IPPB5/423-162/11-2/IŚ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 12 maja 2011 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB5/423-162/11-2/IŚ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 03.02.201 r. (data wpływu 21 lutego 2011 r.), dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu ujęcia w rachunku podatkowym kosztów z tytułu opłat za wieczyste użytkowanie gruntu i z tytułu podatku od nieruchomości w okresie trwania inwestycji związanej z budową budynku biurowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu ujęcia w rachunku podatkowym kosztów z tytułu opłat za wieczyste użytkowanie gruntu i z tytułu podatku od nieruchomości w okresie trwania inwestycji związanej z budową budynku biurowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka - Wnioskodawca pod koniec 2009 r. rozpoczęła budowę budynku biurowego na gruncie w użytkowaniu wieczystym, zakupionym w 2009 r.

Podatek gruntowy oraz opłaty za wieczyste użytkowanie gruntu Spółka zalicza bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Spółki, opłaty związane z gruntem, tj. podatek gruntowy oraz opłaty za wieczyste użytkowanie gruntu w okresie budowy niewątpliwie są związane z działalnością gospodarczą Spółki i mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach z 26 lutego 2009 r. (II FSK 1607/07, II FSK 9/08) uznał, iż koszty podatku od nieruchomości oraz opłat za wieczyste użytkowanie gruntu w okresie trwania inwestycji mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy stanowisko Spółki jest prawidłowe, tj. czy Spółka w okresie trwania inwestycji może zaliczyć koszty z tyt. opłat za wieczyste użytkowanie gruntu oraz opłat z tyt. podatku gruntowego do kosztów uzyskania przychodów, czy powinna te koszty potraktować jako wydatek ponoszony w związku z budową budynku biurowego, czyli koszt wytworzenia.

Zdaniem Spółki, opłaty za wieczyste użytkowanie gruntu oraz podatek od gruntu w trakcie trwania inwestycji Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.; dalej: u.p.d.o.p.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja kosztów sformułowana przez ustawodawcę w ww. przepisie ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje przynależność tego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

Zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

* wydatek został poniesiony przez podatnika,

* jest definitywny, a więc bezzwrotny,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

W katalogu wydatków niezaliczanych do kosztów uzyskania przychodów zostały ujęte między innymi wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części (art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b u.p.d.o.p.). Wydatki te są odnoszone w koszty uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne - odpisy z tytułu zużycia tych składników majątku, dokonywane od ich wartości początkowej. Kosztami podatkowymi są przy tym wyłącznie odpisy dokonywane zgodnie z przepisami art. 16a-16 m omawianej ustawy, z uwzględnieniem art. 16 (art. 15 ust. 6 u.p.d.o.p.).

Składniki majątku Spółki podlegające amortyzacji zostały określone w art. 16a ust. 1-2 u.p.d.o.p., natomiast zagadnienia związane z ustaleniem ich wartości początkowej normuje art. 16g tej ustawy.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p., z uwzględnieniem ust. 2-14, wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w przypadku wytworzenia we własnym zakresie stanowi koszt wytworzenia.

Zgodnie z artykułem 16g ust. 4 u.p.d.o.p., za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych.

Do kosztów wytworzenia nie zalicza się natomiast:

* kosztów ogólnych zarządu,

* kosztów sprzedaży,

* pozostałych kosztów operacyjnych,

* kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Ustawodawca obejmuje pojęciem kosztu wytworzenia środka trwałego wszelkie koszty, których poniesienie jest związane bezpośrednio z realizacją inwestycji. Oceniając dany wydatek pod kątem możliwości uznania go za element wartości początkowej wytwarzanego we własnym zakresie środka trwałego, należy zatem badać, czy stanowi on element procesu wytwarzania tego składnika majątku podatnika.

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego opisanego przez Spółkę należy w podsumowaniu stwierdzić, że koszty opłat za wieczyste użytkowanie gruntu, jak też koszty z tytułu podatku od nieruchomości nie służą bezpośrednio realizacji inwestycji. Nie stanowią kosztów wytworzenia środków trwałych przez Spółkę, wobec czego nie powiększają wartości początkowej tych składników majątku.

Koszty z tytułu opłat za wieczyste użytkowanie gruntu, jak też koszty z tytułu podatku od nieruchomości związane z gruntem, na którym realizowana jest inwestycja w postaci budowy budynku biurowego stanowią koszty ogólnego zarządu, pośrednio pozostające w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami Spółki. Wydatki te wynikają bowiem z faktu dzierżawienia nieruchomości przez Spółkę, tym samym należy klasyfikować je jako element kosztów stałych, które podatnik jest obowiązany uiszczać w związku z majątkiem będącym w jego władaniu.

W konsekwencji powyższego koszty opłat za wieczyste użytkowanie gruntu i z tytułu podatku od nieruchomości stanowią - jak słusznie uważa Spółka - koszty uzyskania przychodów na tzw. zasadach ogólnych, określonych art. 15. ust. 1 u.p.d.o.p.

Jako koszty nie mające bezpośredniego związku przychodami podlegają one uwzględnieniu w rachunku podatkowym według reguł art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p. Zgodnie z tym przepisem koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się przy tym dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p.).

W tym stanie rzeczy stanowisko Spółki odnośnie zgłoszonego we wniosku pytania uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl