IPPB5/423-342/13-3/JC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2013 r. (data wpływu 9 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez Spółkę na nabycie usług cateringowych lub gastronomicznych - jest prawidłowe.

W dniu 9 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez Spółkę na nabycie usług cateringowych lub gastronomicznych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką kapitałową prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie obrotu artykułami kosmetycznymi. Skala działalności Spółki, oraz dynamicznie zmieniające się uwarunkowania rynkowe, w których działa Spółka, wymusza stałe wewnętrzne doszkalanie pracowników, realizowane zazwyczaj - ze względu na tematykę - w szerszym gronie (przykładem są szkolenia produktowe dotyczące oferty handlowej Spółki). Niezależnie od tego, dla niezakłóconego działania Spółki niezbędne jest okresowe podsumowywanie dotychczasowych działań poszczególnych działów i planowanie kolejnych przedsięwzięć, co również wymaga organizowania spotkań, w trakcie których gromadzi się większa ilość pracowników Spółki, zarówno zatrudnionych w siedzibie Spółki, jak i wykonujących obowiązki służbowe poza siedzibą Spółki (np. w poszczególnych regionach).

Opisane powyżej spotkania organizowane są w doraźnie wynajmowanych salach konferencyjnych. Podmioty, od których wynajmowane są sale, dysponują niezbędną infrastrukturą i standardowo oferują usługi ukierunkowane na prowadzenie spotkań biznesowych w szerszym gronie. Konieczność organizowania opisanych spotkań poza siedzibą Spółki wynika przede wszystkim z dwóch okoliczności - braku wystarczająco dużych sal konferencyjnych (ich stałe utrzymywanie byłoby nieekonomiczne) jak również konieczności uniknięcia dezorganizacji pracy innych działów Spółki.

Należy dodać, iż część spotkań, o których mowa powyżej, organizowana jest poza miejscowością, w której znajduje się siedziba Wnioskodawcy. Spółka jest bowiem podmiotem zajmującym się sprzedażą, w związku z czym znaczna część jej pracowników to przedstawiciele handlowi, działający w poszczególnych regionach kraju, jak również osoby nadzorujące i koordynujące pracę przedstawicieli w danym regionie. Celem organizowanych spotkań jest omawianie problemów danego regionu, weryfikacja działalności przedstawicieli, planowanie dalszych działań, szkolenia produktowe i innych tematów ściśle związanych z bieżącą działalnością Spółki.

Opisane powyżej spotkania trwają często nie tylko cały dzień, ale niejednokrotnie nawet kilka dni. Zważywszy na długotrwałość spotkań Wnioskodawca zapewnia jego uczestnikom wyżywienie. Jeżeli istnieje taka możliwość posiłek jest dowożony na miejsce spotkania (usługi cateringowe), jeżeli zaś takiej możliwości nie ma posiłek spożywany jest w restauracji (usługi gastronomiczne), położonej blisko miejsca spotkania. W najczęstszych przypadkach Wnioskodawca korzysta z usług gastronomicznych obiektu, w którym znajduje się wynajęta sala konferencyjna.

W spotkaniach takich nie uczestniczą kontrahenci Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki ponoszone przez Spółkę w wyżej opisanym stanie faktycznym na nabycie usług cateringowych lub gastronomicznych należy zakwalifikować jako koszt podatkowy w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, na wstępie należy wyjaśnić, że interpretacją z dnia 17 lipca 2012 r. Nr IPPB5/423-307/12-4/JC oraz odpowiedzią na wezwanie do usunięcia prawa z dnia 5 września 2012 r. Nr IPPB5/423-307/12-6/JC Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów odniósł się do problemu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów powoływanych wyżej wydatków na zakup usług. Wnioskodawca po przeanalizowaniu odpowiedzi na wezwanie, stwierdził, iż w związku z przedstawionym przez niego opisem stanu faktycznego doszło do niezrozumienia okoliczności faktycznych towarzyszących organizowaniu spotkań pracowników poza stałym miejscem świadczenia pracy. Uznając, iż udzielona odpowiedź, jest wynikiem powoływanego niezrozumienia całokształtu stanu faktycznego i jedynie powyższym należy tłumaczyć merytoryczne rozstrzygnięcie sprawy, podatnik nie znalazł podstaw do złożenia skargi do sądu na interpretację.

Mając jednak na uwadze, iż:

* pisemny wniosek z art. 14a Ordynacji podatkowej w jego warstwie faktycznej i prawnej wiąże nie tylko organ podatkowy ale i samego pytającego;

* po złożeniu takiego zapytania, składający go podmiot traci prawo do jego uzupełnienia, zmiany czy innej modyfikacji; nie traci natomiast uprawnienia do ponownego złożenia wniosku z przedstawieniem bądź innego stanu faktycznego bądź innego własnego stanowiska w sprawie;

* nowy wniosek podlegać będzie ponownej ocenie organu podatkowego jako wszczynający "inną" sprawę o udzielenie interpretacji;

* załatwiając wniosek organ podatkowy może jedynie ocenić czy na podstawie obowiązujących przepisów prawa podatkowego, mających zastosowanie w podanym stanie faktycznym, stanowisko prezentowane przez stronę we wniosku jest lub nie jest prawidłowe (Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, decyzja 1401/BF-I/4117-14/28/06/JC z dnia 22 września 2006 r.;

* brak jest podstawy prawnej uprawniającej Ministra Finansów do odmowy wydania interpretacji tylko z tego względu, iż wcześniej (na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.- w brzmieniu obowiązującym przed 1 lipca 2007 r.) podatnik interpretację co do takiego samego stanu faktycznego uzyskał i nie została ona zmieniona bądź uchylona w trybie przepisanym prawem; nie jest on także związany wcześniej wydaną interpretacją (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 marca 2010 r., sygn. akt II FSK 1734/08);

podatnik postanowił nie składać skargi na powyższą interpretację, lecz raz jeszcze wystąpić z wnioskiem przedstawiając zmieniony (doprecyzowany) stan faktyczny i pytaniem ograniczając się do istoty sprawy, umożliwiając tym samym organowi podatkowemu dokonanie subsumpcji w oparciu o kompletne informacje, brak których mógł skutkować błędnym zastosowaniem normy prawnej.

Zdaniem Wnioskodawcy opisane wyżej spotkania związane są z bieżącymi potrzebami Spółki, pracownicy uczestniczą w nich w ramach czasu pracy wypełniając swoje obowiązki pracownicze. Dlatego też wszelkie wydatki z nimi związane, w tym również wydatki na zakup usług cateringowych lub gastronomicznych stanowią koszt uzyskania przychodów.

Należy zwrócić uwagę, że zdanie Wnioskodawcy znajduje odzwierciedlenie zarówno w literaturze przedmiotu, jak również praktyce organów podatkowych.

Jak słusznie zauważa E. Zaniewicz ("Usługi gastronomiczne a koszty uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych", LEX ABC 110382) zasadniczo uznanie wydatków na usługi w zakresie wyżywienia towarzyszące wewnętrznych szkoleń nie powinno budzić najmniejszych wątpliwości.

"W przypadku organizacji szkoleń wewnętrznych, podczas których podawany jest poczęstunek w postaci np. gorących napoi, słodyczy, wydatki poniesione na ten cel stanowią podatkowe koszty uzyskania przychodu.

W przypadku organizowania przez firmę szkoleń zamkniętych prowadzonych dla pracowników - wątpliwości interpretacyjnych nie ma. O ile w szkoleniu nie uczestniczą osoby spoza firmy, np. kontrahenci, to wydatki ponoszone na zakup napoi i przekąsek nie mają charakteru reprezentacyjnego. Potwierdza to m.in. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 marca 2008 r., IP-PB3-423-26/08-2/DG. Również organizacja spotkania branżowego dla osób związanych z firmą umowami o współpracy jest kosztem "zwykłym" kosztem uzyskania, a nie kosztem reprezentacyjnym. Potwierdza to w interpretacji z dnia 28 czerwca 2007 r., Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Łódź-Bałuty, I/415-37.1-410/07/ZDB, oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w piśmie z dnia 22 lutego 2008 r., ITPB1/415-604/07/DP.

Zakup środków spożywczych na wszelkiego typu spotkania wewnętrzne firmy organizowane jako szkolenia, zebrania czy posiedzenia są wydatkiem związanym z bieżącym funkcjonowaniem przedsiębiorstwa. W związku z tym, że są to spotkania wewnątrzzakładowe, nie może tu być mowy o reprezentacji, która odnosi się do zewnętrznych działań. Zatem racjonalne wydatki ponoszone w tym zakresie mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów przedsiębiorstwa".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

W tym miejscu należy podkreślić, iż to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno ponadto wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.

Z opisu wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest spółką kapitałową prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie obrotu artykułami kosmetycznymi. Skala działalności Spółki, oraz dynamicznie zmieniające się uwarunkowania rynkowe, w których działa Spółka, wymusza stałe wewnętrzne doszkalanie pracowników, realizowane zazwyczaj - ze względu na tematykę - w szerszym gronie (przykładem są szkolenia produktowe dotyczące oferty handlowej Spółki). Niezależnie od tego, dla niezakłóconego działania Spółki niezbędne jest okresowe podsumowywanie dotychczasowych działań poszczególnych działów i planowanie kolejnych przedsięwzięć, co również wymaga organizowania spotkań, w trakcie których gromadzi się większa ilość pracowników Spółki, zarówno zatrudnionych w siedzibie Spółki, jak i wykonujących obowiązki służbowe siedzibą Spółki (np. w poszczególnych regionach). Opisane powyżej spotkania organizowane są w doraźnie wynajmowanych salach konferencyjnych. Podmioty, od których wynajmowane są sale, dysponują niezbędną infrastrukturą i standardowo oferują usługi ukierunkowane na prowadzenie spotkań biznesowych w szerszym gronie. Konieczność organizowania opisanych spotkań poza siedzibą Spółki wynika przede wszystkim z dwóch okoliczności - braku wystarczająco dużych sal konferencyjnych (ich stałe utrzymywanie byłoby nieekonomiczne) jak również konieczności uniknięcia dezorganizacji pracy innych działów Spółki. Należy dodać, iż część spotkań, o których mowa powyżej, organizowana jest poza miejscowością, w której znajduje się siedziba Wnioskodawcy. Spółka jest bowiem podmiotem zajmującym się sprzedażą, w związku z czym znaczna część jej pracowników to przedstawiciele handlowi, działający w poszczególnych regionach kraju, jak również osoby nadzorujące i koordynujące pracę przedstawicieli w danym regionie. Celem organizowanych spotkań jest omawianie problemów danego regionu, weryfikacja działalności przedstawicieli, planowanie dalszych działań, szkolenia produktowe i innych tematów ściśle związanych z bieżącą działalnością Spółki. Opisane powyżej spotkania trwają często nie tylko cały dzień, ale niejednokrotnie nawet kilka dni. Zważywszy na długotrwałość spotkań Wnioskodawca zapewnia jego uczestnikom wyżywienie. Jeżeli istnieje taka możliwość posiłek jest dowożony na miejsce spotkania (usługi cateringowe), jeżeli zaś takiej możliwości nie ma posiłek spożywany jest w restauracji (usługi gastronomiczne), położonej blisko miejsca spotkania. W najczęstszych przypadkach Wnioskodawca korzysta z usług gastronomicznych obiektu, w którym znajduje się wynajęta sala konferencyjna. W spotkaniach takich nie uczestniczą kontrahenci Spółki.

Wnioskodawca podnosi, iż opisane wyżej spotkania związane są z bieżącymi potrzebami Spółki, pracownicy uczestniczą w nich w ramach czasu pracy wypełniając swoje obowiązki pracownicze.

W związku z powyższym wydatki ponoszone przez Spółkę na nabycie usług cateringowych lub gastronomicznych w związku z organizacją spotkań związanych z prowadzeniem działalności przedsiębiorstwa, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem ich właściwego udokumentowania (art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) oraz wykazania, stosownie do omawianego art. 15 ww. ustawy, racjonalności dla osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Reasumując należy stwierdzić, że w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie usług cateringowych lub gastronomicznych - stanowisko Spółki jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest wykładnia przepisów w zakresie zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Spółkę. Wniosek odnośnie stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę zostanie rozpatrzony odrębnie.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej ściśle przedmiotem zapytania Zainteresowanego. Tym samym treść pytania wyznacza granice, na które organ udzielił odpowiedzi. Ponadto, inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.