IPPB5/423-155/13-2/RS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 27 lutego 2013 r. (data wpływu 1 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do środków trwałych systemu do monitorowania działań pracowników ochrony oraz określenia stawki amortyzacji ww. systemu - jest prawidłowe.

W dniu 1 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych prawnych w zakresie kwalifikacji do środków trwałych systemu do monitorowania działań pracowników ochrony oraz określenia stawki amortyzacji ww. systemu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z o.o. zamierza ponieść wydatki na zakup systemu do monitorowania działań pracowników ochrony obiektu. System ten jest przenośnym czytnikiem transponderów zbliżeniowych EM 125 kHz przeznaczonym do rejestracji obecności osób (pracowników ochrony) w wyznaczonych punktach obiektu lub terenu. Urządzenie przeznaczone jest do weryfikacji spełnienia regulaminu obchodów dokonywanych przez wartowników.

Instalacja systemu polega na rozmieszczeniu w wybranych lokalizacjach w budynku i obszaru zbliżeniowych punktów kontrolnych oraz skonfigurowaniu przenośnego czytnika zgodnie z regulaminem obchodów. Każdemu punktowi kontrolnemu oraz identyfikatorowi osoby można przypisać nazwy, które później ułatwią znacznie interpretację historii zarejestrowanych zdarzeń.

Do obsługi czytnika wykorzystywane jest specjalne dedykowane oprogramowanie zainstalowane na komputerze administratora budynku.

Cały koszt inwestycji przekroczy kwotę 3500,00 zł netto.

Spółka wystąpiła do Urzędu Statystycznego o sklasyfikowanie powyższego środka trwałego.

W opinii jaką Spółka otrzymała system monitorowania obecności pracowników ochrony w wyznaczonych punktach obiektów podczas ich obchodów, składający się z przenośnych czytników transponderów zbliżeniowych rejestrujących nadawany sygnał w określonych miejscach, mieści się w grupie: KŚT grupa 6 rodzaj 624 "Urządzenia alarmowe i sygnalizacyjne"

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W jaki sposób amortyzować system monitorowania obecności pracowników ochrony w wyznaczonych punktach obiektów podczas ich obchodów, składający się z przenośnych czytników transponderów zbliżeniowych rejestrujących nadawany sygnał w określonych miejscach.

Zdaniem Wnioskodawcy, analizując obowiązujące przepisy prawne oraz interpretacje prawa podatkowego należy uznać, iż system do monitorowania pracy ochrony powinien być uznany jako odrębny środek trwały do celów amortyzacji podatkowej z uwagi na jego kompletność i zdatność do użytku.

Podniesiono, iż urządzenia wchodzące w skład systemu do monitorowania są zainstalowane w sposób umożliwiający ich odłączenie i przeniesienie oraz ponowną instalację bez uszczerbku dla tych urządzeń, jak również bez uszkodzenia konstrukcji budynku, a także zmiany przeznaczenia urządzeń.

W opinii Wnioskodawcy system ten powinien być traktowany kompleksowo, gdyż do jego prawidłowego funkcjonowania przyczyniają się wszystkie elementy i urządzenia, które się na niego składają.

Podniesiono, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ww. ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Stosownie do art. 16a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, maszyny, urządzenia i środki transportu, inne przedmioty - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi

Mając powyższe na uwadze, w opinii Wnioskodawcy, skoro w Klasyfikacji Środków Trwałych, do których odsyłają przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jako środki trwałe są wymienione urządzenia alarmowe i sygnalizacyjne, stanowiące wyposażenie budynku, to oznacza, że prawo podatkowe uznaje takie urządzenia (wszystkie wymienione w Klasyfikacji Środków Trwałych) za odrębne środki trwałe.

Podniesiono, że przepisy Klasyfikacji Śródków Trwałych znajdują bezpośrednie odzwierciedlenie w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, w załączniku numer 1 do tej ustawy, w którym od sklasyfikowania statystycznego uzależniona jest wysokość stawki amortyzacyjnej dla celów podatkowych.

Skoro Klasyfikacja Środków Trwałych oraz ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych wykazują poszczególne urządzenia jako odrębne środki trwałe to w opinii Wnioskodawcy przyjęcie założenia, iż tak nie jest oznaczałoby stwierdzenie, że ustawa ta jest aktem prawnym sprzecznym wewnętrznie

W związku z powyższym, w ocenie Spółki, opisane powyżej urządzenie techniczne wraz z systemem do monitorowania obecności pracowników ochrony w wyznaczonych punktach obiektów podczas ich obchodów, składający się z przenośnych czytników transponderów zbliżeniowych rejestrujących nadawany sygnał w określonych miejscach spełniają kryteria wymagane do uznania ich za środki trwałe (stawka amortyzacji 10%)

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Na mocy powołanej regulacji, podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu. Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której, pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy.

W myśl art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Pojęcie środków trwałych, podlegających amortyzacji, zostało określone w art. 16a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z ww. przepisem, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do art. 16d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o którym mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

W myśl art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 tej ustawy podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16 m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

Stosownie do art. 16g ust. 3 ww. ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Jak stanowi art. 16d ust. 1 tej ustawy, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 16a i 16b, których wartość początkowa określona zgodnie z art. 16g nie przekracza 3 500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Mając na uwadze uregulowania zawarte w cytowanym wyżej art. 16a ust. 1 należy stwierdzić, że aby składniki majątku mogły zostać zaliczone do środków trwałych podatnika, muszą spełniać następujące warunki:

* przewidywany okres ich używania musi przekraczać jeden rok - o tym, jak długo będzie używany dany składnik decyduje sam podatnik,

* muszą stanowić własność lub współwłasność podatnika - amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

* muszą być kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,

* muszą być wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą lub ich oddaniem do używania na podstawie umowy leasingu, najmu lub dzierżawy.

W tym miejscu należy podkreślić, iż ustawodawca nie określił co należy rozumieć pod pojęciem "kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania". Według tut. Organu warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie przez właściwe organy administracji państwowej. Kompletne i zdatne do użytku są takie składniki majątku trwałego, które zawierają wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania zgodnie z ich przeznaczeniem, bez narażenia życia lub zdrowia osób z nich korzystających.

Oprócz powyższych przesłanek określonych przez ustawodawcę w ustawie podatkowej przy rozstrzyganiu problemu, czy dany przedmiot może być uznany za środek trwały należy posiłkować się Klasyfikacją Środków Trwałych zawartą w obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. z 2010 r. Nr 242, poz. 1622) - gdzie poszczególne środki trwałe, zakwalifikowane są do odpowiedniej grupy, podgrupy i rodzaju. Klasyfikacja Środków Trwałych jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustaleniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych.

Przez środki trwałe rozumie się według ww. Klasyfikacji Środków Trwałych rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki lub oddane do używania na podstawie najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, z wyłączeniem aktywów posiadanych przez jednostkę w celu osiągnięcia z nich korzyści ekonomicznych. Za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się w Klasyfikacji Środków Trwałych pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może być nim np. budynek, maszyna, pojazd mechaniczny itp. Jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się w ewidencji przyjęcie za pojedynczy obiekt, tzw. obiekt zbiorczy, którym może być np. zespół przewodów rurociągowych lub zespół latarni jednego typu użytkowanych na terenie zakładu, ulicy osiedla, zespoły komputerowe itp.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Natomiast w przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania m.in. środka trwałego według Klasyfikacji Środków Trwałych, zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi, który udziela informacji w zakresie stosowania takiej klasyfikacji.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza nabyć system do monitorowania działań pracowników ochrony obiektu. System ten jest przenośnym czytnikiem transponderów zbliżeniowych EM 125 kHz przeznaczonym do rejestracji obecności pracowników ochrony w wyznaczonych punktach obiektu lub terenu. Urządzenie przeznaczone jest do weryfikacji spełnienia regulaminu obchodów dokonywanych przez wartowników. Instalacja systemu polega na rozmieszczeniu w wybranych lokalizacjach w budynku i obszaru zbliżeniowych punktów kontrolnych oraz skonfigurowaniu przenośnego czytnika zgodnie z regulaminem obchodów. Do obsługi czytnika wykorzystywane jest specjalne dedykowane oprogramowanie zainstalowane na komputerze administratora budynku. Cały koszt inwestycji przekroczy kwotę 3500,00 zł netto. Zgodnie z klasyfikacją dokonaną przez Urząd Statystyczny system monitorowania obecności pracowników ochrony w wyznaczonych punktach obiektów podczas ich obchodów, składający się z przenośnych czytników transponderów zbliżeniowych rejestrujących nadawany sygnał w określonych miejscach, mieści się w KŚT w grupie 6 rodzaj 624 "Urządzenia alarmowe i sygnalizacyjne"

W świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego, zadanego pytania i własnego stanowiska Spółki wątpliwości Wnioskodawcy wiążą się z kwalifikacją do środków trwałych przedmiotowego systemu do monitorowania działań pracowników ochrony oraz określenia stawki amortyzacji ww. systemu

Odnośnie kwalifikacji do środków trwałych wymienionego w zdarzeniu przyszłym systemu należy zauważyć, iż z uwag szczegółowych do grupy 6 KŚT wynika, iż o zaliczeniu urządzenia technicznego do odpowiedniej podgrupy środków trwałych decyduje jego przeznaczenie, konstrukcja oraz wyposażenie. Za odrębny obiekt uważa się samodzielne maszyny, aparaty, agregaty, zespoły techniczne itp., które w niniejszej klasyfikacji określa się jako urządzenia techniczne. W skład poszczególnego obiektu, oprócz właściwego urządzenia technicznego, wchodzą - o ile występują - fundamenty, konstrukcje wsporcze i ochronne oraz wyposażenie stałe normalne, jak i specjalne (dodatkowe).

Ponadto z wyjaśnień do grupy 6 rodzaju 624 "Urządzenia alarmowe i sygnalizacyjne", do którego Urząd Statystyczny sklasyfikował przedmiotowy system monitorowania obecności pracowników ochrony wynika, iż rodzaj ten nie obejmuje wyłącznie urządzeń oznakowania nawigacyjnego oraz latarni oświetleniowych, sklasyfikowanych w podgrupie 22.

We własnym stanowisku Wnioskodawca podnosi, iż " (...) urządzenia wchodzące w skład systemu do monitorowania są zainstalowane w sposób umożliwiający ich odłączenie i przeniesienie oraz ponowną instalację bez uszczerbku dla tych urządzeń, jak również bez uszkodzenia konstrukcji budynku, a także zmiany przeznaczenia urządzeń".

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż przedstawiony we wniosku system monitorowania obecności pracowników ochrony w wyznaczonych punktach obiektów podczas ich obchodów, składający się z przenośnych czytników transponderów zbliżeniowych rejestrujących nadawany sygnał w określonych miejscach, stanowi samodzielne urządzenie techniczne i tym samym odrębny środek trwały podlegający amortyzacji przy zastosowaniu adekwatnych stawek amortyzacyjnych.

W tym zakresie stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Natomiast w odniesieniu do określenia stawek amortyzacyjnych dla wymienionego w zdarzeniu przyszłym systemu należy wskazać, iż zgodnie z art. 16h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16I i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych przewidziano następujące metody amortyzacji:

* tzw. "amortyzacja liniowa", zgodnie z Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym Załącznik nr 1 do ustawy podatkowej, w tym również:

* amortyzacja przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych ustalonych indywidualnie (zgodnie z art. 16j ustawy),

* tzw. "amortyzacja metodą degresywną" (na zasadach określonych w art. 16k ustawy),

* amortyzacja przy zastosowaniu tzw. metody "jednorazowego odpisu dla małych i rozpoczynających działalność podatników" (przy spełnieniu warunków określonych w art. 16k ust. 7-11 ustawy).

W myśl art. 16i ust. 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o którym mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Zgodnie z Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym Załącznik nr 1 do omawianej ustawy, roczna stawka amortyzacyjna dla urządzeń technicznych (grupa 6 KŚT) wynosi 10%.

Mając na uwadze powyższe, Spółka prawidłowo ustaliła wysokość rocznego odpisu amortyzacyjnego dla przedstawionego środka trwałego wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej,

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.