IPPB5/423-173/09-3/PS - Opodatkowanie odsetek od pożyczki zaciągniętej przez spółkę od kontrahenta z siedzibą w Zjednoczonych Emiratach Arabskich.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2009 r. (data wpływu 3 kwietnia 2009 r.) uzupełnione pismem z dnia 20 maja 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, w zakresie opodatkowania odsetek od pożyczki zaciągniętej przez Spółkę od kontrahenta z siedzibą w Zjednoczonych Emiratach Arabskich - jest prawidłowe.

W dniu 3 kwietnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie opodatkowania odsetek od pożyczki zaciągniętej przez Spółkę od kontrahenta z siedzibą w Zjednoczonych Emiratach Arabskich.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 18 stycznia 2006 r. w Dubaju pomiędzy Spółką a firmą prowadzącą działalność pod nazwą: "V" z siedzibą w Dubaju, Zjednoczone Emiraty Arabskie została zawarta umowa pożyczki. Na podstawie w wym. umowy Spółka otrzymała w ramach umowy pożyczki kwotę 100.000 (sto tysięcy) USD na okres 10 lat, oprocentowaną w wysokości 2,00 (dwóch) procent rocznie. Narodowy Bank Polski decyzją dewizową z dnia 16 lutego 2006 r. wyraził zgodę na spłatę połowy przedmiotowej pożyczki przed upływem roku. Ze względu na brak środków finansowych decyzja powyższa przez Spółkę nie została wykonana, a całość pożyczki Spółka przed upływem 10 lat w dniu 25 marca 2009 r. zwróciła dla pożyczkobiorcy. Spłacając pożyczkę Spółka naliczyła też odsetki za okres od dnia 18 stycznia 2006 r. do dnia 24 marca 2009 r. w kwocie ogółem 6.367,12 USD (w PLN kwota 21.221,61), od której to kwoty potrąciła oraz przekazała na rachunek bankowy Urzędu Skarbowego zaliczkę na podatek dochodowy od osób prawnych w kwocie 4.244,00 PLN (w USD 1.273,33), a pozostałą potrąceniu kwotę odsetek w wysokości 5.093,79 USD przekazała na rachunek bankowy pożyczkobiorcy.

W piśmie z dnia 20 maja 2009 r. Spółka poinformowała, iż przed pobraniem w miesiącu marcu 2009 r. zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych od wypłaconych odsetek od pożyczki firma "V" z siedzibą w Dubaju nie przedłożyła Wnioskodawcy oryginału certyfikatu rezydencji, o którym mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.)

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy spoczywa na Spółce obowiązek naliczenia oraz pobrania za miesiąc marzec 2009 zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych od należnych firmie "V" wysokości 20,00 % (od podstawy naliczania zaliczki od kwoty 21.221,61 PLN) w wysokości 4.244,00 PLN...

Zdaniem Spółki, z art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, iż na Spółce spoczywa obowiązek naliczenia oraz pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych w wysokości 20,00 % należnych odsetek od pożyczki zawartej w dniu 18 stycznia 2006 r. w odsetek w kwocie ogółem 6.367.12 USD od pożyczki z dnia 18 stycznia 2006 r., naliczonej w Dubaju. Z uwagi na powyższe za prawidłowe należy uznać, iż Spółka naliczyła oraz pobrała w miesiącu marcu 2009 r. zaliczkę na podatek dochodowy od osób prawnych w kwocie 4.244,00 PLN, która to zaliczka winna być wpłacona przez Spółkę do dnia 7 kwietnia 2009 r. na rachunek bankowy Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), podatnicy jeżeli nie mają na terytorium Polski siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Polski. Zgodnie art. 26 ust. 1 ww. ustawy osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.

W myśl art. 21 ust. 1 cytowanej ustawy podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Polski, przez podatników nieposiadających w Polsce siedziby ani zarządu, przychodów z odsetek ustala się w wysokości 20% tych przychodów.

Należy jednak zauważyć, że przepisy art. 21 powołanej ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 21 ust. 2 ustawy).

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdą postanowienia art. 11 umowy z dnia 31 stycznia 1993 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 1994 r. Nr 81, poz. 373). Zgodnie z art. 11 ust. 1 i 2 umowy, odsetki które powstają w Umawiającym się Państwie (RP) i są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie (Zjednoczone Emiraty Arabskie), mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Jednakże takie odsetki mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, ale jeżeli odbiorca odsetek jest ich właścicielem, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto tych odsetek.

Zastosowanie 5 % stawki podatku będzie możliwe pod warunkiem, że właściciel odsetek, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę Zjednoczonych Emiratach Arabskich, nie prowadzi w Polsce działalności poprzez położony tu zakład lub stałą placówkę (art. 11 ust. 6 umowy).

Przez odsetki, stosownie do art. 11 ust. 4 ww. umowy, uważa się dochody z wszelkiego rodzaju roszczeń wynikających z długów, zarówno zabezpieczonych, jak i niezabezpieczonych prawem zastawu hipotecznego lub prawem uczestnictwa w zyskach dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek publicznych oraz dochody z obligacji lub skryptów dłużnych, w tym premie i nagrody związane z takimi pożyczkami publicznymi, obligacjami lub skryptami dłużnymi. Opłaty karne z tytułu opóźnionej zapłaty nie będą uważane za odsetki w rozumieniu niniejszego artykułu.

Jak wspomniano na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych wymienione w przepisie podmioty, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji

W aktualnym stanie prawnym, na gruncie przepisu art. 26 ust. 1 ustawy certyfikat rezydencji ma służyć przede wszystkim płatnikowi w ustaleniu czy powinien pobrać podatek według stawki wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, czy też według stawki krajowej. Płatnik będzie musiał, w razie konieczności, udowodnić, że miał prawo zastosować korzystniejsze regulacje wynikające z umowy. W przeciwnym razie będzie odpowiadał za nieprawidłowo potrącony podatek lub niepobranie podatku.

Zaznaczyć również należy, że płatnik powinien posiadać certyfikat rezydencji swoich kontrahentów w oryginale lub w postaci kopii poświadczonej notarialnie, oraz przedstawiać go na każdorazowe żądanie polskich organów podatkowych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka nie posiada aktualnego certyfikatu rezydencji kontrahenta. Zatem, w sytuacji kiedy Wnioskodawca nie posiada certyfikatu rezydencji podmiotu z siedzibą w Dubaju, ma on obowiązek stosowania przepisów prawa krajowego.

W rezultacie Wnioskodawca jest zobowiązany pobierać jako płatnik, na podstawie art. 26 ust. 1 w związku z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatek dochodowy od wypłaconych na rzecz podmiotu z siedzibą w Dubaju odsetek od pożyczki według stawki 20 %.

Należy również wskazać na brzmienie art. 11 ust. 7 cyt. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, z którego wynika, że jeżeli między dłużnikiem a właścicielem odsetek lub między nimi obydwoma a osobą trzecią istnieją szczególne stosunki i dlatego odsetki mające związek z roszczeniem wynikającym z długu, z tytułu którego są wypłacane, przekraczają kwotę, którą dłużnik i właściciel odsetek uzgodniliby bez tych stosunków, to postanowienia tego artykułu stosuje się tylko do tej ostatniej wymienionej kwoty. W tym przypadku nadwyżka ponad tę kwotę podlega opodatkowaniu według prawa każdego Umawiającego się Państwa i przy uwzględnieniu innych postanowień przedmiotowej umowy.

Zgodnie z art. 26 ust. 3 powołanej ustawy, płatnicy, o których mowa w ust. 1, przekazują kwoty podatku w terminie do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zgodnie z ust. 1 i 2 pobrano podatek, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby podatnika, a w przypadku podatników wymienionych w art. 3 ust. 2 - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych. Płatnicy są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w:

* sporządzone według ustalonego wzoru.

Na podstawie art. 26 ust. 3b na pisemny wniosek podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2, płatnik, w terminie 14 dni od dnia złożenia tego wniosku, jest obowiązany do sporządzenia i przesłania podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych, informacji, o której mowa w ust. 3 pkt 2.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto tut. Organ podatkowy informuje, iż nie jest uprawniony dokonywać w trybie odpowiedzi na zapytanie złożone na podstawie art. 14b Ordynacji podatkowej oceny poprawności wyliczeń właściwych dla konkretnego stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę we wniosku, a jedynie do wydania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, co też uczynił.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.