IPPB5/423-169/14-2/IŚ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 lutego 2014 r. (data wpływu 28 lutego 2014 r.) - o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości ujęcia w kosztach uzyskania przychodów, uregulowanych w Umowie:

* Kosztów Dodatkowych ponoszonych przez mobilnych Współpracowników, którzy świadczą usługi na rzecz Spółki (m.in. koszty noclegów, przejazdów) - jest prawidłowe;

* wydatków (w tym również odpisów amortyzacyjnych) dotyczących Urządzeń udostępnionych ww. Współpracownikom - jest prawidłowe.

W dniu 28 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych - w zakresie oceny, czy Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów uregulowane w Umowie tzw. Koszty Dodatkowe, ponoszone przez mobilnych Współpracowników, którzy świadczą usługi na rzecz Spółki (m.in. koszty noclegów, przejazdów) oraz wydatki (w tym również odpisy amortyzacyjne) dotyczące Urządzeń udostępnionych tym Współpracownikom.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka -Wnioskodawca jest producentem obuwia dla dzieci i młodzieży. W ramach prowadzonej działalności, Spółka korzysta z pracy wykonywanej przez swoich pracowników, co do zasady świadczących pracę stacjonarnie. Dodatkowo Spółka chce rozbudować sieć mobilnych współpracowników, których zadaniem będzie świadczenie usług na rzecz Spółki na terenie Polski jak i poza granicami kraju ("Współpracownicy").

Współpracownicy, działający w zakresie prowadzonej przez nich działalności gospodarczej, będą świadczyć usługi na rzecz Spółki w oparciu o umowę o współpracy ("Umowa").

Z uwagi na fakt, iż miejscem świadczenia usług będzie cały obszar kraju a także w niektórych przypadkach zagranica, Spółka w Umowie chciałby się zobowiązać do zwrotu Współpracownikom dodatkowych kosztów związanych ze świadczeniem usług w zakresie zleconym przez Wnioskodawcę.

W zakres tych wydatków podlegających zwrotowi, po ich zaakceptowaniu przez Wnioskodawcę będą wchodziły m.in. koszty noclegów, przejazdów, ponoszone przez Współpracowników (dalej jako: "Koszty Dodatkowe").

Zwrot Kosztów Dodatkowych będzie dokonywany na podstawie zaakceptowanych rachunków, faktur lub innych dokumentów potwierdzających poniesienie wydatku w celu wykonania usług określonych w Umowie.

Dodatkowo, w celu realizacji usług, Współpracownicy będą mogli korzystać z urządzeń przekazanych przez Spółkę, takich jak: samochody, komputery, telefony (dalej jako: "Urządzenia").

Urządzenia udostępnione zostaną na podstawie aneksu do Umowy, który regulować będzie zasady korzystania z wyżej wymienionych Urządzeń. Aneks będzie określał m.in., iż Urządzenie może być tylko i wyłącznie wykorzystywane do świadczenia usług na rzecz Wnioskodawcy. Aneks do Umowy będzie obowiązywał przez okres trwania właściwej Umowy, a po tym czasie Urządzenie zostanie zwrócone Wnioskodawcy. Przez cały okres trwania Umowy Wnioskodawca będzie właścicielem Urządzenia.

Udostępnienie urządzenia Współpracownikowi prowadzącemu działalność gospodarczą wiąże się ściśle z realizacją zlecenia na rzecz Wnioskodawcy. Aneks do Umowy określa, iż wartość przekazanych urządzeń ma odzwierciedlenie w wynagrodzeniu wypłacanemu Współpracownikowi z tytułu świadczenia usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów uregulowane w Umowie Koszty Dodatkowe, poniesione przez Współpracowników w związku z wykonaniem usług na rzecz Spółki.

2. Czy Spółka będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki (w tym również przez odpisy amortyzacyjne) związane z nabyciem Urządzeń oraz ich naprawą, które na mocy Umowy udostępni Współpracownikom w związku z wykonywaniem usług na rzecz Spółki.

Stanowisko Spółki:

Ad. 1.

Spółka uważa, iż zrefakturowane przez Współpracowników na Spółkę Koszty Dodatkowe związane z wykonaniem Usług na podstawie Umowy, będą co do zasady kosztem uzyskania przychodów dla Spółki w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.; dalej: Ustawa o CIT), za koszty uzyskania przychodów uważa się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT.

Zgodnie z powyższym, w zakresie przenoszenia/refakturowania Kosztów Dodatkowych, zastosowanie znajdzie tu ogólna zasada zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodów, tj. ich związku z osiąganym przychodem oraz właściwego udokumentowania.

Aktualna praktyka aparatu skarbowego dopuszcza przenoszenie/refakturowanie kosztów poniesionych przez usługodawcę związanych z wykonaniem umowy o świadczenie usług na usługobiorcę, pod warunkiem, iż koszty te wynikają z postanowień umowy zawartej pomiędzy stronami.

W rezultacie z perspektywy uznania wydatku za koszt podatkowy przez Spółkę, nie ma znaczenia, czy dany wydatek został pierwotnie poniesiony przez Spółkę, czy został nań zrefakturowany. Natomiast ma znaczenie, czy w oparciu o definicję kosztu uzyskania przychodu określoną w art. 15 Ustawy o CIT, jest to wydatek, który ma związek z przychodami.

Stosownie do przepisów Kodeksu Cywilnego, co do zasady zleceniodawca jest obowiązany zwrócić przyjmującemu zlecenie wydatki, które ten poczynił w celu należytego wykonania zlecenia (art. 742 Kodeksu Cywilnego). Zasada ta ma zastosowanie także do umowy o świadczenie usług (art. 750 Kodeksu Cywilnego). W ramach wzajemnej współpracy Spółka w opisanym zdarzeniu przyszłym szczegółowo wymieniła rodzaje Kosztów Dodatkowych, które mogą okazać się konieczne do poniesienia przez Współpracowników w celu wykonania usług na podstawie Umowy.

Wobec powyższego, jeżeli w Umowie zostaną zawarte zapisy odnośnie zwrotu Kosztów Dodatkowych przez Spółkę to po ich refakturowaniu na Spółkę, będą one stanowiły dla niej w całości koszt podatkowy.

Stanowisko Spółki potwierdza interpretacja Dyrektora Izby skarbowej w Poznaniu z dnia 9 grudnia 2011 r. (sygn. ILPB3/423-419/11-4/KS), który analizował zwrot kosztów wyjazdów Wykonawcy w związku ze świadczeniem usług w zakresie zleconym przez Spółkę. Organ podatkowy uznał, że "jeżeli w umowie o współpracy zawarto postanowienia, iż koszty wyjazdów ponoszone przez Wykonawcę w związku ze świadczeniem usług w zakresie zleconym przez Spółkę będą zwracane Wykonawcy na podstawie uzgodnionych i uzasadnionych rachunków oraz innych dokumentów należycie potwierdzających rodzaj i wielkość poniesionych wydatków, zwrot tych wydatków może stanowić dla Spółki koszt uzyskania przychodów".

Ad. 2.

Zgodnie z powyżej opisanym przyszłym zdarzeniem Spółka uważa, że może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki na nabycie Urządzeń (w tym odpisy amortyzacyjne) oraz wydatki związane z ewentualną naprawą tych Urządzeń za okres używania Urządzeń będących własnością Spółki przez Współpracowników funkcjonujących w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za koszty uzyskania przychodów uważa się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT.

Ponadto, zgodnie z art. 15 ust. 6 Ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodów są także dokonywane odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT amortyzacji podlegają stanowiące własność podatnika środki trwałe o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, które są przez tego podatnika wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu.

Zawarta w powyższym przepisie regulacja nie ogranicza w żaden sposób zakresu sformułowania "na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą". Wprowadzenie przez ustawodawcę tego sformułowania oznacza, że środek trwały musi służyć działalności gospodarczej podatnika, natomiast nie ma mowy o tym przez kogo jest używany. W przypadku ponoszenia przez podatników wydatków na środki trwałe w celu zachowania bądź zabezpieczenia źródła przychodów, wydatki te są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne uregulowane w przepisach art. 16a-16 m Ustawy o CIT, przy wykorzystaniu określonej w przepisach stawki amortyzacyjnej.

Wskazane wydatki nie mieszczą się w katalogu kosztów wskazanych w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT, a więc powinny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Działanie jakie zamierza przeprowadzić Spółka poprzez udostępnienie Urządzeń Współpracownikom jest uzasadnione z biznesowego punktu widzenia i bez wątpienia przyczyni się do zachowania bądź zabezpieczenia źródła przychodów Spółki,

W sytuacji, gdyby Spółka udostępniała własne środki trwałe w celu uzyskania przychodu i nie miała możliwości zaliczenia odpisów amortyzacyjnych do kosztów podatkowych to skutkowałoby to tym, że wydatek na nabycie tych środków trwałych nie zostałaby zaliczony do kosztów podatkowych przez żadnego podatnika (Współpracownik przez to, że nie jest właścicielem ani współwłaścicielem tych środków trwałych, nie spełnia warunków zawartych w art. 16a ust. 2 pkt 1 Ustawy o CIT).

Taka sytuacja byłaby sprzeczna z celem regulacji dotyczącej kosztów podatkowych oraz instytucji amortyzacji na gruncie Ustawy o CIT. Mimo, iż ustawodawca w art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c Ustawy CIT zawarł zapis, że nie uznaje się za koszt uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oddanych do nieodpłatnego używania - za miesiące, w których składniki te były oddane do nieodpłatnego używania, to nie będzie miał on zastosowania w opisanym zdarzeniu przyszłym Spółki.

Spółka przekazując osobom na działalności gospodarczej Urządzenia, stanowiące jej majątek, wie że jest to jedyna możliwość, która pozwoli tym osobom wykonać w terminie zlecenia na jej rzecz. W związku z powyższym takie działanie nie będzie stanowić "oddania do nieodpłatnego używania".

Bowiem, za nieodpłatne używanie uznaje się takie świadczenie, którego spełnienie nie powoduje, po stronie otrzymującego, obowiązkowego wzajemnego świadczenia na rzecz przekazującego środek trwały. Oznacza to, że istotnymi cechami przywoływanego stosunku prawnego są nieodpłatność oraz jednostronność.

Umowa jaką planuje podpisać Spółka ze Współpracownikami nie spełnia żadnej z tych cech, ponieważ będzie to umowa dwustronna i odpłatna zobowiązująca Spółkę i Wspólników do spełnienia pewnych świadczeń na rzecz drugiej strony. W związku z powyższym nie możemy również mówić o nieodpłatności udostępniania środków trwałych, a więc nie znajdzie zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c Ustawy o CIT.

Natomiast Umowa jaką Spółka planuje zawrzeć ze Współpracownikami prowadzącymi działalność gospodarczą będzie przewidywała m.in., że w oparciu o przekazane Narzędzia osoby te w terminie wykonają określone usługi.

Potwierdza to także interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 24 sierpnia 2011 r., (sygn. IPTB1/415-69/11-4/KSU), który analizował stan faktyczny podatnika, udostępniającego pośrednikowi samochód osobowy w cełu pozyskiwania nabywców na towary Spółki. W ocenie Organu podatkowego: "udostępnienie Pośrednikowi samochodu osobowego, stanowiącego własność Spółki, bez pobierania opłat za korzystanie z niego, nie jest bezpłatnym świadczeniem i nie stanowi wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych".

Analogiczne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 20 grudnia 2010 r. (sygn, IPPB5/423-656/10-2/DG). Potwierdził on: "Zgodnie z przytoczonymi przepisami i argumentacją Spółka uważa, że będzie miała prawo zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane od samochodów udostępnianych osobom na działalności gospodarczej, na mocy umowy o korzystaniu z samochodów służbowych, które stanowią jej własność".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego - uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.