IPPB5/423-147/14-2/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 13 lutego 2014 r. (data wpływu 17 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku pobrania podatku u źródła w związku z wypłatą należności licencyjnych na rzecz szwajcarskiej organizacji non-profit - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku pobrania podatku u źródła w związku z wypłatą należności licencyjnych na rzecz szwajcarskiej organizacji non-profit.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej T. SA zawiera różnego rodzaju umowy z kontrahentami zagranicznymi w tym z kontrahentami ze Szwajcarii dotyczące zakupu usług niematerialnych, np. związane z przeniesieniem praw do transmisji sportowych. Spółka współpracuje również z Europejską Unią Nadawców (dalej: "E."), podmiotem szwajcarskim, zrzeszającym media publiczne z wielu krajów w tym telewizję publiczną i radio publiczne. Do E. obecnie należą rozgłośnie radiowe i telewizyjne z 57 krajów Europy, północnej Afryki i Bliskiego Wschodu. T. S.A. z tytułu członkostwa opłaca stosowne składki. W imieniu członków E. dokonuje zakupu praw do wydarzeń sportowych, (Igrzyska olimpijskie, Mistrzostwa Świata w piłce nożnej itd.) Z tytułu przeniesienia praw do transmisji, E. obciąża (proporcjonalnie) stosownie do poniesionych kosztów swoich członków, którzy zgłosili zakup konkretnej transmisji.

E. jest podmiotem z siedzibą w Szwajcarii, jest organizacją non-profit zwolnioną w tym kraju z płatności podatku dochodowego. W załączeniu ksero tłumaczonego przez tłumacza przysięgłego dokumentu władz podatkowych Szwajcarii o zwolnieniu E. z podatku dochodowego w Szwajcarii.

W sytuacji, gdy T. S.A. dokonuje zakupu usług niematerialnych od podmiotów nie posiadających siedziby lub zarządu na terenie Polski to zgodnie z przepisami prawa podatkowego krajowego pobiera i przekazuje podatek dochodowy u źródła, z tytułu uzyskanych na terytorium Polski, przychodów (należności licencyjnych), stosownie do umów o unikaniu podwójnego opodatkowania i przepisów podatkowych prawa krajowego.

Jednak E. jako organizacja non-profit uważa, że skoro organizacja jest zwolniona z płatności podatku dochodowego w Szwajcarii to Spółka nie powinna potrącać podatku u źródła, od zakupu usług niematerialnych tj. praw do transmisji sportowych (należności licencyjne), ponieważ E. nie mogłaby odliczyć tej potrąconej kwoty pobranego podatku przez stronę polską (zwolnienie z podatku dochodowego w Szwajcarii).

W sytuacji gdy T. S.A. zastosuje przepisy prawa krajowego i jako płatnik naliczy podatek u źródła od tych należności to zdaniem E. postąpi niezgodnie z art. 24 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Spółka popiera stanowisko E. w tym temacie i uważa, że powinna stosować art. 24 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Polską a Szwajcarią, co wynika również z Konwencji OECD. i tym samym nie pobierać podatku u źródła od tych należności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka będzie postępować prawidłowo, że jako płatnik będzie stosować konwencję OECD. w szczególności art. 24 polsko-szwajcarskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania dotyczącego równego traktowania i nie będzie pobierać podatku u źródła po podstawie przepisów polskiej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanej sytuacji, T. S.A. wypłacając należności licencyjne do E. może nie pobierać podatku u źródła z uwagi na status E. w Szwajcarii (zwolniony z podatku dochodowego - organizacja non-profit) na podstawie art. 24 polsko-szwajcarskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania dotyczącego równego traktowania.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Polski siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Polski. Przepis art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT stanowi, iż podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Polski przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z należności licencyjnych ustala się w wysokości 20% przychodów. Na podstawie art. 21 ust. 1 ww. ustawy podatnik dokonujący wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT w tym od należności licencyjnych ma obowiązek pobrania w dniu dokonania wypłaty zryczałtowanego podatku dochodowego (podatku u źródła) od tych wypłat z uwzględnieniem podpisanych przez stronę polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Przed dokonaniem wypłaty Spółka powinna posiadać stosowny certyfikat.

Polsko-szwajcarska umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania opiera się na Modelowej Konwencji OECD. (dalej: "MK OECD.") w sprawie podatku od dochodu i majątku. Przy interpretowaniu postanowień MK OECD. należy brać pod uwagę wytyczne Komitetu Spraw Podatkowych OECD.

W myśl art. 24 ust. 1 UPO Obywatele Umawiającego się Państwa nie mogą być poddani w drugim Umawiającym się Państwie ani opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne lub bardzie> uciążliwe niż opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym obywatele tego drugiego Państwa są lub mogą być poddani w tych samych okolicznościach (...). MK OECD. precyzuje dodatkowo, że "te same okoliczności" odnoszą się w szczególności do miejsca zamieszkania lub siedziby obywatela tego drugiego państwa.

Artykuł 24 ust. 1 UPO stanowi, że obywatele jednego państwa (Szwajcarii) nie mogą być poddani w drugim państwie (Polsce) opodatkowaniu, które byłoby inne lub bardziej uciążliwe od tego, któremu są lub mogą być poddani obywatele tego drugiego państwa (Polski).

Podsumowując, zdaniem Spółki w sytuacji, gdy umowa z kontrahentem zawiera zapis o należnej mu kwocie wynagrodzenia i kontrahent przedstawi stosowny dokument, certyfikat, to na podstawie art. 24 ust. 1 UPO, możemy jako płatnik odstąpić od naliczania, pobierania i przekazywania podatku u źródła. Inny sposób postępowania powoduje nieuzasadnioną nierówność, ponieważ druga strona nie odliczy podatku od dochodów, gdyż takiego nie płaci i tym samym strona kontrahent (E.) nie otrzyma należnej należności w całości kwoty za przeniesienie praw np. do transmisji sportowych tylko, kwota byłaby pomniejszona o pobrany przez T. S.A. podatek u źródła.

W przypadku gdy, E. działa jako stowarzyszenie non-profit i dzieli koszty na poszczególnych członków E., w tym T. S.A, korzystających z konkretnej transmisji dodatkowe obciążanie podatkiem tych należności byłoby bardziej uciążliwe, tym samym niezgodne z konwencją OECD. podpisaną przez władze naszego Państwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej także "u.p.d.o.p.") podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jednocześnie na mocy art. 26 ust. 1 powołanej ustawy osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2b, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Jednakże od należności z tytułu odsetek od papierów wartościowych wyemitowanych przez Skarb Państwa i zapisanych na rachunkach papierów wartościowych albo na rachunkach zbiorczych, wypłacanych na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, zryczałtowany podatek dochodowy pobierają, jako płatnicy, podmioty prowadzące te rachunki, jeżeli wypłata należności następuje za ich pośrednictwem. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

W ww. art. 3 ust. 2 u.p.d.o.p., wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W stosunku do niektórych dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku od tych dochodów spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego dochodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - ustala się w wysokości 20% przychodów.

Przy czym, zgodnie z art. 21 ust. 2 u.p.d.o.p. przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z uwagi na fakt, że odbiorcą opłat licencyjnych jest podmiot z siedzibą w Szwajcarii, zastosowanie znajdzie Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Bernie dnia 2 września 1991 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr 22, poz. 92, dalej: "Konwencja").

Zgodnie z art. 12 ust. 1 Konwencji należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

W myśl art. 12 ust. 2 Konwencji, jednakże, takie należności mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, ale jeżeli osoba uzyskująca należności jest osobą do nich uprawnioną, podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5% kwoty należności licencyjnych brutto.

Nie ulega zatem wątpliwości, że Wnioskodawca, jako podmiot wypłacający należności licencyjne co do zasady jest zobowiązany do pobrania podatku u źródła na podstawie art. 26 ust. 1 w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 1, 21 ust. 2 u.p.d.o.p. oraz 12 ust. 2 Konwencji.

Jednakże podstawową kwestią w przedmiotowej sprawie jest możliwość zwolnienia z opodatkowania podmiotu szwajcarskiego z opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie art. 24 ust. 1 Konwencji.

Stosownie do treści art. 24 ust. 1 Konwencji obywatele Umawiającego się Państwa nie mogą być poddani w drugim Umawiającym się Państwie ani opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne lub bardziej uciążliwe niż opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym obywatele tego drugiego Państwa są lub mogą być poddani w tych samych okolicznościach. Niniejsze postanowienie stosuje się również - bez względu na postanowienia artykułu 1 - do osób, które nie mają miejsca zamieszkania lub siedziby w jednym lub obu Umawiających się Państwach.

Należy jednak zauważyć, że organizacje non-profit zrzeszające nadawców mające siedzibę w Polsce nie podlegają zwolnieniu podmiotowemu określonemu w art. 6 u.p.d.o.p. w Polsce. Dochody tego typu organizacji nie podlegają również co do zasady zwolnieniu o charakterze przedmiotowym, określonym w art. 17 ust. 1 u.p.d.o.p., w szczególności w art. 17 ust. 1 pkt 4, pkt 5 i pkt 6c u.p.d.o.p.

Brak jest zatem podstaw do uznania, że opodatkowanie u źródła przedmiotowych należności licencyjnych w jakikolwiek sposób narusza postanowienia art. 24 ust. 1 Konwencji.

Nie można bowiem uznać, że kontrahent szwajcarski zostanie poddany opodatkowaniu, które byłoby bardziej uciążliwe niż opodatkowanie podmiotu polskiego w tych samych okolicznościach (prowadzącego analogiczną działalność).

Należy przy tym podkreślić, że zgodnie z Komentarzem do art. 24 Modelowej konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku OECD. "określenie "w takich samych okolicznościach" dotyczy podatników (osoby fizyczne, osoby prawne, spółki osobowe i stowarzyszenia) znajdujących się z punktu widzenia stosowania ogólnego ustawodawstwa podatkowego i przepisów w zasadniczo podobnej sytuacji prawnej i faktycznej (pkt 7).

Również postanowienia ustępu 1 nie mogą być rozumiane jako zobowiązujące państwo przyznające szczególne przywileje podatkowe własnym instytucjom lub służbom publicznym ze względu na ich charakter do rozciągnięcia takich samych przywilejów na instytucje lub służby publiczne drugiego państwa (pkt 10).

Nie mogą one być również interpretowane w taki sposób, że państwo przyznające szczególne przywileje podatkowe instytucjom prywatnym o charakterze niedochodowym, których działalność służy celom użyteczności publicznej, specyficznym dla danego państwa, jest zobowiązane przyznać takie same przywileje podobnym instytucjom, których działalność nie przyczynia się do dobra publicznego tego państwa (pkt 11)."

Należy bowiem zauważyć, że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania jest jedynie zespołem norm kolizyjnych mającym na celu rozgraniczenie praw jurysdykcji podatkowych do opodatkowania danego przysporzenia, natomiast faktyczne opodatkowanie następuje na podstawie wewnętrznego prawodawstwa podatkowego danego państwa w sposób autonomiczny. Okoliczność, że podmiot szwajcarski jest zwolniony z opodatkowania w Szwajcarii na podstawie prawa wewnętrznego (i w konsekwencji nie może odliczyć podatku zapłaconego w Polsce) nie ma wpływu na powstanie obowiązku podatkowego w Polsce.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.