IPPB5/423-193/11-4/AS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Jednostki, przedstawione we wniosku z dnia 1 marca 2011 r. (data wpływu 7 marca 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 31 maja 2011 r. (data nadania 31 maja 2011 r., data wpływu 3 czerwca 2011 r.) na wezwanie Nr IPPB5/423-193/11-2/AS i IPPP2/443-287/11-2/AK z dnia 19 maja 2011 r. (data nadania 19 maja 2011 r., data odbioru 25 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wyłączenia na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych przejętych przez Wnioskodawcę po gospodarstwach pomocniczych, zakładach budżetowych MSWiA lub przejętych z zasobów Policji a także od środków trwałych pozyskanych przez Wnioskodawcę nieodpłatnie od MSWiA - jest prawidłowe.

W dniu 7 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wyłączenia na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych przejętych przez Wnioskodawcę po gospodarstwach pomocniczych, zakładach budżetowych MSWiA lub przejętych z zasobów Policji a także od środków trwałych pozyskanych przez Wnioskodawcę nieodpłatnie od MSWiA.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - "A" (dalej jako: "A." lub "Jednostka") jest instytucją gospodarki budżetowej utworzoną na podstawie zarządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie utworzenia instytucji gospodarki budżetowej pod nazwą "A.". "A.", będąc instytucją gospodarki budżetowej, jest osobą prawną wpisaną do Krajowego Rejestru Sądowego. Zgodnie z art. 9 pkt 6 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240) sektor finansów publicznych tworzą, między innymi, instytucje gospodarki budżetowej. Z kolei art. 23 ust. 1 ustawy o finansach publicznych stanowi, że instytucja gospodarki budżetowej jest jednostką sektora finansów publicznych tworzoną w celu realizacji zadań publicznych, która odpłatnie wykonuje wyodrębnione zadania; pokrywa koszty swojej działalności oraz zobowiązania z uzyskiwanych przychodów.

Jako postawę prawną utworzenia "A." powyższe zarządzenie podaje art. 23 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240) w związku z art. 116 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1241). Art. 116 ust. 1 wspomniany powyżej określa jedną z dopuszczalnych form tworzenia instytucji gospodarki budżetowej. Przepis ten reguluje wyjątkowy i uproszony tryb tworzenia instytucji gospodarki budżetowej, związany z likwidacją gospodarstw pomocniczych. Przepis ten pozwala na utworzenie instytucji gospodarki budżetowej poprzez przekształcenie istniejącego gospodarstwa pomocniczego państwowej jednostki budżetowej. Jest to tryb wyjątkowy i stanowi odstępstwo od reguły likwidacji wszystkich gospodarstw pomocniczych do 31 grudnia 2010 r. Zgodnie z art. 116 ust. 1 instytucja gospodarki budżetowej może być utworzona poprzez przekształcenie istniejącego gospodarstwa pomocniczego państwowej jednostki budżetowej na zasadach określonych w przepisach rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 lipca 2010 r. w sprawie sposobu i trybu przekształcenia gospodarstw pomocniczych państwowych jednostek budżetowych w instytucje gospodarki budżetowej. Z analizy tych przepisów oraz powołanego zarządzenia Nr XX wynika, że "A." jako instytucja gospodarki budżetowej przejmuje przysługujące przekształcanym gospodarstwom pomocniczym (wskazanym szczegółowo w treści § X zarządzenia Nr XX) przed ich przekształceniem należności, uprawnienia, obowiązki, środki pieniężne oraz rzeczowe składniki majątkowe inne niż nieruchomości.

Na podstawie natomiast § X ust. X zarządzenia Nr XX "A." przejmie środki pieniężne, należności i zobowiązania powstałe po likwidacji zakładów budżetowych MSWiA wskazanych w tym przepisie. Na podstawie § X ust. X zarządzenia Nr XX "A." przejmie część zasobów organizacyjnych Policji w zakresie wskazanym w tym przepisie. W zakresie przejętego mienia jednostek wskazanych w § X ust. X i ust. X zarządzenia Nr XX "A." wstępuje w prawa i obowiązki tych jednostek wynikające z formy przejęcia.

Dodatkowo mocą § X ust. X zarządzenia Nr XX z dniem przejęcia na "A." przechodzą w szczególności zezwolenia i koncesje przyznane jednostkom wskazanym w § 5 ust. 1, chyba że przepisy stanowią inaczej. Wreszcie na podstawie § X zarządzenia Nr XX "A." staje się z mocy prawa pracodawcą dla pracowników gospodarstw pomocniczych, o których mowa w § X i pracowników jednostek organizacyjnych Policji realizujących zadania przekazane do "A.".

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Należy zaznaczyć, że przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie Nr 1 w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Odpowiedź na pytania Nr 2, 3 i 5 dotyczące podatku od towarów i usług oraz na pytanie Nr 4 dotyczące Ordynacji podatkowej zostanie rozpatrzony w odrębnych interpretacjach.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Przepis art. 16 ust. 1 pkt 63 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654) przewiduje wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych:

Zdaniem Wnioskodawcy, odniesienie zakresu zastosowania powyższego przepisu do Jednostki wymaga analizy dotyczącej charakteru prawnego powstania Jednostki.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego Jednostka została utworzona mocą zarządzenia z dnia XX.XX.2010 r. Nr XX Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie utworzenia instytucji gospodarki budżetowej pod nazwą "A." (Dz. Urz. MSWiA z dnia XX.XX.2010 r., Nr XX, poz. XX). Jako postawę prawną utworzenia Jednostki powyższe zarządzenie podaje art. 23 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240) w związku z art. 116 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1241). Art. 116 ust. 1 wspomniany powyżej określa jedną z dopuszczalnych form tworzenia instytucji gospodarki budżetowej. Przepis ten reguluje wyjątkowy i uproszony tryb tworzenia instytucji gospodarki budżetowej, związany z likwidacją gospodarstw pomocniczych. Przepis ten pozwala na utworzenie instytucji gospodarki budżetowej poprzez przekształcenie istniejącego gospodarstwa pomocniczego państwowej jednostki budżetowej. Jest to tryb wyjątkowy i stanowi odstępstwo od reguły likwidacji wszystkich gospodarstw pomocniczych do 31 grudnia 2010 r. Zgodnie z art. 116 ust. 1 instytucja gospodarki budżetowej może być utworzona poprzez przekształcenie istniejącego gospodarstwa pomocniczego państwowej jednostki budżetowej na zasadach określonych w przepisach rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 lipca 2010 r. w sprawie sposobu i trybu przekształcenia gospodarstw pomocniczych państwowych jednostek budżetowych w instytucje gospodarki budżetowej.

Z analizy tych przepisów oraz powołanego zarządzenia Nr XX wynika, że "A." jako instytucja gospodarki budżetowej przejmuje przysługujące przekształcanym gospodarstwom pomocniczym (wskazanym szczegółowo w treści § X zarządzenia Nr XX) przed ich przekształceniem należności, uprawnienia, obowiązki, środki pieniężne oraz rzeczowe składniki majątkowe inne niż nieruchomości. Na podstawie natomiast § X ust. X zarządzenia Nr XX "A." przejmie środki pieniężne, należności i zobowiązania powstałe po likwidacji zakładów budżetowych MSWiA wskazanych w tym przepisie. Na podstawie § X ust. X zarządzenia nr XX "A." przejmie część zasobów organizacyjnych Policji w zakresie wskazanym w tym przepisie. W zakresie przejętego mienia jednostek wskazanych w § X ust. X i ust. X zarządzenia Nr XX "A." wstępuje w prawa i obowiązki tych jednostek wynikające z formy przejęcia. Dodatkowo, mocą § X ust. X zarządzenia Nr XX z dniem przejęcia na "A." przechodzą w szczególności zezwolenia i koncesje przyznane jednostkom wskazanym w § X ust. X i ust. X, chyba że przepisy stanowią inaczej. Wreszcie na podstawie § X zarządzenia Nr XX "A." staje się z mocy prawa pracodawcą dla pracowników gospodarstw pomocniczych, o których mowa w § X i pracowników jednostek organizacyjnych Policji realizujących zadania przekazane do Jednostki.

Oceniając całokształt powyższych przepisów zdaniem Wnioskodawcy wynika z nich rodzaj następstwa prawnego, który ma niejednorodny charakter. Najszerszy występuje w stosunku do przekształconych gospodarstw pomocniczych wskazanych w § X zarządzenia Nr XX "A.". W pozostałym zakresie następstwo dotyczy albo przejęcia tylko środków pieniężnych, należności i zobowiązań pozostałych po wymienionych w § X ust. X zarządzenia Nr XX "A." zakładach budżetowych albo tylko przejęcia części zasobów jednostek organizacyjnych Policji wskazanych w § X ust. X zarządzenia Nr XX "A.".

Zdaniem Wnioskodawcy następstwo Jednostki uregulowane w omówionych wyżej przepisach nie przystaje jednak do żadnej z sytuacji uregulowanej w art. 93-93e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), co stanowi silny argument za tezą, że na gruncie prawa podatkowego Wnioskodawca nie jest następcą prawnym przekształconych jednostek gospodarstw pomocniczych czy zakładów budżetowych.

W rezultacie, do środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych przejętych po przekształconych gospodarstwach pomocniczych lub przejętych od zakładów budżetowych MSWiA albo przejętych z zasobów Policji, które weszły do "A." na podstawie § X ust. X zarządzenia Nr XX "A." jako część zasobów jednostek Policji wskazanych w tym przepisie znajdą zastosowanie ograniczenia z art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a Jednostka nie może zaliczać w koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od tak nabytych środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie wyłączenia na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych przejętych przez Wnioskodawcę po gospodarstwach pomocniczych, zakładach budżetowych MSWiA lub przejętych z zasobów Policji a także od środków trwałych pozyskanych przez Wnioskodawcę nieodpłatnie od MSWiA uznaje się za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Na podstawie powyższego przepisu możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatku, który - racjonalnie oceniając - mógłby przyczynić się do powstania przychodu czy jego zwiększenia, nawet jeżeli przychód faktycznie nie wystąpi.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.

Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, iż wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. W szczególności zaś wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu (zachowania, zabezpieczenia źródła przychodu), względnie w celu uniknięcia ryzyka wystąpienia strat, bądź znacznego zmniejszenia uzyskiwanych dotąd dochodów.

Nawiązując do przedmiotowej sprawy wskazać należy, że środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne służą do osiągania przychodów przez wiele lat, w związku z czym ustawodawca zdecydował, że wydatki z nimi związane powinny być również rozliczane w dłuższym okresie. Dlatego też w myśl art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Nie w każdej sytuacji bowiem wydatek poniesiony w celu uzyskania przychodu będzie kosztem. Na co wskazano powyżej, w przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych jako koszt uzyskania przychodu traktowane będą dokonywane według szczegółowych zasad odpisy amortyzacyjne. Niekiedy jednak również takie odpisy nie będą mogły być uwzględnione w rachunku podatkowym.

Na podstawie art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Zgodnie z powyższym wymienione w pkt 1-3 środki trwałe podlegają amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

* zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, stanowią własność lub współwłasność podatnika,

* są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,

* przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,

* są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu (tzw. operacyjnego),

* nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c ustawy.

W oparciu o opisany we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że Wnioskodawca jest instytucją gospodarki budżetowej utworzoną na podstawie zarządzenia z dnia XX.XX.2010 r. Nr XX Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie utworzenia instytucji gospodarki budżetowej pod nazwą "XZY" (Dz. Urz. MSWiA z dnia XX.XX.2010 r., Nr 14, poz. 68). Wnioskodawca, będąc instytucją gospodarki budżetowej, jest osobą prawną wpisaną do Krajowego Rejestru Sądowego. Zgodnie z art. 9 pkt 6 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240) sektor finansów publicznych tworzą, między innymi, instytucje gospodarki budżetowej. Z kolei art. 23 ust. 1 ustawy o finansach publicznych stanowi, że instytucja gospodarki budżetowej jest jednostką sektora finansów publicznych tworzoną w celu realizacji zadań publicznych, która odpłatnie wykonuje wyodrębnione zadania; pokrywa koszty swojej działalności oraz zobowiązania z uzyskiwanych przychodów. Jako postawę prawną utworzenia Jednostki powyższe zarządzenie podaje art. 23 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240) w związku z art. 116 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1241). Art. 116 ust. 1 wspomniany powyżej określa jedną z dopuszczalnych form tworzenia instytucji gospodarki budżetowej. Przepis ten reguluje wyjątkowy i uproszony tryb tworzenia instytucji gospodarki budżetowej, związany z likwidacją gospodarstw pomocniczych. Przepis ten pozwala na utworzenie instytucji gospodarki budżetowej poprzez przekształcenie istniejącego gospodarstwa pomocniczego państwowej jednostki budżetowej. Jest to tryb wyjątkowy i stanowi odstępstwo od reguły likwidacji wszystkich gospodarstw pomocniczych do 31 grudnia 2010 r. Zgodnie z art. 116 ust. 1 instytucja gospodarki budżetowej może być utworzona poprzez przekształcenie istniejącego gospodarstwa pomocniczego państwowej jednostki budżetowej na zasadach określonych w przepisach rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 lipca 2010 r. w sprawie sposobu i trybu przekształcenia gospodarstw pomocniczych państwowych jednostek budżetowych w instytucje gospodarki budżetowej. Z analizy tych przepisów oraz powołanego zarządzenia Nr XX wynika, że Wnioskodawca jako instytucja gospodarki budżetowej przejmuje przysługujące przekształcanym gospodarstwom pomocniczym (wskazanym szczegółowo w treści § X zarządzenia Nr XX) przed ich przekształceniem należności, uprawnienia, obowiązki, środki pieniężne oraz rzeczowe składniki majątkowe inne niż nieruchomości. Na podstawie natomiast § X ust. X zarządzenia Nr XX "A." przejmie środki pieniężne, należności i zobowiązania powstałe po likwidacji zakładów budżetowych MSWiA wskazanych w tym przepisie. Na podstawie § X ust. 2 zarządzenia Nr XX "A." przejmie część zasobów organizacyjnych Policji w zakresie wskazanym w tym przepisie. W zakresie przejętego mienia jednostek wskazanych w § X ust. X i ust. X zarządzenia Nr XX "A." wstępuje w prawa i obowiązki tych jednostek wynikające z formy przejęcia.

Dodatkowo mocą § X ust. X zarządzenia Nr XX z dniem przejęcia na Jednostkę przechodzą w szczególności zezwolenia i koncesje przyznane jednostkom wskazanym w § 5 ust. 1, chyba że przepisy stanowią inaczej. Wreszcie na podstawie § X zarządzenia Nr XX "A." staje się z mocy prawa pracodawcą dla pracowników gospodarstw pomocniczych, o których mowa w § X i pracowników jednostek organizacyjnych Policji realizujących zadania przekazane do Jednostki.

W niniejszej sprawie istotnym jest zatem ustalenie, czy Wnioskodawca wstępując z mocy prawa w prawa i obowiązki przejętych w wyniku likwidacji jednostek ma prawo w świetle art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych przejętych przez Jednostkę po gospodarstwach pomocniczych, zakładach budżetowych MSWiA lub przejętych z zasobów Policji oraz czy będą stanowiły koszt uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od środków trwałych pozyskanych przez Jednostkę nieodpłatnie od Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji.

Co wykazano powyżej, rozpatrując możliwość zaliczenia określonego wydatku do kosztów podatkowych należy w pierwszej kolejności mieć na względzie, czy wydatek ten nie mieści się w określonym w art. 16 ust. 1 ustawy wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Istotnym w niniejszej sprawie jest, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 63 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych:

Należy zatem stwierdzić, że zgodnie z ww. art. 16 ust. 1 pkt 63 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uznaje się za koszt uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie bądź z dochodów nie podlegających opodatkowaniu.

Uwzględnić przy tym należy jednakże, że nie każde nieodpłatne nabycie skutkować będzie zakazem zaliczania odpisów w koszty. Stanie się tak, gdy nieodpłatne nabycie nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw.

Powstanie przychodu z tego tytułu reguluje art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności:

W myśl art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do przychodów nie zalicza się przy tym:

Jeżeli zatem nie stanowi przychodu wartość otrzymanych nieodpłatnie rzeczy lub praw sfinansowanych z budżetu jednostki publicznej lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych wskazanych w art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to odpisy amortyzacyjne od takiej rzeczy lub prawa w części sfinansowanej przez podmiot publiczny nie są kosztem uzyskania przychodu.

Natomiast w sytuacji, gdy jakieś nieodpłatne przysporzenie stanowi przychód, to odpisy amortyzacyjne od nabytej w taki sposób rzeczy stanowią koszt uzyskania przychodu.

Podsumowując, w oparciu o opisany we wniosku stan faktyczny i przywołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że w świetle art. 16 ust. 1 pkt 63 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odpisy amortyzacyjne od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych przejętych przez Jednostkę po gospodarstwach pomocniczych, zakładach budżetowych MSWiA lub przejętych z zasobów Policji nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy i nie będą stanowiły kosztu uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od środków trwałych pozyskanych przez Jednostkę nieodpłatnie od Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie wyłączenia na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych przejętych przez Wnioskodawcę po gospodarstwach pomocniczych, zakładach budżetowych MSWiA lub przejętych z zasobów Policji a także od środków trwałych pozyskanych przez Wnioskodawcę nieodpłatnie od MSWiA należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.