IPPB5/423-168/8-2/IŚ - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów tzw. "opłat regałowych" będących warunkiem wprowadzenia towarów na rynek.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 3 września 2008 r. (data wpływu 11 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów tzw. "opłat regałowych" - jest prawidłowe.

W dniu 11 września 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów tzw. "opłat regałowych" oraz w zakresie opodatkowania tych opłat podatkiem od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka - Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej sprzedaje towary do sieci sklepów na podstawie umów ramowych o długotrwałej współpracy.

Umowy te w szczególności przewidują instrumenty mające na celu wprowadzenie towarów spółki do kolejnych punktów sprzedaży w sieci marketów - opłaty regałowe.

Tego rodzaju opłaty Spółka uiszcza odbiorcom na podstawie wystawianych przez nich faktur. Odbiorcy wystawiają tego rodzaju faktury, jeżeli otwierają nowe sklepy przez nich prowadzone, a Spółka wyraża gotowość sprzedaży swoich towarów w tych nowo otwartych sklepach.

Spółka otrzymując fakturę wystawioną przez market, która dokumentuje sprzedaż usług - opłatę regałową, obniża podatek należny o kwotę podatku naliczonego wykazanego w takiej fakturze.

Opłaty wskazane powyżej są przez Spółkę zaliczane do kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych.

Tego rodzaju opłaty Spółka uiszcza wyłącznie na podstawie umów zawartych z odbiorcami prowadzącymi ogólnopolską sieć placówek handlowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Przedmiotem niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na pytanie 2) w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Wniosek w zakresie podatku od towarów i usług dotyczący pytania 1) zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 2) Opłaty regałowe mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych na podstawie art. 16 ust. 1 i art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie pytania 2) uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z regulacją art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami bądź służą zachowaniu lub zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Kosztami uzyskania przychodu są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Aby wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów, należy ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwość osiągnięcia przychodu. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu - w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości.

W związku z powyższym, kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim.

A zatem, aby zaliczyć wydatek do kosztów uzyskania przychodów muszą być spełnione następujące warunki:

Wskazać również należy, iż to sam podmiot prowadzący działalność gospodarczą decyduje o celowości ponoszenia określonych wydatków związanych z tą działalnością. To w gestii tego podmiotu mieszczą się decyzje odnośnie organizacji, funkcjonowania i strategii gospodarczej firmy. Jednakże, ze względu na szeroki zakres celów, każdy wydatek powinno poddawać się szczegółowej analizie w aspekcie racjonalności i efektywności. Podmiot gospodarczy (podatnik) musi mieć na względzie, że poniesienie wydatków znajduje uzasadnienie ekonomiczne nie tylko co do zasady, ale także co do ich wielkości. Istotne przy tym jest, iż ciężar dowodu spoczywa na podatniku.

Z wniosku wynika, iż Spółka w celu wprowadzenia na rynek sowich towarów zawarła ramowe umowy o długotrwałej współpracy w sieci sklepów "Marketów". Jednym z instrumentów wprowadzenia towarów na rynek, jakie przewidują te umowy są tzw. "opłaty regałowe". Uiszczenie takich opłat jest warunkiem wprowadzenia towarów Spółki do nowo otwartych marketów.

Przedstawiony stan faktyczny mieści się więc w dyspozycji przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zasadne zatem jest stwierdzenie, że wydatki wymienione przez Spółkę we wniosku, mają charakter wydatków, które poniesione zostały w celu uzyskania przychodu (umożliwiają sprzedaż produktów, czyli osiąganie przychodów), ich poniesienie ma racjonalny i uzasadniony gospodarczo cel oraz nie należą do kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W związku z powyższym, należy stwierdzić, iż ww. wydatki, jako pozostające w związku z przychodami uzyskiwanymi ze sprzedaży, mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów.

Warunkiem jest jednak każdorazowe wykazanie przez Spółkę, że poniesienie przedmiotowych wydatków znajduje uzasadnienie ekonomiczne - nie tylko co do zasady, ale także co do ich wielkości.

Nieodzownym jest także właściwe udokumentowanie tych wydatków. Wymóg taki wynika z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przepis ten zobowiązuje podatników do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy.

Tymi odrębnymi przepisami są przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.), która w art. 20 ust. 1 i 2 stwierdza, że do ksiąg rachunkowych okresu sprawozdawczego należy wprowadzić, w postaci zapisu, każde zdarzenie, które nastąpiło w tym okresie sprawozdawczym, a podstawą zapisów w księgach rachunkowych są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej.

Reasumując: wydatki poniesione przez Spółkę na tzw. "opłaty regałowe" co do zasady stanowią koszty uzyskania przychodów w Spółce, przy czym na Spółce spoczywa ciężar wykazania racjonalności tych wydatków i ciężar prawidłowego ich udokumentowania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.