IPPB5/423-311/13-5/JC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. organu w dniu 2 maja 2013 r. uzupełnionym pismem z dnia 16 lipca 2013 r. (data nadania 16 lipca 2013 r., data wpływu 18 lipca 2013 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie Nr IPPB5/423-311/13-2/JC oraz IPPB2/436-231/13-2/LS z dnia 5 lipca 2013 r. (data doręczenia 9 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku pobierania podatku u źródła z tytułu wypłacanych odsetek w związku z uczestnictwem w Umowie - jest prawidłowe.

W dniu 2 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku pobierania podatku u źródła z tytułu wypłacanych odsetek w związku z uczestnictwem w Umowie.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: "Spółka") rozważa przystąpienie do umowy o zarządzanie środkami pieniężnymi (ang. Cash Management Agreement, dalej: "Umowa"), oferowanej w ramach Grupy, do której należy Spółka. Umowa będzie obejmować usługi kompleksowego zarządzania płynnością finansową uczestników systemu cash management. Jednym z uczestników systemu cash management będzie spółka J. z siedzibą we Belgii (dalej: "Podmiot Treasury"), która nie posiada siedziby ani miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. Ponadto do Umowy zamierzają przystąpić inne spółki z Grupy z siedzibą w Polsce (dalej łącznie z Podmiotem Treasury i Spółką zwane "Uczestnikami"). Podmiot Treasury jest podatnikiem podatku od wartości dodanej w Belgii. Podmiot Treasury prowadzi działalność między innymi w zakresie kredytowania i udzielania pożyczek. Spółka jest podatnikiem podatku VAT w Polsce.

Spółka posiada rachunek bankowy (dalej: "Rachunek"). Podmiot Treasury posiada rachunek bankowy poza terytorium Polski ("Rachunek Podmiotu Treasury"). Ponadto, Podmiot Treasury utworzy dla Spółki konto księgowe ("IHB"), które będzie odzwierciedlało aktualny stan rozliczeń Podmiotu Treasury ze Spółką z tytułu Umowy.

Spółka zamierza upoważnić Podmiot Treasury do dysponowania środkami zgromadzonymi na swoim Rachunku, a także do obciążania / uznawania Rachunku z tytułu rozliczeń w zakresie zarządzania środkami pieniężnymi. Zgodnie z Umową, własność środków pieniężnych nie przechodzi na Podmiot Treasury. Nadwyżki środków pieniężnych przekazane przez Uczestników Systemu nie są konsolidowane z niedoborami poszczególnych Uczestników.

W celu optymalizacji zarządzania środkami pieniężnymi w ramach grupy, do której należy Spółka, operacje pomiędzy stronami Umowy obejmą udostępnianie Podmiotowi Treasury nadwyżek środków pieniężnych w walucie polskiej generowanych przez Spółkę i odzwierciedlonych na koncie IHB. Ponadto Umowa oferuje również możliwość udostępnienia Spółce przez Podmiot Treasury na Rachunek środków pieniężnych w walucie polskiej w razie potrzeby. W takim przypadku, na koncie IHB zostanie odzwierciedlone zadłużenie Spółki wobec Podmiotu Treasury.

Jeżeli saldo rozliczeń z Podmiotem Treasury na rachunku IHB będzie dodatnie, Spółka będzie uprawniona do otrzymania oprocentowania w wysokości określonej w Umowie. Jeżeli natomiast saldo rozliczeń z Podmiotem Treasury na rachunku IHB będzie ujemne, Spółka zobowiązana będzie do zapłaty odsetek na rzecz Podmiotu Treasury.

Podmiot Treasury nie będzie pobierał odrębnego wynagrodzenia z tytułu opisanych działań, poza odsetkami należnymi w związku z ujemnym saldem na rachunku IHB, z tytułu dokonywania czynności zgodnie z Umową.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 16 lipca 2013 r. Wnioskodawca doprecyzował zdarzenie przyszłe wskazując:

1. Wskazanie, kto jest podmiotem oferującym umowę o zarządzanie środkami pieniężnymi (ang. Cash Management Agreement, dalej: "Umowa"). Organ przy tym wzywa także o wskazanie, jakiego rodzaju umową jest Cash Management Agreement, czy jest to umowa zwana umową "cash pooling".

J. jest podmiotem prawnym oferującym Cash Management. Umowa nie jest umową cash pooling. Nie wystąpi mechanizm cash poolingu z innymi podmiotami.

2. Wskazanie roli J. (dalej: "Podmiot Treasury") w Umowie.

J. dokonuje zarządzania środkami pieniężnymi na rzecz Spółki.

3. Czy w ramach Umowy będzie funkcjonował jakikolwiek bank. Jeśli tak, tut. organ wzywa o wskazanie roli banku/banków w Umowie.

W Umowie nie będzie zaangażowany bank zewnętrzny.

4. Czy rachunek bankowy Spółki (dalej: "Rachunek") jest otwarty wyłącznie na potrzeby Umowy.

Nie, ten istniejący rachunek bankowy nie jest otwarty wyłącznie dla celów Umowy.

5. Czy rachunek bankowy Podmiotu Treasury (dalej: "Rachunek Podmiotu Treasury") jest otwarty wyłącznie na potrzeby Umowy. Jakie operacje są na nim dokonywane.

Nie, Rachunek bankowy Podmiotu Treasury nie jest otwarty wyłącznie dla celów Umowy. Operacje na nim to transakcje konta IHB.

6. Czym jest konto księgowe ("IHB"). Na jakiej zasadzie Spółka korzysta z niego w ramach Umowy, czy jest ono otwarte w banku, do konkretnego rachunku.

Konto IHB jest to wewnętrzne konto. Spółka jest rzeczywistym odbiorcą "beneficial owner" środków na IHB prowadzonym w jej imieniu. Zasady oprocentowania rachunku są określone na warunkach rynkowych.

7. Wskazanie, czy pozostali Uczestnicy Umowy uczestniczą w tej Umowie na takiej samej zasadzie jak Spółka (tekst jedn.: czy posiadają Rachunek, konto księgowe IHB, itd. - czynności opisane przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku).

Umowa zawarta jest pomiędzy 2 stronami - Spółką i J. J. może być stroną podobnej umowy z innymi podmiotami, ale będzie to oddzielna umowa i jej strona będzie posiadać swój własny zewnętrzny rachunek bankowy i własne IHB.

8. Co oznacza, iż operacje pomiędzy stronami Umowy obejmują udostępnianie Podmiotowi Treasury nadwyżek środków pieniężnych w walucie polskiej generowanych przez Spółkę i odzwierciedlonych na koncie IHB. Czym jest wskazane udostępnianie, tzn. czy nadwyżki są "przenoszone" na Rachunek Podmiotu Treasury, czy pozostali Uczestnicy Umowy także udostępniają nadwyżki Podmiotowi Treasury i czy są one "przenoszone" na Rachunek Podmiotu Treasury.

Udostępnianie oznacza przelew nadwyżek na Rachunek Podmiotu Treasury co znajduje odzwierciedlenie jako zmienna pozycja kredytowa wobec J. na koncie IHB. Umowa zawarta jest tylko pomiędzy Spółką a J.

9. Jednoznaczne wskazanie, co oznacza stwierdzenie, iż Umowa oferuje również możliwość udostępnienia Spółce przez Podmiot Treasury na Rachunek środków pieniężnych w walucie polskiej w razie potrzeby. Czym jest wskazane udostępnienie, tut. organ wzywa o jednoznaczne wskazanie, czy Podmiot Treasury udziela Wnioskodawcy pożyczki/pożyczek w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Co oznacza wskazana przez Wnioskodawcę potrzeba, jaka sytuacja zmusza Wnioskodawcę do skorzystania z potrzeby udostępnienia środków przez Podmiot Treasury. Czy pozostali Uczestnicy Umowy także korzystają z możliwości udostępnienia im środków przez Pomiot Treasury.

W razie potrzeby oznacza, że Spółka ma niedobór środków i potrzebuje funduszy na wykonanie płatności, J. (tak jak gdyby zewnętrzny bank pozwalający Spółce na saldo debetowe w rachunku typu IHB) zapewni fundusze z własnych środków. Umowa nie jest umową nazwaną w polskim Kodeksie Cywilnym. Przystąpienie do Umowy przez Spółkę nie wiąże się z określeniem sumy środków finansowych, które strony Umowy będą sobie udostępniać. Spółka nie może przewidzieć, w jakiej wysokości zostaną udostępnione środki pieniężne na rzecz Podmiotu Treasury. Tym samym, w opinii Spółki brak jest przesłanki skonkretyzowanego przedmiotu transakcji w postaci określonej ilości pieniędzy. Na mocy Umowy bowiem żadna ze stron nie zobowiąże się do przeniesienia na własność drugiej strony określonej ilości pieniędzy oraz żadna ze stron nie będzie zobowiązana się do jej zwrotu. W konsekwencji, należy uznać, że w wyniku zawarcia Umowy nie powstanie stosunek zobowiązaniowy pożyczkobiorcy i pożyczkodawcy pomiędzy Spółką i Podmiotem Treasury. Umowa zawarta jest tylko pomiędzy Spółką a J.

10. Tut. Organ wzywa o jednoznaczne wskazanie, czy jeśli Podmiot Treasury udostępnia Spółce środki na Rachunek, środki te są udostępniane z Rachunku Podmiotu Treasury i czy w takim przypadku udostępnione środki stanowią wyłączną własność Podmiotu Treasury czy też na Rachunku Podmiotu Treasury dostępne są również środki z nadwyżek innych Uczestników w ramach Umowy. Czy dotyczy to wszystkich Uczestników Umowy. Tut. wzywa o jednoznaczne i szczegółowe wskazanie skąd Podmiot Treasury "zdobywa" środki w celu udostępnienia ich Spółce (i innym Uczestnikom, jeśli taka sytuacja ma względem ich miejsce) i czy stanowią one jego wyłączną własność.

J. posiada wyłączną własność wystarczających środków by zapewnić każdą potrzebę środków dla Spółki i środki będą transferowane wyłącznie z Rachunku Podmiotu Treasury. Stronami Umowy są J. oraz Spółka.

11. Tut. Organ wzywa o jednoznaczne wskazanie, czy w ramach Umowy będzie dochodziło do zawarcia umów depozytu nieprawidłowego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

Umowa nie jest umową nazwaną w polskim Kodeksie Cywilnym. Przystąpienie do Umowy przez Spółkę nie wiąże się z określeniem sumy środków finansowych, które strony Umowy będą sobie udostępniać. Spółka nie może przewidzieć, w jakie wysokości zostaną udostępnione środki pieniężne na rzecz Podmiotu Treasury. Tym samym, w opinii Spółki brak jest przesłanki skonkretyzowanego przedmiotu transakcji w postaci określonej ilości pieniędzy. Na mocy Umowy bowiem żadna ze stron nie zobowiązuje się do przeniesienia na własność drugiej strony określonej ilości pieniędzy oraz żadna ze stron nie będzie zobowiązana się do jej zwrotu. W konsekwencji, należy uznać, że w wyniku zawarcia Umowy nie powstanie stosunek zobowiązaniowy przechowawcy i dającego na przechowanie pomiędzy Spółką i Podmiotem Treasury.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy do odsetek wypłacanych przez Spółkę na rzecz Podmiotu Treasury z tytułu środków udostępnionych przez Podmiot Treasury na Rachunek na podstawie Umowy będą miały zastosowanie ograniczenia dotyczące niedostatecznej kapitalizacji określone w art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 60 ustawy o CIT.

2. Czy w świetle art. 11 umowy polsko-belgijskiej odsetki wypłacane przez Spółkę na rzecz Podmiotu Treasury z tytułu środków udostępnionych przez Podmiot Treasury na Rachunek na podstawie Umowy będą podlegały w Polsce opodatkowaniu podatkiem u źródła zgodnie ze stawką 5%, pod warunkiem posiadania przez Spółkę certyfikatu rezydencji Podmiotu Treasury, potwierdzającego rezydencję podatkową Podmiotu Treasury w Belgii.

3. Czy usługi świadczone na podstawie Umowy, za które wynagrodzeniem będą odsetki otrzymywane od drugiej strony Umowy, będą stanowić usługi pośrednictwa finansowego zwolnione z podatku VAT, a w konsekwencji w przypadku, gdy Spółka będzie otrzymywać odsetki z tytułu Umowy, będzie zobowiązana wykazać import usług zwolnionych z VAT, a gdy Spółka będzie wypłacała odsetki na rzecz Podmiotu Treasury, powinna uznać odsetki za wynagrodzenie za usługę, której miejscem opodatkowania jest kraj siedziby Podmiotu Treasury.

4. Czy Spółka będzie zobowiązana do ujęcia kwot należnych z tytułu importu usług zarządzania płynnością finansową przy obliczaniu proporcji znajdującej zastosowanie do ustalenia zakresu odliczalności VAT naliczonego Spółki w rozumieniu art. 90 ustawy o VAT.

5. Czy rozliczenia pomiędzy stronami w ramach Umowy będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych (dalej: "podatek p.c.c.") po stronie Spółki, jako podatnika.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku numerem 2, dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 1, dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych oraz pytań dotyczących podatku od towarów i usług oraz pytania dotyczącego podatku od czynności cywilnoprawnych wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, odsetki uiszczane przez Spółkę na rzecz Podmiotu Treasury na podstawie Umowy będą podlegały w Polsce opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem od osób prawnych według stawki 5%, pod warunkiem posiadania przez Spółkę certyfikatu rezydencji wydanego przez właściwy organ administracji podatkowej w Belgii, potwierdzającego rezydencję podatkową Podmiotu Treasury w Belgii.

Stosownie do art. 3 ust. 2 ustawy o CIT podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Polski siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Polski. Zgodnie z art. 26 ustawy o CIT osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. W myśl art. 21 ust. 1 ustawy o CIT podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Polski, przez podatników nieposiadających w Polsce siedziby ani zarządu, przychodów z odsetek ustala się w wysokości 20% tych przychodów. Przepis ten stosuje się z uwzględnieniem postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska.

Zgodnie z Umową udostępnianie środków finansowych będzie miało miejsce wyłącznie pomiędzy Spółką a Podmiotem Treasury - belgijskim rezydentem podatkowym. W związku z tym należy wziąć pod uwagę postanowienia umowy polsko-belgijskiej. Zgodnie z art. 11 umowy polsko-belgijskiej "Odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Jednakże takie odsetki mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, ale jeśli osoba uprawniona do odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5% kwoty brutto tych odsetek".

Spółka zwraca uwagę, iż art. 11 umowy polsko-belgijskiej zawęża zastosowania zwolnienia z opodatkowania odsetek do osoby tzw. faktycznego właściciela odsetek (ang. beneficial owner). Jednakże, Spółka stoi na stanowisku, że w sytuacji Spółki przedstawionej w zdarzeniu przyszłym, zwolnienie odsetek wypłacanych na podstawie Umowy na rzecz Podmiotu Treasury z opodatkowania podatkiem u źródła znajdzie zastosowanie, co zostanie wykazane poniżej.

W tym miejscu Spółka zwraca uwagę na tekst Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku (dalej: "Modelowa Konwencja") stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej.

Z Komentarza do Modelowej Konwencji wynika, iż postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie dotyczącym odsetek mają zastosowanie jedynie w przypadku, gdy podmiot uzyskujący odsetki posiada status rzeczywistego odbiorcy (beneficial owner), czyli jest podmiotem, którego prawo do dysponowania otrzymaną płatnością nie ma wyłącznie formalnego charakteru. Oznacza to, iż postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania mają zastosowanie do podmiotów będących faktycznymi odbiorcami odsetek.

Zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji, koncepcja beneficial owner została wprowadzona do Modelowej Konwencji, aby zapewnić realizację jednego z podstawowych celów międzynarodowych traktatów podatkowych, jakim jest zapobieganie unikania opodatkowania. W myśl Komentarza do Modelowej Konwencji, termin beneficial owner nie powinien być rozumiany w wąskim, technicznym sensie, ale powinien być raczej interpretowany zgodnie z celami Modelowej Konwencji. W świetle Komentarza do Modelowej Konwencji, a także doktryny, beneficial owner to podmiot posiadający władztwo ekonomiczne nad majątkiem, z którego czerpie korzyści, a nie jedynie władztwo formalne. Należy podkreślić, iż zarówno Komentarz do Modelowej Konwencji, jak i praktyka oraz doktryna międzynarodowego prawa podatkowego nie wykształciły jednej, uniwersalnej definicji terminu beneficial owner. Podkreśla się natomiast, iż ustalenie, czy dany podmiot jest beneficial owner wymaga każdorazowo analizy jego cech i funkcji pełnionych w danej strukturze gospodarczej.

Biorąc pod uwagę powyższe wytyczne, zdaniem Spółki, Podmiot Treasury w przedstawionym zdarzeniu przyszłym będzie posiadał cechy beneficial owner. Wynika to z faktu, iż Podmiot Treasury będzie faktycznym (prawnym jak i ekonomicznym) odbiorcą odsetek. Odsetki należą się Podmiot Treasury od Spółki z tytułu Umowy i będzie on uprawniony do dysponowania i gospodarowania środkami udostępnionymi przez Spółkę. Podmiot Treasury nie będzie zobowiązany do przekazania otrzymanych odsetek innym podmiotom. Reasumując, w ramach transakcji dokonywanych na podstawie Umowy Podmiot Treasury będzie faktycznym właścicielem odsetek wypłacanych przez Spółkę w związku z udostępnieniem środków na Rachunek przez Podmiot Treasury.

Spółka podkreśla, iż Podmiot Treasury nie jest podmiotem sztucznie wprowadzonym do Umowy w celu nieuprawnionego korzystania z umowy polsko-belgijskiej (treaty shoppinng). Celem udziału Podmiotu Treasury w Umowie jest lepsze zarządzanie płynnością finansową Spółki oraz efektywne zarządzanie jej nadwyżkami finansowymi, a kwestie podatkowe nie są czynnikiem generującym korzyści.

Dodatkowo należy podkreślić, że Spółka będzie zobowiązana do wypłaty odsetek wyłącznie na rzecz Podmiotu Treasury, który będzie wyłącznym podmiotem posiadającym roszczenie o wypłatę odsetek.

W konsekwencji, zdaniem Spółki, odsetki wypłacane przez Spółkę na rzecz Podmiotu Treasury zgodnie z Umową będą opodatkowane podatkiem u źródła według stawki 5% na podstawie art. 11 umowy polsko-belgijskiej pod warunkiem posiadania certyfikatu rezydencji Podmiotu Treasury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W przepisie tym, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know - how) - ustala się w wysokości 20% przychodów.

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 21 ust. 2 ww. ustawy).

Na podstawie art. 22b ww. ustawy, zwolnienia i odliczenia wynikające z przepisów art. 20-22 stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy w sprawie podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa, w którym podatnik ma swoją siedzibę lub w którym dochód został uzyskany.

W myśl art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2b, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże od należności z tytułu odsetek od papierów wartościowych wyemitowanych przez Skarb Państwa i zapisanych na rachunkach papierów wartościowych albo na rachunkach zbiorczych, wypłacanych na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, zryczałtowany podatek dochodowy pobierają, jako płatnicy, podmioty prowadzące te rachunki, jeżeli wypłata należności następuje za ich pośrednictwem. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 i ust. 2 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Belgii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisanej w Warszawie dnia 20 sierpnia 2001 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 211, poz. 2139; dalej: Konwencja, umowa polsko-belgijska), odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Jednakże takie odsetki mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, ale jeśli osoba uprawniona do odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5% kwoty brutto tych odsetek.

Stosownie do postanowień art. 11 ust. 4 tej Konwencji, określenie "odsetki" oznacza dochód z wszelkiego rodzaju wierzytelności zarówno zabezpieczonych, jak i niezabezpieczonych hipoteką lub prawem do uczestniczenia w zyskach dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek rządowych oraz dochody z obligacji lub skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami związanymi z takimi pożyczkami, obligacjami lub skryptami dłużnymi. Opłaty karne z tytułu opóźnionej zapłaty ani odsetki uznawane jako dywidendy zgodnie z artykułem 10 ustęp 3 nie są traktowane jako odsetki w rozumieniu tego artykułu.

Postanowienia ustępów 1, 2 i 3 nie mają zastosowania, jeżeli osoba uprawniona do tych odsetek, mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie, w którym powstają odsetki, działalność przemysłową lub handlową poprzez zakład tam położony, lub wykonuje wolny zawód za pomocą położonej tam stałej placówki i jeżeli wierzytelność, z tytułu której płacone są odsetki, jest faktycznie związana z takim zakładem lub stałą placówką. w takim przypadku stosuje się postanowienia artykułu 7 lub 14 (art. 11 ust. 5 Konwencji).

Dokonując interpretacji ww. przepisów, należy zwrócić również uwagę na tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

Z Komentarza do Konwencji Modelowej OECD wynika tymczasem, iż postanowienia umów (konwencji) o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie dotyczącym odsetek mają zastosowanie jedynie w przypadku, gdy to podmiot uzyskujący odsetki posiada status rzeczywistego odbiorcy ("beneficial owner"), czyli jest podmiotem, którego prawo do dysponowania otrzymaną płatnością nie ma wyłącznie formalnego charakteru. Co do zasady, w sytuacji, gdy płatność dokonywana jest na rzecz pośrednika będącego rezydentem określonego państwa, który następnie przekazuje tę płatność ostatecznemu odbiorcy, państwo w którym powstaje dana płatność nie jest zobowiązane do zastosowania wobec tego pośrednika postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Sam bowiem fakt bycia rezydentem określonego państwa i otrzymania płatności nie jest wystarczającym warunkiem do skorzystania z postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania w sytuacji, gdy prawo do dysponowania dochodem ma ograniczony charakter. Oznacza to, iż postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania mają zastosowanie do podmiotów będących faktycznymi odbiorcami odsetek.

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż 5% stawka podatku od odsetek wynikająca z przepisów polsko-belgijskiej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, znajdzie zastosowanie jedynie w odniesieniu do podmiotów będących faktycznymi odbiorcami odsetek. Warunkiem zastosowania obniżonej stawki podatkowej jest bowiem, aby podmiot otrzymujący odsetki był ich właścicielem.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca rozważa przystąpienie do umowy o zarządzanie środkami pieniężnymi (ang. Cash Management Agreement, dalej: "Umowa"), oferowanej w ramach Grupy, do której należy Spółka.

Jednocześnie Wnioskodawca podnosi, że Umowa zawarta jest pomiędzy 2 stronami - Spółką i J. J. może być stroną podobnej umowy z innymi podmiotami, ale będzie to oddzielna umowa i jej strona będzie posiadać swój własny zewnętrzny rachunek bankowy i własne IHB.

Wnioskodawca podnosi także: Udostępnianie oznacza przelew nadwyżek na Rachunek Podmiotu Treasury co znajduje odzwierciedlenie jako zmienna pozycja kredytowa wobec J. na koncie IHB. Umowa zawarta jest tylko pomiędzy Spółką a J. oraz: W razie potrzeby oznacza, że Spółka ma niedobór środków i potrzebuje funduszy na wykonanie płatności, J. (tak jak gdyby zewnętrzny bank pozwalający Spółce na saldo debetowe w rachunku typu IHB) zapewni fundusze z własnych środków.

W opisie zdarzenia przyszłego wskazano również: J. posiada wyłączną własność wystarczających środków by zapewnić każdą potrzebę środków dla Spółki i środki będą transferowane wyłącznie z Rachunku Podmiotu Treasury. Stronami Umowy są J. oraz Spółka.

Mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że Podmiot Treasury będzie rzeczywistym odbiorcą należności odsetkowych, otrzymywanych w związku z realizacją Umowy, która co istotne w niniejszej sprawie, jest zawarta tylko pomiędzy dwoma podmiotami (J. oraz Spółką). J. zapewni fundusze z własnych środków, więc nie mamy w niniejszej sprawie do czynienia ze środkami pochodzącymi od innych podmiotów.

Wobec powyższego stanowisko Spółki, zgodnie z którym, odsetki uiszczane przez Spółkę na rzecz Podmiotu Treasury na podstawie Umowy będą podlegały w Polsce opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem od osób prawnych według stawki 5%, pod warunkiem posiadania przez Spółkę certyfikatu rezydencji wydanego przez właściwy organ administracji podatkowej w Belgii, potwierdzającego rezydencję podatkową Podmiotu Treasury w Belgii, należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy jednocześnie dodać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.). Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby pełną ocenę zawieranej Umowy. Organ przyjął za Wnioskodawcą (co jednoznacznie wynika z opisu zdarzenia przyszłego), że w niniejszej sprawie Umowa zawarta jest pomiędzy 2 stronami - Spółką i J. oraz że J. (tak jak gdyby zewnętrzny bank pozwalający Spółce na saldo debetowe w rachunku typu IHB) zapewni fundusze z własnych środków. Tym samym, jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.