organ podatkowy stwierdził, że środki trwałe w leasingu operacyjnym dla celów podatkowych spełniają definicję aktywa w rozumieniu ustawy o rachunkowości, ponieważ wypełniają one definicję "zasobów majątkowych kontrolowanych przez jednostkę" oraz podlegają zaliczeniu do aktywów trwałych jednej ze stron umowy zgodnie z art. 3 ust. 4 ustawy o rachunkowości. Tym samym nie ma podstaw do korygowania sumy wartości składników majątkowych wchodzących w skład kupionego przedsiębiorstwa o wartość środków trwałych w leasingu, jak i zobowiązań z tego tytułu i należy je uwzględnić przy obliczaniu wartości firmy dla celów podatkowych.

W konsekwencji, zgodnie ze stanowiskiem organu, w sytuacji, gdy wartość środków trwałych w leasingu operacyjnym dla celów podatkowych jest wyższa od wartości zobowiązań leasingowych, różnica pomiędzy wartością tych aktywów a wartością zobowiązań z nimi związanych nie będzie mogła być rozliczona dla celów podatkowych jako koszt poprzez amortyzację dodatniej wartości firmy, mimo że została faktycznie zapłacona w cenie nabywanego przedsiębiorstwa. Odnosząc się do analizowanego stanu faktycznego różnica ta wynosi 927.485,62 PLN. Wynika to również z tego, że środków trwałych objętych leasingiem operacyjnym Spółka nie może amortyzować podatkowo.

W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, iż poniesiony przez nią w cenie nabycia przedsiębiorstwa wydatek odpowiadający różnicy między wartością środków trwałych w leasingu a wartością zobowiązań leasingowych należy uznać za koszt uzyskania przychodów, ponieważ wydatek ten jest integralnie związany z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT.

Nabycie przedsiębiorstwa Businesspoint, a zwłaszcza wchodzących w jego skład składników majątku i kontraktów handlowych, pozwoliło na rozszerzenie działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę, co przyczyni się do zwiększenia przychodów osiąganych przez Spółkę w przyszłości. Tym samym istnieje związek przyczynowo - skutkowy między poniesionym przez Spółkę kosztem a przychodem, który Spółka osiągnie z tytułu jego poniesienia, pozwalający na zaliczenie tego kosztu do kosztów podatkowych Spółki. Jak bowiem wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w decyzji z dnia 27 czerwca 2006 r. nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego działalnością podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo-skutkowym, że poniesienie go ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów. A zatem, przy kwalifikowaniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek - poza wyraźnie wskazanymi w ustawie - wymaga nie tylko oceny pod kątem, czy jego poniesienie miało związek z konkretnym przychodem, ale także z punktu widzenia racjonalności określonego działania dla osiągnięcia przychodu."

Jednocześnie, zdaniem Spółki, wydatek odpowiadający różnicy między wartością środków trwałych w leasingu i zobowiązań z nimi związanych nie został wymieniony w katalogu kosztów, których podatnik nie może zaliczyć do kosztów podatkowych zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy CIT. W szczególności, w opinii Spółki, przedmiotowa różnica nie może zostać uznana za wydatek na nabycie środków trwałych zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy CIT.

Należy wskazać, że wydatki na nabycie środków trwałych co do zasady podlegają zaliczeniu do kosztów podatkowych, jednakże ich wysokość została ograniczona do wysokości odpisów amortyzacyjnych. Ograniczenie to wynika z faktu długotrwałego użytkowania składników majątkowych w działalności gospodarczej i ma na celu zapewnienie odpowiedniego przyporządkowania kosztów ich używania do przychodów uzyskiwanych z tej działalności. Natomiast środki trwałe w leasingu nie podlegają amortyzacji dla celów podatkowych. A zatem uznanie różnicy pomiędzy wartością środków trwałych w leasingu a wartością zobowiązań z tego tytułu za wydatek na nabycie środków trwałych w leasingu pozbawiłoby podatnika możliwości zaliczania poniesionego wydatku do kosztów podatkowych ze względu na brak możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od tego rodzaju aktywów i w konsekwencji stanowiłoby naruszenie zasady równego traktowania podatników.

Dodatkowo, zdaniem Spółki, przedmiotowego wydatku nie można także utożsamiać z wydatkiem na spłatę zobowiązań przejętych przez Spółkę, a zaciągniętych przez inny podmiot i analizować możliwości uznania go za koszt uzyskania przychodów Spółki pod tym względem. Ponosząc ten wydatek Spółka nie dokonała bowiem żadnej spłaty przejętych zobowiązań wierzycielom. Wydatek ten został bezpośrednio poniesiony na nabycie przedsiębiorstwa, tj. w szczególności na nabycie środków trwałych wchodzących w skład tego przedsiębiorstwa oraz zobowiązań z nim związanych.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki, różnica ta powinna zostać zaliczona bezpośrednio do kosztów podatkowych Spółki. Przy czym Spółka stoi na stanowisku, iż zaliczenie przedmiotowej różnicy do kosztów podatkowych, stanowiącej koszt pośrednio związany z przychodami Spółki, powinno nastąpić zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy CIT w momencie jej poniesienia.

W opinii Spółki, mimo że analizowany koszt związany będzie co do zasady z przychodami, które Spółka spodziewa się osiągnąć w przyszłości, to nie ma podstaw do jego rozliczania w czasie, ponieważ kosztu tego nie da się przypisać do konkretnego przychodu. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 17 listopada 2005 r., sygn. akt FSK 2503/04, "wydatki pośrednie które ze swojej natury nie są związane z żadnym konkretnym przychodem, ale zostały poniesione w celu uzyskania przychodów - mogą być zaliczane do kosztów podatkowych w momencie ich poniesienia. W takiej sytuacji, bezpodstawne jest żądanie, by podatnik rozliczał te wydatki w czasie".

Podobne stanowisko zajął także Minister Finansów w piśmie z dnia 3 marca 2006 r., sygn. PB3-IP-8213-21/06-181, opublikowanym w Biuletynie Skarbowym 2006/2/20, stwierdzając, że "w przypadku kosztów podatkowych, które pozostają jedynie w pośrednim związku z przychodami, a więc których nie można przypisać do konkretnego przychodu, koszty te należy rozpoznawać w rozliczeniach podatkowych w roku ich poniesienia."

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, że różnica pomiędzy wartością środków trwałych w leasingu a wartością zobowiązań leasingowych, która została zapłacona przez Spółkę w cenie nabytego przedsiębiorstwa, w sytuacji w której (i) pomniejsza ona wartość firmy podlegającej amortyzacji oraz (ii) środki objęte leasingiem operacyjnym w rozumieniu przepisów podatkowych nie podlegają amortyzacji dla celów podatkowych w Spółce, powinna zostać zaliczona do kosztów podatkowych Spółki w momencie poniesienia jako wydatek bezpośrednio związany z nabywanym przedsiębiorstwem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca nabył przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹; Kodeksu Cywilnego. W skład nabytego przedsiębiorstwa wchodziły m.in. maszyny, urządzenia oraz samochody będące przedmiotem umów leasingu operacyjnego na gruncie ustawy CIT, stanowiące dla celów rachunkowych umowy leasingu finansowego. Wartość rynkowa środków trwałych w leasingu przejętych przez Spółkę była większa od wartości zobowiązań z nimi związanych W wyniku transakcji kupna powstała dodatnia wartość firmy. Wnioskodawca uznaje, iż poniesiony przez niego w cenie nabycia przedsiębiorstwa wydatek odpowiadający różnicy między wartością środków trwałych w leasingu a wartością zobowiązań leasingowych należy uznać za koszt uzyskania przychodów.

Rozpatrując kwestię skutków podatkowych transakcji nabycia przedsiębiorstwa i skutków podatkowych u nabywającego, analizę należy rozpocząć od sklasyfikowania nabytych środków trwałych w leasingu. Z powołanej we wniosku interpretacji IPPB3/423-1602/08-2/MS wydanej dla Wnioskodawcy wynika, iż "środki trwałe w leasingu operacyjnym dla celów podatkowych spełniają definicję aktywa w rozumieniu ustawy o rachunkowości, ponieważ wypełniają one definicję "zasobów majątkowych kontrolowanych przez jednostkę" oraz podlegają zaliczeniu do aktywów trwałych jednej ze stron umowy zgodnie z art. 3 ust. 4 ustawy o rachunkowości. Tym samym nie ma podstaw do korygowania sumy wartości składników majątkowych wchodzących w skład kupionego przedsiębiorstwa o wartość środków trwałych w leasingu, jak i zobowiązań z tego tytułu i należy je uwzględnić przy obliczaniu wartości firmy dla celów podatkowych".

Potwierdzając prawidłowość powyższego rozstrzygnięcia, należy przywołać dodatkowo art. 16g ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) - dalej: ustawa podatkowa, określający wartość początkową firmy. Zgodnie z nim jest to dodatnia różnica między ceną nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, ustalona zgodnie z ust. 3 i 5, albo nominalną wartością wydanych akcji lub udziałów w zamian za wkład niepieniężny a wartością rynkową składników majątkowych wchodzących w skład kupionego, przyjętego do odpłatnego korzystania albo wniesionego do spółki przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, odpowiednio z dnia kupna, przyjęcia do odpłatnego korzystania albo wniesienia do spółki. Zaś za cenę nabycia uważa się zgodnie z ust. 3 powyższego artykułu kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Wobec powyższego, w celu ustalenia wartości firmy, należy ustalić cenę nabycia przedsiębiorstwa oraz wartość składników majątkowych wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa. Aby to ustalić należy odwołać się do definicji składników majątkowych i aktywów w rozumieniu ustawy o rachunkowości, do której bezpośrednio odwołuje się przepis art. 4a pkt 2 ustawy podatkowej. Przepis ten definiuje składniki majątkowe jako aktywa w rozumieniu ustawy o rachunkowości, pomniejszone o przejęte długi funkcjonalnie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą zbywcy, o ile długi te nie zostały uwzględnione w cenie nabycia, o której mowa w art. 16g ust. 3;

Natomiast za aktywa w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.) rozumie się kontrolowane przez jednostkę zasoby majątkowe o wiarygodnie określonej wartości, powstałe w wyniku przeszłych zdarzeń, które spowodują w przyszłości wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych (art. 3 ust. 1 pkt 12).

Należy jednocześnie podkreślić, iż zgodnie z dalszymi zapisami ustawy o rachunkowości zaliczenie do aktywów jednostki środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych używanych na podstawie umowy, o której mowa w art. 3 ust. 4 powyższej ustawy, skutkuje ujęciem drugostronnie (w pasywach) zobowiązania wobec "finansującego", obejmującego co najmniej wartość przedmiotu umowy. A zatem wzrost wartości aktywów o wartość przedmiotu umowy (środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych) oraz zwiększenie zobowiązań (w pasywach) o zobowiązania wobec finansującego ma neutralny wpływ na ustalanie wartości początkowej firmy zgodnie z ustawą o rachunkowości.

W świetle mogących powstać wątpliwości, co do przedmiotu interpretacji indywidualnej wydawanej na podstawie art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa, która stanowi interpretację przepisów prawa podatkowego, należy zauważyć, że w tym konkretnym przypadku niezbędne jest odwołanie się i analiza przepisów ustawy o rachunkowości. Wynika to z zasady, że odstępstwo od rezultatów wykładni językowej jest niedopuszczalne, gdy ustawodawca wprowadza legalną definicję określonego pojęcia. Z uwagi na to, że zawarta w ustawie podatkowej definicja składników majątkowych, określa je jako aktywa w ustawie o rachunkowości, należy się do niej odnieść wprost. Mając powyższe na uwadze, oraz fakt, iż w odniesieniu do umów leasingu spełniających przesłanki określone w art. 3 ust. 4 ustawy o rachunkowości, podlegają one zaliczeniu do aktywów korzystającego, przy wyliczaniu wartości firmy, powinny być uwzględniane wszystkie te składniki majątkowe, które stanowią aktywa w danym podmiocie, a także te zobowiązania (długi), które odpowiadają takim aktywom.

Z uwagi na powyższe, oraz biorąc pod uwagę brzmienie art. 16g ust. 2 oraz art. 4a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, potwierdzić należy istnienie w przepisach podatkowych odesłania do przepisów o rachunkowości, mimo iż nie są one podatkowotwórcze. Przepis art. 4a pkt 2 odwołuje się wprost do definicji "aktywów" w rozumieniu ustawy o rachunkowości. W konsekwencji organy podatkowe, poddają analizie również inne aniżeli podatkowe przepisy prawa, w takim zakresie, w jakim jest to konieczne do oceny zachowań podatnika pod kątem wywiązywania się przez niego z obowiązków podatkowych.

Nabywając przedsiębiorstwo, do majątku Wnioskodawcy wszedł zespół składników w tym m.in. środki trwałe w leasingu. Do określenia konsekwencji podatkowych związanych z przejęciem tych składników majątkowych, zastosowanie znajdą przepisy podatkowe. Jednakże konsekwencje podatkowe, w tym przypadku determinuje pojęcie "aktywów" w ujęciu rachunkowym. W ramach nabytego przedsiębiorstwa Wnioskodawca przejął wynikające z umów leasingu prawa i obowiązki korzystającego (leasingobiorcy), gdzie przedmiot i warunki leasingu są tak ustalone, że dla celów bilansowych przedmiot leasingu jest uznawany jako składnik aktywów korzystającego. Jednocześnie Wnioskodawca podkreślił, że różnica pomiędzy wartością środków trwałych w leasingu a wartością zobowiązań leasingowych, została zapłacona przez Spółkę w cenie nabytego przedsiębiorstwa, pomniejszając wartość firmy. Zatem, z uwagi na powyższe, gdy nabyty składnik majątkowy (środek trwały w leasingu) nie jest składnikiem majątku korzystającego i jednocześnie miał wpływ na obniżenie wartości firmy, różnica między wartością środków trwałych w leasingu a wartością zobowiązań, nie będzie stanowiła kosztów uzyskania przychodów.

W konsekwencji, w sytuacji, gdy wartość środków trwałych w leasingu operacyjnym dla celów podatkowych jest wyższa od wartości zobowiązań leasingowych, różnica pomiędzy wartością tych aktywów a wartością zobowiązań z nimi związanych nie będzie mogła być rozliczona dla celów podatkowych jako koszt poprzez amortyzację dodatniej wartości firmy. Środków trwałych objętych leasingiem operacyjnym Spółka nie może amortyzować podatkowo.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Z uwagi na powyższe, z przywołanych przepisów prawa oraz dokonanej ich analizy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, różnicy między wartością środków trwałych w leasingu a wartością zobowiązań z tego tytułu, faktycznie zapłacona w cenie nabywanego przedsiębiorstwa, nie można uznać za koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Z uwagi na powyższe, w wyniku niemożliwości zaliczenia powyższej różnicy do kosztów podatkowych, bezprzedmiotowa stała się kwalifikacja wydatku do kosztów w momencie poniesienia.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.