IPPB5/423-213/13-4/RS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2013 r. (data wpływu 26 marca 2013 r.) oraz w piśmie z dnia 29 maja 2013 r. (data nadania 3 czerwca 2013 r., data wpływu 6 czerwca 2013 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB5/423-213/13-2/RS z dnia 22 maja 2013 r. (data nadania 22 maja 2013 r., data doręczenia 28 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do środków trwałych, zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pojedynczego Modułu ogrodzeniowego (składającego się z panelu ogrodzeniowego wraz z akcesoriami) i pojedynczego Systemu zabezpieczeń (składającego się ze słupka wraz z akcesoriami) - jest prawidłowe.

W dniu 26 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do środków trwałych, zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pojedynczego Modułu ogrodzeniowego i pojedynczego Systemu zabezpieczeń.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka oddaje w wynajem tymczasowe moduły ogrodzeniowe naziemne (dalej:"Moduły ogrodzeniowe") oraz systemy zabezpieczeń krawędzi, otworów technologicznych i ciągów komunikacyjnych (dalej: "Systemy zabezpieczeń") przede wszystkim dla firm budowlanych, organizatorów imprez masowych itp.

Pojedynczy Moduł ogrodzeniowy w przypadku ogrodzeń tymczasowych składa się z panelu ażurowego lub pełnego (rama stalowa wypełniona kratownicą z drutów stalowych lub blachą trapezową) wraz z akcesoriami (stopą betonową lub PCV, klamrą, podporą, kotwą oraz szpilką), które umożliwiają zamocowanie panelu w miejscu wskazanym przez Klienta.

W przypadku zaś Systemu zabezpieczeń krawędzi w skład podstawowego systemu wchodzi słupek wraz z akcesoriami (panel zabezpieczający lub trzy deski, stopka lub uchwyt montażowy). Podkreślono, że elementy składowe pojedynczego Modułu ogrodzeniowego lub Systemu zabezpieczeń nie mogą być wykorzystywane samodzielnie tzn. ich wykorzystanie jest zawsze możliwe dla grodzenia tylko przy wykorzystaniu minimum jednego Modułu ogrodzeniowego lub Systemu zabezpieczeń.

Spółka przyjmuje, iż pojedynczy Moduł ogrodzeniowy / System zabezpieczeń stanowi osobny środek trwały, od którego może dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami ustawy CIT.

Spółka zawiera umowy o wynajem Modułów ogrodzeniowych oraz Systemów zabezpieczeń. Moduły ogrodzeniowe lub Systemy zabezpieczeń, będące przedmiotem wynajmu, są konfigurowane w różne zestawy w zależności od rodzaju kontraktu, tj. w ogrodzenia o różnej liczbie Modułów ogrodzeniowych lub Systemów zabezpieczeń.

W przypadku, gdy zestawy ogrodzeniowe są zwracane, Spółka weryfikuje kompletność Modułów ogrodzeniowych (tekst jedn.: panelu ogrodzeniowego wraz z akcesoriami) oraz Systemów zabezpieczeń (tekst jedn.: słupka wraz z akcesoriami) Poszczególne elementy składowe Modułu ogrodzeniowego lub Systemy zabezpieczeń nie są przypisane do siebie na stałe. Dodatkowo z uwagi na znaczny stopień podobieństwa elementów składowych możliwe jest skompletowanie Modułu ogrodzeniowego z dowolnego panelu i dowolnych akcesoriów oraz analogicznie możliwe jest skompletowanie Systemu zabezpieczeń ze słupka i dowolnych akcesoriów.

W piśmie z dnia 29 maja 2013 r. Wnioskodawca doprecyzował przedstawiony stan faktyczny, tj. podał, że mając na uwadze, iż odpowiednio Moduł ogrodzeniowy, jak i System zabezpieczeń mogą być zastosowane do grodzenia budynków lub zabezpieczenia otworów technologicznych i ciągów komunikacyjnych w różnej konfiguracji (tekst jedn.: składać się z dowolnej liczby Modułów ogrodzeniowych lub Systemów zabezpieczeń, w zależności od potrzeb klienta Spółki), powinny one stanowić osobne środki trwałe. Poszczególne środki trwałe należy przyjąć do ewidencji środków trwałych po określonej wartości początkowej oraz ustalić stawkę amortyzacji zgodnie z Wykazem stawek amortyzacyjnych bazującym na odpowiedniej klasyfikacji KŚT.

Wskazano, iż Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) nie zawiera wprost kategorii określonej jako "Moduł ogrodzeniowy" lub "System zabezpieczeń". Wobec tego w ocenie Spółki Moduł ogrodzeniowy i System zabezpieczeń powinny być klasyfikowane jako osobne środki trwałe zgodnie z KŚT w grupie 8 "Narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie, gdzie indziej niesklasyfikowane", podgrupie 80 "Narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie, gdzie indziej niesklasyfikowane", rodzaju 808 "Pozostałe narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie, gdzie indziej niesklasyfikowane".

Jednocześnie zgodnie z załącznikiem Nr 1 do ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) stanowiącym Wykaz stawek amortyzacyjnych, poszczególne Moduły ogrodzeniowe oraz Systemy zabezpieczeń powinny być amortyzowane zgodnie z zastosowaniem stawki amortyzacji wynoszącej 20% rocznie (stawka dla grupy 8).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka może przyjąć, iż pojedynczy Moduł ogrodzeniowy (składający się z panelu ogrodzeniowego wraz z akcesoriami) i pojedynczy System zabezpieczeń (składający się ze słupka wraz z akcesoriami) stanowi środek trwały, zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy CIT amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdalne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 ustawy CIT, zwane środkami trwałymi.

Odnosząc się do ustawowych przesłanek dotyczących środków trwałych, w ocenie Spółki pojedynczy Moduł ogrodzeniowy lub System zabezpieczeń spełnia definicję środka trwałego, ponieważ:

* Został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie;

* Stanowi własność lub współwłasność Spółki;

* Przewidywany okres używania poszczególnego elementu ogrodzeniowego jest dłuższy niż rok;

* Jest wykorzystywany przez Spółkę na potrzeby związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą lub został oddany do używania na podstawie umowy najmu;

* Jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania.

Podniesiono, iż zapisy ustawy CIT nie precyzują, jak należy rozumieć pojęcie "kompletny i zdatny do użytku", jednak zgodnie z ugruntowaną linią orzeczniczą oraz doktryną przyjmuje się, iż warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, sprawny technicznie, a więc posiadający wymagane elementy konstrukcyjne pozwalające na funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, jak i spełnienie wymogów prawnych, potwierdzone stosownymi: zezwoleniem, pozwoleniem, atestem, homologacją lub podobnymi aktami, pozwalającymi na legalne użytkowanie. Wskazano, iż przykładowo takie rozumienie tych cech wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w wyroku z dnia 10 lutego 2011 r., sygn. akt I SA/Ol 818/10).

Jednocześnie podkreślono, że to podatnik dokonuje oceny, czy dany środek trwały jest kompletny i zdatny do użytku.

W ocenie Spółki, poszczególny Moduł ogrodzeniowy / System zabezpieczeń spełnia kryterium kompletności i zdatności do użytku, o ile składa się z wymaganych technicznie elementów (tekst jedn.: panelu ogrodzeniowego wraz z akcesoriami w przypadku Modułu ogrodzeniowego albo słupka i akcesoriów w przypadku Systemu zabezpieczeń).

Zatem zdaniem Wnioskodawcy to ten Moduł ogrodzeniowy lub System zabezpieczeń, a nie poszczególne elementy nabywane od producenta, powinien stanowić środek trwały. W szczególności bowiem poszczególne elementy nie spełniają kryterium kompletności tzn. nie mogą być używane samodzielnie.

Jednocześnie w ocenie Spółki środkiem trwałym nie będzie również łącznie więcej niż jeden Moduł ogrodzeniowy czy System zabezpieczeń, nawet jeśli są nabywane od producenta w tym samym czasie czy też wynajmowane do klientów w ilości większej niż jeden.

Podniesiono, że Spółka wynajmuje Moduły ogrodzeniowe czy Systemy zabezpieczeń do klientów bez wpływu na fakt jak zostaną one skonfigurowane tzn. czy będą ogradzały (zabezpieczały) jeden obiekt czy też kilka odrębnie różnych obiektów. Możliwość różnej konfiguracji ogrodzenia z pojedynczych Modułów ogrodzeniowych czy Systemów zabezpieczeń nie wpływa na fakt, iż to pojedynczy Moduł ogrodzeniowy lub System zabezpieczeń spełnia kryteria kompletności i zdatności do użytku. Istnieją bowiem sytuacje, gdy nawet jeden Moduł ogrodzeniowy lub System zabezpieczeń spełnia funkcję ogrodzenia / zabezpieczenia, o ile jest taka potrzeba po stronie użytkownika.

Podniesiono także, iż jak wskazano w komentarzu do ustawy CIT ("CIT. Podatki i rachunkowość. Komentarz.", Małecki P., Mazurkiewicz M., LEX, 2012)"zdarza się, że środki trwale składają się z elementów tworzących ten środek, przy czym część z nich może być odłączana lub przyłączana. Nie zmienia to faktu, że jeśli choćby część tych elementów jest oddana do używania i stanowi zdatną do użytku całość, to mamy doczynienia ze środkiem trwałym."

W ocenie Spółki mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż pojedynczy Moduł ogrodzeniowy / System zabezpieczeń stanowi środek trwały, nawet w sytuacji, gdy elementy składowe (panele, stopy betonowe lub PCV, klamry, podpory, kotwy, szpilki / słupki, panele lub deski, stopki lub uchwyty montażowe) mogą być odłączane od danego Modułu ogrodzeniowego / Systemu zabezpieczeń i przyłączane do innego Modułu ogrodzeniowego / Systemu zabezpieczeń.

Zdaniem Wnioskodawcy pojedynczy Moduł ogrodzeniowy / System zabezpieczeń może być uznany za środek trwały, pod warunkiem, że składa się z wymaganych technicznie elementów składowych, ponieważ spełnia wymogi art. 16a ust. 1 ustawy CIT, w szczególności jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do użytkowania. Elementy składowe Modułu ogrodzeniowego / Systemu zabezpieczeń (panele, stopy betonowe lub PCV, klamry, podpory, kotwy, szpilki / słupki, panele lub deski, stopki lub uchwyty montażowe) nie mogą być zakwalifikowane jako osobne środki trwałe, ponieważ ujmowane pojedynczo nie spełniają kryterium kompletności i zdatności do użytku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zatem kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie przychodów bądź zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Natomiast art. 16a ust. 1 cytowanej ustawy stanowi, iż amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W tym miejscu należy zauważyć, jak słusznie podniósł Wnioskodawca, iż ustawodawca nie określił co należy rozumieć pod pojęciem "kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania". Według tut. Organu warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie przez właściwe organy administracji państwowej. Kompletne i zdatne do użytku są takie składniki majątku trwałego, które zawierają wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania zgodnie z ich przeznaczeniem, bez narażenia życia lub zdrowia osób z nich korzystających. Tym samym, nie jest możliwe amortyzowanie budynku w trakcie budowy, czy też budynku niekompletnego.

Istotą unormowania zawartego w cytowanym art. 16a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest więc wskazanie, jakie podstawowe warunki muszą spełniać składniki majątku, aby stanowiły środki trwałe podlegające amortyzacji podatkowej.

Uwzględniając, że amortyzacji środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych (art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) stanowiącym Załącznik nr 1 do ustawy, w którym następuje odwołanie się do symbolu Klasyfikacji Środków Trwałych, należy stwierdzić, że rozwinięcie zakresu przedmiotowego środków trwałych wskazanych w art. 16a ust. 1 ww. ustawy ma miejsce w Klasyfikacji Środków Trwałych, która została wprowadzona obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. z 2010 r. Nr 242, poz. 1622).

Klasyfikacja Środków Trwałych jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustaleniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych.

Przez środki trwałe rozumie się w Klasyfikacji Środków Trwałych rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi składniki, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki lub oddane do używania na podstawie najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się w Klasyfikacji Środków Trwałych pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może być nim np. budynek, maszyna, pojazd mechaniczny itp. Jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się w ewidencji przyjęcie za pojedynczy obiekt, tzw. obiekt zbiorczy, którym może być np. zespół przewodów rurociągowych lub zespół latarni jednego typu użytkowanych na terenie zakładu, ulicy osiedla, zespoły komputerowe itp.

Zgodnie z komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Natomiast w przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania m.in. środka trwałego według Klasyfikacji Środków Trwałych, zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi, który jest organem uprawnionym do wydania opinii w zakresie zaklasyfikowania składników majątku na gruncie Klasyfikacji Środków Trwałych i udziela informacji w zakresie stosowania takiej klasyfikacji.

Mając na względzie powyższe, przypomnieć należy, iż organ podatkowy nie jest uprawniony do dokonywania klasyfikacji środków trwałych do odpowiedniej grupy. Klasyfikacji tej powinien dokonać sam podmiot gospodarczy przy ewentualnej pomocy uprawnionego organu statystycznego. Przepisy ww. rozporządzenia nie stanowią przepisów prawa podatkowego w rozumieniu art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej. Tym samym, minister właściwy do spraw finansów publicznych nie ma uprawnienia do interpretowania tych przepisów - w tym dokonania klasyfikacji środków trwałych do odpowiedniej grupy KŚT - w trybie postępowania w sprawie wydawania pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego. Obowiązek dokonania prawidłowej klasyfikacji środka trwałego do odpowiedniej grupy KŚT ciąży na podatniku.

Ponadto, aby składniki majątku wymienione w art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mogły zostać zaliczone do środków trwałych podatnika, muszą spełniać następujące warunki:

* przewidywany okres ich używania musi przekraczać jeden rok - o tym, jak długo będzie używany dany składnik decyduje sam podatnik,

* muszą stanowić własność lub współwłasność podatnika - amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

* muszą być kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania - ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, iż warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie przez właściwe organy administracji państwowej. Kompletne i zdatne do użytku są takie składniki majątku trwałego, które zawierają wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania zgodnie z ich przeznaczeniem, bez narażenia życia lub zdrowia osób z nich korzystających.

* muszą być wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą lub ich oddaniem do używania na podstawie umowy leasingu, najmu lub dzierżawy.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że pomimo, iż cechy danej rzeczy będą pozwalały na stwierdzenie, że mieści się ono w pojęciu środka trwałego podlegającego amortyzacji art. 16a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej tej rzeczy będzie wymagało przypisania jej (bądź jej elementów składowych) do odpowiednich grupowań w Klasyfikacji Środków Trwałych. To klasyfikacja będzie decydująca dla uznania, czy dany przedmiot jako całość jest środkiem trwałym podlegającym amortyzacji, czy środkami trwałymi podlegającymi amortyzacji są tworzące ją elementy.

Zgodnie z art. 16f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1 - 3 oraz w art. 16b.

Natomiast, na podstawie art. 16h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Jak stanowi art. 16d ust. 1 tej ustawy, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 16a i 16b, których wartość początkowa określona zgodnie z art. 16g nie przekracza 3 500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spóka oddaje w wynajem tymczasowe Moduły ogrodzeniowe naziemne oraz Systemy zabezpieczeń krawędzi, otworów technologicznych i ciągów komunikacyjnych przede wszystkim dla firm budowlanych, organizatorów imprez masowych itp. Pojedynczy Moduł ogrodzeniowy składa się z panelu ażurowego lub pełnego (rama stalowa wypełniona kratownicą z drutów stalowych lub blachą trapezową) wraz z akcesoriami (stopą betonową lub PCV, klamrą, podporą, kotwą oraz szpilką), które umożliwiają zamocowanie panelu w miejscu wskazanym przez Klienta. W przypadku zaś Systemu zabezpieczeń krawędzi w skład podstawowego systemu wchodzi słupek wraz z akcesoriami (panel zabezpieczający lub trzy deski, stopka lub uchwyt montażowy). Elementy składowe pojedynczego Modułu ogrodzeniowego / Systemu zabezpieczeń nie mogą być wykorzystywane samodzielnie tzn. ich wykorzystanie jest zawsze możliwe dla grodzenia tylko przy wykorzystaniu minimum jednego Modułu ogrodzeniowego lub Systemu zabezpieczeń. Poszczególne elementy składowe ww. Modułów lub Systemów nie są przypisane do siebie na stałe. Z uwagi na znaczny stopień podobieństwa elementów składowych możliwe jest skompletowanie Modułu ogrodzeniowego z dowolnego panelu i dowolnych akcesoriów oraz analogicznie możliwe jest skompletowanie Systemu zabezpieczeń ze słupka i dowolnych akcesoriów. Zdaniem Wnioskodawcy Moduł ogrodzeniowy i System zabezpieczeń powinny być sklasyfikowane zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych w grupie 8 "Narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie, gdzie indziej niesklasyfikowane", podgrupie 80 "Narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie, gdzie indziej niesklasyfikowane", rodzaju 808 "Pozostałe narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie, gdzie indziej niesklasyfikowane" jako osobne środki trwałe.

W świetle tak przedstawionego stanu faktycznego wątpliwości Wnioskodawcy wiążą się z możliwością zaliczenia do środków trwałych, zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pojedynczego Modułu ogrodzeniowego (składający się z panelu ogrodzeniowego wraz z akcesoriami) i pojedynczego Systemu zabezpieczeń (składający się ze słupka wraz z akcesoriami).

Mając na uwadze przedstawione powyżej wyjaśnienia oraz przyjmując za Wnioskodawcą, że przedmiotowe Moduły ogrodzeniowe i Systemy zabezpieczeń, zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych, należą do grupy 8 KŚT "Narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie, gdzie indziej niesklasyfikowane", podgrupy 80 "Narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie, gdzie indziej niesklasyfikowane", rodzaju 808 "Pozostałe narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie, gdzie indziej niesklasyfikowane", to przedmiotowe Moduły/Systemy mogą stanowić samodzielne środki trwałe podlegające amortyzacji w myśl art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Jednocześnie należy wskazać, iż niniejsza interpretacja dotyczy tylko spraw będących przedmiotem zapytania Zainteresowanego. Organ nie odniósł się do kwestii prawidłowości sklasyfikowania przez Wnioskodawcę przedmiotowych Modułów i Systemów zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych lecz przyjął to jako element przedstawionego stanu faktycznego.

Końcowo w odniesieniu do wyroku sądu administracyjnego powołanego przez Wnioskodawcę, należy wskazać, iż artykuł 87 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) stanowi, że źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są; Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe, rozporządzenia i akty prawa miejscowego.

Katalog źródeł prawa zawarty w art. 87 Konstytucji wyraźnie wyklucza orzecznictwo sądów jako źródło prawa powszechnie obowiązującego, a zatem zasady konstytucyjne nie nadają orzecznictwu sądów administracyjnych mocy powszechnie obowiązującej.

Wskazać także należy, iż przedstawione we wniosku orzeczenie sądu administracyjnego, zostało wydane w indywidualnej sprawie w określonym, odrębnym stanie faktycznym i tylko do niego się odnosi. Nie jest natomiast wiążące dla tut. Organu, który wydał przedmiotową interpretację indywidualną. Każdą sprawę Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.