IPPB5/423-23/11-5/RS - Możliwość obniżenia stawek amortyzacyjnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 4 stycznia 2011 r. (data wpływu 5 stycznia 2011 r.) oraz piśmie z dnia 9 lutego 2011 r. (data wpływu 11 lutego 2011 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB5/423-23/11-3/RS z dnia 3 lutego 2011 r. (data nadania 4 lutego 2011 r., data doręczenia 7 lutego 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości obniżenia stawek amortyzacyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 5 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości obniżenia stawek amortyzacyjnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenia przyszłe:

Gmina jest jedynym wspólnikiem Spółki. W ostatnich latach prowadziła szereg inwestycji związanych z budową sieci wodociągowych i kanalizacyjnych na terenie gminy i miasta W. Ze względu na dużą wartość przekazanej w użytkowanie sieci już obecnie koszt jej amortyzacji jest bardzo wysoki. W najbliższych latach gmina oraz spółka samodzielnie lub we współfinansowaniu z gminą W. zamierza realizować budowę sieci wodociągowych i kanalizacji sanitarnej przy współfinansowaniu ze środków europejskich. Już obecnie koszt amortyzacji stanowi około 50% wartości planowanej taryfy, a przy tak dużych inwestycjach w infrastrukturę koszt amortyzacji będzie miał dalszy wpływ na zwiększenie opłat za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i odprowadzanie ścieków dla mieszkańców i przedsiębiorstw działających na terenie gminy. Może również zniechęcić potencjalnych kontrahentów do rozpoczęcia działalności na terenie gminy.

W odpowiedzi na wezwanie tut. Organu Spółka w dniu 11 lutego 2011 r. (data wpływu) doprecyzowała opis zdarzenia przyszłego przedstawionego w przedmiotowym wniosku tj. podała, iż stosuje liniową metodę odpisów amortyzacyjnych środków trwałych jakimi są sieci wodociągowe i kanalizacyjne. W "Polityce rachunkowości" Sp. z o.o. określono zasady, stawki i okresy użyteczności ekonomicznej tych środków, przyjmując stawki określone w ustawie o rachunkowości. Spółka planuje obniżenie stawek amortyzacji sieci wodociągowych i kanalizacyjnych do 1,5% oraz jednoczesne wydłużenie okresu amortyzacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka może obniżyć podaną w wykazie stawkę amortyzacyjną dla sieci wodociągowej i kanalizacyjnej np. do 2% w stosunku rocznym czy jest określona dolna granica obniżenia stawki.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Zarządu Spółki, zgodnie z art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł wyżej cytowanej ustawy, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa art. 16h ust. 1 pkt 1. Jednak, zgodnie z art. 16i ust. 5 podatnicy mogą obniżać podane w wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Jednocześnie art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w żaden sposób nie limituje obniżenia stawki amortyzacyjnej, tj. np. do 2%. Nie zawiera także warunków wymagających uzasadnienia obniżenia stawki amortyzacyjnej także do sieci wodociągowych i kanalizacyjnych. Brak katalogu środków trwałych, dla których stawki amortyzacyjne mogą być obniżone świadczyć może o możliwości zastosowania ich do takich sieci. Jednocześnie zmiana stawki amortyzacyjnej pozwoliłaby na zwiększenie możliwości wypracowania przez Spółkę zysków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zamieszczone zostały w przepisach art. 16a - 16 m ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.)

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Treść powyższego przepisu oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok (środków trwałych). Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 tej ustawy podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych przewidziano następujące metody amortyzacji:

* tzw. "amortyzacja liniowa", zgodnie z Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym Załącznik nr 1 do ustawy podatkowej, w tym również:

* amortyzacja przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych ustalonych indywidualnie, tzw. "amortyzacja metodą degresywną",

* amortyzacja przy zastosowaniu tzw. metody "jednorazowego odpisu dla małych i rozpoczynających działalność podatników".

Zgodnie z art. 16i ust. 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o którym mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Stosownie zaś do treści art. 16i ust. 5 ww. ustawy podatnicy mogą również obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych.

W tym miejscu należy wskazać, iż cytowany wyżej przepis nie zabrania obniżenia stawki amortyzacyjnej danego środka trwałego nawet kilka razy. Podatnik może zatem dokonać zmiany - począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Ma w tej sytuacji możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym tylko zastrzeżeniem, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Obniżenie stawek amortyzacyjnych przewidziane w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pomimo że nie zostało ograniczone przez ustawodawcę żadnym limitem, powinno być dokonywane z uwzględnieniem pozostałych przepisów ustawy. Z powyższego wynika zatem, że możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. Ponadto wysokość obniżenia dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika. Wnioskodawca może, na podstawie art. 16i ust. 5, obniżyć dla poszczególnych środków trwałych stawkę amortyzacyjną wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych, począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego, jednak obniżenie stawki winno zapewnić realizację zasady współmierności przychodów i odpowiadających im kosztów uzyskania przychodów unormowane w art. 7 ww. ustawy.

Z przedstawionego w przedmiotowym wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż w ostatnich latach Spółka łącznie z gminą W. prowadziła szereg inwestycji związanych z budową sieci wodociągowych i kanalizacyjnych na terenie gminy i miasta W. W najbliższych latach gmina W. oraz spółka samodzielnie lub we współfinansowaniu z gminą W. zamierza realizować budowę sieci wodociągowych i kanalizacji sanitarnej przy współfinansowaniu ze środków europejskich. Spółka planuje dokonać obniżenia stawek amortyzacyjnych dla sieci wodociągowych i kanalizacyjnych do ok. 1,5% i jednoczesne wydłużenie okresu amortyzacji. Ma to na celu zwiększenie możliwości wypracowania przez Spółkę zysków i tym samym nie podwyższanie opłat za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i odprowadzanie ścieków dla mieszkańców i przedsiębiorstw działających na terenie gminy. Spółka stosuje liniową metodę odpisów amortyzacyjnych środków trwałych jakimi są sieci wodociągowe i kanalizacyjne.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż zgodnie z art. 16i ust. 5 ww. ustawy Spółka ma prawo obniżyć stawkę amortyzacyjną nawet do poziomu 0%. Należy jednak zauważyć, że konsekwencją obniżenia stawki amortyzacyjnej do poziomu 0% jest niedokonywanie w danym okresie odpisów amortyzacyjnych. Zatem, wysokość obniżonej stawki amortyzacyjnej winna być ustalona z uwzględnieniem okresu efektywnej użyteczności gospodarczej danego środka trwałego oraz zasad prowadzonej polityki podatkowej.

Należy zaznaczyć, iż zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno w odniesieniu do środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji, jak i środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji. Dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji zmiana stawki amortyzacyjnej, czyli jej obniżenie, może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Natomiast możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej, a także zwiększenia uprzednio obniżonej, która odnosi się do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji, powinna nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

W konsekwencji przedsiębiorca, który wybrał metodę amortyzacji określoną w art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ma możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy. Podstawowym warunkiem jest to, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w ww. Wykazie. Wysokość obniżenia / podwyższenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika.

Reasumując, stosownie do cytowanego art. 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p., Spółka może obniżyć stawki amortyzacyjne dla środków trwałych wykorzystywanych w działalności gospodarczej nawet do 2% lub 1,5%, przy czym wysokość obniżenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika. Spółka ma prawo stosować obniżoną stawkę jedynie do wybranych przez siebie środków trwałych, pozostałe zaś amortyzować według dotychczas stosowanych stawek.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości obniżenia stawek amortyzacyjnych należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.