IPPB5/423-211/13-2/AS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 22 marca 2013 r. (data wpływu 25 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów Spółki kwoty zwiększonego odpisu na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych (ponad odpis podstawowy) po dokonaniu wpłaty na wyodrębniony rachunek ZFŚS - jest prawidłowe.

W dniu 25 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów Spółki kwoty zwiększonego odpisu na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych (ponad odpis podstawowy) po dokonaniu wpłaty na wyodrębniony rachunek ZFŚS.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca - Spółka z o.o. zatrudnia około 100 pracowników. Spółka tworzy Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych z corocznego odpisu podstawowego naliczanego zgodnie z zasadami zawartymi w art. 5 Ustawy z 4 marca 1994 r. o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 43, poz. 163 z późn. zm.).

Spółka posiada Regulamin ZFŚS, w którym określone są zasady korzystania z Funduszu, w tym podział środków na poszczególne cele.

Pracownicy Spółki nie są objęci układem zbiorowym pracy. W Spółce obowiązuje Regulamin Wynagrodzeń.

Wnioskodawca chciałby wprowadzić do Regulaminu Wynagrodzeń zapis o możliwości zwiększania odpisu na ZFŚS. Dodatkowy odpis uzależniony będzie od wyników finansowych Spółki. Decyzję o wysokości zwiększenia odpisu na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych byłyby podejmowane w drodze Uchwały.

Wpłaty zwiększonego odpisu dokonywane będą ze środków obrotowych Spółki na wyodrębniony rachunek Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy kwota zwiększonego odpisu na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych (ponad odpis podstawowy) po dokonaniu wpłaty na wyodrębniony rachunek ZFŚS, stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy nie uważa się za koszt uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak:

Zdaniem Wnioskodawcy, analizując obowiązujące przepisy prawne należy stwierdzić, iż odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych stanowią koszt uzyskania przychodów, jeżeli stanowią koszt działalności w rozumieniu przepisów o ZFŚS.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o ZFŚS Fundusz tworzą, z zastrzeżeniem ust. 2, pracodawcy zatrudniający według stanu na dzień 1 stycznia danego roku co najmniej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty.

Artykuł 4 ustawy o ZFŚS określa, że wysokość odpisu na fundusz świadczeń socjalnych kształtuje się w sposób dowolny. Zgodnie z art. 4 ust. 2 cytowanej ustawy u pracodawców określonych w art. 2 ust. 1, których pracownicy nie są objęci układem zbiorowym pracy postanowienia w sprawach, o których mowa w ust. 1, może zawierać Regulamin Wynagrodzeń.

Zgodnie z art. 6 cytowanej ustawy opisy i zwiększenia, o których mowa w art. 3-5 i 6a oraz kwoty wypłaconych świadczeń urlopowych, o których mowa w art. 3, obciążają koszty działalności pracodawcy.

Dla celów podatkowych dodatkowe odpisy i zwiększenia na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych tworzone w wysokości określonej w regulaminie wynagrodzeń stanowią koszt uzyskania przychodów na takich samych zasadach jak odpisy, o których mowa w art. 5 ustawy o ZFŚS o ile ich równowartość zostanie przekazana na wyodrębniony rachunek bankowy ZFŚS.

Kwota odpisu stanowi koszt uzyskania przychodów w momencie przekazania środków na rachunek ZFŚS.

Z przywołanych przepisów wynika, że kwota zwiększenia odpisu na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych, ustalona w drodze Uchwały na podstawie Regulaminu Wynagrodzeń i wpłacona na wyodrębniony do tych celów rachunek bankowy Funduszu zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych będzie stanowić koszt uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów Spółki kwoty zwiększonego odpisu na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych (ponad odpis podstawowy) po dokonaniu wpłaty na wyodrębniony rachunek ZFŚS - uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Kosztami będą zarówno koszty uzyskania przychodów pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim) - jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Warunkiem formalnoprawnym zakwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest właściwe udokumentowanie faktu poniesienia danego wydatku. Należy ponadto wskazać, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów, obciąża Podatnika.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, iż wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

W szczególności zaś wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu (zachowania, zabezpieczenia źródła przychodu), względnie - w celu uniknięcia ryzyka wystąpienia strat, bądź znacznego zmniejszenia uzyskiwanych dotąd dochodów.

Każdy wydatek wymaga zatem indywidualnej oceny pod kątem związku z przychodem i racjonalności działania podatnika.

Artykuł 16 ust. 1 pkt 9 lit. b ww. ustawy stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek Funduszu (a contrario - kosztami podatkowymi są odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek Funduszu).

Na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, odpisy i zwiększenia, o których mowa w art. 3-5 i 6a oraz kwoty wypłaconych świadczeń urlopowych, o których mowa w art. 3, obciążają koszty działalności pracodawcy. Przepis ten odnosi się również do odpisów ustalonych na podstawie art. 4 ust. 1 ww. ustawy o ZFŚS, zgodnie z którym u pracodawców, o których mowa w art. 3 ust. 1, układ zbiorowy pracy może dowolnie kształtować wysokość odpisu na Fundusz; może również postanawiać, że Fundusz nie będzie tworzony. Natomiast w myśl art. 4 ust. 2 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, u pracodawców określonych w art. 3 ust. 1, których pracownicy nie są objęci układem zbiorowym pracy, postanowienia w sprawach, o których mowa w ust. 1, może zawierać regulamin wynagradzania.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka tworzy Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych z corocznego odpisu podstawowego naliczanego zgodnie z zasadami zawartymi w art. 5 Ustawy z 4 marca 1994 r. o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 43, poz. 163 z późn. zm.). Spółka posiada Regulamin ZFŚS, w którym określone są zasady korzystania z Funduszu, w tym podział środków na poszczególne cele. Pracownicy Spółki nie są objęci układem zbiorowym pracy. W Spółce obowiązuje Regulamin Wynagrodzeń.

Wnioskodawca chciałby wprowadzić do Regulaminu Wynagrodzeń zapis o możliwości zwiększania odpisu na ZFŚS. Dodatkowy odpis uzależniony będzie od wyników finansowych Spółki. Decyzję o wysokości zwiększenia odpisu na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych byłyby podejmowane w drodze Uchwały.

Wpłaty zwiększonego odpisu dokonywane będą ze środków obrotowych Spółki na wyodrębniony rachunek Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Biorąc pod uwagę zaprezentowane powyżej zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określone w art. 15 ust. 1 należy wskazać, że dla celów podatkowych dodatkowe odpisy i zwiększenia odpisu na ZFŚS tworzone w wysokości określonej w Regulaminie Wynagrodzeń będą stanowić koszt uzyskania przychodów na takich samych zasadach jak odpisy, o których mowa w art. 5 ustawy o ZFŚS.

Uwzględniając zapis art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy stwierdzić, że opisana we wniosku kwota zwiększonego odpisu na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych (ponad odpis podstawowy) po dokonaniu wpłaty na wyodrębniony rachunek ZFŚS, będzie stanowić dla Spółki koszt uzyskania przychodów.

Zatem stanowisko Spółki w zakresie kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów Spółki kwoty zwiększonego odpisu na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych (ponad odpis podstawowy) po dokonaniu wpłaty na wyodrębniony rachunek ZFŚS, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.