IPPB5/423-332/11-2/IŚ - Wycena wartości wpływu lub wypływu waluty obcej na rachunek walutowy spółki według kursu ogłoszonego przez bank.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2011 r. (data wpływu 4 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości stosowania do wyceny wpływu i rozchodu waluty kursu banku, z którego usług korzysta w sytuacji, gdy ustala różnice kursowe wg tzw. metody podatkowej - jest prawidłowe.

W dniu 4 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości stosowania do wyceny wpływu i rozchodu waluty kursu banku, z którego usług korzysta w sytuacji, gdy ustala różnice kursowe wg tzw. metody podatkowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka - Wnioskodawca jest firmą medyczną, której głównym obszarem działalności jest wykonywanie badań tomografii komputerowej i rezonansu magnetycznego. Spółka posiada rachunek walutowy w EUR i za jego pośrednictwem dokonuje rozliczeń z kontrahentami zagranicznymi.

Do ustalenia różnic kursowych wynikających z rozliczeń w walutach obcych Spółka stosuje metodę podatkową określoną w art. 15a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.; dalej: Ustawa o CIT) w następujący sposób:

Dodatkowo, w przypadku dużych wartości środków pieniężnych otrzymywanych przez Spółkę na rachunek walutowy, bądź rozchodowywanych z tego rachunku, Spółka uzyskuje z banku, w którym prowadzi swój rachunek walutowy informację o kursie wymiany waluty z danego dnia transakcji, jaki bank zastosowałby dla Spółki gdyby odpowiednio miał nabyć lub dokonać zbycia waluty na preferencyjnych warunkach.

Spółka wyznacza kolejność wyceny środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej (o której mowa w art. 15a. ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3) według metody FIFO, której nie zmienia w trakcie roku podatkowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka stosując kurs banku, tj. kurs kupna lub sprzedaży banku, z którego korzysta, prawidłowo dokonuje wyceny wpływu lub wypływu waluty.

Stanowisko Spółki:

Jak wynika z art. 15a ust. 2 i ust. 3 Ustawy o CIT, do określenia podatkowych różnic kursowych, co do zasady, powinien być uwzględniany kurs faktycznie zastosowany.

Do wyceny wpływu i wypływu operacji bankowych Spółka przyjmuje kurs bankowy, czyli kurs kupna lub sprzedaży banku, z usług którego korzysta. Kursy bankowe są kursami realnymi i mają rzeczywisty charakter, po tych właśnie kursach bank dokonałby wymiany waluty obcej, gdyby Spółka nie korzystała z własnego rachunku, spełniają przesłanki faktycznie zastosowanego kursu walut.

Zgodnie ze słownikiem języka polskiego (Słownik języka polskiego PWN, red. M. Szymczak, tom 1, Warszawa 1998, s. 532), przymiotnik "faktyczny" należy rozumieć jako "zgodny z faktami, oparty na faktach, (...) rzeczywisty, realny". Zatem w świetle wykładni językowej wydaje się, iż pojęcie "faktycznie zastosowany kurs" należy rozumieć jako kurs zastosowany "zgodnie z faktami". Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego - faktem jest "to co zaszło lub zachodzi w rzeczywistości".

Według tego Słownika "faktyczny" oznacza "zgodny z faktami, oparty na faktach, będący faktem; rzeczywisty, realny, istotny" a "zastosowywać - zastosować" to "przyporządkować się czemuś lub komuś, wykonać coś zgodnie z czyimiś wskazaniami, nagiąć się, dostosować się do czegoś" - to zasadnym jest przyjąć, że kurs faktycznie zastosowany jest kursem rzeczywiście przyjętym przez Spółkę do wyceny waluty. Nawet jeżeli nie następuje nabycie i zbycie waluty od/do banku - to kurs bankowy, tj. banku z którego usług korzysta Spółka jest kursem najbardziej zbliżonym do rzeczywistości, a przecież w ujęciu podatkowym różnice kursowe winny mieć charakter rzeczywisty, realny.

Spółka przeprowadza swoje operacje za pośrednictwem rachunku bankowego, co dodatkowo oznacza, żeby do wyceny swoich operacji przyjmować kurs faktyczny, czyli kurs banku, z którego usług korzysta,

Jak przedstawia Spółka, mając na względzie podatkowe uregulowania dotyczące różnic kursowych należy zauważyć, że w art. 15a ust. 2 i 3 Ustawy o CIT ustawodawca wskazuje pięć zdarzeń gospodarczych, w odniesieniu do których podatnicy zobowiązani są do ustalania różnic kursowych przy ustalaniu kursu faktycznego, podczas gdy tylko w przypadku jednego z tych zdarzeń mowa jest o faktycznym zbyciu/nabyciu waluty (odpowiednio art. 15a ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT oraz art. 15a ust. 3 pkt 3 ustawy o CIT - różnice kursowe od własnych środków pieniężnych). Stąd można byłoby wywieść, że zgodnie z językową wykładnią pojęcie kurs faktyczny miałoby zastosowanie tylko w odniesieniu do tego zdarzenia. Zatem przyjęcie, iż kurs faktyczny występuje tylko w przypadku faktycznej transakcji zbycia/nabycia waluty oznaczałoby, że w pozostałych przypadkach kurs faktyczny nie występuje i należy użyć kursu NBP. Oznaczałoby to, że regulacje art. 15a ust. 2 i 3 ustawy o CIT dotyczące zasad rozliczania różnic kursowych w przypadkach innych niż od własnych środków pieniężnych, a zatem np. w przypadku dokonania spłaty zobowiązania czy też kredytu (pożyczki) (odpowiednio art. 15a ust. 2 pkt 2 i 5 ustawy o CIT oraz art. 15a ust. 3 pkt 2 i 5 ustawy o CIT) w części nakazującej użycie kursu faktycznego pozostawałyby martwe. To z kolei oznacza, iż art. 15a ust. 2 oraz 3 byłby stosowany przez podatników jedynie w nieznacznej części, tj. tylko w takim zakresie, w jakim odnosi się on do różnic kursowych od własnych środków pieniężnych.

Ponadto, zgodnie z art. 15a ust. 5 ustawy o CIT, kurs faktycznie zastosowany nie powinien różnić się o 5% od wartości kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień faktycznie zastosowanego kursu waluty. W przeciwnym razie organ podatkowy może wezwać strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających zastosowanie kursu waluty. Jeżeli podatnik nie zmieni wartości kursu lub nie wskaże przyczyn, które uzasadniają zastosowanie faktycznego kursu waluty, organ podatkowy określi ten kurs opierając się na kursach walut ogłaszanych przez NBP.

Jak wynika z art. 15a ust. 2 i ust. 3 ustawy o CIT, do określenia podatkowych różnic kursowych, co do zasady, powinien być uwzględniany kurs faktycznie zastosowany. W sytuacji jednakże, kiedy nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, należy przyjąć kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień. Dopiero zatem jeżeli nie byłoby możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty, ponieważ nie został on ustalony (np. w przypadku gdyby Spółka korzystała z rachunku walutowego banku zagranicznego, w którym nie jest ogłaszany kurs waluty stosowany do przeliczenia złotego) wówczas możliwe jest zastosowanie kursu średniego Narodowego Banku Polskiego z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dokonanie operacji na rachunku walutowym.

Stosowana przez Spółkę metoda FIFO służy do ustalenia kolejności wyceny, natomiast sama wycena - zgodnie z art. 15a ust. S w związku z ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3 ustawy - winna nastąpić na podstawie faktycznie zastosowanego kursu, w rozumieniu przepisów podatkowych.

Mając powyższe na uwadze Spółka stoi na stanowisku, że do wyceny wartości wpływu lub wypływu waluty obcej na rachunek walutowy Spółki w banku na terytorium RR dla ustalenia różnic kursowych Spółka winna przyjmować kurs faktycznie zastosowany, tj. kurs ogłaszany przez bank, w którym posiada rachunek walutowy. W zależności od charakteru operacji będzie to odpowiednio kurs kupna bądź kurs sprzedaży waluty obcej z dnia wpływu/wypływu waluty tj.:

* w przypadku otrzymania zapłaty za należności - kurs kupna banku, w którym Spółka posiada rachunek;

* w przypadku dokonywania zapłaty za zobowiązania - kurs sprzedaży banku, w którym Spółka posiada rachunek.

Kurs bankowy, tj. banku z którego usług Spółka korzysta jest, zdaniem Spółki, kursem najbardziej zbliżonym do rzeczywistości, a w ujęciu podatkowym różnice kursowe winny mieć charakter rzeczywisty, realny, gdyż są one mechanizmem służącym dostosowaniu rozliczeń podatkowych do wysokości rzeczywistych przysporzeń majątkowych podatnika.

Dodatkowo, w przypadku dużych wartości transakcji Spółka korzysta z informacji uzyskanej od banku, w którym prowadzi rachunek walutowy, o kursie, który bank zastosowałby dla Spółki w przypadku gdyby miał dokonać wymianę waluty na PLN w ramach transakcji. Jest to kurs bardziej preferencyjny od tego ogłaszanego przez bank w oficjalnej tabeli kursów, jednakże zdaniem Spółki właśnie taki preferencyjny kurs powinien być brany pod uwagę w rozliczeniu podatkowym transakcji, gdyż jest on najbardziej realnym kursem w danym momencie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Spółki.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.