IPPB5/423-311/13-4/JC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. organu w dniu 2 maja 2013 r. uzupełnionym pismem z dnia 16 lipca 2013 r. (data nadania 16 lipca 2013 r., data wpływu 18 lipca 2013 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie Nr IPPB5/423-311/13-2/JC oraz IPPB2/436-231/13-2/LS z dnia 5 lipca 2013 r. (data doręczenia 9 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania przepisów art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych o niedostatecznej kapitalizacji w związku z uczestnictwem w Umowie - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania przepisów art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych o niedostatecznej kapitalizacji w związku z uczestnictwem w Umowie.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: "Spółka") rozważa przystąpienie do umowy o zarządzanie środkami pieniężnymi (ang. Cash Management Agreement, dalej: "Umowa"), oferowanej w ramach Grupy, do której należy Spółka. Umowa będzie obejmować usługi kompleksowego zarządzania płynnością finansową uczestników systemu cash management. Jednym z uczestników systemu cash management będzie spółka J. z siedzibą we Belgii (dalej: "Podmiot Treasury"), która nie posiada siedziby ani miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. Ponadto do Umowy zamierzają przystąpić inne spółki z Grupy z siedzibą w Polsce (dalej łącznie z Podmiotem Treasury i Spółką zwane "Uczestnikami"). Podmiot Treasury jest podatnikiem podatku od wartości dodanej w Belgii. Podmiot Treasury prowadzi działalność między innymi w zakresie kredytowania i udzielania pożyczek. Spółka jest podatnikiem podatku VAT w Polsce.

Spółka posiada rachunek bankowy (dalej: "Rachunek"). Podmiot Treasury posiada rachunek bankowy poza terytorium Polski ("Rachunek Podmiotu Treasury"). Ponadto, Podmiot Treasury utworzy dla Spółki konto księgowe ("IHB"), które będzie odzwierciedlało aktualny stan rozliczeń Podmiotu Treasury ze Spółką z tytułu Umowy.

Spółka zamierza upoważnić Podmiot Treasury do dysponowania środkami zgromadzonymi na swoim Rachunku, a także do obciążania / uznawania Rachunku z tytułu rozliczeń w zakresie zarządzania środkami pieniężnymi. Zgodnie z Umową, własność środków pieniężnych nie przechodzi na Podmiot Treasury. Nadwyżki środków pieniężnych przekazane przez Uczestników Systemu nie są konsolidowane z niedoborami poszczególnych Uczestników.

W celu optymalizacji zarządzania środkami pieniężnymi w ramach grupy, do której należy Spółka, operacje pomiędzy stronami Umowy obejmą udostępnianie Podmiotowi Treasury nadwyżek środków pieniężnych w walucie polskiej generowanych przez Spółkę i odzwierciedlonych na koncie IHB. Ponadto Umowa oferuje również możliwość udostępnienia Spółce przez Podmiot Treasury na Rachunek środków pieniężnych w walucie polskiej w razie potrzeby. W takim przypadku, na koncie IHB zostanie odzwierciedlone zadłużenie Spółki wobec Podmiotu Treasury.

Jeżeli saldo rozliczeń z Podmiotem Treasury na rachunku IHB będzie dodatnie, Spółka będzie uprawniona do otrzymania oprocentowania w wysokości określonej w Umowie. Jeżeli natomiast saldo rozliczeń z Podmiotem Treasury na rachunku IHB będzie ujemne, Spółka zobowiązana będzie do zapłaty odsetek na rzecz Podmiotu Treasury.

Podmiot Treasury nie będzie pobierał odrębnego wynagrodzenia z tytułu opisanych działań, poza odsetkami należnymi w związku z ujemnym saldem na rachunku IHB, z tytułu dokonywania czynności zgodnie z Umową.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 16 lipca 2013 r. Wnioskodawca doprecyzował zdarzenie przyszłe wskazując:

1. Wskazanie, kto jest podmiotem oferującym umowę o zarządzanie środkami pieniężnymi (ang. Cash Management Agreement, dalej: "Umowa"). Organ przy tym wzywa także o wskazanie, jakiego rodzaju umową jest Cash Management Agreement, czy jest to umowa zwana umową "cash pooling".

J. jest podmiotem prawnym oferującym Cash Management. Umowa nie jest umową cash pooling. Nie wystąpi mechanizm cash poolingu z innymi podmiotami.

2. Wskazanie roli J. (dalej: "Podmiot Treasury") w Umowie.

J. dokonuje zarządzania środkami pieniężnymi na rzecz Spółki.

3. Czy w ramach Umowy będzie funkcjonował jakikolwiek bank. Jeśli tak, tut. organ wzywa o wskazanie roli banku/banków w Umowie.

W Umowie nie będzie zaangażowany bank zewnętrzny.

4. Czy rachunek bankowy Spółki (dalej: "Rachunek") jest otwarty wyłącznie na potrzeby Umowy.

Nie, ten istniejący rachunek bankowy nie jest otwarty wyłącznie dla celów Umowy.

5. Czy rachunek bankowy Podmiotu Treasury (dalej: "Rachunek Podmiotu Treasury") jest otwarty wyłącznie na potrzeby Umowy. Jakie operacje są na nim dokonywane.

Nie, Rachunek bankowy Podmiotu Treasury nie jest otwarty wyłącznie dla celów Umowy. Operacje na nim to transakcje konta IHB.

6. Czym jest konto księgowe ("IHB"). Na jakiej zasadzie Spółka korzysta z niego w ramach Umowy, czy jest ono otwarte w banku, do konkretnego rachunku.

Konto IHB jest to wewnętrzne konto. Spółka jest rzeczywistym odbiorcą "beneficial owner" środków na IHB prowadzonym w jej imieniu. Zasady oprocentowania rachunku są określone na warunkach rynkowych.

7. Wskazanie, czy pozostali Uczestnicy Umowy uczestniczą w tej Umowie na takiej samej zasadzie jak Spółka (tekst jedn.: czy posiadają Rachunek, konto księgowe IHB, itd. - czynności opisane przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku).

Umowa zawarta jest pomiędzy 2 stronami - Spółką i J. J. może być stroną podobnej umowy z innymi podmiotami, ale będzie to oddzielna umowa i jej strona będzie posiadać swój własny zewnętrzny rachunek bankowy i własne IHB.

8. Co oznacza, iż operacje pomiędzy stronami Umowy obejmują udostępnianie Podmiotowi Treasury nadwyżek środków pieniężnych w walucie polskiej generowanych przez Spółkę i odzwierciedlonych na koncie IHB. Czym jest wskazane udostępnianie, tzn. czy nadwyżki są "przenoszone" na Rachunek Podmiotu Treasury, czy pozostali Uczestnicy Umowy także udostępniają nadwyżki Podmiotowi Treasury i czy są one "przenoszone" na Rachunek Podmiotu Treasury.

Udostępnianie oznacza przelew nadwyżek na Rachunek Podmiotu Treasury co znajduje odzwierciedlenie jako zmienna pozycja kredytowa wobec J. na koncie IHB. Umowa zawarta jest tylko pomiędzy Spółką a J.

9. Jednoznaczne wskazanie, co oznacza stwierdzenie, iż Umowa oferuje również możliwość udostępnienia Spółce przez Podmiot Treasury na Rachunek środków pieniężnych w walucie polskiej w razie potrzeby. Czym jest wskazane udostępnienie, tut. organ wzywa o jednoznaczne wskazanie, czy Podmiot Treasury udziela Wnioskodawcy pożyczki/pożyczek w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Co oznacza wskazana przez Wnioskodawcę potrzeba, jaka sytuacja zmusza Wnioskodawcę do skorzystania z potrzeby udostępnienia środków przez Podmiot Treasury. Czy pozostali Uczestnicy Umowy także korzystają z możliwości udostępnienia im środków przez Pomiot Treasury.

W razie potrzeby oznacza, że Spółka ma niedobór środków i potrzebuje funduszy na wykonanie płatności, J. (tak jak gdyby zewnętrzny bank pozwalający Spółce na saldo debetowe w rachunku typu IHB) zapewni fundusze z własnych środków. Umowa nie jest umową nazwaną w polskim Kodeksie Cywilnym. Przystąpienie do Umowy przez Spółkę nie wiąże się z określeniem sumy środków finansowych, które strony Umowy będą sobie udostępniać. Spółka nie może przewidzieć, w jakiej wysokości zostaną udostępnione środki pieniężne na rzecz Podmiotu Treasury. Tym samym, w opinii Spółki brak jest przesłanki skonkretyzowanego przedmiotu transakcji w postaci określonej ilości pieniędzy. Na mocy Umowy bowiem żadna ze stron nie zobowiąże się do przeniesienia na własność drugiej strony określonej ilości pieniędzy oraz żadna ze stron nie będzie zobowiązana się do jej zwrotu. W konsekwencji, należy uznać, że w wyniku zawarcia Umowy nie powstanie stosunek zobowiązaniowy pożyczkobiorcy i pożyczkodawcy pomiędzy Spółką i Podmiotem Treasury. Umowa zawarta jest tylko pomiędzy Spółką a J.

10. Tut. Organ wzywa o jednoznaczne wskazanie, czy jeśli Podmiot Treasury udostępnia Spółce środki na Rachunek, środki te są udostępniane z Rachunku Podmiotu Treasury i czy w takim przypadku udostępnione środki stanowią wyłączną własność Podmiotu Treasury czy też na Rachunku Podmiotu Treasury dostępne są również środki z nadwyżek innych Uczestników w ramach Umowy. Czy dotyczy to wszystkich Uczestników Umowy. Tut. wzywa o jednoznaczne i szczegółowe wskazanie skąd Podmiot Treasury "zdobywa" środki w celu udostępnienia ich Spółce (i innym Uczestnikom, jeśli taka sytuacja ma względem ich miejsce) i czy stanowią one jego wyłączną własność.

J. posiada wyłączną własność wystarczających środków by zapewnić każdą potrzebę środków dla Spółki i środki będą transferowane wyłącznie z Rachunku Podmiotu Treasury. Stronami Umowy są J. oraz Spółka.

11. Tut. Organ wzywa o jednoznaczne wskazanie, czy w ramach Umowy będzie dochodziło do zawarcia umów depozytu nieprawidłowego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

Umowa nie jest umową nazwaną w polskim Kodeksie Cywilnym. Przystąpienie do Umowy przez Spółkę nie wiąże się z określeniem sumy środków finansowych, które strony Umowy będą sobie udostępniać. Spółka nie może przewidzieć, w jakie wysokości zostaną udostępnione środki pieniężne na rzecz Podmiotu Treasury. Tym samym, w opinii Spółki brak jest przesłanki skonkretyzowanego przedmiotu transakcji w postaci określonej ilości pieniędzy. Na mocy Umowy bowiem żadna ze stron nie zobowiązuje się do przeniesienia na własność drugiej strony określonej ilości pieniędzy oraz żadna ze stron nie będzie zobowiązana się do jej zwrotu. W konsekwencji, należy uznać, że w wyniku zawarcia Umowy nie powstanie stosunek zobowiązaniowy przechowawcy i dającego na przechowanie pomiędzy Spółką i Podmiotem Treasury.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy do odsetek wypłacanych przez Spółkę na rzecz Podmiotu Treasury z tytułu środków udostępnionych przez Podmiot Treasury na Rachunek na podstawie Umowy będą miały zastosowanie ograniczenia dotyczące niedostatecznej kapitalizacji określone w art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 60 ustawy o CIT.

2. Czy w świetle art. 11 umowy polsko-belgijskiej odsetki wypłacane przez Spółkę na rzecz Podmiotu Treasury z tytułu środków udostępnionych przez Podmiot Treasury na Rachunek na podstawie Umowy będą podlegały w Polsce opodatkowaniu podatkiem u źródła zgodnie ze stawką 5%, pod warunkiem posiadania przez Spółkę certyfikatu rezydencji Podmiotu Treasury, potwierdzającego rezydencję podatkową Podmiotu Treasury w Belgii.

3. Czy usługi świadczone na podstawie Umowy, za które wynagrodzeniem będą odsetki otrzymywane od drugiej strony Umowy, będą stanowić usługi pośrednictwa finansowego zwolnione z podatku VAT, a w konsekwencji w przypadku, gdy Spółka będzie otrzymywać odsetki z tytułu Umowy, będzie zobowiązana wykazać import usług zwolnionych z VAT, a gdy Spółka będzie wypłacała odsetki na rzecz Podmiotu Treasury, powinna uznać odsetki za wynagrodzenie za usługę, której miejscem opodatkowania jest kraj siedziby Podmiotu Treasury.

4. Czy Spółka będzie zobowiązana do ujęcia kwot należnych z tytułu importu usług zarządzania płynnością finansową przy obliczaniu proporcji znajdującej zastosowanie do ustalenia zakresu odliczalności VAT naliczonego Spółki w rozumieniu art. 90 ustawy o VAT.

5. Czy rozliczenia pomiędzy stronami w ramach Umowy będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych (dalej: "podatek p.c.c.") po stronie Spółki, jako podatnika.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku numerem 1, dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 2, dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych oraz pytań dotyczących podatku od towarów i usług oraz pytania dotyczącego podatku od czynności cywilnoprawnych wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 61 ustawy o CIT nie będą miały zastosowania do odsetek wypłacanych na rzecz Podmiotu Treasury z tytułu środków udostępnionych przez Podmiot Treasury na Rachunek na podstawie Umowy.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o CIT nie stanowią kosztów uzyskania przychodów odsetki od pożyczek (kredytów) udzielonych spółce przez jej udziałowca (akcjonariusza) posiadającego nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki albo udziałowców (akcjonariuszy) posiadających łącznie nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, jeżeli wartość zadłużenia spółki wobec udziałowców (akcjonariuszy) tej spółki posiadających co najmniej 25% udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25% udziałów w kapitale takiego udziałowca (akcjonariusza) osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki - w części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza tę wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty odsetek.

Artykuł 16 ust. 1 pkt 61 ustawy o CIT zawiera analogiczne ograniczenia dotyczące pożyczek udzielonych przez tzw. spółki-siostry. Przepisy ustawy o CIT określają w sposób szczegółowy, co należy rozumieć pod pojęciem pożyczki dla celów przepisów o niedostatecznej kapitalizacji. Zgodnie z art. 16 ust. 7b ustawy o CIT przez pożyczkę, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o CIT, rozumie się każdą umowę, w której dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy; przez pożyczkę tę rozumie się także emisję papierów wartościowych o charakterze dłużnym, depozyt nieprawidłowy lub lokatę.

W opinii Spółki, udostępnianie środków pieniężnych przy użyciu Rachunku na podstawie Umowy nie może zostać uznane za udzielenie pożyczki pomiędzy Spółką a Podmiotem Treasury i wypłatę odsetek na rzecz Podmiotu Treasury w rozumieniu cytowanych wyżej przepisów o niedostatecznej kapitalizacji. Wprawdzie przedstawiona w zdarzeniu przyszłym konstrukcja przepływów pieniężnych w ramach Umowy zawiera w sobie pewne elementy umowy pożyczki, lecz nie wyczerpuje istotnych jej znamion.

W szczególności, kompleksowe usługi zarządzania środkami pieniężnymi Spółki, świadczone przez Podmiot Treasury na rzecz Spółki nie powinny być klasyfikowane jako umowy pożyczki czy umowy depozytu nieprawidłowego, mimo iż stosunek prawny powstający między Spółką a Podmiotem Treasury ze względu na swój ekonomiczny charakter może pod pewnymi względami przypominać takie umowy pożyczki, czy też depozytu nieprawidłowego w rozumieniu Kodeksu cywilnego. Jednakże, z uwagi na fakt, iż nie wypełnia on podstawowych przesłanek prawnych tych umów (essentialia negotii), nie można go uznać za żadną z nich. Zgodnie bowiem z definicją pożyczki zawartą w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm., dalej: "Kodeks cywilny"), "przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości". Z kolei zgodnie z definicją umowy depozytu nieprawidłowego, zawartą w art. 845 Kodeksu cywilnego, jeżeli z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku, stosuje się odpowiednio przepisy o pożyczce (depozyt nieprawidłowy); miejsce zwrotu określają przepisy o przechowaniu. Tymczasem, istotą planowanej Umowy nie jest przenoszenie na własność drugiej strony Umowy określonej ilości pieniędzy i późniejszy jej zwrot, ale proces bardziej złożony związany z zarządzaniem środkami pieniężnymi przez Podmiot Treasury. Mianowicie, Umowa ma na celu zapewnienie efektywnego zarządzania nadwyżkami finansowymi, którymi dysponuje Spółka, jak również poprawę płynności finansowej Spółki.

Ponadto, przystąpienie do Umowy przez Spółkę nie wiąże się z określeniem sumy środków finansowych, które strony Umowy będą sobie udostępniać. Spółka nie może przewidzieć, w jakiej wysokości zostaną udostępnione środki pieniężne na rzecz Podmiotu Treasury. Tym samym, w opinii Spółki brak jest przesłanki skonkretyzowanego przedmiotu transakcji w postaci określonej ilości pieniędzy. Na mocy Umowy bowiem żadna ze stron nie zobowiąże się do przeniesienia na własność drugiej strony określonej ilości pieniędzy oraz żadna ze stron nie będzie zobowiązana się do jej zwrotu. W konsekwencji, należy uznać, że w wyniku zawarcia Umowy nie powstanie stosunek zobowiązaniowy pożyczkobiorcy i pożyczkodawcy pomiędzy Spółką i Podmiotem Treasury. Z tego samego powodu, tj. braku skonkretyzowania wysokości środków pieniężnych, które zostaną udostępnione na Rachunek, transfery dokonywane na podstawie Umowy nie spełniają także znamion umowy depozytu nieprawidłowego. Przede wszystkim, pomiędzy Podmiotem Treasury i Spółką nie dochodzi do zawarcia umowy pożyczki, ponieważ brak jest zobowiązania do przeniesienia określonej ilości pieniędzy na określony w umowie podmiot.

W konsekwencji powołane przepisy dotyczące niedostatecznej kapitalizacji w opisanej strukturze nie powinny mieć zastosowania, z uwagi na niespełnienie jednej z przesłanek wskazanej w tych przepisach: podstawą dokonywanych transferów w ramach struktury nie będą bowiem pożyczki, o których mowa w tych przepisach.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Spółki, realizowane w ramach Umowy płatności odsetek na rzecz Podmiotu Treasury nie będą podlegały ograniczeniom wynikającym z przepisów o niedostatecznej kapitalizacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) regulują podatkowe skutki tzw. "niedostatecznej kapitalizacji" i mają zastosowanie do pożyczek udzielanych pomiędzy spółkami kapitałowymi powiązanymi ze sobą w sposób, o którym mowa w tych przepisach.

Zgodnie bowiem z art. 16 ust. 1 pkt 60 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych spółce przez jej udziałowca (akcjonariusza) posiadającego nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki albo udziałowców (akcjonariuszy) posiadających łącznie nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, jeżeli wartość zadłużenia spółki wobec udziałowców (akcjonariuszy) tej spółki posiadających co najmniej 25% udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25% udziałów w kapitale takiego udziałowca (akcjonariusza) osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki - w części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza tę wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty odsetek; przepisy te stosuje się odpowiednio do spółdzielni, członków spółdzielni oraz funduszu udziałowego takiej spółdzielni.

W myśl natomiast art. 16 ust. 1 pkt 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych przez spółkę innej spółce, jeżeli w obu tych podmiotach ten sam udziałowiec (akcjonariusz) posiada nie mniej niż po 25% udziałów (akcji), a wartość zadłużenia spółki otrzymującej pożyczkę (kredyt) wobec udziałowców (akcjonariuszy) tej spółki posiadających co najmniej 25% jej udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25% udziałów w kapitale tych udziałowców (akcjonariuszy) oraz wobec spółki udzielającej pożyczki (kredytu) osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki - w części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza tę wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty odsetek; przepisy te stosuje się odpowiednio do spółdzielni, członków spółdzielni oraz funduszu udziałowego takiej spółdzielni.

Jednocześnie, jak wynika z art. 16 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przez pożyczkę, o której mowa m.in. w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 rozumie się każdą umowę, w której dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy.

W opinii tut. organu, nie można zgodzić się ze Spółką, iż przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy nie będą miały zastosowania do odsetek wypłacanych na rzecz Podmiotu Treasury z tytułu środków udostępnionych przez Podmiot Treasury na Rachunek na podstawie Umowy, z tego tylko względu, że zawarta Umowa (inna niż umowa cash poolingu) jest umową nienazwaną w polskim Kodeksie cywilnym.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca rozważa przystąpienie do umowy o zarządzanie środkami pieniężnymi (ang. Cash Management Agreement, dalej: "Umowa"), oferowanej w ramach Grupy, do której należy Spółka.

Z opisu wniosku wynika także, że w celu optymalizacji zarządzania środkami pieniężnymi w ramach grupy, do której należy Spółka, operacje pomiędzy stronami Umowy obejmą udostępnianie Podmiotowi Treasury nadwyżek środków pieniężnych w walucie polskiej generowanych przez Spółkę i odzwierciedlonych na koncie IHB. Ponadto Umowa oferuje również możliwość udostępnienia Spółce przez Podmiot Treasury na Rachunek środków pieniężnych w walucie polskiej w razie potrzeby. W takim przypadku, na koncie IHB zostanie odzwierciedlone zadłużenie Spółki wobec Podmiotu Treasury.

Wnioskodawca wskazuje, że w razie potrzeby oznacza, że Spółka ma niedobór środków i potrzebuje funduszy na wykonanie płatności, J. (tak jak gdyby zewnętrzny bank pozwalający Spółce na saldo debetowe w rachunku typu IHB) zapewni fundusze z własnych środków.

Nie można zgodzić się z argumentacją Spółki, zgodnie z którą, Spółka nie może przewidzieć, w jakiej wysokości zostaną udostępnione środki pieniężne na rzecz Podmiotu Treasury oraz brak jest przesłanki skonkretyzowanego przedmiotu transakcji w postaci określonej ilości pieniędzy.

Nie można bowiem pominąć faktu, że jak wskazała sama Spółka, Umowa zawarta jest pomiędzy 2 stronami - Spółką i J. W przypadku Umowy, w której uczestniczą tylko dwa podmioty - Spółka i J. - od razu wiadomo czyje środki i komu, zostały przekazane na pokrycie niespłaconego zadłużenia.

Opisana w zdarzeniu przyszłym Umowa zawarta pomiędzy Spółką i J. wypełnia przesłanki zaliczenia jej do umowy pożyczki zdefiniowanej w art. 16 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tym samym, do odsetek wypłacanych przez Spółkę na rzecz Podmiotu Treasury z tytułu środków udostępnionych przez Podmiot Treasury na Rachunek na podstawie Umowy będą miały zastosowanie ograniczenia dotyczące niedostatecznej kapitalizacji określone w art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 60 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Spółki należało zatem uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.