IPPB5/423-305/09-2/DG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 8 czerwca 2009 r. (data wpływu 15 czerwca 2009 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie uznania wydatków na poczęstunek dla klientów na zwyczajowo przyjętym poziomie za koszty uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 15 czerwca 2009 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania wydatków na poczęstunek dla klientów na zwyczajowo przyjętym poziomie za koszty uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka w ramach prowadzonej działalności ponosi wydatki związane z zakupem artykułów spożywczych zużywanych podczas spotkań w siedzibie Spółki z jej kontrahentami lub potencjalnymi kontrahentami. Podczas spotkań klienci częstowani są napojami (kawą herbatą wodą sokiem lub napojem gazowanym), owocami oraz słodyczami (ciastka, paluszki, orzeszki itp.). Przedmiotowe spotkania organizowane są m.in. w celu: przedstawienia oferty sprzedażowej Spółki, zapoznania się z ofertą sprzedażową potencjalnego kontrahenta, podpisania umów zarówno sprzedażowych jak i zakupowych, realizacji, umowy (spotkanie na którym przekazywane są dokumenty niezbędne do realizacji umowy - zakup usług doradczych). Spółka organizuje również szkolenia dla kontrahentów Spółki. Organizując szkolenie Spółka ponosi m.in. wydatki na zakup wyżej wymienionych artykułów spożywczych jak również usług gastronomicznych bądź cateringowych (obiad, kanapki itp.).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy wydatki na poczęstunek dla klientów (napoje, owoce oraz słodycze, obiad, kanapki) nie należy traktować jako wydatki na reprezentację i czy można je uznać za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zdaniem Spółki wydatki na poczęstunek dla kontrahentów mogą być zaliczone do kosztów jeśli poczęstunek nie będzie wystawny. Wydatki te niewątpliwie ponoszone są w celu uzyskania przychodu. W takim przypadku również nie można mówić o wydatkach na reprezentację, które zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawodawca wyłączył z kosztów uzyskania przychodu. Pojęcie reprezentacji nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych zgodnie jednak z definicją tego terminu, zawartą W Słowniku Języka Polskiego PWN, przez reprezentację należy rozumieć "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczna". Pojęcia określające reprezentację odnoszą się w sposób oczywisty do realiów życia społecznego, powszechnego odbioru zachowań - tego, czy stanowią one rozpowszechniony standard czy, wykraczając poza ten standard, są uznawane za wyszukane i zwracające uwagę. Konieczne jest więc określenie powszechnie obowiązujących standardów zachowań w kontaktach handlowych. Zdaniem Spółki zaoferowanie kontrahentowi podczas spotkania napojów, owoców lub słodyczy nie jest traktowane jako przejaw szczególnej okazałości, lecz jedynie zwykłych dobrych manier. To nie zaproponowanie takiego poczęstunku wywoła pozytywne wrażenie - raczej jego brak zostanie uznany za zachowanie poniżej obowiązujących standardów i pozostawi negatywne wrażenie u drugiej strony. Podkreślić należy, iż nowelizacja art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, obowiązująca od dnia 1 stycznia 2007 r., wprowadzająca przykładowy katalog wydatków na reprezentację powinna być rozumiana w ten sposób, że:

Pozostałe wydatki na nabycie artykułów i usług gastronomicznych, jeżeli nie spełniają opisanej wyżej cechy "wystawności" podlegają zaliczeniu w ciężar kosztów na zasadach ogólnych. Powyższe stanowisko znajduje swoje potwierdzenie zarówno w pismach urzędowych organów podatkowych, jak i w orzecznictwie sądów administracyjnych. Przytoczyć należy w szczególności decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 listopada 2007 r. (nr 1401/BP-l/4210-71/07/SP/PP-l), w której stwierdzono, iż o ile organizowane szkolenia mają związek z działalnością Spółki i nie noszą cech okazałości i wystawności wykraczającej poza przyjęte powszechnie zwyczaje, to wszelkie wydatki poniesione na organizację takiego szkolenia, w tym na wyżywienie jego uczestników, stanowią dla podatnika koszt uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku z bieżącą jego działalnością.

Analogiczne stanowisko zaprezentował Naczelnik Urzędu Skarbowego w postanowieniu z 12 września 2007 r., nr......, który uznał, że "Charakter reprezentacji będą miały jedynie te działania, które można uznać za szczególnie okazałe, odbiegające od reguł przyjętych w analogicznych sytuacjach. Zwykły poczęstunek dla kontrahentów, który jest nieodłącznym elementem spotkania, nie stanowi zaś celu samego w sobie. Jeszcze bardziej jednoznacznie wypowiedział się w powyższej kwestii Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 24 stycznia 2008 r. (nr ITPB3/423-219/07/PS), w której stwierdził, iż "wydatki dotyczące zakupu artykułów spożywczych (w szczególności takich jak kawa, herbata, napoje bezalkoholowe, słone paluszki, ciastka, owoce), czy też usług gastronomicznych bądź cateringowych, związane z organizacją spotkań wewnętrznych, w których obok pracowników uczestniczą doradcy niebędący pracownikami spółki, lecz świadczący usługi w oparciu o umowy cywilnoprawne-można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Jednocześnie, koszty reprezentacji, wykluczone z kosztów podatkowych, nie powinny być zatem interpretowane w sposób rozszerzający, a przeciwnie - powinny być oceniane w sposób literalny i systemowy, uwzględniający definicje słownikowe i cele realizowane przez podatników. W zaistniałej sytuacji nie można mieć wątpliwości, iż wydatki poniesione na zakup produktów przeznaczonych na poczęstunek, np. ciasteczek i napojów, z wyłączeniem alkoholu, nie są kosztami reprezentacji, bo nie spełniają podstawowych jej przesłanek, tj. okazałości i wystawności, a jednocześnie zachowują pośredni związek z osiąganym przez podatnika przychodem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.