IPPB5/423-1241/11-4/JC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 12 grudnia 2011 r. (data wpływu 29 grudnia 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 6 lutego 2012 r. (data nadania 7 lutego 2012 r., data wpływu 9 lutego 2012 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie Nr IPPB5/423-1241/11-2/JC z dnia 27 stycznia 2012 r. (data nadania 27 stycznia 2012 r., data doręczenia 31 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych w związku z prowadzonymi działaniami reklamowymi, tj.:

* wydatków związanych ze sponsorowaniem konferencji zagranicznych organizowanych centralnie przez grupę - jest prawidłowe,

* wydatków związanych ze sponsorowaniem konferencji krajowych oraz zagranicznych organizowanych przez niezależne podmioty oraz wydatków związanych z uczestnictwem Spółki w tych konferencjach - jest prawidłowe,

* wydatków związanych z organizacją przez Spółkę konferencji krajowych - jest prawidłowe,

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych w związku z prowadzonymi działaniami, gdy wydatki te będą dotyczyły Spółki-Wnioskodawcy a działania podejmowane przez Spółkę będą nosiły cechy reprezentacji lub darowizny - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych w związku z prowadzonymi działaniami.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka A. (dalej: "Spółka"), jest członkiem Grupy A. Spółka jest jednym z podmiotów określanych jako Limited Risk Distriburos (LRD). Fakt, iż Spółka jest dystrybutorem LRD oznacza, iż działa ona w oparciu o ograniczone ryzyko oraz wykonuje ograniczoną liczbę funkcji. W szczególności Spółka nie magazynuje zapasów. Co więcej, Spółka jest ubezpieczana m.in. od ryzyka wystąpienia różnic kursowych oraz ryzyka związanego z produktami, które sprzedaje.

Na podstawie umowy (dalej: "Umowa") zawartej z A.P. (dalej: "API") Spółka jest odpowiedzialna za marketing, merchandising, sprzedaż oraz dystrybucję produktów A. w Polsce. Zgodnie z Umową, cena, za którą Spółka nabywa od API produkty, kalkulowana jest tak, by zapewnić Spółce pokrycie co do zasady wszystkich jej kosztów operacyjnych, a także zapewnić uzyskanie marży operacyjnej netto kalkulowanej jako procent sprzedaży netto, którą generuje Spółka. Wspomniana cena jest ustalana w oparciu o określony w budżecie poziom sprzedaży oraz koszty działań merchandisingowych związanych z tą sprzedażą. Budżet operacyjny dla sprzedaży i dystrybucji produktów A. na przeznaczonym Spółce zgodnie z Umową terytorium (tekst jedn.: terytorium Rzeczpospolitej Polskiej) Spółka uzgadnia z API przed rozpoczęciem roku finansowego.

Z uwagi na regulacje obowiązujące na rynku farmaceutycznym, nie istnieje bezpośredni kontakt pomiędzy Spółką a grupą końcowych odbiorców produktów A. (pacjentów). Z tej przyczyny, działalność marketingowa i merchandisingowa Spółki nie jest adresowana do końcowych odbiorców produktów A. Ze względu na wspomniane regulacje, przedsiębiorstwa farmaceutyczne traktują lekarzy upoważnionych do wystawiania recept lub wykorzystujących ich produkty za adresatów swojej działalności marketingowej i merchandisingowej. Fakt ten ma swoje odzwierciedlenie w merchandisingowej oraz marketingowej działalności wykonywanej przez Spółkę na podstawie Umowy z API.

Należy także zauważyć, iż specjalistyczna natura produktów oferowanych przez A. oznacza, że produkty te wymagają przekazywania dużej ilości wiedzy medycznej oraz wsparcia medycznego, w szczególności odnośnie nowych produktów. W związku z tym Spółka ułatwia dostęp do szkoleń, co ma na celu poszerzenie bazy wyspecjalizowanych lekarzy wykorzystujących produkty A. Spółka organizuje także warsztaty oraz przekazuje naukowe informacje lekarzom i szpitalom. Warsztaty i szkolenia są prowadzone przez pracowników Spółki oraz niezależnych lekarzy.

Poniżej Spółka przedstawia szczegółowy opis podejmowanych działań oraz kosztów z nimi związanych, które Spółka ponosi.

Portfolio dystrybuowanych przez Spółkę produktów leczniczych obejmuje leki dostępne jedynie "na receptę" (Rx) oraz wyroby medyczne. W ramach promocji leków Rx Spółka podejmuje szereg aktywności, w związku z którymi ponosi koszt. Do podejmowanych działań należy m.in. sponsorowanie konferencji, zjazdów i kongresów naukowych dla osób upoważnionych do wystawiania recept (dalej: "Osoby upoważnione").

W zależności od specyfiki konferencji zróżnicowany jest sposób i zakres zaangażowania Spółki. Spośród sponsorowanych wydarzeń wyróżnić można następujące grupy:

a. Konferencje zagraniczne organizowane centralnie przez grupę A.

Konferencje zagraniczne mają na celu umożliwienie zaproszonym lekarzom spotkanie się ze światowej klasy specjalistami z dziedziny medycyny związanej z produktami dystrybuowanymi przez Spółkę. W czasie takiego kongresu/konferencji lekarze są zaznajamiani z najnowszymi metodami terapeutycznymi, w których mogą być wykorzystywane produkty dystrybuowane przez Spółkę. Mogą także otrzymać materiały z logo A. Spółka, na wniosek polskich lekarzy sponsoruje im udział w takiej konferencji. W tym celu podpisała umowy o stałej współpracy z firmami eventowymi, które zobowiązują się do organizacji uczestnictwa lekarza w planowanej konferencji.

Uczestnictwo lekarza w konferencji może generować następujące koszty dla Spółki:

* zakupu biletów lotniczych dla uczestników,

* rezerwacji miejsc hotelowych, (w hotelach, których standard, zgodnie z polityką Spółki, nie może przekraczać 4 gwiazdek),

* koszty związane z zapewnieniem transferów oraz ubezpieczenia,

* koszty wyżywienia/cateringu.

Są to okresowe, ogólnopolskie konferencje, skoncentrowane na określonym obszarze problematyki medycznej (np. neurologia, medycyna estetyczna, okulistyka). Spółka czasem występuje w roli bezpośredniego sponsora takiej konferencji, a czasem sponsoruje jedynie uczestnictwo lekarzy, którzy uprawnieni są do wypisywania recept na produkty dystrybuowane przez Spółkę.

Jeżeli Spółka występuje w roli bezpośredniego sponsora to ponosi opłatę sponsorską. Organizatorzy umożliwiają sponsorom wybór pakietu sponsorskiego, obejmującego w zależności od wybranego wariantu następujące elementy:

* możliwość umieszczenia banerów reklamowych,

* powierzchnię wystawienniczą, którą Spółka może zagospodarować dla prezentacji swojej oferty,

* miejsce na reklamę w katalogu kongresowym,

* możliwość umieszczenia logo na identyfikatorach uczestników,

* możliwość zaproszenia wybranego przez Spółkę prelegenta,

* video prezentację zabiegu,

* możliwość zamieszczenia artykułu w czasopismach branżowych,

* wejściówki dla określonej liczby lekarzy, zaproszonych przez Spółkę, uprawniające ich do wejścia na obszar konferencji, uczestnictwa w wykładach/zajęciach, korzystania z cateringu,

* uczestnictwo zaproszonych lekarzy w gali (kolacji, imprezy towarzyszącej) podczas kongresu.

Odnosząc się do ostatniego z wymienionych elementów, Spółka podkreśla, że możliwe są w tym względzie w szczególności następujące rozwiązania:

W efekcie, bez względu na przyjęte rozwiązanie, Spółka nie ponosi de facto kosztów gali czy imprezy rozrywkowej towarzyszącej kongresowi czy konferencji. Spółka ponosi wydatki jedynie na część merytoryczną.

Oprócz opłaty sponsorskiej Spółka ponosi następujące koszty związane ze sponsorowaniem konferencji krajowej organizowanej przez podmiot trzeci:

* koszt zaproszenia prelegenta (jeśli wykupiony pakiet sponsorski przewiduje taką możliwość), z którym to prelegentem Spółka zawiera umowę o dzieło; oprócz wynagrodzenia należnego prelegentowi na podstawie umowy o dzieło Spółka ponosi czasem również dodatkowo koszty jego zakwaterowania i transportu; niektóre dotychczas zawierane umowy łączące strony nie zawierały postanowień nakładających na Spółkę obowiązek finansowania wymienionych dodatkowych świadczeń, Spółka zamierza w przyszłości zawierać w umowach ze speakerami postanowienia odnośnie zapewnienia transportu/zakwaterowania, w niektórych przypadkach Spółka nie zawiera z prelegentem umowy o dzieło i nie ponosi kosztów samego wynagrodzenia prelegenta, lecz jedynie koszty jego przyjazdu/przylotu oraz pobytu.

* koszty związane z przygotowaniem i obsługą stoiska Spółki: projekt i budowa stoiska, zakup bądź wypożyczenie wystroju stoiska (fotele, standy, lustra, stoliki, kwiaty itp.), drobny poczęstunek dla odwiedzających stoisko gości (ciastka, woda, bar kawowy).

* koszty zakwaterowania lekarzy w hotelu na czas konferencji (analogicznie do konferencji międzynarodowych standard hotelu nie przekracza 4 gwiazdek) oraz koszty przejazdu lekarzy na konferencję i powrotu z niej. Koszty przejazdu lekarzy, wskazane w niniejszym punkcie Spółka ponosi jednak sporadycznie.

* koszty wejściówek na konferencję (w przypadku, gdy ilość zaproszonych przez Spółkę lekarzy przewyższa ilość wejściówek otrzymanych w ramach opłaty sponsorskiej lub, gdy Spółka nie występuje z roli bezpośredniego sponsora, a jedynie sponsoruje udział lekarzy w konferencji). Spółka podkreśla, że nie sponsoruje udziału lekarza w konferencji w przypadku, gdy opłatę za uczestnictwo obejmuje opłatę za jakąkolwiek rozrywkę.

Spółka korzysta również w przypadku konferencji krajowych z usług firm zewnętrznych, zajmujących się sprawami organizacyjnymi z ramienia Spółki.

c. Konferencje zagraniczne, organizowane przez niezależne podmioty.

Konferencje zagraniczne, podobnie jak konferencje krajowe, organizowane są okresowo i skoncentrowane są na określonym obszarze problematyki medycznej. W przypadku konferencji zagranicznych Spółka nie występuje w roli bezpośredniego sponsora. W roli tej występować może centrala A. Spółka jednakże sponsoruje uczestnictwo w konferencjach polskich lekarzy, którzy uprawnieni są do przepisywania recept na produkty dystrybuowane przez Spółkę. W związku z powyższym Spółka ponosi następujące koszty:

* koszty zakwaterowania lekarzy w hotelu na czas konferencji (analogicznie do konferencji międzynarodowych standard hotelu nie przekracza 4 gwiazdek),

* koszty przelotu lekarzy na konferencję i powrotu z niej,

* koszty transferu oraz ubezpieczenia,

* koszt uczestnictwa lekarza w konferencji (opłata za wstęp).

Spółka korzysta również w przypadku konferencji zagranicznych z usług firm zewnętrznych (eventowych), zajmujących się sprawami organizacyjnymi z ramienia Spółki.

d. Konferencje krajowe organizowane przez Spółkę.

Spółka organizuje dla lekarzy konferencje (niektóre w postaci warsztatów i szkoleń połączonych i zajęciami praktycznymi), w czasie których zaproszeni prelegenci (także będący lekarzami) mogą podzielić się z uczestnikami swoimi doświadczeniami związanymi z obszarami medycyny, których dotyczą produkty dystrybuowane przez Spółkę.

Organizując konferencje Spółka korzysta z opinii i doświadczeń uznanych w świecie lekarskim osobistości, np. szefów klinik, profesorów, ordynatorów oddziałów (tzw. key opinion leaders), którzy dzielą się z uczestnikami najbardziej aktualną wiedzą na temat konkretnych schorzeń i sposobów ich leczenia (także z wykorzystaniem produktów dystrybuowanych przez Spółkę).

Co więcej, stosowanie i podawanie części produktów dystrybuowanych przez Spółkę wymaga od lekarza specyficznych umiejętności jak np. nakłucie gałki ocznej lub głębokie ostrzykiwanie konkretnych obszarów na ciele pacjenta przy pewnego rodzaju problemach neurologicznych. Aby umożliwić lekarzom nabycie niezbędnej praktyki w czasie zjazdów połączonych z zajęciami praktycznymi odbywają się również prezentacje technik podawania leku, prowadzone przez uznanych praktyków.

Spółka ponosi następujące koszty związane z organizacją takich konferencji:

* koszt wynajęcia pomieszczeń, w których odbywają się spotkania (spotkania składają się najczęściej z części teoretycznej i praktycznej zatem często niezbędne jest wynajęcie pomieszczeń umożliwiających przeprowadzenie zarówno prezentacji jak i zabiegu); pomieszczenia takie oferują placówki opieki zdrowotnej lub gabinety lekarskie; w przypadku, gdy nie jest niezbędne wynajęcie specjalnego pomieszczenia umożliwiającego przeprowadzenie zabiegu, Spółka rezerwuje miejsce na spotkanie w restauracji, hotelu lub innym obiekcie w zależności od potrzeby.

* koszt zaangażowania prelegentów oraz praktyków z kraju bądź zza granicy, na podstawie odrębnych umów; oprócz kosztów wynagrodzenia należnego na podstawie zawartej umowy Spółka ponosi czasami również dodatkowo koszty ich dojazdu i zakwaterowania, w razie potrzeby Spółka zatrudnia także tłumaczy; niektóre dotychczas zawierane umowy łączące strony nie zawierały postanowień nakładających na Spółkę obowiązek finansowania wymienionych dodatkowych świadczeń, Spółka zamierza w przyszłości zawierać w umowach postanowienia odnośnie zapewnienia transportu/zakwaterowania; w niektórych przypadkach Spółka nie ponosi kosztów samego wynagrodzenia prelegenta, lecz jedynie koszty jego przyjazdu/przylotu oraz pobytu.

* koszty przeprowadzenia zabiegu demonstracyjnego; są to w szczególności koszty sprzętu medycznego (strzykawki, igły, gazy, itp.) wynajęcia kamerzysty, rzutnika.

* koszty zakwaterowania lekarzy, w przypadku, gdy konferencja/spotkanie trwają więcej niż jeden dzień.

* koszty cateringu podawanego w przerwach pomiędzy zajęciami (do 100 zł na osobę).

Spółka często korzysta z pomocy zewnętrznych podmiotów, które zajmują się organizacja tego typu konferencji.

Opisane powyżej działania marketingowe (lit. a-d) Spółka podejmowała w przeszłości, a także zamierza podejmować w przyszłości. Oznacza to, iż Spółka ponosiła analizowane koszty marketingowe i zamierza je ponosić w przyszłości.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 6 lutego 2012 r. Spółka wskazała:

Umowa dystrybucyjna zawarta przez Spółkę z API (dalej: "Umowa") zawiera m.in. następujące postanowienia (tłumaczenie Spółki; w nawiasach kwadratowych wyjaśnienia Spółki):

* " (2.1.) Z zachowaniem wszelkich postanowień i warunków zawartych w Umowie API niniejszym wskazuje Dystrybutora na czas trwania Umowy jako wyłącznego dystrybutora swoich Produktów na Terytorium.

Dystrybutor przyjmuje do wiadomości, że podstawową przesłanką przystąpienia przez API do umowy jest promocja sprzedaży i dystrybucji Produktów na Terytorium.Żadna ze stron umowy nie jest prawnym przedstawicielem drugiej strony oraz nie może w żadnym celu przyjąć ani zaciągnąć zobowiązań, dokonywać oświadczeń, udzielać gwarancji lub poręczeń, wyrażonych wprost lub w sposób dorozumiany w imieniu drugiej strony.Dystrybutor jest upoważniony do prowadzenia marketingu, promocji, sprzedaży i dystrybucji produktów według własnego uznania.

* (2.2.) Dystrybutor akceptuje wskazanie oraz zgadza się w każdym wypadku dołożyć najlepszych starań do promocji, sprzedaży i dystrybucji Produktów na Terytorium oraz wykonywać wszystkie swoje obowiązki nałożone niniejszą Umową w zgodzie ze wszystkimi mającymi zastosowanie przepisami prawa, rozporządzeniami, regulacjami oraz innymi wymogami prawnymi.

* (3.1.) Cena za produkty zostanie ustalona na zasadach rynkowych z uwzględnieniem zakresu wykonywanych czynności, podejmowanych ryzyk i zaangażowanych aktywów.Średnia cena sprzedaży zostanie zredukowana o kwotę zapewniającą Dystrybutorowi pokrycie jego kosztów operacyjnych oraz osiągnięcie rentowności operacyjnej netto jako procentu sprzedaży netto Produktów. Taki procent zostanie ustalony w oparciu o warunki rynkowe, wynikające z analizy cen transferowych, która zostanie przedstawiona przez Niezależną Certyfikowaną Publiczną Firmę Audytorską.

* (5.5.) Dystrybutor musi wykonać swoje zobowiązania wskazane w niniejszej Umowie w zgodzie ze wszystkimi zasadami dotyczącymi prowadzenia działalności reklamowej, promocyjnej oraz prowadzenia sprzedaży obowiązującymi w A. oraz z wymogami krajowymi".

W ocenie Spółki działania przez nią podejmowane mają bezpośredni związek z Umową.

Spółka wskazał ponadto, iż:

* Wydatki ponoszone przez Spółkę wynikają z realizacji Umowy. Spółka prowadzi na terenie Polski działalność wyłącznego dystrybutora na podstawie Umowy. Jak zostało to zaznaczone powyżej, postanowienia Umowy zobowiązują Spółkę do podejmowania działań m.in. w zakresie promocji produktów oferowanych przez API.Pomimo, że zapisy Umowy wprost nie zobowiązują Spółki do konkretnych działań, takich jak np. sponsorowania oraz uczestnictwa w konferencjach (Spółka jest władna dobierać środki służące promowaniu produktów API w sposób dopasowany do specyfiki polskiego rynku farmaceutycznego) to jest ona jednak zobligowana do prowadzenia szeroko pojętych działań marketingowych. W ocenie Spółki sponsorowanie oraz uczestnictwo w konferencjach jest skutecznym narzędziem marketingowym/reklamowym, które służy realizacji celów nakreślonych w Umowie. Tym samym, należy zdaniem Spółki przyjąć, że wydatki na sponsorowanie oraz uczestnictwo w konferencjach wynikają z realizacji Umowy.

* W celu realizacji Umowy Spółka zobowiązana jest do ponoszenia wydatków na cele marketingowe, tj. m.in. na sponsorowanie oraz uczestnictwo w konferencjach.Jak zostało to wskazane powyżej, Umowa nie zobowiązuje Spółki do ponoszenia konkretnych kosztów, związanych z określonymi aktywnościami marketingowymi. Dobór formy prowadzenia działalności marketingowej/reklamowej pozostawiony jest Spółce, która ma specyficzną wiedzę dotyczącą realiów funkcjonowania na polskim rynku wyrobów medycznych/farmaceutycznych.Zobowiązanie Spółki dotyczy jednak prowadzenia szeroko pojętej działalności marketingowej, a sponsorowanie oraz uczestnictwo w konferencjach jest skutecznym narzędziem marketingowym/reklamowym. Tym samym ponoszenie wydatków na sponsorowanie oraz uczestnictwo w konferencjach wpisuje się w zakres działalności marketingowej/reklamowej Spółki, do której została ona zobowiązana Umową.

* W związku z prowadzonymi działaniami reklamowymi (sponsorowaniem oraz uczestnictwem w konferencjach) Spółka promuje produkty oferowane przez grupę A. (które to produkty sama dystrybuuje na polskim rynku) oraz markę A. (z której także korzysta), a nie siebie samą czyli A. Sp. z o.o. i swoje (czyli wytworzone przez siebie) produkty.Na wstępie Spółka zaznacza, że nie prowadzi działalności produkcyjnej, tym samym nie reklamuje "swoich produktów" w rozumieniu "produktów wytworzonych przez Spółkę".Działania promocyjne prowadzone przez Spółkę nakierowane są na rozpowszechnianie oraz promowanie marki A. (z której to marki korzysta również Spółka) oraz produktów A. (oferowanych również przez Spółkę).Niewątpliwie Spółka odnosi korzyści z prowadzonych akcji marketingowych/reklamowych. Korzyści te polegają głównie na tym, że wzrost świadomości produktów i marki A. powoduje wzrost sprzedaży tych produktów na polskim rynku, co z kolei powoduje wzrost zysku Spółki.Tym niemniej, należy mieć na uwadze, że nazwa oraz logotyp używane przez Spółkę są elementami określającymi grupę A., w tym API. W konsekwencji promocja nazwy oraz znaku towarowego A. nie jest de facto promocją samej Spółki, ale promocją grupy kapitałowej, do której Spółka należy. Podobnie ma się rzecz z promocją produktów A., które nie są de facto produktami Spółki (to nie Spółka opracowała procedurę i wyprodukowała te produkty) lecz produktami oferowanymi przez grupę A., w szczególności przez API.Korzyści z promocji marki oraz produktów A. w Polsce odnosi zatem nie tylko sama Spółka, lecz również API, który widząc owe korzyści podpisał ze Spółką odpowiednią umowę, w której zobligował ją do podejmowania efektywnych działań marketingowych/ reklamowych.Fakt ten znajduje również swoje ekonomiczne odzwierciedlenie w mechanizmie rozliczeń z API z tytułu realizacji Umowy. Mechanizm kalkulowania cen produktów, które Spółka kupuje od API przewiduje bowiem, zgodnie z analizą cen transferowych, określony poziom rentowności Spółki, obliczony w oparciu o sprzedaż netto oferowanych przez API produktów. Ciężar działań marketingowych/reklamowych jest, w sensie ekonomicznym, ponoszony przez API. Gwarantuje to wskazany w Umowie mechanizm obniżenia średniej ceny kupowanych przez Spółkę produktów w sposób umożliwiający osiągnięcie przez nią ustalonego poziomu rentowności. Na koniec Spółka wyraźnie podkreśla, że podejmowane przez nią działania będące przedmiotem wniosku o interpretację, w szczególności sponsorowanie oraz uczestnictwo w konferencjach, nie mają na celu wykreowania wizerunku Spółki jako takiej. Działania te mają na celu wyłącznie promocję marki oraz produktów A.

* Działania reklamowe prowadzone przez Spółkę (sponsorowanie oraz uczestnictwo w konferencjach) związane są z promowaniem marki A. (z której korzysta również Spółka) oraz produktów A. (dystrybuowanych również przez Spółkę). Korzyści z reklamy odnosi zatem zarówno Spółka jak i grupa A., w szczególności API.Nawiązując do wyjaśnień przedstawionych powyżej, Spółka podkreśla, że prowadzone przez nią działania reklamowe nakierowane są na rozpowszechnianie oraz promowanie marki A. (z której to marki korzysta również Spółka) oraz produktów A. (oferowanych również przez Spółkę).Sponsorowanie oraz uczestnictwo w konferencjach, w czasie których eksponowane jest logo A. (wykorzystywane również przez Spółkę) oraz prezentowane są produkty grupy (dystrybuowane m.in. przez Spółkę) powoduje zatem korzyści zarówno po stronie Spółki jak i API.

* W sensie prawnym Spółka działa na rynku jako niezależny podmiot i występuje jako strona zawieranych przez siebie umów. Należy zatem uznać, że w sensie prawnym Spółka działa we własnym imieniu.Spółka prowadzi działalność w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Tym samym posiada osobowość prawną oraz pełną zdolność do czynności prawnych. Konsekwencje prawne działań przez nią podejmowanych obciążają ją samą. Spółka sama jest stroną wszelkich zawieranych umów, które zawiera w swoim imieniu.Ponadto, zgodnie z punktem 2.1. Umowy Spółka działa jako podmiot niezależny, tj. zarówno Spółka nie jest prawnym przedstawicielem API ani też API nie reprezentuje Spółki. Co więcej zarówno Spółka jak i API nie mają uprawnień do występowania w imieniu drugiej strony. Obie strony Umowy są niezależnymi w sensie prawnym podmiotami.Spółka nadmienia, że w sensie czysto ekonomicznym, promując markę oraz produkty A. działa niejako w imieniu API oraz całej grupy A., o czym była mowa w powyżej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w oparciu o przedstawiony stan faktyczny, prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym możliwe jest zaliczenie przez nią do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych w związku z prowadzonymi działaniami reklamowymi... W szczególności, czy możliwe jest zaliczanie do kosztów:

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki wskazane w opisie stanu faktycznego, ujęte w pytaniach od 1 do 3, mogą stanowić dla Spółki koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z normą z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej jako: "ustawa CIT"), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 przywołanej ustawy. Wynika z powyższego, iż ustawodawca uzależnia zakwalifikowanie wydatku do kosztów uzyskania przychodów od łącznego spełnienia dwóch warunków: związku poniesionego wydatku z osiągnięciem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów oraz niezaliczenie przez ustawodawcę danego wydatku do zamkniętego katalogu wydatków z art. 16 ust. 1 ustawy CIT.

Odnosząc się do pierwszej z powyższych przesłanek należy stwierdzić, iż spełniają ją wydatki reklamowe. Niewątpliwie bowiem podejmowanie działań reklamowych ma na celu osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródeł przychodów. Wynika to z samej istoty działań reklamowych, podejmowanych właśnie w tym celu, by zwiększyć rozpoznawalność reklamowanych produktów/usług oraz uwidocznić te produkty/usługi na rynku, co w konsekwencji przełożyć ma się korzystnie na ich sprzedaż (na zwiększenie sprzedaży bądź zachowanie na niezmniejszonym poziomie). Skutkiem takiego charakteru podejmowanych działań reklamowych jest fakt, iż spełniają one przesłanki wymienione w art. 15, warunkujące zaliczenie wydatków do kosztów podatkowych.

Wskazać należy jednak, iż w ustawie CIT nie została przez prawodawcę zawarta definicja reklamy. Zdaniem Wnioskodawcy, zasadne jest w związku z powyższym odwołanie się w tej kwestii w pierwszej kolejności do przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (tekst jedn.: Dz. U. z 2008 r. Nr 45, poz. 271 z późn. zm., dalej jako: "PF"). Należy bowiem zauważyć, że Spółka działa na rynku farmaceutycznym. Działalność na tym rynku została uregulowana przez PF. Regulacje te wkraczają także na grunt reklamy produktów leczniczych. Spółka, prowadząc dystrybucję tego rodzaju produktów, zobowiązana jest respektować normy ujęte w PF. Z tych właśnie względów zasadne jest odwołanie się do definicji reklamy zawartej na gruncie tej ustawy. Otóż zgodnie z art. 52 ust. 1 PF, reklamą produktu leczniczego jest działalność polegająca na informowaniu lub zachęcaniu do stosowania produktu leczniczego, mająca na celu zwiększenie: liczby przepisywanych recept, dostarczania, sprzedaży lub konsumpcji produktów leczniczych.

W art. 52 ust. 2 PF ustawodawca wymienia przykładowe formy reklamy produktu leczniczego, do których zalicza:

* reklamę produktu leczniczego kierowaną do publicznej wiadomości,

* reklamę produktu leczniczego kierowaną do osób uprawnionych do wystawiania recept lub osób prowadzących obrót produktami leczniczymi,

* odwiedzanie osób uprawnionych do wystawiania recept lub osób prowadzących obrót produktami leczniczymi przez przedstawicieli handlowych lub medycznych;

* dostarczanie próbek produktów leczniczych,

* sponsorowanie spotkań promocyjnych dla osób upoważnionych do wystawiania recept lub osób prowadzących obrót produktami leczniczymi,

* sponsorowanie konferencji, zjazdów i kongresów naukowych dla osób upoważnionych do wystawiania recept lub osób prowadzących obrót produktami leczniczymi.

Oprócz wskazania definicji reklamy, zawierającej katalog działań, które uznaje się za reklamę, PF wskazuje szereg ograniczeń i obowiązków związanych z wymienionymi w definicji formami reklamy, które kształtują możliwości podmiotów działających na rynku farmaceutycznym.

Do najważniejszych ograniczeń należy fakt, iż zgodnie z przepisami art. 57 ust. 1 pkt 1 PF Spółka nie ma możliwości prowadzenia reklamy produktów Rx kierowanej do publicznej wiadomości. Reklama ta może być jednak kierowana do lekarzy.

Dodatkowo, jak wynika z regulacji art. 58 ust. 1 PF niedozwolone jest kierowanie do osób uprawnionych do wystawiania recept oraz osób prowadzących obrót produktami leczniczymi reklamy produktu leczniczego polegającej na wręczaniu, oferowaniu i obiecywaniu korzyści materialnych, prezentów i różnych ułatwień, nagród, wycieczek oraz organizowaniu i finansowaniu spotkań promocyjnych produktów leczniczych, podczas których przejawy gościnności wykraczają poza główny cel tego spotkania.

Jednakże, zgodnie z ust. 3 tego artykułu, dozwoloną formą reklamy jest wręczanie wyłącznie takich przedmiotów, których wartość materialna nie przekracza kwoty 100 złotych, i które związane są z praktyką medyczną lub farmaceutyczną oraz opatrzone są znakiem reklamującym daną firmę lub produkt leczniczy.

Działania podejmowane zgodnie z powołanymi wyżej przepisami są niewątpliwie działaniami reklamowymi.Analizując znaczenia pojęcia reklama warto także mieć na uwadze definicje słownikową oraz definicję wskazywaną przez praktykę podatkową. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego pod redakcją M. Szymczaka (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1998, tom III, s. 36), "reklama" to: rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś <...>. Spółka nadmienia, iż na powyższej definicji pojęcia "reklama" (zawartej we wcześniejszym wydaniu przywołanego słownika) opiera się także Minister Finansów w wydawanych interpretacjach m.in. w interpretacji z dnia 7 marca 2011 r. (sygn. IBPBI/2/423-1829/10/JD).

Biorąc powyższe pod uwagę, jeżeli wydatki związane są z działaniami reklamowymi, w ujęciu prawa farmaceutycznego lub praktyki podatkowej będą spełniały pierwszą z przesłanek przewidzianych w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Pozostaje zatem do rozważenia druga przesłanka pozwalająca zakwalifikować dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów (niezaliczenie wydatku do katalogu wydatków z art. 16 ust. 1 ustawy CIT).

Biorąc pod uwagę specyfikę analizowanych kosztów, wskazać należy, iż ograniczenie w tym zakresie wynikać może przede wszystkim z ewentualnego zakwalifikowania określonego wydatku do kosztów reprezentacji. Art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy CIT stanowi bowiem, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Ustawodawca nie wprowadził jednak do ustawy CIT jednoznacznej definicji pojęcia reprezentacja. Rozróżnienie pomiędzy reklamą a reprezentacją może więc budzić wątpliwości.

Wątpliwości te pomaga rozwiązać PF. Przepisy tej ustawy wskazują bowiem jednoznacznie które działania stanowią dozwoloną przez prawo reklamę, a które, przekraczają jej ramy. Jeżeli określone działanie i związane z nim wydatki są reklamą w rozumieniu PF nie mogą być jednoczenie reprezentacją.

Ponadto, przyjmuje się, iż reprezentacja oznacza działania mające na celu budowanie lub utrwalanie dobrego wizerunku, prestiżu podatnika, czy też budowanie lub utrwalanie relacji z kontrahentami. Wskazuje się ponadto, iż reprezentacji towarzyszy wytworność, okazałość (co do powyższego rozumienie pojęcia "reprezentacja" Spółka opiera się na następujących interpretacjach: z dnia 27 sierpnia 2009 r., sygn. IPPB5/4240-24/09-2/AM, organ upoważniony - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie; z dnia 7 marca 2011 r., sygn. IBPBI/2/423-1829/10/JD oraz z dnia 7 lutego 2011 r., sygn. IBPBI/1/415-1180/10/ESZ, organ uprawniony - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach).

W praktyce podkreśla się ponadto, iż "Na podstawie omawianej regulacji nie sposób przyjąć, że reprezentację stanowi każde działanie mające na celu utrzymanie pozytywnego wizerunku podatnika, czy też ochronę przed wywołaniem negatywnego wrażenia. Charakter taki będą miały jedynie te działania, które obecnie mogą zostać uznane za szczególnie okazałe, odbiegające od reguł przyjętych w analogicznych sytuacjach" (interpretacja z dnia 14 stycznia 2011 r., sygn. ILPB3/423-821/10-5/GC, organ upoważniony - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu).

Reasumując, z powyższego płyną - zdaniem Spółki - następujące wnioski. Wydatki poniesione na reklamę są kosztem podatkowym. Wydatki na reprezentację kosztem nie są. Zatem ocena możliwości zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów powinna być każdorazowo poprzedzona analizą czy wydatek taki został poniesiony w celu reklamowym czy reprezentacyjnym.

Ograniczenie możliwości rozpoznawania jako kosztów uzyskania przychodów wydatków omawianych w niniejszym wniosku może wynikać także z zakwalifikowania tych wydatków jako darowizn. Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy CIT, darowizny są wydatkami, które nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów. Ustawa CIT nie definiuje pojęcia darowizny, zatem właściwe wydaje się być odwołanie się w tym zakresie do definicji zawartej w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm., dalej jako: "k.c."). Zgodnie z art. 888 § 1 k.c., przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Zgodnie z powyższą definicją, z darowizną mamy do czynienia wtedy, gdy dokonujący darowizny ponosi faktycznie jej ekonomiczny ciężar. Ponadto przyjmuje się, że celem dokonania darowizny jest chęć dokonania po stronie innej osoby przysporzenia majątkowego, chęć jej obdarowania. Z tej też przyczyny dokonanie darowizny określane jest jako wyświadczenie aktu szczodrobliwości.

Spółka podkreśla, że analizując wynikające z art. 16 ustawy CIT ograniczenia w prawie do zaliczania określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, zarówno dotyczące darowizn jak i wydatków na reprezentację (ust. 1 pkt 14 i 28), trzeba mieć na uwadze całokształt okoliczności, w których dane wydatki są ponoszone. Okolicznościami takimi, oprócz specyfiki rynku na którym działa podmiot (np. rynku farmaceutycznego), może być w szczególności podstawa ponoszenia wydatków, które mają być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Możliwa jest bowiem sytuacja, gdy pomiędzy kontrahentami została zawarta umowa, w której jedna ze stron zobowiązała drugą do podejmowania aktywności, która na pierwszy rzut oka nosi np. cechy darowizny lub cechy reprezentacji. W takiej sytuacji:

* działania, które potencjalnie mogłaby zostać uznane za działania o charakterze reprezentacyjnym, nie będą stanowiły reprezentacji podatnika. Podatnik bowiem, jako podmiot wykonujący umowę, nie działa na rzecz wykreowania swojego wizerunku lecz w ramach prowadzonej w celu uzyskania przychodów działalności gospodarczej wykonuje obowiązki, które zgodnie z umową nałożył na niego kontrahent.

* działania, które w innych okolicznościach mogłyby zostać uznane za darowiznę nie stanowią wówczas darowizny przekazanej przez podmiot wykonujący umowę. Działaniom takim nie można bowiem przypisać cech aktu szczodrobliwości - podmiot dokonujący świadczenia nie ma bowiem na celu obdarowania określonej osoby, a podstawą jego działania jest wyłącznie zobowiązanie umowne. Co więcej, w sytuacjach tego typu najczęściej podatnik nie ponosi faktycznie ekonomicznego ciężaru takiego przekazania. Najczęściej bowiem kontrahent kompensuje mu poniesione wydatki. Mając na uwadze powyższe przyjąć należy, że wydatki związane z aktywnością, do której zobowiązuje podatnika zawarta przez niego umowa, mogą w określonych okolicznościach zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów podatnika nawet w przypadku, gdy dotyczą działań o cechach reprezentacji lub darowizny. Wydatki takie, ze względu na postawę do ich ponoszenia nie stanowią bowiem dla podmiotu, który wydatki ponosi, wydatków na reprezentację lub wydatków na darowizny. W rezultacie nie znajdą wówczas zastosowania ograniczenia w prawie do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów, wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 14 i 28 ustawy CIT.

Spółka zaznacza, że powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie m.in. w praktyce podatkowej dotyczącej zasad funkcjonowanie agencji marketingowych.Poniżej Spółka analizuje poszczególne kategorie wydatków pod kątem spełnienia powyższych przesłanek.Wydatki wskazane w pytaniach 1-3, wskazane szczegółowo w opisie stanu faktycznego, Spółka uważa za wydatki na cele reklamowe.

Odwołując się do poczynionych już uwag odnośnie definiowania pojęcia reklamy, zasadne jest w ocenie Spółki odniesienie się regulacji art. 52 ust. 2 pkt 6 PF. Zgodnie z tą regulacją, reklama produktu leczniczego obejmuje w szczególności sponsorowanie konferencji, zjazdów i kongresów naukowych dla osób upoważnionych do wystawiania recept. Angażowanie się Spółki w omawiane przedsięwzięcia zostało więc zdefiniowane przez ustawodawcę wprost jako działanie reklamowe. Warto także nadmienić, że Spółka spełnia także warunek przewidziany w art. 58 ust. 1 PF, tj. przejawy gościnności podczas takich spotkań nie wykraczają poza główny cel tego spotkania. W związku z powyższym należy uznać, że działania podejmowane przez Spółkę stanowią reklamę na gruncie PF.

Ponadto, jak wskazano wyżej, zgodnie z przyjętą przez praktykę definicją, reklama to rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia.

Spółka, angażując się w różnych formach w sponsorowanie konferencji i kongresów naukowych, czyni to w celu rozpowszechnienia wiedzy o A., a także o dystrybuowanych przez nią produktach i sposobach ich zastosowania. Konferencje (kongresy) to wydarzenia, które dla przekazywania powyższych informacji są z punktu widzenia Spółki niezwykle istotne. Wynika to z branżowego charakteru omawianych przedsięwzięć (tematyka związana z dziedzinami medycyny, w których znajdują zastosowanie produkty lecznicze dystrybuowane przez Spółkę), a co za tym idzie z obecności osób związanych z sektorem, w którym działa Spółka, w szczególności Osób upoważnionych do wystawiania recept. Jednocześnie konferencje (kongresy) to ze swej istoty wydarzenia, w których udział bierze szerokie grono uczestników, w tym key opinion leaders. Oznacza to, iż rozpowszechniane informacje trafiają jednocześnie do znacznej liczby odbiorców.

Odnosząc się do poszczególnych form sponsorowania konferencji i kongresów należy zauważyć, że w przypadku konferencji organizowanych centralnie przez grupę A., sponsorowanie uczestnictwa lekarzy pozwala im bezpośrednio poznać produkty dystrybuowane przez Spółkę oraz uzyskać informacje o sposobach ich wykorzystania. Lekarze mogą także otrzymać materiały z logo A. Podobne korzyści przynosi także samodzielna organizacja konferencji naukowych krajowych, a także występowanie w roli sponsora takich krajowych konferencji. Również w przypadku, gdy Spółka sponsoruje uczestnictwo lekarzy w kongresie, który nie jest organizowany przez A. ani Spółka nie występuje w roli bezpośredniego sponsora, jest dla Spółki korzystne. W takich sytuacjach bowiem Spółka umożliwia lekarzowi zdobycie wiedzy z obszaru medycyny, który związany jest z produktami dystrybuowanymi przez Spółkę. Posiadając taka wiedzę lekarz może być bardziej skłonny do zastosowania metod z wykorzystaniem produktów dystrybuowanych przez Spółkę, szczególnie tych najbardziej innowacyjnych. Ponadto, podczas takich używa się produktów A., a lekarze mają styczność z jej nazwą.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania należy - zdaniem Spółki - stwierdzić, iż podejmowane przez nią działania, jako działania reklamowe, mają korzystne przełożenie na sprzedaż produktów leczniczych dystrybuowanych przez Spółkę. Mając zatem na uwadze powyższe, w ocenie Spółki opisywane działania spełniają definicję reklamy akceptowaną przez praktykę podatkową.

Reasumując, podejmowane działania są działaniami reklamowymi, które nakierowane są na osiągnięcie przez Spółkę przychodów, zatem spełniają przesłankę celowości wydatku, o której stanowi art. 15 ust. 1 ustawy CIT.

Zdaniem Spółki przedmiotowe wydatki nie stanowią wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy CIT, w szczególności przedmiotowe wydatki nie stanowią wydatków na reprezentację, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy CIT. Po pierwsze dlatego, że jak wspomniano wyżej działania podejmowane przez Spółkę mieszczą się w legalnej definicji reklamy zawartej w PF. Po drugie natomiast dlatego, że nie noszą znamion reprezentacji.

Spółka wskazuje, iż w związku z konferencjami (kongresami) nie są przez nią ponoszone jakiekolwiek wydatki wykraczające poza istotę konferencji (kongresu). Oznacza to, iż oprócz wymienionych: wydatków ściśle reklamowych (jak np. opłata sponsorska, wydatki na stoisko reklamowe Spółki) oraz wydatków dotyczących sfery profesjonalnej (wydatki związane z wystąpieniami prelegentów oraz uczestnictwem Osób upoważnionych), Spółka nie ponosi jakichkolwiek innych wydatków, w szczególności Spółka nie ponosi wydatków na część rozrywkową (np. galę, występy artystów, zwiedzanie). Konsekwentnie, przejawy gościnności podczas konferencji (kongresów), które zapewnia i finansuje Spółka nie przekraczają głównego celu tych konferencji (kongresów).

Z powyższego wynika, iż przedmiotowe wydatki ukierunkowane są na osiągnięcie przychodu poprzez zwiększenie i rozpoznawalności A. i dystrybuowanych przez Spółkę produktów, a także zwiększenie wiedzy o tych produktach oraz obszarach ich zastosowania. Nie jest natomiast celem poniesienia tych wydatków utrwalenie wizerunku Spółki, czy też zbudowanie jej prestiżu. Jednocześnie Spółka pragnie zaznaczyć, iż nawet, jeśli podejmowane przez nią działania przyczynią się do utrwalenia jej pozytywnego wizerunku, to będzie to uboczny skutek tego, nie zaś cel tych działań. W związku z tym nawet wówczas nie zaistnieją podstawy do wykluczenia wydatków z kosztów uzyskania przychodów (tak Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 21 stycznia 2009 r., sygn. III SA/Wa 1597/08).

W kontekście analizowanych wydatków Spółka wskazuje, iż w jej ocenie wydatki te nie stanowią darowizn, zatem nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy CIT.

Wydatki, które ponosi Spółka w związku ze sponsorowaniem, uczestnictwem lub organizacją konferencji (kongresów) nie mogą być uważane za przejaw działania mającego na celu obdarowanie drugiej strony, uczynienie wobec niej aktu szczodrobliwości. Spółka angażując się w omawiane przedsięwzięcia ma jasny cel - rozpowszechnienie wiedzy z zakresu dystrybuowanych produktów, co w konsekwencji skutkować ma wzrostem sprzedaży. Działanie Spółki ma tu więc wyraźnie biznesowy i reklamowy charakter. Taki związek przedmiotowych wydatków z działalnością Spółki wyklucza możliwość zakwalifikowania tych wydatków jako darowizn.

Reasumując, w ocenie Spółki możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków wskazanych w opisie stanu faktycznego związanych z bezpośrednim sponsorowaniem, uczestnictwem lub organizacją konferencji (kongresów), jako że spełnione są w analizowanym stanie faktycznym przesłanki z art. 15 ust. 1 ustawy CIT.

Na poparcie swojego stanowiska Spółka przywołuje następujące interpretacje przepisów prawa podatkowego, dotyczące kosztów analogicznych do kosztów ponoszonych przez Spółkę:

* interpretację Ministra Finansów z dnia 11 stycznia 2011 r. (sygn. ILPB4/423-251/10-4/MC, organ upoważniony - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu), zgodnie z którą wydatki związane z organizacją konferencji dla lekarzy, "jak koszty: zaproszeń, wynajmu sali, usługi gastronomicznej i napojów (z wyłączeniem alkoholowych), nie mające cech reprezentacji, a także koszty honorariów wykładowców, ulotek i przekazywanych produktów Firmy oraz czekoladek z logo Firmy, dojazdu z dworca do hotelu, zakwaterowania uczestników Konferencji <...> Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów <...>";

* interpretację Ministra Finansów z dnia 21 lipca 2008 r. (sygn. ILPB3/423-237/08-2/MM, organ upoważniony - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu), z której wynika, iż wydatki ponoszone przez producenta wyrobów medycznych za uczestników konferencji (wskazano na opłaty rejestracyjne oraz koszty inne, przykładowo wymieniając koszty noclegów oraz przelotów) mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów podmiotu wysyłającego na konferencję. Ponadto w przywołanej interpretacji uznana została dopuszczalność zaliczenia przez podatnika do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z obsługą konferencji (wydatków na wynajem sal, wydatków na materiały konferencyjne i szkoleniowe, wydatków na wynagrodzenia wykładowców i prelegentów, wydatków na zakup produktów spożywczych oraz usług gastronomicznych z wyłączeniem alkoholowych);

* interpretację Ministra Finansów z dnia 23 października 2008 r. (sygn. IPPB3/423-1294/08-2/AS, organ upoważniony - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie), w której organ wskazał, iż "koszty opłaty zjazdowej, zakwaterowania czy też dojazdu lekarzy, którzy uczestniczą w konferencjach i kongresach naukowych, podczas których zapewniony jest pobyt i wyżywienie, jeżeli przejawy gościnności nie wykraczają poza główny cel tego spotkania, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych". Podobne stanowisko zaprezentowano także w interpretacji o sygnaturze ILPB3/423-541/09-2/KS,

* interpretację Ministra Finansów z dnia 11 stycznia 2008 r. (sygn. ILPB3/423-155/07-2/EK, organ upoważniony - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu), w której stwierdzono, iż "wydatki poniesione przez Spółkę w związku z organizacją spotkań promocyjnych dla weterynarzy, tj. hotel, wyżywienie, przejazdy, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, o ile działanie Spółki w tym zakresie spełnia cele określone w tych przepisach, a mając na względzie ograniczenie zawarte w art. 58 ust. 1 (PF - przyp.) - przejaw gościnności nie wykracza poza główny cel takich spotkań".

Podobne wnioski płyną również z analizy interpretacji dotyczących działań analogicznych do tych, które podejmuje Spółka przez podmioty działające na rynku innym niż farmaceutyczny. Warto zwrócić uwagę na interpretację Ministra Finansów z dnia 24 marca 2011 r. (sygn. IBPBI/2/423-1929/10/AP, organ upoważniony - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach), w której stwierdzono, iż: "koszty dotyczące uczestnictwa w targach obejmujące wydatki na:

* opłaty za wynajem powierzchni wystawienniczej,

* zaprojektowanie, wykonanie i transport stoiska,

* reklamę w pismach wydawanych przez organizatora targów,

* zatrudnienie obsługi stoiska,

* zakup elementów ubioru z logo firmy dla personelu obsługi oraz pracowników,

* zakup gadżetów o niskiej jednostkowej wartości z logo firmy dla kontrahentów (słodycze długopisy, krawaty, spinki do koszuli, kubki, zapalniczki itp.),

* zaprojektowanie i wydruk zaproszeń dla klientów,

* zakup voucherów uprawniających do wejścia na targi,

* zorganizowanie noclegów, transportu oraz zapewnienia wyżywienia (na zwyczajowo przyjętym poziomie) dla pracowników, zaproszonych klientów i gości,

* ubezpieczenie majątkowe stoiska i jego wyposażenia

* wykonanie systemu informacji multimedialnej,

* organizację spotkań z partnerami biznesowymi w trakcie targów,

* zakup winiet do samochodów służbowych uprawniających do poruszania się w centrum miasta i dojazdu do miejsca odbywania targów

- stanowią koszty uzyskania przychodu dla Spółki, gdyż spełniają one przesłanki wskazane w art. 15 u.p.d.o.p. (Warunkiem ich zaliczenia do kosztów podatkowych jest właściwe ich udokumentowanie dla celów podatkowych, zgodnie z art. 9 ust. 1 tejże ustawy). Należy przy tym podkreślić, iż koszty noclegu, posiłku i transportu klientów oraz gości Spółka będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem, że służyły one realizacji celu uczestnictwa w targach a nie celom reprezentacyjnym".

Niezależnie od powyższego, Spółka uważa, iż ponoszone przez nią wydatki mogą być przez nią zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z uwagi na okoliczności i podstawę ponoszenia tych wydatków.Jak wynika z przedstawionego na wstępie opisu stanu faktycznego, Spółka wykonuje swoją działalność w oparciu o Umowę zawartą z API. Przedmiotowa Umowa oprócz tego, iz reguluje kwestię dystrybucji produktów A. przez Spółkę, to także nakłada na Spółkę obowiązki w zakresie merchandisingu oraz reklamy (promocji/marketingu) tych produktów. Szeroko rozumiane działania reklamowe są więc przez Spółkę podejmowane jako realizacja zobowiązania do podejmowania tych działań, które to zobowiązanie wynika z Umowy. Spółka jest więc jedynie faktycznym wykonawcą działań określonych w Umowie.

Spółka jest zdania, że ponoszone przez nią wydatki nie stanowią kosztów reprezentacji ani darowizn, co wykazała we wcześniejszych częściach wniosku. W tym miejscu Spółka pragnie jednak zaznaczyć, że nawet gdyby którekolwiek z ponoszonych przez nią wydatków nosiłyby cechy reprezentacji lub darowizny, to i tak zdaniem Spółki będą mogły zostać przez nią zaliczone do kosztów podatkowych. Jak bowiem wynika z przytoczonych okoliczności faktycznych:

* reprezentacja, gdyby nawet wystąpiła, nie byłaby de facto reprezentacją samej Spółki; Spółka bowiem nie działałaby w celu wykreowania swojego wizerunku lecz w celu realizacji Umowy, którą zawarła. Reprezentacja ta mogłaby raczej dotyczyć API jako powierzającego Spółce podejmowanie określonej aktywności i zainteresowanego skutecznością przedsięwziętych działań lub całej grupy A.;

* darowizny, gdyby wystąpiły, byłyby przez Spółkę dokonywane jedynie jako techniczne wykonanie obowiązku wynikającego z Umowy. Nie występuje tu bowiem działanie, którego istotą jest chęć obdarowania przez Spółkę określonej osoby - działanie Spółki nie jest aktem szczodrobliwości. Spółka wykonuje jedynie to, do czego na mocy Umowy została zobowiązana przez API. Ponadto, z opisu stanu faktycznego wynika, iż wzajemne rozliczenia Spółki i API uzgodnione zostały w ten sposób, by pokryć koszty operacyjne Spółki, w tym także koszty działań mogących nosić cechy darowizny. Oznacza to, iż Spółka nie poniesie faktycznie ekonomicznego ciężaru wydatku który mogłoby zostać uznany za darowiznę. Nie wystąpi zatem po stronie Spółki uszczuplenie majątkowe, co jest konieczną przesłanką zaistnienia darowizny w świetle art. 888 k.c.

Reasumując, mając na uwadze postanowienia Umowy i wynikające z niej obowiązki Spółki, a także określone w Umowie wzajemne rozliczenia Spółki i API, wydatki ponoszone przez Spółkę w wykonaniu Umowy mogą być przez Spółkę zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Nie zmienia powyższego to czy wydatki te mogłyby czy też nie mogłyby dotyczyć działań, które noszą cechy reprezentacji lub darowizny, gdyż wydatki te nie dotyczą reprezentacji Spółki, oraz nie stanowią przejawu jej szczodrobliwości Spółki.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.).

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.

Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Nie w każdym oczywiście wypadku związek ten jest tak wyraźny, co powoduje, iż każdą sytuacje należy oceniać odrębnie, stosując zasadę zdrowego rozsądku. Ustawodawca dokonał pewnego podziału kosztów, a mianowicie na koszty bezpośrednie, tj. koszty związane z uzyskaniem przychodów i koszty pośrednie tj. koszty związane z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podkreślenia wymaga fakt, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem. Należy zwrócić przy tym uwagę, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Natomiast zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia reprezentacji, wobec czego, w pierwszej kolejności, należy uznać, że pojęcie to powinno być w kontekście analizowanego przepisu rozumiane w sposób przyjęty w języku potocznym. Obecnie, współcześnie na gruncie języka polskiego słowo "reprezentacja" ma różnorodne znaczenia i oznacza:

(Słownik Języka Polskiego PWN, http://sjp.pwn.pl).

"Reprezentacja" może być też rozumiana jako "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną" (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa, 2003).

Natomiast pojęcie "reprezentować" to:

(Słownik Języka Polskiego PWN, http://sjp.pwn.pl).

Powyższe rozumienie pojęcia reprezentacji zdaniem tut. Organu należy uzupełnić o stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz doktryny prawa podatkowego.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 6 maja 1998 r. - sygn. akt SA/Sz 1412/97, niepubl., stwierdził, że reprezentacja nie musi odnosić się do okazałości, wystawności, a odnosi się do dobrego reprezentowania firmy, które może polegać na odpowiednim ubiorze pracowników, wystrojów firmy, jego logo, tablicach informacyjnych, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów.

Natomiast, zgodnie z poglądem doktryny prawa podatkowego za reprezentację uznaje się występowanie w imieniu podatnika (firmy), wiążące się z okazałością i wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Reprezentacja to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów (B. Brzeziński, M. Kalinowski., Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, Warszawa 1997, str. 159).

Przenosząc definicje słownikowe i stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz poglądy doktryny prawa podatkowego na grunt ustawy, w odniesieniu do działalności gospodarczej, reprezentacja winna być rozumiana jako działania, które polegają na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, i które mają na celu kształtowanie oraz utrwalanie korzystnego, pozytywnego wizerunku firmy poprzez, np. sposób podejmowania kontrahentów, poczęstunek, wręczanie upominków.

Z powyższego wynika, że reprezentacja nie musi odnosić się wyłącznie do okazałości, wystawności, a odnosi się do dobrego reprezentowania firmy. W konsekwencji o reprezentacji należy mówić w odniesieniu do działań mających na celu stworzenie i utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy na zewnątrz, to jest w relacji z kontrahentami (ich przedstawicielami), gośćmi i potencjalnymi klientami. Obejmuje ona zarówno działania zmierzające do:

* stworzenia oczekiwanego wizerunku, pozycji podatnika jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, jak i

* stworzenia korzystnych warunków w celu nawiązania nowych lub też podtrzymania (rozszerzenia) dotychczasowych kontaktów.

Nie ma też podstaw, by twierdzić, że celem poniesienia wydatków musi być wyłącznie kreowanie wizerunku firmy - ustawodawca wyłączył z kosztów wszystkie te wydatki, które dotyczą reprezentacji - niezależnie od stopnia ich wpływu na wizerunek. W tym miejscu wskazać należy, iż przyjęcie określonego limitu wydatków bądź liczby gwiazdek w hotelu, nie gwarantuje, iż wydatki te nie będą nosiły znamion reprezentacji.

Stosownie natomiast do treści art. 16 ust. 1 pkt 14 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju, z wyjątkiem dokonywanych między spółkami tworzącymi podatkową grupę kapitałową, a także wpłat na rzecz Polskiej Organizacji Turystycznej, z tym że kosztem uzyskania przychodów są koszty wytworzenia lub cena nabycia produktów spożywczych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od towarów i usług, przekazanych na rzecz organizacji pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873, z późn. zm.), z przeznaczeniem wyłącznie na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje.

Wobec braku definicji "darowizny" w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, rozstrzygnięcie, czy dana czynność stanowi darowiznę w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 14 ww. ustawy, wymaga sięgnięcia - w myśl reguł wykładni systemowej - do przepisów aktu prawnego, w którym ta instytucja jest uregulowana. Tym aktem prawnym jest ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Jak z powyższego wynika, istotą darowizny jest bezpłatne świadczenie kosztem majątku darczyńcy. Aby uznać daną czynność za darowiznę, konieczne jest zatem wystąpienie dyspozycji majątkowej darczyńcy, prowadzące do zmniejszenia jego majątku. W tym miejscu należy wskazać, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera także legalnej definicji "reklamy", wobec czego należy odwołać się do innych dziedzin, w których to pojęcie występuje.

W ujęciu słownikowym, za reklamę należy uznać:

(Słownik Języka Polskiego PWN, http://sjp.pwn.pl).

Podobnie orzecznictwo sądowe uznaje, że celem reklamy jest przekazywanie informacji o towarach bądź usługach i nakłanianie potencjalnych klientów do ich nabycia, polega ona głównie na prezentowaniu danego towaru, danej usługi, ewentualnie marki (oznakowania produktu lub producenta), cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych i zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych, modnych czy nawet prowokujących, aby skłonić jak największą liczbę potencjalnych nabywców do zakupu lub do korzystania z usługi.

Reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Za logo uznać należy znak handlowy o charakterze graficznym, używany przez daną firmę do identyfikowania marki swojego produktu lub oferowanych usług oraz odróżniania ich od innych (por. J. Thomas Russell, W. Ronald Lane, Reklama według Ottona Kleppnera; Wydawnictwo FELBERG SJA, 2000 r., s. 621). Logo może obejmować zarówno nazwę przedsiębiorcy, jej skrót jak też nazwę konkretnego produktu lub usługi. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana jest bowiem z daną firmą oraz oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia. Zatem wydatek na tego rodzaju reklamę, stanowi koszt uzyskania przychodów.

Pojęcie reklamy, w tym reklamy produktu leczniczego, zawarte zostało także w przepisach szczególnych, którymi w przedmiotowej sprawie są przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (tekst jedn.: Dz. U. z 2008 r. Nr 45, poz. 271 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 52 ust. 1 i 2 Prawa farmaceutycznego reklamą produktu leczniczego jest działalność polegająca na informowaniu lub zachęcaniu do stosowania produktu leczniczego, mająca na celu zwiększenie: liczby przepisywanych recept, dostarczania, sprzedaży lub konsumpcji produktów leczniczych.

Obejmuje ona w szczególności:

Zauważyć przy tym należy, że w art. 53-64 Prawa farmaceutycznego zawarto szereg ograniczeń odnośnie reklamy produktu leczniczego. Jak stanowi art. 57 ust. 1 pkt 1 Prawa farmaceutycznego zabrania się kierowania do publicznej wiadomości reklamy dotyczącej produktów leczniczych wydawanych wyłącznie na podstawie recepty.

W myśl art. 58 ustawy - Prawo farmaceutyczne zabrania się kierowania do osób uprawnionych do wystawiania recept oraz osób prowadzących obrót produktami leczniczymi reklamy produktu leczniczego polegającej na wręczaniu, oferowaniu i obiecywaniu korzyści materialnych, prezentów i różnych ułatwień, nagród, wycieczek oraz organizowaniu i finansowaniu spotkań promocyjnych produktów leczniczych, podczas których przejawy gościnności wykraczają poza główny cel tego spotkania. Przepisy te nie dotyczą dawania lub przyjmowania przedmiotów o wartości materialnej nieprzekraczającej kwoty 100 złotych, związanych z praktyką medyczną lub farmaceutyczną, opatrzonych znakiem reklamującym daną firmę lub produkt leczniczy.

Zgodnie z art. 60 ust. 1 Prawa farmaceutycznego reklama produktu leczniczego może być prowadzona wyłącznie przez podmiot odpowiedzialny lub na jego zlecenie, natomiast na podstawie ust. 4 tegoż przepisu podmiot odpowiedzialny zatrudnia w charakterze przedstawicieli medycznych i handlowych osoby, które mają wystarczającą wiedzę naukową pozwalającą na przekazywanie możliwie pełnej i ścisłej informacji o reklamowanym produkcie leczniczym.

Należy przy tym zauważyć, iż uznanie określonych działań jako reklamy w Prawie farmaceutycznym, nie oznacza automatycznie, iż dla celów podatkowych działania te nie będą stanowić reprezentacji.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, iż portfolio dystrybuowanych przez Spółkę produktów leczniczych obejmuje leki dostępne jedynie "na receptę" (Rx) oraz wyroby medyczne. W ramach promocji leków Rx Spółka podejmuje szereg aktywności, w związku z którymi ponosi koszt. Do podejmowanych działań należy m.in. sponsorowanie konferencji, zjazdów i kongresów naukowych dla osób upoważnionych do wystawiania recept. W zależności od specyfiki konferencji zróżnicowany jest sposób i zakres zaangażowania Spółki. Spośród sponsorowanych wydarzeń wyróżnić można następujące grupy:

W związku z organizacją ww. konferencji Wnioskodawca ponosi szereg kosztów szczegółowo opisanych w stanie faktycznym.

W opinii Wnioskodawcy wydatki wskazane w opisie stanu faktycznego związane z organizacją konferencji mogą stanowić dla niej koszty uzyskania przychodów. W tym miejscu należy wskazać, iż poszczególne przejawy aktywności gospodarczej podejmowane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zależności od całokształtu okoliczności związanych z tym zdarzeniem - mogą mieć zarówno znamiona reklamy, jak i reprezentacji. Jednoznaczne przesądzenie o charakterze tych kosztów wymagałoby przeprowadzenia postępowania dowodowego. Tutejszy Organ nie jest uprawniony do dokonania takich ustaleń w ramach postępowania w przedmiocie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Z tego względu, niniejsza interpretacja ogranicza się do wykładni przepisu art. 15 ust. 1 i art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i wskazania elementów faktycznych, które są istotne dla kwalifikacji przedmiotowych kosztów.

Należy przy tym zwrócić uwagę na argumenty zaprezentowane przez Spółkę na potwierdzenie ww. stanowiska. Bowiem jak wskazuje Wnioskodawca, angażując się w różnych formach w sponsorowanie konferencji i kongresów naukowych, czyni to w celu rozpowszechnienia wiedzy o A., a także o dystrybuowanych przez nią produktach i sposobach ich zastosowania. Konferencje (kongresy) to wydarzenia, które dla przekazywania powyższych informacji są z punktu widzenia Spółki niezwykle istotne. Wynika to z branżowego charakteru omawianych przedsięwzięć (tematyka związana z dziedzinami medycyny, w których znajdują zastosowanie produkty lecznicze dystrybuowane przez Spółkę), a co za tym idzie z obecności osób związanych z sektorem, w którym działa Spółka, w szczególności Osób upoważnionych do wystawiania recept. Jednocześnie konferencje (kongresy) to ze swej istoty wydarzenia, w których udział bierze szerokie grono uczestników, w tym key opinion leaders. Oznacza to, iż rozpowszechniane informacje trafiają jednocześnie do znacznej liczby odbiorców.

Spółka podkreśla ponadto, iż w przypadku konferencji organizowanych centralnie przez grupę A., sponsorowanie uczestnictwa lekarzy pozwala im bezpośrednio poznać produkty dystrybuowane przez Spółkę oraz uzyskać informacje o sposobach ich wykorzystania. Lekarze mogą także otrzymać materiały z logo A. Podobne korzyści przynosi także samodzielna organizacja konferencji naukowych krajowych, a także występowanie w roli sponsora takich krajowych konferencji. Również w przypadku, gdy Spółka sponsoruje uczestnictwo lekarzy w kongresie, który nie jest organizowany przez A. ani Spółka nie występuje w roli bezpośredniego sponsora, jest dla Spółki korzystne. W takich sytuacjach bowiem Spółka umożliwia lekarzowi zdobycie wiedzy z obszaru medycyny, który związany jest z produktami dystrybuowanymi przez Spółkę. Posiadając taka wiedzę lekarz może być bardziej skłonny do zastosowania metod z wykorzystaniem produktów dystrybuowanych przez Spółkę, szczególnie tych najbardziej innowacyjnych. Ponadto, podczas takich używa się produktów A., a lekarze mają styczność z jej nazwą.

Istotne jest także cel organizacji wskazanych konferencji. Bowiem jak wskazuje Wnioskodawca, angażując się w omawiane przedsięwzięcia Spółka ma jasny cel - rozpowszechnienie wiedzy z zakresu dystrybuowanych produktów, co w konsekwencji skutkować ma wzrostem sprzedaży. Działanie Spółki ma tu więc wyraźnie biznesowy i reklamowy charakter.

W związku z powyższym, należy potwierdzić prawidłowość stanowiska Spółki, zgodnie z którym, działania podejmowane przez Spółkę są działaniami reklamowymi. Podsumowując, wydatki związane ze sponsorowaniem konferencji zagranicznych organizowanych centralnie przez grupę A., wydatki związane ze sponsorowaniem konferencji krajowych oraz zagranicznych organizowanych przez niezależne podmioty oraz wydatki związane z uczestnictwem Spółki w tych konferencjach jak i wydatki związane z organizacją przez Spółkę konferencji krajowych, stanowią koszty uzyskania przychodów dla Spółki, jeżeli konferencje przeprowadzone zostały w celu osiągnięcia przychodów stosowanie do omawianego art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę są racjonale i wykazują związek przyczynowo-skutkowy z przychodami) oraz zostały właściwie udokumentowane dla celów podatkowych, zgodnie z art. 9 ust. 1 tejże ustawy.

Stanowisko Spółki w powyższym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Należy jednocześnie zauważyć, iż analizując całość zaprezentowanego przez Wnioskodawcę stanowiska (zgodnie z wymogami art. 14c § 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa; tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) nie sposób przyjąć za Spółką, iż ma ona możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatki, które będą nosiły cechy reprezentacji lub darowizny a które to wydatki będą dotyczyły Spółki-Wnioskodawcy.

Stanowisko Spółki w tym zakresie należy uznać za nieprawidłowe, nie sposób bowiem uznać za prawidłowe stwierdzenie Spółki, iż:

"mając na uwadze postanowienia Umowy i wynikające z niej obowiązki Spółki, a także określone w Umowie wzajemne rozliczenia Spółki i API, wydatki ponoszone przez Spółkę w wykonaniu Umowy mogą być przez Spółkę zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Nie zmienia powyższego to czy wydatki te mogłyby czy też nie mogłyby dotyczyć działań, które noszą cechy reprezentacji lub darowizny, gdyż wydatki te nie dotyczą reprezentacji Spółki, oraz nie stanowią przejawu jej szczodrobliwości Spółki"; czy też: "nawet gdyby którekolwiek z ponoszonych przez nią wydatków nosiłyby cechy reprezentacji lub darowizny, to i tak zdaniem Spółki będą mogły zostać przez nią zaliczone do kosztów podatkowych".

Wnioskodawca na poparcie powyższych tez wskazuje obowiązki ciążące na nim w związku z zawartą Umową. Jednakże należy mieć na uwadze, iż strony zawierające umowę, stosownie do art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Jednak Organ podatkowy analizując wydatki wchodzące w skład bazy kosztowej będzie je zawsze analizował pod kątem celowości i racjonalności ich poniesienia oraz czy poszczególne wydatki nie zostały wymienione w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Co istotne, w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z prostym refakturowaniem kosztów, lecz z sytuacją, w której Spółka ponosi koszty w związku z realizacją Umowy za wynagrodzeniem ukształtowanym według określonego algorytmu. Każdy wydatek należy zatem indywidualnie ocenić pod względem bezwzględnie obowiązujących negatywnych przesłanek ustawowych (zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów) wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Fakt, iż przedmiotowe koszty ponoszone przez Wnioskodawcę wliczane są do podstawy konkretnego wynagrodzenia należnego Spółce z tytułu Umowy nie ma znaczenia przy kwalifikowaniu wydatku do kosztu uzyskania przychodu w sytuacji kiedy ten koszt dotyczy Spółki i jest on enumeratywnie wyłączony w ustawie jako koszt niestanowiący kosztów uzyskania przychodów.

Nie można także przyjąć za Spółką, iż reprezentacja, gdyby nawet wystąpiła, nie byłaby de facto reprezentacją samej Spółki a działania promocyjne prowadzone przez Spółkę nie są promocją samej Spółki. Nie sposób także potwierdzić rozumowania Spółki, że w przypadku, np.: występowania Spółki w roli bezpośredniego sponsora konferencji czy też organizatora konferencji, możliwości umieszczenia banerów reklamowych, powierzchni wystawienniczej, którą Spółka może zagospodarować dla prezentacji swojej oferty, promowania marki A., z której marki korzysta Spółka - Spółka nie promuje samej siebie.

Należy zauważyć, iż sama Spółka w uzupełnieniu wniosku wskazuje:

* "Umowa nie zobowiązuje Spółki do ponoszenia konkretnych kosztów, związanych z określonymi aktywnościami marketingowymi. Dobór formy prowadzenia działalności marketingowej/reklamowej pozostawiony jest Spółce, która ma specyficzną wiedzę dotyczącą realiów funkcjonowania na polskim rynku wyrobów medycznych/farmaceutycznych";

* "Działania promocyjne prowadzone przez Spółkę nakierowane są na rozpowszechnianie oraz promowanie marki A. (z której to marki korzysta również Spółka) oraz produktów A. (oferowanych również przez Spółkę).

Niewątpliwie Spółka odnosi korzyści z prowadzonych akcji marketingowych/reklamowych. Korzyści te polegają głównie na tym, że wzrost świadomości produktów i marki A. powoduje wzrost sprzedaży tych produktów na polskim rynku, co z kolei powoduje wzrost zysku Spółki";

* "Korzyści z promocji marki oraz produktów A. w Polsce odnosi zatem nie tylko sama Spółka, lecz również API, który widząc owe korzyści podpisał ze Spółką odpowiednią umowę, w której zobligował ją do podejmowania efektywnych działań marketingowych/ reklamowych";

* "Korzyści z reklamy odnosi zatem zarówno Spółka jak i grupa A., w szczególności API";

* "Sponsorowanie oraz uczestnictwo w konferencjach, w czasie których eksponowane jest logo A. (wykorzystywane również przez Spółkę) oraz prezentowane są produkty grupy (dystrybuowane m.in. przez Spółkę) powoduje zatem korzyści zarówno po stronie Spółki jak i API";

* "W sensie prawnym Spółka działa na rynku jako niezależny podmiot i występuje jako strona zawieranych przez siebie umów. Należy zatem uznać, że w sensie prawnym Spółka działa we własnym imieniu".

Trudno uznać za prawidłowe podejście zgodnie z którym: w przypadku "korzyści z reklamy", którą odnosi Spółka - reklama nie jest jednocześnie promocją Spółki.

Podkreślić należy raz jeszcze, iż definicja art. 15 ust. 1 ustawy sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu (wbrew powoływaniu się Spółki na zawartą Umowę) każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Każdy wydatek należy także indywidualnie ocenić pod względem bezwzględnie obowiązujących negatywnych przesłanek ustawowych (zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów) wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Mając na uwadze powyższe rozważania, w przypadku działań, które noszą cechy reprezentacji lub darowizny - a które to działania będą dotyczyły Spółki-Wnioskodawcy, działającej jako niezależny podmiot, wydatki ponoszone w tej części przez Spółkę nie będą mogły być uznane za koszty podatkowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa, wiążą strony w konkretnej indywidualnej sprawie, więc zawartych w nich stanowisk organów podatkowych nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Badając stan faktyczny przedstawiony w powołanych interpretacjach nie sposób uznać, iż jest on analogiczny z tym, który został przedstawionym przez Wnioskodawcę.

Ponadto zaznacza się, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem zapytania Wnioskodawcy. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Co istotne, zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) Minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze powyższe interpretacja indywidualna skierowana jest wyłącznie do Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnych w stosunku do API bądź jakiejkolwiek spółki z grupy. Niniejsze interpretacja nie rozstrzyga tym samym o promocji, reklamie, reprezentacji grupy bądź API. Dotyczy wyłącznie Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.