IPPB5/423-13/09-2/MŚ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 20 marca 2009 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB5/423-13/09-2/MŚ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 13 stycznia 2009 r. (data wpływu 15 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 stycznia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na obsługę prawną w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (Wnioskodawca, Spółka) jest spółką handlową prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży maszyn i urządzeń dla przemysłu, handlu i nawigacji. Spółka została zawiązana aktem notarialnym w dniu 30 lipca 1997 r.

W dniu 3 lipca 2008 r. nastąpiło podwyższenie kapitału podstawowego (akt notarialny z dnia 3 lipca 2008 r.,). Podwyższenie kapitału podstawowego nastąpiło poprzez konwersję pożyczki udzielonej wnioskodawcy przez udziałowca na kapitał zakładowy oraz wniesienie aportem nieruchomości do spółki. Nieruchomość, która została wniesiona do Spółki jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę jako siedziba.

W związku z podwyższeniem kapitału Spółka poniosła koszty z tytułu kompleksowej obsługi prawnej, obejmujące również koszty notarialne i sądowe oraz zryczałtowane wydatki poniesione przez Kancelarię Prawną, dotyczące kosztów telekomunikacyjnych oraz kosztów biurowych. Poniesienie kosztów zostało udokumentowane fakturą VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego koszt obsługi prawnej poniesiony przez Spółkę może stanowić koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Spółki Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Wobec powyższego uważam, iż aby dany wydatek mógł stanowić koszt uzyskania przychodów powinny być łącznie spełnione następujące warunki:

1.

poniesienie wydatku w sposób definitywny przez podatnika,

2.

wykazanie związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika,

3.

poniesienie wydatku w celu: osiągnięcia przychodu lub zachowania źródła przychodów lub zabezpieczenia źródła przychodów,

4.

właściwa dokumentacja wydatku,

5.

nie wymienienie wydatku w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Koszt obsługi prawnej poniesiony w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zatem warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów jest wykazanie, że wydatek został poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Niewątpliwie samo podwyższenie kapitału, obejmujące zarówno konwersję pożyczki od udziałowca, jak i wniesienie nieruchomości do Spółki jest związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez wnioskodawcę, zaś poniesienie kosztów obsługi prawnej było niezbędne w celu prawidłowego dokonania podniesienia kapitału. Poniesienie kosztów kompleksowej obsługi prawnej, obejmujących również koszty notarialne i sądowe w sposób pośredni przyczyniło się do umożliwienia zwiększenia majątku spółki, która osiąga i będzie w przyszłości osiągać przychody podlegające opodatkowaniu. Ponadto zarówno konwersja pożyczki, jak i wniesienie nieruchomości spowoduje zmniejszenie kosztów (najem siedziby, odsetki od potyczki) Spółki, co przyczyni się do zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów. Nie ulega wątpliwości fakt, iż do funkcjonowania Spółki niezbędna jest siedziba.

Mimo, że nie zachodzi bezpośrednia relacja z określonym przychodem to należy uznać, że stanowi on racjonalnie i gospodarczo uzasadniony koszt pośredni funkcjonowania Spółki. Również sposób dokumentacji wydatku (faktura VAT) jest zdaniem Wnioskodawcy prawidłowy.

W związku z powyższym zdaniem Wnioskodawcy nie budzi wątpliwości okoliczność, iż świetle przedstawionego stanu faktycznego koszt obsługi prawnej poniesiony przez Spółkę może stanowić koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami. Najwłaściwsza i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

* przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz

* potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

Koszty podatkowe ponoszone przez podmiot gospodarczy można podzielić na koszty bezpośrednie i pośrednie. Koszty bezpośrednie obejmują wydatki, które są ściśle (bezpośrednio) związane z konkretnymi przychodami, jakie osiąga podmiot gospodarczy. Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje prawidłowe funkcjonowanie podmiotu gospodarczego. Jest to wówczas koszt ogólny działalności gospodarczej. Aby określić czy dany koszt jest bezpośrednio związany z przychodem, należy rozstrzygnąć czy istnieje możliwość powiązania tego wydatku z przychodem osiągniętym w roku podatkowym. Przy ocenie tej, decydującym jest moment dokonania tegoż wydatku, a nie moment osiągnięcia przychodu. Gdy związek między poniesionym kosztem a uzyskanym przychodem jest wyraźny, koszt taki jest kosztem bezpośrednio związanym z tym właśnie przychodem.

W tym przypadku koszty poniesione w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego poprzez konwersje pożyczki udzielonej Wnioskodawcy przez udziałowca oraz wniesienie aportem nieruchomości do Spółki dotyczyły kompleksowej obsługi prawnej, która obejmowała koszty notarialne i sądowe oraz zryczałtowane wydatki poniesione przez kancelarie prawna (koszty telekomunikacyjne i biurowe). Zatem wymienione we wniosku wydatki związane są bezpośrednio z podwyższeniem kapitału zakładowego.

W myśl art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego (akcyjnego), funduszu udziałowego albo funduszu założycielskiego albo organizacyjnego ubezpieczyciela - a w towarzystwach powierniczych wartości aktywów tych funduszy.

Powyższe oznacza, iż wartość wkładów zarówno pieniężnych jak i niepieniężnych wnoszona na pokrycie kapitału zakładowego w związku z utworzeniem spółki, jak również z podwyższeniem tego kapitału nie jest zaliczana do przychodów podatkowych spółki.

Skoro więc, przychód otrzymany na powiększenie kapitału zakładowego nie stanowi przychodu dla celów podatkowych, to koszty jego uzyskania, w przedmiotowej sprawie poniesione przez Spółkę wydatki dotyczące podwyższenia kapitału zakładowego - związane z obsługą prawną konwersji pożyczki i wniesienia aportem nieruchomości do Spółki w wyniku których zostanie podwyższony kapitał zakładowy; nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie bowiem z tym przepisem nie stanowią kosztów podatkowych wydatki, co prawda nie wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, ale związane z przysporzeniami nie uważanymi za przychód przez ustawodawcę (art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy). Należy zauważyć także, iż podwyższenie kapitału zakładowego i związane z tym rozszerzenie działalności w określonej perspektywie czasowej będzie generowało zwiększone przychody, jednak będą to już przychody z bieżącej działalności gospodarczej podmiotu. Z osiągnięciem tego przychodu będą wiązały się odrębne wydatki stanowiące koszt jego uzyskania. Okoliczność, że dokonując przedmiotowych wydatków Spółka zakłada, iż w efekcie będą one generowały przychody z działalności gospodarczej nie podważa ich bezpośredniego związku z podwyższeniem kapitału zakładowego.

Rozpatrując określone wydatki jako wiążące się z osiągnięciem przysporzenia zidentyfikowanego przez ustawodawcę jako konkretny rodzaj przychodu, bez względu na możliwość wywiedzenia pośredniego związku tych wydatków z ewentualnymi innymi przychodami, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów oceniane musi być w kontekście, tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane.

Ponadto z art. 7 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku. Jednocześnie zgodnie z art. 7 ust. 3 pkt 3 tej ustawy, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania, nie uwzględnia się kosztów uzyskania przychodów ze źródeł przychodów, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są wolne od podatku oraz kosztów uzyskania przychodów związanych z przychodem nie podlegającym opodatkowaniu. A zatem związane z tymi przychodami koszty uzyskania przychodów są neutralne podatkowo, tj. nie mogą pomniejszać przychodów uzyskiwanych z innych źródeł. Przepisy te odnoszą się do generalnej zasady, która wynika z art. 7 ust. 1 i 2 ww. ustawy, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych podlega dochód stanowiący nadwyżkę sumy przychodów nad kosztami uzyskania tych przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl