IPPB5/423-343/10-5/IŚ - Właściwy kurs waluty obowiązujący do przeliczenia na złote polskie kosztów z tytułu wypłaty pracownikowi wynagrodzenia w walucie obcej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku 2 czerwca 2010 r. (data wpływu 14 czerwca 2010 r.) - uzupełnionym pismem z dnia 23 sierpnia 2010 r. (data nadania 23 sierpnia 2010 r., data wpływu 25 sierpnia 2010 r.) w związku z wezwaniem Nr IPPB2/415-543/10-2/MG i Nr IPPB5/423-343/10-2/IŚ z dnia 13 sierpnia 2010 r. (data nadania 13 sierpnia 2010 r., data odbioru 16 sierpnia 2010 r.) oraz uzupełnionym pismem z dnia 27 sierpnia 2010 r. (data wpływu 3 września 2010 r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sprecyzowania kursu waluty obowiązującego do przeliczenia na złote polskie kosztów z tytułu wypłaty pracownikowi wynagrodzenia w walucie obcej - jest prawidłowe.

W dniu 14 czerwca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia kursu waluty obcej w stosunku do złotego polskiego w celu przeliczenia wynagrodzenia ze stosunku pracy dla potrzeb obliczenia wysokości przychodu pracownika i zaliczki na podatek dochodowy oraz określenia dnia uzyskania przychodu pracownika, a także dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w przedmiocie sprecyzowania kursu waluty obowiązującego do przeliczenia na złote kosztów z tytułu wypłaty pracownikowi wynagrodzenia w walucie obcej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka - Wnioskodawca (dalej: Spółka) specjalizuje się w działalności agencyjnej i marketingowej. W 2010 r. Spółka zatrudniła pracownika zamieszkałego w Polsce i z polskim obywatelstwem. Spółka podpisała z pracownikiem umowę o pracę, wynagrodzenie ustalono w GBP i w takiej walucie jest ono wypłacane, ale z konta złotówkowego Spółki na konto pracownika, prowadzone w GBP.

Bank, z którego usług Spółka korzysta podaje kurs, który zastosował do przeliczenia dyspozycji wypłaty wynagrodzenia. Zgodnie z umową o pracę wynagrodzenie jest wypłacane do 28 dnia każdego miesiąca, a lista płac sporządzana jest w dniu wypłaty wynagrodzenia. Lista płac jest ujmowana w księgach na dzień jej sporządzenia.

Możliwość wypłaty wynagrodzeń pracownikom w GBP, a nie w złotych polskich wynika z przepisów ustawy z dnia 23 października 2008 r. w sprawie zmiany ustawy - Kodeks cywilny oraz zmiany ustawy - Prawo dewizowe (Dz. U. z 2008 r. Nr 228, poz. 1506).

Ustawa ta weszła w życie z dniem 24 stycznia 2009 r.

Spółka, jako płatnik zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych jest zobowiązana do pobrania i odprowadzenia na rachunek właściwego urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu wypłaconych wynagrodzeń, na podstawie art. 31 ustawy o podatku dochodowym.

Pomimo, iż przepisy prawa z zakresu Prawa cywilnego oraz Prawa dewizowego zezwalają, aby od dnia 24 stycznia 2009 r. wygrodzenia z tytułu umów o pracę były wypłacane w GBP, to zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu wypłaconych wynagrodzeń w walucie muszą być przekazane przez Spółkę - płatnika na rachunek właściwego urzędu skarbowego w złotych polskich. Tym samym Spółka zobowiązana jest do ustalenia wysokości przychodu pracownika ze stosunku pracy w złotych polskich.

W tym celu musi przeliczyć wynagrodzenie z tytułu umowy o pracę określone i wypłacane przez Spółkę pracownikowi w GBP na polskie złote w celu ustalenia kwoty przychodu oraz zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Oprócz obowiązków płatnika, konieczne jest przeliczenie wynagrodzenia wyrażonego w walucie w celu ustalenia kosztu z tytułu wynagrodzenia u pracodawcy w sposób analogiczny, w jaki przeliczane są inne koszty wyrażone w walucie obcej, o których mowa w art. 15 ust. 1 zdanie drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka przewiduje, że podobne umowy będzie zawierała w przyszłości.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie oznaczone numerem 3, dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych.

W zakresie pytań nr 1 i nr 2, dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych - została wydana odrębna interpretacja.

Stanowisko Spółki:

Ad. pyt. 3)

Jak przedstawia Spółka, dla celów ustalenia kosztu z tytułu wynagrodzenia u pracodawcy zastosowanie ma art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi że koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Zgodnie z powszechnie przyjętym stanowiskiem, w celu przeliczenia kosztu wyrażonego w walucie obcej na złote stosuje się definicje kosztu poniesionego, określoną w art. 15a ust. 7 u.p.d.o.p., z którego wynika, że za koszt poniesiony uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) lub innego dowodu (a więc listy płac również) w przypadku braku faktury (rachunku).

W konsekwencji właściwym kursem do przeliczenia kosztu w walucie obcej będzie kurs średni NBP z dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia dokumentu (patrz: Przegląd podatku dochodowego nr 7 z dnia 1 kwietnia 2010 r., nr kolejny 271, Wydawnictwo Podatkowe G. Sp. z o.o.; interpretacja Ministra Finansów z dnia 11 maja 2009 r. Nr IBPB1/2/423-267/09/MS lub interpretacja Ministra Finansów z dnia 27 sierpnia 2008 r. Nr IP-PB3-423-781/08-2/ER).

W ocenie Spółki powyższe stanowisko zasługuje na uwzględnienie.

Mając na uwadze powyższe, w przypadku wynagrodzenia dowodem księgowym będzie lista płac, którą Spółka ujmuje w księgach na dzień jej sporządzenia. W efekcie dniem poprzedzającym dzień poniesienia kosztu jest dzień poprzedzający sporządzenie listy płac.

Mając na uwadze powyższe oraz wskazane przepisy prawa podatkowego, Spółka stoi na stanowisku, że dla celów ustalenia podstawy opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych należy dokonać przeliczenia kosztu wyrażonego w walucie obcej na złote polskie według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień sporządzania dokumentu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy (...).

Zasady prowadzenia tej ewidencji przez podatników określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.). Przepis art. 20 ust. 1 tej ustawy stanowi, że do ksiąg rachunkowych okresu sprawozdawczego należy wprowadzić, w postaci zapisu, każde zdarzenie, które nastąpiło w okresie sprawozdawczym.

Do zdarzeń ujmowanych w księgach rachunkowych należą też zdarzenia związane z ponoszeniem kosztów, z których część na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych może być uznana za koszty podatkowe.

Ustawową definicję kosztów uzyskania przychodów, jako kategorii z zakresu prawa podatkowego, zawiera art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych

Zgodnie z tym przepisem, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Jednocześnie w zdaniu drugim ww. art. 15 ust. 1 określa, iż koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Aby zatem prawidłowo wykazać w ewidencji koszty uzyskania przychodów wyrażone w walucie obcej - co jest przedmiotem problemu zgłoszonego w niniejszej sprawie - należy w pierwszej kolejności określić dzień poniesienia kosztu, a następnie zastosować właściwy kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski.

Dzień poniesienia kosztu został zdefiniowany w art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z tym przepisem za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4f-4h, uważa się dzień na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Sformułowanie zawarte w tym przepisie, że dniem poniesienia kosztu jest dzień na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku) lub też innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku) wskazuje, że dniem tym - w sytuacji, gdy koszt dokumentowany jest fakturą lub rachunkiem winna być data wystawienia faktury (rachunku) lub data wystawienia innego dokumentu, gdy nie sporządza się faktury (rachunku)

Za takim rozwiązaniem przemawia okoliczność, iż w przepisie cyt. art. 15 ust. 4e użyto sformułowania "dzień na który ujęto koszt", a nie "dzień w którym ujęto koszt", czyli w którym przeprowadzono samą operację księgowania.

Skoro dniem poniesienia kosztu będzie dzień wystawienia (sporządzenia) faktury (rachunku) lub innego dokumentu, to w myśl art. 15 ust. 1 zdanie drugie ustawy podatkowej, do przeliczenia kosztu wyrażonego w walucie obcej na złote należy zastosować kurs średni ogłaszany przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu, tj. poprzedzającego dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dokumentu.

Zatem dzień wystawienia faktury czy innego dowodu księgowego winien być uwzględniany przy przeliczaniu na złote kosztów wyrażonych w walutach obcych i przy ustalaniu różnic kursowych. Nie można ustalać wartości transakcji walutowej w przeliczeniu na złotówki w oderwaniu od zasad ustalania różnic kursowych.

Przy różnicach kursowych za koszt poniesiony uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) lub innego dowodu w przypadku braku faktury (art. 15a ust. 7 u.p.d.o.p.). Wobec tego do przeliczenia waluty obcej na złote należy przyjąć datę wynikającą z faktury lub innego dowodu, a nie np. datę otrzymania tych dokumentów, czy tez inną datę. Będzie to więc kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu.

Należy zaznaczyć, iż podstawą ewidencji księgowej są dane wynikające z określonego dokumentu (faktury, rachunku czy innego dowodu księgowego), sporządzonego (wystawionego) w konkretnym dniu, który to dzień odzwierciedla moment danego zdarzenia gospodarczego, a w przypadku kosztów - moment poniesienia tych kosztów. Nie należy jednak utożsamiać momentu poniesienia kosztów z potrącalnością kosztów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, gdyż są to dwie odrębne kwestie. Zanim koszt zostanie odpowiednio zaliczony w czasie do rachunku podatkowego (potrącony wg obowiązujących w u.p.d.o.p. zasad, a w przypadku kosztów bezpośrednich przyporządkowany do odpowiadających mu przychodów), musi być on w pierwszej kolejności poniesiony i to poniesiony w konkretnej dacie. Jeżeli koszt dokumentowany jest fakturą, to data faktury jest właśnie datą poniesienia kosztu, do której należy odnosić się przy przeliczaniu na złote kosztów poniesionych w walucie obcej.

Z wniosku wynika, że Spółka ponosi koszty z tytułu wypłaty w GBP wynagrodzenia swojemu pracownikowi zatrudnionemu na umowę o pracę, które to wynagrodzenie dokumentowane jest co miesiąc sporządzaną w dniu wypłaty listą płac.

Odnosząc stan faktyczny zawarty we wniosku do wyżej przedstawionych rozwiązań prawnych należy w podsumowaniu stwierdzić, że kurs średni ogłaszany przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu z tytułu wypłaty wynagrodzenia w walucie obcej dla pracownika, tj. kurs z dnia poprzedzającego dzień sporządzenia listy płac będzie kursem właściwym do przeliczenia na złote kosztów z tego tytułu.

Powyższe oznacza tym samym, że stanowisko Spółki w kwestii pytania oznaczonego nr 3 uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.