IPPB5/423-150/14-2/PS

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 29 kwietnia 2014 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB5/423-150/14-2/PS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 13 lutego 2014 r. (data wpływu 17 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie art. 4a pkt 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej także: u.p.d.o.p.)- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie art. 4a pkt 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej także: u.p.d.o.p.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

L. (dalej: Wnioskodawca) z siedzibą w Hong-Kongu jest spółką działającą w zakresie handlu skórami norek. F. Sp. z o.o. (dalej: F. PL) jest producentem skór norek z siedzibą w Polsce. Obie Spółki są powiązane kapitałowo poprzez G.z siedzibą W Holandii, która jest 100-procentowym udziałowcem zarówno Wnioskodawcy, jak i F. PL. Wnioskodawca nie posiada na terenie Polski zarejestrowanego oddziału ani przedstawicielstwa, biura, fabryki, warsztatu, miejsca wydobywania bogactw naturalnych, placu budowy, budowy, montażu ani instalacji. Zarząd Wnioskodawcy znajduje się poza terytorium Polski.

Wnioskodawca nawiązał współpracę z F. PL w zakresie dostaw skór norek. Zgodnie z realizowanym modelem biznesowym, Wnioskodawca nabywa gotowe wyroby od F. PL i dokonuje sprzedaży nabytych towarów na zagranicznych giełdach towarowych. Cały proces sprzedażowy odbywa się poza terytorium Polski.

W związku z realizowanym procesem sprzedaży skór nabytych od F. PL zdarzają się sytuacje, iż po nabyciu wyrobów gotowych zachodzi konieczność ich czasowego składowania na terenie Polski, np. w związku z poszukiwaniem nabywcy na rynkach zagranicznych. Biorąc pod uwagę, iż F. PL dysponuje powierzchnią magazynową (dalej: Magazyn), zapewniającą optymalne warunki składowania skór norek, w ramach realizacji kompleksowego świadczenia (dostaw towarów) F. PL przechowuje skóry norek do momentu ich odprzedaży przez Wnioskodawcę na rzecz klienta ostatecznego. W ramach rozważanego modelu współpracy Wnioskodawca rozważa jednak podpisanie umowy najmu Magazynu z F. PL (czynności składowania będą wykonywane na podstawie odrębnej umowy). Wnioskodawca nie będzie dysponował własnym personelem na terenie Magazynu.

Magazyn wykorzystywany będzie w celu składowania wyrobów gotowych będących własnością Wnioskodawcy (tekst jedn.: po przejściu prawa własności na Wnioskodawcę na podstawie umowy na dostawy skór). Współpraca w zakresie najmu magazynu nie będzie w żaden sposób związana z procesem produkcji. W szczególności, gotowe skóry norek w okresie składowania w Magazynie nie będą podlegać dalszej obróbce ani modyfikacji, a jedynie będą magazynowane do momentu wywozu z kraju w celu sprzedaży. Proces magazynowania odbywa się będzie niezależnie od działalności sprzedażowej, która w całości będzie realizowana przez Wnioskodawcę poza terytorium Polski. Proces Magazynowania w Magazynie w żaden sposób nie będzie wpływał na wzrost wartości składowanych skór.

Ponadto, Wnioskodawca nawiązał współpracę z kontrahentem z Litwy w zakresie dostaw skór norek. Zgodnie z modelem biznesowym, Wnioskodawca nabywa skóry od kontrahenta litewskiego. Surowiec jest przez tego kontrahenta wysyłany z Litwy do Polski do osoby trzeciej, celem dalszego przerobu przez tę osobę trzecią. Zgodnie z przyjętymi warunkami transakcji, przejście własności z kontrahenta litewskiego na Wnioskodawcę następuje w momencie dostarczenia skór do osoby trzeciej odpowiedzialnej za dalszy przerób. Osobą trzecią odpowiedzialną za przerób skór z Litwy nie jest F. PL.

Finalne produkty są sprzedawane przez Wnioskodawcę na zagranicznych giełdach towarowych. Cały proces sprzedażowy odbywa się poza terytorium Polski.

Wnioskodawca nie zatrudnia pracowników na terenie Polski. Wnioskodawca nie zamierza upoważniać żadnej osoby do zawierania umów w jego imieniu i na jego rzecz na terenie Polski. Wszelkie umowy są negocjowane i podpisywane poprzez przedstawicieli Wnioskodawcy poza terytorium Polski.

Jeden z pracowników zatrudnionych przez Wnioskodawcę poza terytorium kraju odpowiedzialny jest za nadzór weterynaryjny, tj. weryfikowanie jakości procesu produkcyjnego, u dostawców Wnioskodawcy (dalej: Weterynarz). W ramach swoich obowiązków, Weterynarz wykonuje część swoich zadań również na terenie Polski, w tym na terenie F. PL. Weterynarz odpowiedzialny jest za kontrolę hodowli norek prowadzonej przez F. PL, w zakresie ustalonych norm jakościowych. Czynności Weterynarza są zatem realizowane na etapie poprzedzającym sprzedaż realizowaną przez F. PL na rzecz Wnioskodawcy. Weterynarz nie uczestniczy w jakichkolwiek czynnościach wykonywanych po nabyciu skór przez Wnioskodawcę, w szczególności w trakcie składowania w Magazynie. Ponadto, Weterynarz nie jest zaangażowany w proces sprzedażowy realizowany przez Wnioskodawcę. Weterynarz nie ma uprawnień do negocjowania i podpisywania żadnych umów w imieniu Wnioskodawcy.

Weterynarz nie posiada na terenie Polski miejsca zamieszkania, ani nie jest polskim rezydentem. Do zadań Weterynarza należy nadzór nad jakością produkcji u dostawców z różnych krajów, jego obecność w Polsce będzie zatem jedynie sporadyczna.

Z uwagi na powtarzalność transakcji, zdarzenia opisane powyżej powinny być traktowane zarówno jako zdarzenia przyszłe, jak i stany faktyczne (zdarzenia zaistniałe w przeszłości), z wyjątkiem zawarcia odrębnej umowy na najem Magazynu z F., które jest zdarzeniem dopiero planowanym przez Spółkę, a więc zdarzeniem przyszłym. Obecnie, skóry są przechowywane przez F. w ramach realizacji umowy na dostawy towarów (cena dostawy uwzględnia fakt przechowywania skór przez F. do momentu dalszej ich sprzedaży).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w wyniku podjęcia współpracy z F. PL w zakresie nabywania oraz najmu Magazynu (na podstawie odrębnej umowy), jak również podjęcia współpracy z kontrahentem litewskim w zakresie nabywania skór oraz kontrahentem polskim w zakresie ich przerobu, Spółka posiada zagraniczny zakład w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy o p.d.o.p. na terenie Polski.

Zdaniem Wnioskodawcy Spółka nie będzie posiadać w Polsce zagranicznego zakładu w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy o p.d.o.p.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy

W świetle art. 4a pkt 11 ustawy o p.d.o.p. przez zakład zagraniczny należy rozumieć:

a.

stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całościowo lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,

b.

plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa,

c.

osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje - chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowi inaczej.

Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z Hong Kongiem. Ponadto, zgodnie z utrwalonym orzecznictwem i jednolitym stanowiskiem prezentowanym przez organy podatkowe do transakcji zawieranych z Hong Kongiem nie ma zastosowania umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Chińskiej Republiki Ludowej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 1989 r. Nr 13, poz. 65). Stanowisko takie zostało zaprezentowane przykładowo w wyroku WSA w Gdańsku z 6 czerwca 2007 r. (sygn. akt I SA/Gd 118/07): "Jak zauważył Dyrektor Izby Skarbowej Hong Kong stanowi Specjalny Region Administracyjny Chińskiej Republiki Ludowej, który zachował swoją autonomię, w tym podatkową. Zatem do transakcji zawieranych z podmiotem mającym siedzibę w Hong Kongu nie znajdują zastosowania postanowienia umowy z dnia 07.06. 1988 r. zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Chińskiej Republiki Ludowej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, (Dz. U. z 1989 r" Nr 13, poz. 65). Jednocześnie między Polską a Hong Kongiem nie została zawarta odrębna umowa o unikania podwójnego opodatkowania."

Tym samym, w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdą wyłącznie przepisy ustawy o p.d.o.p. Należy zauważyć, że definicja zakładu zagranicznego w ustawie o p.d.o.p. jest podobna do definicji zawartej w Konwencji Modelowej OECD w art. 5 ust. 1, 2 i 5:

1. W rozumieniu niniejszej konwencji określenie "zakład" oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność gospodarcza.

2. Określenie "zakład" obejmuje w szczególności:

a.

siedzibę zarządu,

b.

filię

c.

biuro,

d.

zakład fabryczny

e.

warsztat

f.

kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo każde inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.

(...)

4. Bez względu na poprzednie postanowienia tego artykułu, określenie "zakład" nie obejmuje:,ol type=a>

5.

użytkowania placówek, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania lub wydawania dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa;

6.

utrzymywania składów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub wydawania;

(...) 5. Jeżeli osoba z wyjątkiem niezależnego przedstawiciela w rozumieniu ust. 6 - działa w imieniu przedsiębiorstwa oraz posiada i zwyczajowo wykonuje pełnomocnictwo do zawierania umów w umawiającym się państwie w imieniu przedsiębiorstwa, to uważa się, że przedsiębiorstwo to, bez względu na postanowienia ust. 1 i 2 posiada w tym państwie zakład prowadzący tego typu działalność, którą osoba ta podejmuje dla przedsiębiorstwa, chyba że czynności wykonywane przez tę osobę ograniczają się do rodzajów działalności wymienionych w ust. 4, które gdyby były wykonywane za pośrednictwem stałej placówki, nie powodowałyby uznania tej placówki za zakład na podstawie postanowień tego ustępu.

Oparcie definicji zagranicznego zakładu na definicji zakładu z Konwencji Modelowej, jak to ma miejsce w rozpatrywanym przepisie art. 4a pkt 11 ustawy o p.d.o.p., ma ten skutek, że mają do niej zastosowanie dorobek doktryny, orzecznictwo oraz stanowiska Ministerstwa Finansów, dotyczące instytucji zakładu, w tej części, w jakiej instytucja zagranicznego zakładu oparta jest na instytucji zakładu w rozumieniu Konwencji Modelowej OECD. Zgodnie z poglądem prezentowanym w doktrynie, interpretacja pojęcia zagranicznego zakładu w rozumieniu ustawy o p.d.o.p. w pierwszej kolejności musi być prowadzona przez uwzględnienie wytycznych wypracowanych przez OECD w oficjalnym komentarzu do Konwencji Modelowej OECD (dalej: Komentarz). Definicja zakładu zawarta w Konwencji Modelowej OECD zawiera następujące warunki konieczne dla jego zaistnienia:

* istnienie "placówki działalności gospodarczej" (pomieszczeń),

* stały charakter placówki,

* prowadzenie działalności za pośrednictwem tej stałej placówki.

Definicja zakładu, którym posługuje się polska ustawa o PDOPI zawiera analogiczne cechy definicyjne zakładu, a zatem zasadne jest odwołanie się do Komentarza przy wykładni powyższych warunków.

Zgodnie z Komentarzem, określenie "placówka" obejmuje każde pomieszczenie, środki lub urządzenia wykorzystywane do prowadzenia działalności niezależnie od tego, czy używane są wyłącznie w tym celu. Nie ma przy tym znaczenia tytuł prawny do ww. pomieszczeń, środków i instalacji. Tym samym decydujące znaczenie ma fakt dysponowania określoną powierzchnią do prowadzenia działalności gospodarczej. Zgodnie z drugą przesłanką, miejsce prowadzenia działalności musi mieć charakter "stały". Należy przez to rozumieć miejsce działalności gospodarczej oddalone od Państwa Umawiającego się, cechujące się pewnym poziomem stałości, np. nie ma ono znamion działalności czysto tymczasowej.

Nie ulega wątpliwości, iż Magazyn F. PL spełni dwie pierwsze przesłanki. Wnioskodawca będzie mógł dysponować Magazynem na podstawie umowy najmu, a zatem Magazyn będzie stanowił "placówkę". Nie ma przy tym znaczenia, iż Wnioskodawca nie będzie właścicielem lokalu, a jedynie najemcą, gdyż zgodnie z Komentarzem decydującym warunkiem dla spełnienia pierwszej przesłanki jest posiadane pewnej przestrzeni do własnej dyspozycji. Niewątpliwie spełniona będzie również przesłanka stałości, gdyż czynności składowania wykonywane będą w konkretnym, wyznaczonym miejscu na terenie należącym do F. PL i nie będą one (najprawdopodobniej) tymczasowe / ograniczone w czasie.

Natomiast miejsce przerobu skór nabywanych od kontrahenta litewskiego (siedziba osoby trzeciej) nie spełni powyższych przesłanek. Zgodnie z Komentarzem, decydującym warunkiem dla uznania danego pomieszczenia za placówkę jest posiadane pewnej przestrzeni do własnej dyspozycji. Pomieszczenia produkcyjne osoby trzeciej (dokonującej przerobu skór) nie będą oddane Wnioskodawcy w jakikolwiek sposób do dyspozycji, gdyż to polski kontrahent w ramach umowy na przerób skór będzie wykorzystywać przestrzeń produkcyjną. Wnioskodawca nie będzie mieć zatem ani prawnej, ani rzeczywistej możliwości dysponowania miejscem przerobu. Tym samym, nie można uznać, że będzie ono używane w celu prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę.

Oznacza to, że miejsce przerobu skór nabywanych od kontrahenta litewskiego nie będzie stanowiło stałej placówki Wnioskodawcy na terenie Polski. Tym samym nie będzie spełniona przesłanka określona w art. 4a pkt 11 lit. a ustawy o p.d.o.p.

Prowadzenie działalności za pośrednictwem zakładu

Aby placówka stała się zagranicznym zakładem, konieczne jest jednoczesne spełnienie - oprócz dwóch wcześniejszych - również trzeciego warunku, tj. przedsiębiorstwo musi prowadzić działalność całkowicie lub częściowo za pośrednictwem tej (stałej) placówki. Zgodniez Komentarzem, prowadzenie działalności poprzez placówkę oznaczą że osoby w określony sposób zależne od przedsiębiorstwa, prowadzą działalność gospodarczą w państwie, w którym stała placówka jest położona (p. 2, Komentarz do artykułu 5). Działalność przedsiębiorstwa może być prowadzona przez samego przedsiębiorcę lub osoby zatrudnione przez przedsiębiorstwo na podstawie płatnego stosunku pracy. Personel obejmuje pracowników i inne osoby otrzymujące instrukcje z przedsiębiorstwa, tzw. osoby zależne (p. 10, Komentarz do artykułu 5).

Z powyższego wynika, że kryterium prowadzenia działalności poprzez placówkę będzie spełnione, jeśli zostaną zrealizowane dwie przesłanki:

* podejmowane przez przedsiębiorcę czynności stanowią działalność gospodarczą,

* przedsiębiorca dysponuje personelem. który prowadzi tę działalność, przy czym mogą być to bądź osoby zatrudnione przez przedsiębiorcę, bądź pozostające z przedsiębiorcą w stosunku zależności.

Aby uznać, iż czynności Wnioskodawcy na terytorium Polski związane z nabywaniem skór od F. PL i ich składowaniem w Magazynie wynajmowanym od F. PL spełniają trzeci warunek, konieczna jest ich analiza pod kątem spełnienia powyższych przesłanek.

Działalność gospodarcza

Zgodnie z art. 2 Ustawy dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. 2013.672; dalej: Ustawa o swobodzie działalności gospodarczej), działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły. Z kolei w świetle definicji zawartej w art. 3 pkt 9 Ustawy z dnia z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. 2013.1027; dalej: Ordynacja Podatkowa), przez działalność gospodarczą rozumie się każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność - do przedsiębiorców.

Definicja działalności gospodarczej w rozumieniu Ordynacji Podatkowej jest zatem szersza od definicji zawartej w Ustawie o swobodzie działalności gospodarczej i obejmuje swoim zakresem również wszelką "inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek". W obu definicjach zawarty jest jednak warunek zarobkowego charakteru wykonywanych czynności. Aby określone czynności uznać za działalność gospodarczą, konieczne jest więc ich powiązanie z generowaniem zysku (wartości dodanej), w szczególności z procesem sprzedaży. Tylko taka działalność, która generuje zysk, może stanowić czynność o charakterze zarobkowym i może zostać uznana za przejaw działalności gospodarczej. Pojedyncze czynności pomocnicze, w szczególności magazynowanie - jak ma to miejsce w rozpatrywanym przypadku - które nie obejmują procesu sprzedażowego, jak również nie wpływają w żadnym stopniu na zwiększenie wartości magazynowanych produktów, nie mogą być uznane za prowadzenie działalności.

W świetle powyższego, nie sposób uznać, iż czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na terenie Polski, tj. nabywanie skór norek od F. PL oraz ich składowanie w wynajmowanym Magazynie, stanowią prowadzenie działalności. W szczególności, nie ma podstaw do uznania, iż czynności te mogą zostać uznane za działalność handlową (ta prowadzona jest na rynkach zagranicznych) lub produkcyjną (proces produkcyjny jest realizowany przez F. PL). Podobne wnioski należy wysnuć w odniesieniu do transakcji z kontrahentem litewskim i osobą trzecią, której powierzane są czynności przetwarzania skór.

Ponadto, aby uznać daną placówkę za zakład, powinna istnieć możliwość takiego hipotetycznego jej wyodrębnienia, aby można ją było przyrównać do przedsiębiorstwa samodzielnie prowadzącego działalność gospodarczą. Tylko wówczas możliwa byłby odpowiednia alokacja przychodów i kosztów pomiędzy centralą a zagranicznym zakładem "w myśl zasady "arms lentgth principle". Skoro natomiast nie istnieją przedsiębiorstwa których działalność polega wyłącznie na składowaniu własnych towarów, to również nie jest możliwe wyodrębnienie placówki wykonującej czynności w tym zakresie, jako zakładu prowadzącego działalność gospodarczą.

Działalność pomocnicza

Wnioskodawca zauważa, iż czynności związane z funkcjonowaniem Magazynu będą spełniać przesłankę art. 5 ust. 4 punkt a) i b) Konwencji Modelowej OECD, zgodnie z którą określenie "zakład" nie obejmuje:

* użytkowania placówek, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania lub wydawania dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa oraz

* utrzymywania składów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub wydawania.

Powyższe regulacje nie stanowią części definicji zagranicznego zakładu, tj. wyjątków od zagranicznego zakładu o charakterze normatywnym, a są jedynie przykładami placówek niestanowiących zagranicznego zakładu. Należy więc również odpowiednio uwzględnić Komentarz w tym zakresie przy interpretacji pojęcia "prowadzenia działalności". Jak wskazuje Komentarz, są to czynności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym. Uznaje się, że taka placówka może przyczynić się do wydajności przedsiębiorstwa, lecz te usługi są zbyt odległe od aktualnego generowania zysków, aby można było przypisać takiej placówce jakąkolwiek konkretną część tych zysków.

Choć polski ustawodawca nie zawarł analogicznych wyłączeń w ustawie o p.d.o.p., to zamieścił przykładowy katalog placówek stanowiących zakład. Wszystkie te placówki charakteryzuje wspólna cecha, jaką jest bezpośredni udział w działaniach z zakresu sprzedaży i generowania zysku. Jakkolwiek podany przez ustawodawcę katalog ma charakter przykładowy, to jednak stanowi istotne źródło wskazówek interpretacyjnych, pozwalając stwierdzić, iż celem polskiego ustawodawcy było wyłączenie z definicji zakładu placówek realizujących wyłącznie zadania pomocnicze bądź przygotowawcze.

W przedstawionym przypadku Magazyn będzie użytkowany przez Wnioskodawcę jedynie w celu składowania skór norek przed ich wywozem na rynki zagraniczne, gdzie prowadzona jest działalność gospodarcza w zakresie handlu skórami. Oznacza to, że czynności wykonywane na terenie Polski mają charakter jedynie pomocniczy. Tym samym, spełnione zostają obie przesłanki wskazane w art. 5 ust. 4 punkt a) i b) Konwencji Modelowej OECD - zarówno Magazyn, jak i sam skład wyrobów gotowych Wnioskodawcy będą wyłączone z definicji zakładu w świetle Konwencji Modelowej OECD.

Jak wskazuje Komentarz (p. 30, komentarz do art. 5), stałą placówkę wykorzystywaną zarówno do działalności wymienionej w ramach wyłączeń (tekst jedn.: m.in. pomocniczej), jak i innych rodzajów działalności, powinno uważać się za zwykły zakład, który należy opodatkować z tytułu obu rodzajów działalności. Jako przykład Komentarz podaje sytuację, w której skład utrzymywany w celu wydawania towarów (działalność pomocnicza) zajmuje się również sprzedażą. A contrario uznać należy, iż skład, który nie zajmuje się sprzedażą, a jedynie magazynowaniem towarów, nie stanowi zakładu. Tożsame stanowisko w odniesieniu do magazynu utrzymywanego na terenie Polski jedynie w celu magazynowania towarów zostało wielokrotnie potwierdzone przez Ministra Finansów. Skoro więc, Wnioskodawca nie będzie wykonywał żadnych czynności sprzedażowych za pośrednictwem Magazynu, a jedynie będzie wykorzystywał Magazyn w celu składowania nabytych towarów, to Magazyn nie będzie konstytuował zakładu na terenie Polski. Podobne wnioski należy wysnuć w odniesieniu do siedziby osoby trzeciej, której powierzane są czynności przetwarzania skór.

Personel

Spełnienie drugiej z wymienionych wyżej przesłanek koniecznych dla uznania, iż za pośrednictwem placówki prowadzona jest działalność, wymaga dysponowania personelem wykonującym tę działalność. Jak wyżej wskazano, mogą być to pracownicy zatrudnieni przez przedsiębiorcę, bądź otrzymujący instrukcje od przedsiębiorstwa, tzw. osoby zależne.

W odniesieniu do powyżej sformułowanego warunku stwierdzić należy, iż Wnioskodawca nie zatrudnia na terenie Polski pracowników. Personel prowadzący działalność gospodarczą Wnioskodawcy w zakresie sprzedaży skór norek na rynkach zagranicznych znajduje się za granicą. W szczególności personel decyzyjny, do którego zadań należą negocjacje i zawieranie kontraktów w imieniu Wnioskodawcy, przebywa poza terytorium Polski. Oznacza to, że podejmowanie jakichkolwiek decyzji dotyczących procesu zakupu/sprzedaży/transportu itp. odbywa się poza terytorium Polski.

Wnioskodawca podkreśla, iż w szczególności nie zatrudnia pracowników na terenie Magazynu, ani w siedzibie osoby trzeciej, której powierzane są czynności przetwarzania skór. Wnioskodawca nie dysponuje zatem personelem, za pomocą którego wykonywałby czynności pomocnicze w zakresie utrzymywania Magazynu i składowania wyrobów gotowych. Wnioskodawca nie będzie przy tym uprawniony do wydawania instrukcji pracownikom F. PL, a zatem nie można ich uznać za tzw. osoby zależne od Wnioskodawcy.

W odniesieniu do Weterynarza podkreślić należy, iż wykonywane sporadycznie przez niego czynności na terenie Polski ograniczają się do nadzoru nad jakością produkcji skór w F. PL. Oznacza to, że czynności Weterynarza są związane z działalnością produkcyjną F. PL, a nie z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawcę. W szczególności, czynności Weterynarza nie mają związku z działalnością handlową prowadzoną przez Wnioskodawcę poza granicami Polski, jak również nie dotyczą czynności związanych ze składowaniem wyrobów gotowych na terenie Magazynu.

Tym samym, przesłanki prowadzenia działalności przewidziane w art. 4a pkt 11 lit. a ustawy o p.d.o.p. nie będą zrealizowane.

Zależny przedstawiciel

Ponadto, w opinii Wnioskodawcy, nie będzie miała zastosowania przesłanka określona w art. 4a pkt 11 lit. c ustawy o PUOP. Wnioskodawca nie planuje upoważniać żadnej osoby do zawierania umów w jego imieniu i na jego rzecz na terenie Polski. Wszystkie umowy zawierane są poza terytorium Polski. W szczególności nie można uznać czynności Weterynarza za działalność zależnego przedstawiciela. Zadania Weterynarza sprowadzają się jedynie do zapewnienia odpowiedniej jakości produkcji w F. PL. Ponadto, Weterynarz nie ma formalnych ani rzeczywistych uprawnień do negocjowania i podpisywania umów w imieniu Wnioskodawcy.

W związku z powyższym, przesłanki wskazana w art. 4a pkt 11 lit. c ustawy o p.d.o.p. również nie będzie spełniona.

Podsumowanie

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, czynności wykonywane na terenie Polski w ramach przedstawionego modelu nie spowodują powstania zagranicznego zakładu. W szczególności, ani wynajmowana powierzchnia magazynowa, ani przerób skór nabywanych od kontrahenta litewskiego, wykonywany przez kontrahenta polskiego, ani czynności Weterynarza nie spowodują powstania stałej placówki służącej do wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Polski.

Powyższe znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego, wydawanych przez organy podatkowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono w tym zakresie od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi -Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl