IPPB5/423-275/10-2/DG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 21 kwietnia 2010 r. (data wpływu 11 maja 2010 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalania skutków podatkowych przekazywania środków finansowych na pokrycie działalności wspólnego przedsięwzięcia - jest prawidłowe.

W dniu 15 marca 2010 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalania skutków podatkowych przekazywania środków finansowych na pokrycie działalności wspólnego przedsięwzięcia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest komplementariuszem w spółce komandytowej i z tego tytułu jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych od dochodów uzyskanych z udziału w spółce komandytowej. Spółka komandytowa zawarła w dniu 17 grudnia 2009 r. umowę o wspólnych operacjach ze spółką P. Na podstawie tej umowy spółki założyły konsorcjum, którego celem jest połączenie potencjałów obu podmiotów w celu kontynuowania działalności polegającej na poszukiwaniu i rozpoznawaniu złóż ropy naftowej oraz gazu ziemnego.

Spółka komandytowa, jako posiadacz koncesji na poszukiwanie i wydobywanie gazu ziemnego i ropy naftowej oraz jako użytkownik górniczy na podstawie umów o ustanowienie użytkowania górniczego obejmujących poszukiwanie i wydobywanie ropy naftowej oraz gazu ziemnego została wyznaczona do pełnienia funkcji operatora konsorcjum. Do jej zadań należy przede wszystkim składanie oświadczeń oraz zawiadomień w imieniu konsorcjum, zawieranie umów oraz podejmowanie wszelkich działań w celu realizacji zadań konsorcjum. Na Spółkę komandytową, jako operatora konsorcjum, wystawiane są również faktury przez dostawców towarów oraz wykonawców usług na rzecz konsorcjum.

W przypadku gdy zaistnieje konieczność uzyskania dodatkowych środków finansowych od członków konsorcjum, na żądanie Operatora, każdy z uczestników wpłaci na wspólny rachunek bieżący przypadającą na niego cześć zapotrzebowania na gotówkę (tzw. "żądanie gotówki") kwoty te zostaną przekazane na pokrycie dodatkowych kosztów lub wydatków konsorcjum, a Operator rozliczy się z nich z P.

Uczestnicy konsorcjum prowadzić będą wspólny rachunek bankowy, z którego dokonywane będą płatności na rzecz wierzycieli konsorcjum. Faktury VAT dokumentujące nabyte przez konsorcjum rzeczy oraz usługi wystawiane będą na Spółkę komandytową. Operator będzie również co miesiąc przedstawiać P. miesięczny wykaz poniesionych kosztów i wydatków oraz będzie informować w jakich proporcjach koszty te mają być ponoszone przez każdego z członków konsorcjum. Po uzgodnieniu wzajemnych rozliczeń Spółka komandytowa wystawi P. fakturę VAT, będącą refakturą części kosztów przypadających na P. jako drugiego członka konsorcjum.

W ramach konsorcjum obie spółki będą wykonywać czynności na rzecz funkcjonowania konsorcjum w postaci prowadzenia wzajemnych rozliczeń, nawiązywania nowych kontaktów handlowych, itp. Zysk jak również wszelkie koszty, wydatki, prawa i zobowiązania wynikające z działalności konsorcjum będą rozdzielane pomiędzy członków konsorcjum proporcjonalnie do ich udziałów, tj. Spółka komandytowa 80% oraz P. - 20%.

Obie spółki będące członkami konsorcjum prowadzą obok konsorcjum niezależną działalność gospodarczą, w zakresie której są zarejestrowani jako podatnicy podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przekazywanie przez członków konsorcjum środków finansowych na pokrycie działalności wspólnego przedsięwzięcia jest neutralne podatkowo dla stron umowy o wspólnych operacjach, to znaczy nie stanowi ono kosztu ani też przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, umowa konsorcjum jest umową nienazwaną, nie uregulowaną w Kodeksie cywilnym. Jest to umowa gospodarcza zawarta przez co najmniej dwóch przedsiębiorców w celu realizacji wspólnego przedsięwzięcia, dla odniesienia wspólnych korzyści, przy solidarnym ponoszeniu ryzyka. Zawarcie umowy o wspólne przedsięwzięcie gospodarcze stanowi porozumienie stron w zakresie realizacji wspólnego celu gospodarczego i nie ma na celu powstania nowego podmiotu gospodarczego. Celem zawiązania konsorcjum jest najczęściej wspólne działanie w realizacji konkretnego przedsięwzięcia gospodarczego, które ze względu na potencjał finansowy, logistyczny, techniczny lub organizacyjny przekracza możliwości jednego podmiotu. Utworzenie konsorcjum ma zwykle charakter tymczasowy, czyli po osiągnięciu celu, do którego zostało powołane, jest rozwiązywane.

Spółka komandytowa, zaliczana jest do spółek osobowych. Zgodnie z art. 8 § 1 Kodeksu spółek handlowych spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać / być pozwana. Spółka osobowa prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą. Ma zatem zdolność do czynności prawnej, ale nie posiada osobowości prawnej. Tym samym nie jest podatnikiem podatku dochodowego. Majątek spółki osobowej służy spółce i realizacji jej celów, nie jest jednak własnością spółki tylko wspólną własnością wspólników. Na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy i praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego udziału. Tym samym zyski jak również straty Spółki komandytowej z tytułu udziału w konsorcjum rozdzielane są proporcjonalnie pomiędzy wspólników Spółki komandytowej, w tym również pomiędzy Wnioskodawcę.

Ustawa o CIT nie definiuje wspólnego przedsięwzięcia - Określa jedynie sposób rozliczania przychodów i kosztów uczestników wspólnego przedsięwzięcia, np. w formie konsorcjum. Podatnikami podatku dochodowego w konsorcjum są jego poszczególni wspólnicy, którzy zgodnie z zasadą, określoną w art. 5 ust. 1 ustawy o CIT, przychody ze wspólnego przedsięwzięcia łączą z przychodami ze swojej własnej działalności gospodarczej, proporcjonalnie do posiadanego udziału we wspólnym przedsięwzięcia Z przepisu art. 5 ust. 1 ustawy o CIT wynika, że wpływy konsorcjum są przychodami tworzących je firm, proporcjonalnie do ich udziałów. Podział przychodów między wspólnikami konsorcjum powinien być dokonany jednolicie, w takiej proporcji, w jakiej poszczególni wspólnicy partycypują w zyskach tego konsorcjum. Zgodnie z umową zawarta przez Spółkę komandytową z P., wszelkie koszty i przychody będą rozdzielane w proporcji ich udziałów w przedsięwzięciu, czyli 80% na rzecz Spółki komandytowej oraz 20% na rzecz P. Współpraca pomiędzy Spółką komandytową a P. odbywa się w sposób przedstawiony w stanie faktycznym. Na żądanie Spółki komandytowej, będącej operatorem konsorcjum, członkowie przekazują środki finansowe na wspólny rachunek bankowy konsorcjum w celu finansowania działalności wspólnego przedsięwzięcia. Zdaniem Wnioskodawcy przepływy te powinny być rozumiane jako wewnętrzne przepływy środków w ramach jednej struktury i tym samym powinny być one neutralne podatkowo dla wszystkich spółek należących do konsorcjum.

Zdaniem Wnioskodawcy, wpłaty dokonywane przez P. na pokrycie kosztów działalności konsorcjum nie stanowią dla Wnioskodawcy, jako komandytariusza Spółki komandytowej, przychodu w rozumieniu art. 12 ustawy o CIT ani też kosztu uzyskania przychodu dla P. w rozumieniu art. 15 ustawy o CIT. Środki finansowe gromadzone na wspólnym rachunku bankowym nie stanowią wynagrodzenia przeznaczonego dla Spółki komandytowej, a są jedynie pozostawione do jego dyspozycji, w celu pokrycia bieżącej działalności przedsięwzięcia. Po zakończeniu każdego miesiąca Spółka komandytowa przedstawi P. wykaz poniesionych kosztów i wydatków i na podstawie tego dokumentu rozliczy się z środków wydatkowanych we wspólnego rachunnku bankowego. W przypadku dokonania przez Spółkę komandytową płatności za zakupione na rzecz konsorcjum usługi lub też towary, Spółka komandytowa refakturuje na P. cześć kosztów tych usług w proporcji wynikającej z umowy o wspólnym przedsięwzięciu. Ta czynność wywołuje już skutki podatkowe dla obydwu stron umowy. Samo przekazanie środków na wspólny rachunek bankowy przez P. nie będzie jednak stanowiło dla wspólników Spółki komandytowej przychodu. Zdaniem Wnioskodawcy, przychód podatkowy powstanie dla Wnioskodawcy dopiero z chwilą refakturowania na P. przez Spółkę komandytową kosztów zakupionych za te środki towarów i usług na rzecz konsorcjum. Podsumowując, w opinii Wnioskodawcy wpłaty środków finansowych dokonywane przez członków konsorcjum na wspólny rachunek bankowy nie stanowią dla Wnioskodawcy kosztu ani przychodu w rozumieniu ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo - mając na uwadze treść art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej w brzmieniu: "minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną)" oraz fakt, że stroną wniosku o udzielenie przedmiotowej interpretacji jest Sp. z o.o. - należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałych członków konsorcjum.

Uzyskanie interpretacji indywidualnej dotyczącej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przez pozostałych członków konsorcjum możliwe jest poprzez złożenie odrębnych wniosków o wydanie interpretacji indywidualnej, wraz ze spełnieniem wszystkich warunków określonych w art. 14b i art. 14f ustawy - Ordynacja podatkowa, przez poszczególne jednostki wchodzące w skład tego konsorcjum.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia opisanego w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.