IPPB5/423-127/08-2/DG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 23 października 2008 r. (data wpływu 24 października 2008 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie uznania za koszt uzyskania przychodów wydatków:

* związanych z wystawieniem zakładowej drużyny piłkarskiej do zawodów sportowych pytanie nr 1 - jest prawidłowe,

* podatku naliczonego oraz podatku należnego od wydatków na reprezentację - jest prawidłowe.

W dniu 24 października 2008 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania wydatków wymienionych we wniosku wydatków za koszt uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka wystawia zakładową drużynę piłkarską do amatorskich zawodów sportowych. Drużyna reprezentuje firmę w szczególności na organizowanym corocznie Turnieju Piłki Halowej o Puchar E Regionu P. W turnieju tym biorą udział reprezentanci spółek z grupy kapitałowej, do której należy również nasza Spółka. W tym celu zakupiono dla zawodników firmowe stroje sportowe - koszulki z nazwą Spółki, spodenki, getry, dwa stroje bramkarskie, a także piłki. Spółka zamówiła również gadżety z logo - czapeczki z logo, szaliki z logo, które przeznacza do wykorzystania i prezentowania podczas międzyzakładowych zawodów przez kibiców drużyny - w szczególności pozostałych pracowników Spółki. Dodatkowo Spółka zakupiła banery reklamowe, które będą wykorzystywane w celach reklamowych zarówno na zawodach sportowych, jak i przy okazji innych działań promocyjnych i reklamowych. Dla zawodników zwycięskich drużyn zakupiono dyplomy i puchary. Przy okazji kolejnych rozgrywek planuje się zakup drobnych upominków reklamowych dla zawodników lub kibiców. Udział w międzyzakładowych zawodach sportowych Spółka traktuje zarówno jako formę promocji i reklamy - poprzez wykorzystanie nazwy lub logo na koszulkach zawodników i gadżetach, a przy okazji też jako formę integracji pracowników z różnych działów. Udział w imprezie poprzez współdziałanie w jednej zakładowej drużynie, umożliwia pracownikom lepsze: poznanie się, rozwija umiejętność współpracy i umacnia poczucie identyfikowania się z firmą co zdaniem Spółki, może się przełożyć na poprawienie atmosfery wśród zatrudnionych, lepsze efekty osiągane w pracy, jak i ograniczenie możliwości wystąpienia wśród pracowników tendencji do chęci zmiany pracy na inną.

W związku z powyższym zadano następująca pytania:

Pytanie 1

Czy w świetle art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki na:

Jeżeli nie, czy nieodliczony VAT Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) u.p.d.o.p.

Jeżeli tak, czy należny podatek VAT stanowi koszt uzyskania przychodów, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b).

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej są zagadnienia dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych.

W części dotyczącej podatku od towarów i usług, wydana zostanie odrębna interpretacja indywidualna.

Ad.1

Finansowanie drużyny piłkarskiej, tj. zakup firmowego stroju sportowego, zakup piłek oraz wydatki na gadżety firmowe w związku z udziałem pracowników w zawodach sportowych pełnią naszym zdaniem podwójną funkcję. Z jednej strony są to działania reklamowe. Poprzez oznaczenia na koszulkach zawodników i gadżetach Spółka promuje swoją nazwę i logo przez co buduje na zewnątrz wizerunek i markę firmy. W praktyce działalności gospodarczej, przedmiotem działań reklamowych, poza towarami i usługami, może być także marka firmy. Zgodnie z interpretacją Departamentu Podatków Dochodowych zawartą w Biuletynie Skarbowym Nr 5/2007 (str. 12-13), "za reklamę można uznać działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych nabywców do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może to być realizowane za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez upowszechnianie logo firmy. Można wyróżniać reklamę towaru, usługi, reklamę marki, a także reklamę samej firmy (przedsiębiorcy). Reklama może zatem dotyczyć nie tylko oferowanych towarów i usług, ale również samej firmy i jej znaku". Podobnie orzecznictwo uznaje, że wydatki związane z rozpowszechnianiem logo firmy, mają na celu zaznaczenie jej obecności na rynku i wiążą się z reklamą (wyrok WSA z 27 kwietnia 2007 r. sygn. III SA/Wa 2644/06).

Wystawiając drużynę zakładową do amatorskich zawodów sportowych i promując swoje logo, Spółka chce jednocześnie pokazać kontrahentom, że jest najlepsza na wszystkich polach działalności, a jej pracownicy to nie tylko grupa fachowców w swojej dziedzinie, ale też zorganizowany zespół ludzi, utożsamiających się z firmą i zadowolonych z pracy. Tym samym oprócz reklamy nazwy i logo, Spółka buduje wśród pracowników, jak i wśród potencjalnych kandydatów do pracy wizerunek pożądanego pracodawcy. Ponoszone przez Spółkę wydatki należy, zdaniem Spółki, rozpatrywać w kategorii wydatków reklamowych, ale również w kategorii wydatków na integrację pracowników. Działając jako nowoczesny pracodawca, Spółka rozumie, że jej kluczowym zasobem jest kapitał ludzki i docenia wagę opinii na swój temat zarówno na zewnątrz, jak również wśród pracowników. Mając na uwadze prowadzoną działalność, Spółka zainteresowana jest utrzymaniem wykwalifikowanej i już przeszkolonej kadry fachowców. Oprócz funkcji reklamy, finansowanie zakładowej drużyny sportowej oraz zachęcanie innych pracowników do udziału w zawodach w roli kibiców, ma więc na celu integrowanie pracowników, lepsze poznanie się, rozwijanie umiejętności współpracy, co przekłada się na lepsze relacje pomiędzy zatrudnionymi i poprawę atmosfery w pracy, a przez to wzrost efektywności pracy. Umożliwienie pracownikom udziału w rozgrywkach sportowych Spółka traktuje jako formę imprezy integracyjnej, podczas której, poprzez wspólne sportowe emocje, grę w jednej drużynie czy wspólne kibicowanie zakładowej drużynie, umacnia się w pracownikach poczucie więzi z firmą i wzrasta motywacja do pracy w danej jednostce. Poza tym, forma integrowania pracowników poprzez wspólne działania sportowe przyczynia się do poprawy kondycji fizycznej zatrudnionych, co powinno przekładać się na zdolność do lepszej i bardziej wydajnej pracy. Jak wykazano powyżej, ponosząc opisane wydatki, Spółka nie działa bezinteresownie. Umacniając satysfakcję pracowników i zadowolenie z pracy, Spółka realizuje tym samym misję Grupy Kapitałowej, której jest członkiem, tj. "Zapewniamy komfort życia i pracy". Poprzez podejmowanie działań o charakterze integracyjnym, umacnia przywiązanie pracowników do firmy i podnosi satysfakcję z pracy, przez co odnotowuje niższą rotację pracowników i niższą absencję. Ponoszone wydatki - poprzez spodziewany wzrost wydajności w pracy, lepszą współpracę i zmniejszenie rotacji zatrudnienia - powinny w konsekwencji przełożyć się na wyniki pracy, tj. przychody osiągane w działalności firmy, co stanowi wypełnienie warunków uznania tych wydatków za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Na pozytywny efekt spotkań integracyjnych oraz możliwość zaliczenia podobnych wydatków do kosztów uzyskania przychodów wskazują liczne interpretacje urzędowe oraz orzeczenia sądowe. Należy zwrócić uwagę, że w opisanym przypadku nie ma zastosowania kryterium socjalne, a tym samym wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 45 u.p.d.o.p. Kryterium doboru zawodników do drużyny piłkarskiej jest przede wszystkim indywidualna chęć i zainteresowanie danego pracownika, a następnie predyspozycje fizyczne kandydata, nie zaś sytuacja materialna pracownika. Podobnie w przypadku zachęcania pozostałych pracowników do udziału w zawodach w charakterze kibiców, nie decyduje kryterium socjalne.

Podobnie, naszym zdaniem, w przypadku zakupów ujętych w pkt 1 a), b), c), e) nie ma zastosowania wyłączenie z kosztów zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 28, dotyczące kosztów reprezentacji. W związku z tym, że ustawodawca nie zdefiniował pojęcia reprezentacji (podobnie reklamy publicznej czy niepublicznej, na którą to wydatki, począwszy od 1 stycznia 2007 r., można w całości zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów), należy odnieść się do definicji zawartej w słowniku języka polskiego. W przypadku reprezentacji wskazuje się na działania mające na celu reprezentowanie firmę w sposób okazały, wytworny i luksusowy, co naszym zdaniem nie ma w tym przypadku miejsca. Jak wynika z wyjaśnień KIP, umieszczonych również wcześniej na stronie internetowej i dostępnych dla szerokiej rzeszy podatników korzystających z tych informacji w celu rozwiązania indywidualnych problemów związanych ze stosowaniem przepisów prawa podatkowego, za reprezentację należy uznać m.in. wydatki na prezenty dla kontrahentów, jednak oznakowanie prezentu poprzez umieszczenie na nim logo firmy przesądza o tym, że prezent ma charakter reklamowy i wydatek na jego zakup może być zaliczony do kosztów podatkowych.

Zdaniem Spółki ponoszenie wydatków na drobne gadżety o niewielkiej wartości z logo należy uznać za element działań marketingowych, które mają prowadzić do zwiększenia wiedzy na temat samej firmy W przypadku braku klientów, co do zasady przedsiębiorstwo traci rację bytu, w związku z tym, wykorzystanie wszelkich sposobów dotarcia do klienta, w tym utrwalenie w pamięci klientów logo i nazwy firmy, niewątpliwie ma na celu zachęcenie do korzystania z usług firmy w przyszłości. Prezentowanie czy przekazywanie drobnych gadżetów oznaczonych logo firmy uczestnikom imprezy ma na celu upowszechnianie znaku firmy nie tylko wśród obdarowanych gadżetami, ale także wśród osób trzecich przypadkowo zapoznających się z logo umieszczonym na tych przedmiotach, co z kolei wpływa na rozszerzenie potencjalnego kręgu odbiorców świadczonych usług. W związku z tym, wydatki te, jako mogące mieć wpływ na osiągane przez Spółkę przychody, należy, zdaniem Spółki, zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów jako koszty reklamy.

W związku z powyższym, naszym zdaniem, wydatki ponoszone przez Spółkę na firmowe stroje sportowe, piłki, gadżety reklamowe opatrzone logo Spółki, banery reklamowe należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, w rozumieniu art. 15 ust. 1. u.p.d.o.p. Obecność elementów reklamowych w trakcie imprez jest środkiem zmierzającym do utrzymania lub wzrostu sprzedaży, a jednocześnie ponoszone wydatki nie mają charakteru okazałości czy ekskluzywności. Podobnie należałoby traktować wydatki na drobne upominki reklamowe dla zawodników o ile opatrzone byłyby logo lub nazwą Spółki i nie nosiłyby znamion okazałości, wystawności czy wytworności, które wskazywałyby - zgodnie z definicją tego pojęcia - na reprezentacyjny charakter wydatków. Zakupione puchary i dyplomy dla zawodników zwycięskich drużyn w turnieju Spółka wyłącza z kosztów uzyskania przychodów.

Ad.2

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikowi w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonania czynności opodatkowanych, przy czym ustawa nie definiuje charakteru związku pomiędzy zakupami a sprzedażą opodatkowaną. Wydatki ponoszone przez Spółkę zalicza się do tzw. kosztów ogólnych działalności, stąd prawo do odliczenia z tytułu tych wydatków powinno przysługiwać Spółce w takim zakresie, w jakim ogólna działalność daje prawo do odliczenia VAT. Ponadto, jeżeli spełniony jest warunek z art. 86 ust. 1 ustawy, począwszy od 1 stycznia 2007, prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje w pełni w odniesieniu do wszelkich wydatków na reklamę, w tym także na reklamę niepubliczną, ponieważ nie ma tu zastosowanie ograniczenie wynikające z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy. Biorąc pod uwagę, że Spółka prowadzi działalność opodatkowaną a ponoszone wydatki opisane w pytaniu 1 są związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa i zdaniem Spółki wydatki opisane w pkt 1 lit. a), b), c), e) należy uznać za koszt uzyskania przychodów, co wykazano w pkt 1 wniosku, stąd naszym zdaniem, przysługuje nam prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem towarów wymienionych w pkt 1it a), b), c), e).

Czynności nieodpłatnego przekazania towarów czy nieodpłatnego świadczenia usług co do zasady nie podlegają opodatkowaniu VAT, z wyjątkiem ściśle określonych sytuacji wskazanych w art. 7 ust. 2 i 3 oraz art. 8 ust. 2 ustawy o VAT. Zarówno w art. 7 ust. 2, jak i art. 8 ust. 2 zapisano, że opisane w nich czynności nieodpłatnego przekazania towarów (w tym na potrzeby osobiste podatnika, pracowników, na potrzeby reklamy i reprezentacji) oraz nieodpłatnego świadczenia usług podlegają opodatkowaniu jedynie wówczas, jeżeli ich dokonanie nie jest związane z prowadzonym, przedsiębiorstwem, a podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku od tych czynności. Zatem, aby opodatkować nieodpłatne czynności przekazania towarów należących do przedsiębiorstwa niezbędne jest spełnienie dwóch warunków. Żaden przepis art. 7 ust. 1-9 ustawy o VAT nie wskazuje obecnie, chociażby pośrednio, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się również przekazanie towarów na cele związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, czego skutkiem jest pozostawanie tych czynności poza zakresem opodatkowania VAT (zob. Leksykon VAT, Tom 1, J. Zubrzycki, Unimex 2008, str. 101). Tak więc wszelkie nieodpłatne czynności przekazania towarów na cele związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, w tym również na cele reprezentacji i reklamy przedsiębiorstwa podatnika, nie podlegają VAT. Odmienne podejście byłoby sprzeczne z literalnym brzmieniem przepisów polskiej ustawy, tj. art. 7 ust. 2, a w takim przypadku prounijna wykładnia przepisów ustawy, dostosowująca: polskie przepisy do art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE prowadziłaby do niedopuszczalnej wykładni contra legem. W związku z powyższym, naszym zdaniem nie podlegają opodatkowaniu czynności przekazania towarów wymienionych w pkt 1 lit. a),b.),c),e). w celu wykorzystania na opisanej imprezie, związanej z prowadzonym przedsiębiorstwem podatnika, niezależnie od tego czy podatnik odliczył przy ich nabyciu podatek naliczony, czy tez nie.

W przypadku wydatków określonych w pkt 1 d). które Spółka wyłącza z kosztów uzyskania przychodów nie przysługuje jej prawo do odliczenia podatku VAT, w związku z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. W konsekwencji dalsza czynność nieodpłatnego przekazania, nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT i nie wystąpi VAT należny. Wydatki przeznaczone na zakup pucharu i dyplomów dla zwycięskich drużyn, Spółka traktuje jako koszt reprezentacji. Nieodliczony VAT z tytułu zakupu towarów na potrzeby reprezentacji, naszym zdaniem, można zaliczyć do kosztów uzyskana przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 i art. 16 ust. 1. pkt 46 lit. a) u.p.d.o.p. Wydatki reprezentacyjne ponoszone są bezsprzecznie w celu uzyskania przychodów, tym samym kwota podatku naliczonego od takich wydatków powinna również zostać uznana jako związana z osiągnięciem przychodu. Podatek naliczony stanowi obciążenie publicznoprawne związane z dokonaniem czynności podlegającej opodatkowaniu i zdaniem Spółki nie stosuje się w tym przypadku art. 16 ust. 1 pkt 28 dotyczącego wydatków na reprezentację, a szczególną regulację dotyczącą podatku VAT jako kosztu podatkowego. Ponieważ podatnik, co do zasady, nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków na cele reprezentacji, należy uznać, że wypełniona zostaje dyspozycja normy prawnej zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) ustawy o p.d.o.p. (tj. "brak prawa do odliczenia"), co w konsekwencji, pozwala na przyjęcie, że podatek naliczony od nabytych towarów i usług na potrzeby reprezentacji stanowić będzie koszt podatkowy.

Biorąc pod uwagę przepisy art. 88 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT należy zwrócić uwagę na inną możliwość ujęcia tej transakcji przez podatnika VAT. Zgodnie ze wspomnianym artykułem 88 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, zakaz odliczania podatku naliczonego VAT nie dotyczy przypadku, gdy nieodpłatne przekazanie towarów zostało opodatkowane. Tak więc, zgodnie ze wspomnianą regulacją, jeżeli podatnik opodatkuje VAT przekazanie towarów na cele reprezentacji, to ma prawo do odliczenia podatku naliczonego, pomimo, że wydatki na ten cel nie stanowią kosztu uzyskania przychodu. Obydwie metody rozliczania wydatków są zgodne z ogólną zasadą neutralności podatku od towarów i usług, a skutek ekonomiczny zastosowania którejkolwiek z metod będzie tożsamy. W takim przypadku VAT należny od reprezentacji będzie stanowił koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b).) u.p.d.o.p. Przeciwne stanowisko w tym temacie prowadziłoby do wniosku, że art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b) u.p.d.o.p. jest - począwszy od 1 stycznia 2007 - bezprzedmiotowy, a taka wykładania przepisów jest niedopuszczalna.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Odpowiedź na pytanie nr 1

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe w zakresie pytania nr 1.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odpowiedź na pytanie nr 2

W zamkniętym katalogu kosztów niezaliczanych przez ustawodawcę do kosztów uzyskania przychodów ujęto między innymi wydatki na reprezentację, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych (art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Za koszty uzyskania przychodów nie uważa się również, zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatku od towarów i usług. Zasada ta wynika z konstrukcji prawnej tego podatku, który z założenia jest neutralny dla przedsiębiorców. Zgodnie bowiem z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi (osobie prawnej, jednostce organizacyjnej niemającej osobowości prawnej oraz osobie fizycznej, wykonującej samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności), przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Od zasady nieuznawania podatku od towarów i usług za koszt uzyskania przychodów ustawodawca przewidział jednak pewne wyjątki.

Na mocy przepisu art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a), tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów jest podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Stosownie do brzmienia art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika: towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Oznacza to, że w przypadku gdy Spółce nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług, a naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, Spółka będzie mogła - na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a), tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - uznać za koszt uzyskania przychodów kwotę podatku naliczonego od towarów i usług związanego z wydatkami poniesionymi na cele reprezentacji Spółki.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za koszty uzyskania przychodów może być uznany podatek VAT należny w przypadku przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy.

Oznacza to, że w przypadku wydatków na reprezentację, w odniesieniu do których Spółka naliczyła podatek VAT należny, podatek ten będzie stanowił koszty uzyskania przychodu.

W świetle powyższego, nie jest kosztem uzyskania przychodu wydatek na reprezentację w kwocie netto, natomiast podatek VAT naliczony w kwocie, której nie przysługuje podatnikowi obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku VAT stanowi koszt uzyskania przychodu jeżeli wydatek związany jest z reprezentacją firmy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.