IPPB5/423-269/09-2/AJ - Powstanie przychodu spółki z o.o. jako najemcy lokalu użytkowego w przypadku uzyskania zwrotu części nakładów poniesionych na inwestycję w przedmiocie najmu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 18 maja 2009 r. (data wpływu 25 maja 2009 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych zwrotu najemcy poniesionych nakładów inwestycyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 25 maja 2009 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych zwrotu najemcy poniesionych nakładów inwestycyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością wynajmuje lokale w centrach handlowych, w których prowadzi sprzedaż detaliczną odzieży. Zgodnie z umowami najmu spółka zobowiązana jest do przeprowadzenia budowlanych prac wykończeniowych i adaptacyjnych w wynajmowanych lokalach zgodnie z własnym konceptem obowiązującym w całej sieci sklepów. Prace prowadzone przez spółkę nie stanowią remontu, są natomiast rozpoznawane przez spółkę jako inwestycje w obcym środku trwałym. Zgodnie z niektórymi umowami najmu wynajmujący zobowiązał się po zakończeniu inwestycji na partycypowanie w jej kosztach poprzez zwrot części wydatków inwestycyjnych określonych graniczną wartością, na podstawie wystawionej przez spółkę faktury wraz z załączonymi dowodami poniesionych kosztów. Zgodnie z umowami najmu mogą wystąpić dwa stany faktyczne:

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z dyspozycją przepisu art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm.) środkami trwałymi są, niezależnie od przewidywanego okresu używania, inwestycje w obcych środkach trwałych. W myśl zasady zapisanej w art. 16g ust. 5 u.p.d.o.p. wartością początkową inwestycji w obcym środku trwałym jest koszt wytworzenia (w przypadku wytworzenia inwestycji w obcym środku trwałym) lub koszt nabycia (jeżeli inwestycja polega na nabyciu składników majątku). W opinii Spółki będziemy mieli do czynienia ze środkiem trwałym, który stanowi współwłasność najemcy i wynajmującego. Zwrot części nakładów w tej sytuacji będzie dla spółki de facto sprzedażą środka trwałego, co spowoduje powstanie przychodu do opodatkowania z chwilą otrzymania przedmiotowego zwrotu. Jednocześnie przepis art. 16g ust. 8 u.p.d.o.p. stanowi że w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku. Wartością początkową środka trwałego w świetle tego przepisu będzie tylko taka część kosztów, jaka odpowiada proporcji we własności środka trwałego. W pozostałej części poniesione nakłady na inwestycję w obcym środku trwałym należy uznać jako koszty poniesione bezpośrednio w celu uzyskania przychodu ze sprzedaży udziału w środku trwałym. Koszty te będą potrącane w roku, w którym pojawi się przychód ze sprzedaży udziałów w środku trwałym, czyli w momencie zwrotu części nakładów poniesionych przez Spółkę. W kwestii zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na bieżącą konserwację, utrzymanie, remonty środka trwałego Spółka stoi na stanowisku, że wydatki tego rodzaju będą stanowić dla spółki koszty podatkowe. Wynika to bezpośrednio z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p, który stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W sytuacji powyższej spółka będzie zobowiązana na podstawie umowy najmu do bieżącego utrzymania oraz konserwacji środka trwałego, co stanowić będzie jeden z warunków zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów.

Ad. 2

W opinii spółki, w przypadku partycypowania przez wynajmującego w części kosztów związanych z inwestycją w obcym środku trwałym, w sytuacji, gdy nie dochodzi do przeniesienia własności części środka trwałego nastąpi wyłączenie zastosowania art. 16g ust. 8 u.p.d.o.p. Zgodnie bowiem z art. 16a ust. 1 amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika nabyte lub wytworzone we własnym zakresie kompletne i zdatne do używania w dniu przyjęcia do używania środki trwałe. W związku z tym, mimo że wynajmujący zwraca najemcy część kosztów inwestycji nie wpłynie to na ustalenie wartości początkowej inwestycji w obcym środku trwałym. Jednocześnie na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 48 u.p.d.o.p. do podatkowych kosztów uzyskania przychodu nie zalicza się odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Tym samym Spółka stoi na stanowisku, że odpisy amortyzacyjne w części zwróconej przez wynajmującego nie będą mogły zostać uznane za podatkowe koszty uzyskania przychodów. Natomiast zgodnie z dyspozycją art. 12 ust. 4 pkt 6a u.p.d.o.p. przychodu nie stanowią zwrócone wydatki niezaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Skoro zatem odpisy amortyzacyjne od tej części wartości początkowej, która została zwrócona nie będą kosztem podatkowym, to sam zwrot nie będzie przychodem podatkowym Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie pytania 1 i 2 uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.