IPPB5/423-374/14-4/PS

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 22 lipca 2014 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB5/423-374/14-4/PS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 14 kwietnia 2014 r. (data wpływu 18 kwietnia 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 11 lipca 2014 r. (data nadania 11 lipca 2014 r., data wpływu 14 lipca 2014 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie Nr IPPB5/423-374/14-2/PS z dnia 3 lipca 2014 r. (data nadania 3 lipca 2014 r., data doręczenia 7 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie art. 5 i 7 konwencji z dnia 6 grudnia 2001 r. zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 2003 r. Nr 43, poz. 368; dalej: umowa polsko-duńska - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dnu 18 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie art. 5 i 7 umowy polsko-duńskiej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka jest podmiotem z siedzibą w Danii (duńskim rezydentem podatkowym), zarejestrowanym w Polsce dla celów podatku od towarów i usług (dalej jako: "VAT"). Spółka nie jest podatnikiem CIT w Polsce.

Z grupy kapitałowej E w Polsce funkcjonuje K. Sp. z o.o. (dalej jako: "K."), która jest polskim rezydentem podatkowym dla celów CIT oraz polskim podatnikiem VAT.

Właścicielem zarówno K. jak i Spółki jest podmiot duński G.

W ramach swojej działalności Spółka nabywa komponenty/materiały od dostawców z Unii Europejskiej, lecz nie z Polski, w tym od dostawców chińskich. Nabyte komponenty są wysyłane z danego kraju Unii Europejskiej lub kraju trzeciego do Polski.

Współpraca pomiędzy Spółką i K. rozpoczęła się w 2004 r. W dniu 30 września 2009 r. Spółka zawarła umowę z K. ("Umowa"), na podstawie której K. świadczy na rzecz Spółki usługi produkcji towarów z powierzonych komponentów, tj. usługi montażowe i okołoprodukcyjne ("Usługi produkcyjne". Usługi produkcyjne obejmują również magazynowanie komponentów i wyprodukowanych towarów w siedzibie K. Niemniej jednak, Umowa nie zmieniła pierwotnie ustalonych zasad współpracy obowiązujących od 2004 r.

K. wystawia na rzecz Spółki fakturę za kompleksową Usługę produkcyjną. Koszt magazynowania jest zatem częścią wynagrodzenia za Usługi produkcyjne (nie jest oddzielnie fakturowany).

W trakcie prac nie dochodzi do przeniesienia prawa własności komponentów na rzecz K. - tj. Spółka nabywa kompleksową usługę wytworzenia towarów.

Po wykonaniu usług towary (będące własnością Spółki) są przedmiotem sprzedaży na rzecz kontrahentów zagranicznych. Spółka nie prowadzi działalności handlowej w miejscu magazynowania towarów. Sprzedaż towarów oraz wszystkie czynności związane ze sprzedażą (tekst jedn.: negocjacje, składanie zamówień, uzgadnianie cen, warunków i terminów dostaw, zawieranie umów, ewentualne decyzje o zaprzestaniu współpracy, rezygnacji z zamówienia) są wykonywane przez Spółkę w Danii. W Polsce natomiast ma miejsce wyłącznie magazynowanie komponentów / towarów oraz wydawanie towarów z magazynu.

Gotowe towary są następnie wysyłane do innych niż Polska krajów Unii Europejskiej, jak również na terytorium krajów trzecich. Działalność Spółki, z tytułu której uzyskuje ona przychody, obejmuje sprzedaż towarów, które odbywają się w Danii. Z tytułu prowadzonego w Polsce magazynu, Spółka nie uzyskuje żadnych dochodów.

Co do zasady, transport gotowych towarów do Danii leży w gestii K. Zdarza się jednak, że transport jest organizowany przez podmiot zakupujący dany towar. Niemniej jednak, występują sporadyczne sytuacje, gdy Spółka obciąża odbiorców towarów za koszty ich transportu (odrębnie od kosztu sprzedawanych towarów). Pomoc w organizacji transportu świadczy K. Spółka nie organizuje takiego transportu, a jedynie wystawia fakturę VAT z tego tytułu. Faktury za transport są wystawiane przez Spółkę przy użyciu polskiego numeru VAT. Kosztu poniesione przez K. z tytułu wsparcia przy organizacji transportu są elementem usług na majątku powierzonym.

K. świadczy również na rzecz Spółki:

* usługi administracyjne (obejmujące m.in. usługi księgowe), będące przedmiotem odrębnych niż Umowa uzgodnień. Usługi te są oddzielnie fakturowane.

* usługi wsparcia na rzecz Spółki, w ramach których K. wyszukuje polskich dostawców komponentów. Usługi te są świadczone na podstawie odrębnej umowy zawartej przez K. ze Spółką. Faktura za te usługi jest wystawiana odrębnie od pozostałych usług. Ponadto, Umowy z dostawcami są zawierane bezpośrednio przez Spółkę, a nie przez K. (innymi słowy K. jedynie wyszukuje dostawców, natomiast nie zawiera z nimi bezpośrednio umów w imieniu Spółki),

* usługi inżynieryjne (obejmujące w szczególności usługi projektowania designu towarów). Usługi te są oddzielnie fakturowane.

Spółka nie posiada w Polsce pracowników ani własnych maszyn oraz narzędzi. Na terytorium Polski nie ma osoby, która działa w imieniu Spółki oraz posiada i wykonuje pełnomocnictwo do zawierania umów w imieniu Spółki.

Wszelkie decyzje zarządcze dotyczące działalności Spółki w zakresie strategii sprzedaży, czy wdrożenia procesów zarządzania są podejmowane w Danii.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym w rozumieniu art. 5 Konwencji, korzystanie z magazynu K. wyłącznie w celu składowania komponentów i towarów oraz wydawania towarów nie kreuje dla Spółki tzw. zakładu w Polsce dla celów CIT.

2. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym z tytułu incydentalnego fakturowania usług transportowych, nie powstanie dla niej tzw. zakład na terytorium Polski, z uwagi na fakt, iż takie usługi mają charakter dodatkowy (pomocniczy) do samej sprzedaży towarów.

Stanowisko Wnioskodawcy

Ad.1.

Zdaniem Spółki, w rozumieniu art. 5 Konwencji, korzystanie z magazynu K. wyłącznie w celu składowania komponentów i towarów oraz wydawania towarów nie kreuje dla Spółki zakładu w Polsce dla celów CIT.

Ad.2.

Zdaniem Spółki, z tytułu incydentalnego fakturowania usług transportowych, nie powstanie dla niej zakład na terytorium Polski, z uwagi na fakt, iż takie usługi mają charakter dodatkowy (pomocniczy) do samej sprzedaży towarów.

UZASADNIENIE

Ad. 1.

Regulacje podatkowe

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu (tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce), podlegają obowiązkowi podatkowemu, tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jeżeli zagraniczny podmiot niebędący Polskim rezydentem podatkowym posiada na terytorium Polski swój tzw. "zagraniczny zakład", zyski osiągnięte przez ten zakład będą podlegały opodatkowaniu CIT w Polsce.

Na podstawie art. 4a ust. 11 Ustawy o CIT zagraniczny zakład oznacza:

a.

stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,

b.

plac budowy, budowę, montaż łub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa,

c.

osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje.

Powyższa definicja zagranicznego zakładu ma zastosowanie, jeżeli odpowiednia umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, zawarta pomiędzy Polską i danym krajem nie stanowi inaczej.

Spółka jest rezydentem podatkowym w Danii. Zatem, w celu analizy, czy powstanie dla niej zakład na terytorium Polski, należy odnieść się do przepisów Konwencji.

Zgodnie z art. 7 ust. 1. Konwencji zyski duńskiego przedsiębiorstwa podlegają opodatkowaniu tylko w Danii, chyba że to przedsiębiorstwo prowadzi w Polsce działalność gospodarczą poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w Polsce, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można przypisać je temu zakładowi.

Definicję zakładu w rozumieniu Konwencji określa art. 5 ust. 1, zgodnie z którym określenie "zakład" oznacza stałą placówkę, poprzez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa.

Natomiast na podstawie art. 5 ust. 2 Konwencji określenie "zakład" obejmuje w szczególności:

a.

siedzibę zarządu,

b.

filię,

c.

biuro,

d.

fabrykę,

e.

warsztat,

f.

kopalnie, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo każde inne miejsce wydobywanie zasobów naturalnych.

W związku z powyższym, aby uznać że duński podmiot posiada zakład w Polsce, muszą zostać spełnione łącznie następujące przesłanki:

* istnieje miejsce (placówka) prowadzenia działalności gospodarczej,

* placówka ma charakter stały,

* działalność gospodarcza przedsiębiorstwa jest w całości albo przynajmniej w części prowadzona za pośrednictwem tej stałej parowki.

Dodatkowo, należy zauważyć, iż Konwencja w art. 5 ust. 5 przewiduje szereg sytuacji, które specyficznie nie powodują powstania "zakładu" (wykluczają jego istnienie), tj.:

a.

użytkowanie placówek, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania lub wydawania dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa,

b.

utrzymywanie zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub wydawania,

c.

utrzymywanie zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu przerobu przez inne przedsiębiorstwo,

d.

utrzymywanie stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w celu zbierania informacji dla przedsiębiorstwa,

e.

utrzymywanie stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla przedsiębiorstwa jakiejkolwiek innej działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym, f) utrzymywanie stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia któregokolwiek rodzaju działalności, o jakich mowa powyżej, pod warunkiem jednak, że całkowita działalność tej placówki, wynikająca z takiego połączenia rodzajów działalności, ma charakter przygotowawczy lub pomocniczy.

Cechą wspólną wyżej wymienionego katalogu czynności jest ich przygotowawczy lub pomocniczy charakter.

Sytuacja Spółki w świetle regulacji podatkowych

Koncepcja zakładu

Jak zostało podkreślone w stanie faktycznym, towary należące do Spółki są przechowywane w pomieszczeniach należących do K. - Spółka de facto korzysta z wydzielonego miejsca w siedzibie K., które służy magazynowaniu komponentów, będących przedmiotem przerobu oraz towarów następnie sprzedawanych.

Zatem, na tle powyżej przywołanego art. 5 ust. 1 Konwencji można uznać, iż spełnione są dwie pierwsze przesłanki powstania zakładu, tj. (i) istnieje placówka, i (ii) ta placówka ma charakter stały.

Niemniej jednak, Spółka stoi na stanowisku, iż z uwagi na fakt, że zakres czynności wykonywanych przez Spółkę w Polsce ogranicza się wyłącznie do magazynowania towarów w pomieszczeniach należących do K., nie powstanie dla niej zakład w Polsce, z uwagi na fakt, że takie czynności są bezpośrednio wymienione w Konwencji jako wyłączające istnienie zakładu.

Zdaniem Spółki zakres tych czynności odpowiada bowiem punktom b) i c) katalogu czynności o charakterze przygotowawczym/pomocniczym powyżej (art. 5 ust. 5 Konwencji), tj. utrzymywanie zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub wydawania jak również utrzymywanie zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu przerobu przez inne przedsiębiorstwo.

Interpretując przepisy Konwencji w zakresie przygotowawczego lub pomocniczego charakteru działalności spółki zagranicznej należy odnieść się również do Komentarza Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatków od dochodu i kapitału (wersja-lipiec 2010 r. dalej jako: "Komentarz"). Pomimo, że komentarz nie stanowi wiążącego źródła prawa w Polsce, to uznawany jest przez państwa członkowskie OECD, w tym Polskę, za wytyczne dla interpretacji zapisów umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zgodnie z Komentarzem, kryterium decydującym o odróżnieniu działalności podstawowej od działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym jest określenie, czy działalność placówki sama w sobie stanowi istotną i znaczącą część działalności przedsiębiorstwa jako całości.

Powyższe podejście w odniesieniu do wykorzystywania magazynów w Polsce przez zagraniczne podmioty w celu realizacji funkcji składowania towarów, utrzymywania zapasów itp. jako funkcji jedynie pomocniczych w stosunku do działalności operacyjnej zagranicznych podmiotów znajduje potwierdzenie w najnowszych stanowiskach organów podatkowych. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego wydanej w dniu 13 marca 2012 r. nr IPPB5/423-1199/11-2/PS, w stanie faktycznym dotyczącym centrum dystrybucyjnego z siedzibą w Holandii, które wykorzystywało magazyn zlokalizowany w Polsce wyłącznie na potrzeby obsługi dostaw do innych podmiotów, tj. rozładunku i załadunku, rozpakowania dostaw towarów, składowania towarów oraz ich pakowania w celu dostawy do innych podmiotów, potwierdził następujące stanowisko wnioskodawcy:

"Co więcej, aktywność S., jako działalność pomocnicza w stosunku do działalności związanej z działalnością handlową nie może być uznana za zakład w świetle art. 5 ust. 4 pkt a, b i e Konwencji polsko-holenderskiej, zgodnie z którymi użytkowanie placówek w celu składowania i dostarczania towarów jak i utrzymywanie zapasów u celu ich składowania i dostawy oraz utrzymywanie stałej placówki w celu prowadzenia działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym nie może być uznane za zakład." Dodatkowo, wnioskodawca w cytowanej interpretacji, podobnie jak Spółka nie posiadał w Polsce żadnego personelu oraz nie był właścicielem nieruchomości, w której znajdował się magazyn.

Stanowisko, że czynności wykonywane za pośrednictwem stałej placówki o charakterze pomocniczym i przygotowawczym nie determinują powstania zakładu zostało również potwierdzone przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego wydanej w dniu 27 maja 2013 r. nr IPPB5/423-230/13-2/PS.

W związku z powyższym, nawet jeśli magazyn zostałby uznany za placówkę Spółki, przez którą prowadzi ona działalność gospodarczą Polsce, to z uwagi na pomocniczy charakter działań prowadzonych przez Spółkę w ramach magazynu, nie powstanie dla niej zakład w Polsce.

Dodatkowo, czynności wykonywane przez Spółkę w Polsce nie będą obejmować jakichkolwiek innych czynności, w tym związanych ze sprzedażą towarów, takich jak negocjacje, składanie zamówień, uzgadnianie cen, warunków i terminów dostaw, zawieranie umów, ewentualne decyzje o zaprzestaniu współpracy, rezygnacji z zamówienia.

Wszystkie tego rodzaju czynności (przedstawione w opisie stanu faktycznego) są bowiem realizowane przez Spółkę w Danii.

Ponadto, zarówno pracownicy Spółki jak i K. nie posiadają żadnych uprawnień do reprezentowania Spółki w Polsce, negocjacji warunków kupna i sprzedaży towarów składowanych w magazynie, ani do zawierania umów kupna i sprzedaży w imieniu Spółki.

W tym miejscu można powołać interpretację Ministra Finansów w sprawie opodatkowania dochodów zakładu przedsiębiorstwa zagranicznego (sygn. PB4-6/PD-033-0272-124-1674/06), w której Minister Finansów wyraził opinię, iż do powstania zakładu przedsiębiorcy zagranicznego dochodzi w sytuacji, gdy magazyn oprócz składowania i wydawania towarów służy także do prowadzenia sprzedaży.

W interpretacji indywidualnej z dnia 25 lutego 2010 r. (sygn. IPPB5/423-781/09-2/PS) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie potwierdza, iż zwrot "sprzedaż" odnosi się do szeregu działań podejmowanych przez magazyn, niezależnie od brzmienia umów zawartych przez przedsiębiorstwo zagraniczne z jego klientami. Istotne są zatem tutaj czynności faktyczne, jak zbieranie zamówień, negocjowanie cen, obsługa posprzedażowa itp.

Skoro w magazynie nie będą prowadzone wymienione przez Ministra Finansów czynności, należy uznać, iż nie dojdzie do powstania zakładu w Polsce.

Koncepcja zależnego przedstawiciela

Należy również wspomnieć, iż zgodnie z Konwencją, jeżeli osoba, z wyjątkiem tzw. niezależnego przedstawiciela, działa w imieniu przedsiębiorstwa oraz posiada i zwyczajowo wykonuje pełnomocnictwo do zawierania umów w danym państwie w imieniu tego przedsiębiorstwa, to zgodnie z Konwencją, co do zasady, należy uznać, że przedsiębiorstwo to posiada w tym państwie zakład w zakresie każdego rodzaju działalności, jaką osoba ta podejmuje.

Spółka podkreśla, iż nie posiada na terytorium Polski osoby, która działałaby w jej imieniu oraz posiadałaby i wykonywałaby pełnomocnictwo do zawierania umów w imieniu Spółki. Przede wszystkim, umowy sprzedaży są negocjowane i zawierane poza terytorium Polski. K., ani żaden inny podmiot nie zawierają umów w imieniu Spółki. Spółka nie utrzymuje żadnego stałego ani tymczasowego personelu w Polsce realizującego działalność Spółki.

Ad. 2.

Jak zostało wspomniane w stanie faktycznym wyjątkowo zdarza się, że Spółka obciąża odbiorców towarów za koszty transportu odrębnie od kosztu sprzedaży towarów w sytuacji,: gdy odbiorca odpowiada za transport, lecz Spółka taki transport organizuje oraz gdy na moment sprzedaży towarów nie jest znany ostateczny koszt transportu. Faktury za transport są wystawiane przez Spółkę przy użyciu polskiego numeru VAT.

Zgodnie z przywołanymi i regulacjami, by uznać, iż powstał dla danego podmiotu zakład na terytorium Polski, muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

* istnieje miejsce (placówka) prowadzenia działalności gospodarczej,

* placówka ma charakter stały

* działalność gospodarcza danego przedsiębiorstwa jest w całości albo przynajmniej w części prowadzona za pośrednictwem tej stałej placówki.

Zgodnie z Komentarzem, w odniesieniu do ostatniego z wymienionych warunków, działalność placówki nie musi mieć charakteru produkcyjnego, ani nie musi być obowiązkowo trwała, tj. mogą istnieć przerwy między poszczególnymi operacjami. Niemniej jednak, jej operacje muszą mieć regularny charakter.

Zdaniem Spółki, w przypadku fakturowanie transportu nie jest spełniona ostatnia z wymienionych przesłanek, tj. Spółka nie prowadzi swojego przedsiębiorstwa poprzez placówkę wykorzystywaną w Polsce z uwagi wyłącznie na fakt, iż sporadycznie dokonuje fakturowania transportu odrębnie od sprzedaży towarów.

Zgodnie z Komentarzem, jak zostało wspomniane powyżej, decydującym kryterium do uznania, iż działalność danego podmiotu na zagranicznym terytorium wykracza poza zakres przygotowawczy / pomocniczy (który nie kreuje zakładu w Polsce) jest to, czy taka działalność odpowiada zakresowi działalności prowadzonej przez podmiot w kraju jego rezydencji, czy stanowi istotną część działalności takiego podmiotu.

Zasadnicza działalność Spółki to sprzedaż towarów. Natomiast, we wspomnianej powyżej interpretacji indywidualnej z dnia 25 lutego 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie potwierdza, iż:

"zwrot sprzedaż odnosi się do szeregu działań podejmowanych przez magazyn, niezależnie od brzmienia umów zawartych przez przedsiębiorstwo zagraniczne z jego klientami. Istotne są zatem tutaj czynność faktyczne, jak zbieranie zamówień, negocjowanie cen, obsługa posprzedażowa itp."

Zatem, według Spółki, transport towarów z magazynu do klienta, która wyłącznie w wyjątkowych sytuacjach jest oddzielnie fakturowany przez Spółkę, nie stanowi sprzedaży prowadzonej na terytorium Polski. Ma on jedynie charakter dodatkowy (pomocniczy) do sprzedaży towarów, która odbywa się z terytorium Danii. Co do zasady, stanowi on element składowy kosztu sprzedaży towarów, a wyłącznie sporadycznie, ze względów operacyjnych czy administracyjnych jest odrębnie rozliczana.

Co prawda transport nie został wymieniony wprost w katalogu czynności niepowodujących powstania zakładu, określonym w art. 5 Konwencji, niemniej jednak, ze względu na ich bezsprzeczny związek i pomocniczy wobec czynności nie powodujących powstania zakładu, zdaniem Spółki, również okazjonalne wystawianie faktury za transport nie kreuje zakładu na terytorium Polski.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono w tym zakresie od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Należy jednocześnie dodać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby pełną ocenę okoliczności mogących wykazać, iż działalność Wnioskodawcy na terytorium Polski nie stanowi zakład dla Wnioskodawcy w rozumieniu art. 5 umowy polsko-duńskiej. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Organ podatkowy nie ocenia w tym postępowaniu dokumentów dołączonych do wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. 2012, poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl