IPPB5/423-263/08-2/IŚ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2008 r. (data wpływu 17 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości obniżenia obecnie stosowanej stawki amortyzacyjnej w odniesieniu do budynków nabytych w ramach aportu przedsiębiorstwa - jest prawidłowe.

W dniu 17 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości obniżenia obecnie stosowanej stawki amortyzacyjnej w odniesieniu do budynków nabytych w ramach aportu przedsiębiorstwa.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka w ramach aportu nabyła przedsiębiorstwo.

Zgodnie z art. 16h ust. 3a Spółka stosowała dotychczasową metodę i stawki odpisów amortyzacyjnych.

Budynki amortyzowane były metodą liniową o stawce 10%.

W wyniku przebudowy zwiększeniu uległa wartość budynków.

Budynki po ulepszeniu przekazane zostały do użytkowania. Do zwiększonej wartości początkowej budynków wprowadzonych do ewidencji środków trwałych stosowana jest poprzednia metoda i wysokość stawki amortyzacyjnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy na podstawie przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, a w szczególności art. 16i ust. 5, Spółka od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego będzie mogła obniżyć obecnie stosowaną stawkę amortyzacyjną.

Zdaniem Spółki, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Spółka będzie mogła dokonywać odpisów amortyzacyjnych od budynków wg obniżonych stawek podatkowych począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na gruncie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) amortyzacja jest szczególnym sposobem uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodu wydatków na środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne. W myśl bowiem art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Stosownie do art. 16a ust, 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają - z zastrzeżeniem art. 16c - stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Aby amortyzować dany składnik majątku należy przede wszystkim określić czy składnik ten zalicza się do kategorii środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, prawidłowo ustalić jego wartość początkową oraz zastosować właściwą stawkę amortyzacyjną.

Same zaś reguły dokonywania amortyzacji dla celów podatkowych uzależnione są od wielu czynników, w tym od formy nabycia danego składnika majątkowego.

We wniosku podano, iż Spółka w ramach aportu nabyła przedsiębiorstwo i na postawie art. 16h ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stosowała dotychczasową metodę i stawki odpisów amortyzacyjnych, przy czym budynki amortyzowane były metodą liniową o stawce 10%.

Wspomniany art. 16h ust. 3a stanowi, iż w razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze wkładu niepieniężnego, jeżeli składniki majątku wchodzące w skład wkładu niepieniężnego były wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podmiotu wnoszącego taki wkład - to ust. 3 tego artykułu stosuje się odpowiednio.

Z kolei zgodnie z art. 16h ust. 3:

"Podmioty, o których mowa w art. 16g ust. 9, powstałe z przekształcenia, podziału, z zastrzeżeniem ust. 5, albo połączenia podmiotów oraz podmioty, które przejęły całość lub część innego podmiotu na skutek tych zdarzeń, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot przekształcony, podzielony, połączony, z uwzględnieniem art. 16i ust. 2-7".

Z brzmienia art. 16h ust. 3 i ust. 3a wynika więc, że w przypadku nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze wkładu niepieniężnego, jeżeli składniki majątku wchodzące w skład takiego wkładu były wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podmiotu wnoszącego taki wkład, zastosowanie ma zasada kontynuacji, jak również dopuszczalne jest stosowanie regulacji określonych przepisami art. 16i ust. 2-7 cytowanej ustawy.

W myśl art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo do pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Zatem obniżenia stawki amortyzacyjnej można dokonać:

* począwszy od miesiąca, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji;

* od pierwszego miesiąca każdego roku podatkowego.

Z powyższego wynika więc, iż w każdym roku podatkowym podatnik może stosować różne obniżone stawki amortyzacyjne dla środków trwałych.

Zaznaczyć należy, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie określają rodzaju środków trwałych, w stosunku do których można obniżać stawki amortyzacyjne, jak również nie określają przyczyny, dla której stawka amortyzacyjna miałaby być obniżona.

Ponadto ustawodawca nie określa dolnego limitu tego obniżenia, ani też wartości, o jaką stawkę można obniżyć. Tak więc podatnik może obniżyć stawkę amortyzacyjną do takiej wysokości, jaką uzna w danych warunkach za konieczną. Przyjęcie maksymalnie obniżonej stawki amortyzacyjnej oznacza niedokonywanie w danym okresie odpisów amortyzacyjnych.

Stosownie do treści art. 16i ust. 1 powoływanej ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych przy zastosowaniu stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych (zawarty w Załączniku nr 1 do tej ustawy).

Przepis ten reguluje amortyzację tzw. metodą liniową. Przy tej metodzie odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zawsze od wartości początkowej środka trwałego. Niekiedy wartość ta ulega zmianie - tak, jak np. w rozpatrywanej sprawie w wyniku poniesienia wydatków na ulepszenie budynków, które Spółka uprzednio nabyła w ramach aportu przedsiębiorstwa.

Nadmienić należy, iż środek trwały uważa się za ulepszony, jeżeli uległ on przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, a suma wydatków poniesionych w tym celu w danym roku podatkowym przekroczyła kwotę 3500 zł i wydatki te spowodowały wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia tego składnika do używania, mierzonej m.in. okresem używania czy też kosztami jego eksploatacji. Wynika to z art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jeżeli środek trwały uległ ulepszeniu, wówczas w miesiącu dokonania ulepszenia należy zwiększyć jego wartość początkową i począwszy od miesiąca następnego dokonywać odpisów amortyzacyjnych od powiększonej wartości początkowej (art. 16g ust. 13 ww. ustawy).

Zwiększenie wartości początkowej ulepszonego środka trwałego w rezultacie prowadzi zatem do wzrostu kwoty odpisów amortyzacyjnych i wpływa na wydłużenie okresu amortyzacji. Jednocześnie w przypadku ulepszonych środków trwałych amortyzowanych metodą liniową nic nie stoi na przeszkodzie, aby podatnik dodatkowo wydłużył ten okres - jeżeli uzna to za celowe (kierując się przykładowo koniecznością zmniejszenia kosztów) - i podjął decyzję o obniżeniu stawki amortyzacyjnej począwszy od pierwszego miesiąca roku następnego, na co zezwala ww. art. 16i ust. 5 ustawy.

Odnosząc powyższe uregulowania do sytuacji przedstawionej we wniosku uznać zatem należy, iż prawidłowe jest stanowisko Spółki co do możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od budynków wg obniżonych stawek podatkowych.

Podsumowując: w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w szczególności art. 16h ust. 3a i art. 16i ust. 5 tej ustawy Spółka będzie mogła obniżyć obecnie stosowaną stawkę amortyzacyjną w odniesieniu do ulepszonych przez Spółkę budynków, które przejęte zostały w ramach aportu przedsiębiorstwa i które dotychczas amortyzowane były metodą liniową wg 10% stawki.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.