IPPB5/423-151/10-2/AJ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 14 maja 2010 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB5/423-151/10-2/AJ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2010 r. (data wpływu 12 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zwiększonych do wysokości 50% przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej odpisów na ZFŚS - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zwiększonych do wysokości 50% przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej odpisów na ZFŚS.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka Akcyjna chce zwiększyć wysokość odpisu podstawowego na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych do wysokości 50% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej na pracowników wykonujących pracę w warunkach szkodliwych dla zdrowia i uciążliwych w rozumieniu zapisów Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy Art. 10. Pracownicy ci na podstawie Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy obowiązującego w Spółce, za czas efektywnie przepracowany w wymienionych w ZUZP warunkach szkodliwych, otrzymują dodatek za pracę w warunkach szkodliwych.

W związku z wprowadzeniem przepisów o emeryturach pomostowych w Spółce nie ma aktualnie stanowisk pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze na podstawie Ustawy z dnia 19 dnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz. U. z 2008 r. Nr 237, poz. 1656).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1.

Czy zwiększone do wysokości 50% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej odpisy na pracowników wykonujących pracę w szkodliwych warunkach w rozumieniu zapisów obowiązującego w Spółce Układu Zbiorowego Pracy będą stanowiły dla pracodawcy koszt uzyskania przychodów w świetle ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

2.

Czy wypłata z tak zgromadzonego Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych jest wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych zgodnie z art. 21 pkt 1 ust. 26, 67, 78 Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest wykładnia przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) - w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 1.

Wniosek w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją - w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, zwiększenie odpisu podstawowego za czas przepracowany w warunkach szkodliwych i uciążliwych określonych w Zakładowym Układzie Zbiorowym Pracy, na podstawie art. 6 pkt 1 Ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 43, poz. 163, z późn. zm.) będzie stanowiło koszt uzyskania przychodu Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm., dale także: u.p.d.o.p.). Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. b) ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek Funduszu.

A zatem aby odpis na ZFŚS stanowił koszt uzyskania przychodów na gruncie u.p.d.o.p., musi on:

* obciążać koszty działalności pracodawcy (w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych),

* zostać wpłacony na rachunek ZFŚS.

Z kolei w myśl art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jedn. Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 z późn. zm.) odpisy i zwiększenia, o których mowa w art. 3-5 i 6a, oraz kwoty wypłaconych świadczeń urlopowych, o których mowa w art. 3, obciążają koszty działalności pracodawcy.

Podkreślić przy tym należy, iż zgodnie z art. 3 ust. 1 tej ustawy Fundusz tworzą, z zastrzeżeniem ust. 2, pracodawcy zatrudniający według stanu na dzień 1 stycznia danego roku co najmniej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty.

Jednocześnie w myśl art. 4 ust. 1 powołanej ustawy u pracodawców, o których mowa w art. 3 ust. 1, układ zbiorowy pracy może dowolnie kształtować wysokość odpisu na Fundusz; może również postanawiać, że Fundusz nie będzie tworzony.

Skoro w powyższym art. 6 ust. 1 ustawy o ZFŚS znajduje się odesłanie do odpisów dokonywanych na podstawie m.in. art. 3-5, nie może być wątpliwości, że kosztami obciążającymi koszty pracodawcy są także odpisy realizowane zgodnie z art. 4 ust. 1 tej ustawy (tekst jedn. których wysokość została uregulowana w układzie zbiorowym pracy).

Literalna wykładnia powołanych przepisów wskazuje zatem jednoznacznie, iż zwiększone odpisy w wysokości ustalonej w układzie zbiorowym pracy mogą stanowić koszty uzyskania przychodów pod warunkiem przekazania środków pieniężnych stanowiących równowartość tych odpisów i zwiększeń na rachunek bankowy Funduszu.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym zwiększenie odpisu podstawowego za czas przepracowany w warunkach szkodliwych i uciążliwych określonych w Zakładowym Układzie Zbiorowym Pracy na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych będzie stanowiło koszt uzyskania przychodu Spółki należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie tut. Organ podatkowy uznaje za oczywistą pomyłkę pisarską wskazanie przez Wnioskodawcę w uzasadnieniu prawnym swojego stanowiska (pole 56 wniosku ORD-IN) art. 6 pkt 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych zamiast art. 6 ust. 1 tej ustawy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl