IPPB5/423-1192/12-6/JC

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 29 stycznia 2013 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB5/423-1192/12-6/JC

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 16 października 2012 r. (data wpływu 3 grudnia 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 17 stycznia 2013 r. (data wpływu 21 stycznia 2013 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie Nr IPPB5/423-1192/12-2/JC z dnia 14 stycznia 2013 r. (data doręczenia 17 stycznia 2013 r.) oraz pismem z dnia 24 stycznia 2013 r. (data wpływu 28 stycznia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych po przystąpieniu Spółki do wewnątrzgrupowego programu zbiorowego zarządzania płynnością finansową, w tym:

* ustalenia przychodów i kosztów uzyskania przychodów (pytanie Nr 1) - jest prawidłowe,

* określenia momentu zapłaty (kapitalizacji) odsetek (pytanie Nr 2) - jest prawidłowe,

* zastosowania przepisów art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych o niedostatecznej kapitalizacji (pytanie Nr 3) - jest prawidłowe,

* obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego (pytanie Nr 4) - jest prawidłowe,

* obowiązku sporządzania dokumentacji podatkowej, o której mowa w art. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (pytanie Nr 5) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych po przystąpieniu Spółki do wewnątrzgrupowego programu zbiorowego zarządzania płynnością finansową.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: "Spółka") jest polską spółką należącą do grupy kapitałowej z branży motoryzacyjnej (dalej: "Grupa"). Spółka planuje przystąpienie, w charakterze uczestnika, do wewnątrzgrupowego programu zbiorowego zarządzania płynnością finansową, adresowanego do polskich spółek z Grupy (dalej: "Struktura").

Struktura będzie miała ma charakter tzw. cash-poolingu rzeczywistego (ang. zero-balancing cash pooling), tj. będzie przewidywała realne transfery pieniężne pomiędzy kontami bankowymi uczestników Struktury a kontem rozliczeniowym podmiotu, który zarządza środkami. Obejmie ona polskie podmioty należące do Grupy (dalej: "Uczestnicy") oraz spółkę prawa szwajcarskiego (dalej: "RF"), również wchodzącą w skład Grupy.

RF jest spółką finansową ("grupowym bankiem"), świadczącą usługi finansowe na rzecz Grupy, w tym m.in. usługi zarządzania środkami. Spółka ta będzie pełnić szczególną funkcję w ramach Struktury, tj. działać w charakterze podmiotu zarządzającego Strukturą oraz w roli jej agenta rozliczeniowego (tzw. pool leadera).

RF jest powiązany ze Spółką przez udziałowca - spółkę prawa francuskiego (wyłączny udziałowiec RF kontroluje pośrednio całość udziałów Spółki oraz pozostałych Uczestników, poprzez spółki zależne stanowiące jej wyłączną własność). Należy podkreślić, iż RF nie posiada bezpośredniego udziału kapitałowego w Spółce oraz nie jest bezpośrednio spółką "siostrą" w stosunku do Spółki w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 61 ustawy z dnia 12 lutego (winno być: 15 lutego) 1992 r. - o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm., dalej jako: "Ustawa o CIT") (tekst jedn.: RF i Spółka nie są kontrolowane bezpośrednio przez ten sam podmiot).

Na potrzeby Struktury Spółka oraz pozostali Uczestnicy będą wykorzystywać swoje rachunki bankowe (dalej: "Rachunki Bieżące") prowadzone w polskim banku (dalej: "Bank"). Również RF, jako agent rozliczeniowy Struktury, otworzy w Banku specjalny rachunek rozliczeniowy (dalej: "Rachunek Rozliczeniowy"), który będzie wykorzystywany dla potrzeb dokonywania dziennej konsolidacji sald do "zera".

Równocześnie, każdy Uczestnik (w tym Spółka) będzie posiadał utworzone konto w księgach RF (dalej: "Konto"), na którym będą odzwierciedlane globalne saldo Uczestnika (zdefiniowane poniżej) oraz odsetki kredytowe i debetowe uzależnione od globalnego miesięcznego salda Uczestnika.

Spółka (podobnie jak pozostałe podmioty będące Uczestnikami) podpisze indywidualną, dwustronną umowę z RF dotyczącą zarządzania środkami Spółki ("ZERO BALANCE AGREEMENT IN POLISH ZLOTY"), w związku z funkcjonowaniem Struktury (dalej: "Umowa"). Jednocześnie Spółka upoważni RF do reprezentowania jej w relacji z Bankiem w zakresie czynności niezbędnych dla prawidłowego funkcjonowanie Struktury (przede wszystkim do dokonywania wszelkich transferów pomiędzy Rachunkiem Bieżącym a Rachunkiem Rozliczeniowym, zgodnie z wytycznymi RF jako agenta rozliczeniowego Struktury), w oparciu o postanowienia odrębnej umowy pomiędzy RF a Bankiem - "ZERO BALANCE CASH POOLING AGREEMENT".

Zgodnie z treścią umowy "ZERO BALANCE CASH POOLING AGREEMENT" pomiędzy RF a Bankiem, oraz zgodnie z treścią Umowy, analizowana Struktura opierać się będzie na następujących założeniach:

i. Wszyscy Uczestnicy będą posiadać w Banku otwarte bieżące rachunki bankowe (Rachunki Bieżące), z których każdy będzie dodatkowo posiadał subkonto, które będzie wykorzystywane wyłącznie do rozliczeń w ramach Struktury (dalej: "Subkonto").

ii. RF, działający jako agent rozliczeniowy (tzw. pool leader) w ramach Struktury, otworzy w Banku specjalny rachunek rozliczeniowy (Rachunek Rozliczeniowy), za pośrednictwem którego będą realizowane operacje zarządzania płynnością finansową Uczestników tj. dziennego konsolidowania sald na Rachunkach Bieżących Uczestników do "zera" z wykorzystaniem Subkont.

iii. W związku z funkcjonowaniem Struktury, w trakcie każdego dnia roboczego będzie dochodziło do konsolidacji sald na Rachunkach Bieżących Uczestników przy użyciu Subkont oraz Rachunku Rozliczeniowego RF, poprzez stosowne zautomatyzowane transfery środków, w taki sposób, aby efektem dziennej konsolidacji sald był "zerowy" stan Rachunków Bieżących Uczestników oraz Subkont na koniec każdego dnia.

W przypadku powstania dodatniego salda na Rachunku Bieżącym Spółki jako Uczestnika, dzienna nadwyżka środków z tego rachunku będzie w pierwszej kolejności kierowana z Rachunku Bieżącego na Subkonto, a następnie z Subkonta na Rachunek Rozliczeniowy RF.W przypadku powstania ujemnego salda na Rachunku Bieżącym Spółki jako Uczestnika, dzienny niedobór środków na tym rachunku będzie w pierwszej kolejności uzupełniany poprzez przekierowanie środków z Subkonta na Rachunek Bieżący, a następnie powstały w ten sposób debet na Subkoncie będzie pokrywany ze środków zgromadzonych na Rachunku Rozliczeniowym RF.

RF będzie finansował niedobory środków na Rachunku Bieżącym Spółki (oraz pozostałych Uczestników) z własnych środków, wyłącznie w sytuacji, gdy globalne saldo Struktury (globalne saldo wynikające ze zsumowania sald z Kont wszystkich Uczestników prowadzonych w RF), nie będzie wystarczające do pokrycia tych niedoborów.

iv. Wszelkie rozliczenia w ramach struktury będą odbywać się w polskich złotych (dalej: "PLN"), w oparciu o rachunki prowadzone w PLN.

v. Globalne saldo wynikające z dziennych konsolidacji sald, odzwierciedlone na Koncie Spółki prowadzonym w RF (globalne saldo oznacza skumulowane dzienne dodatnie i ujemne salda odnotowane na Rachunku Bieżącym Spółki od momentu rozpoczęcia funkcjonowania Struktury), będzie upoważniało Spółkę do uzyskania odsetek kredytowych - w przypadku dodatniego salda Spółki lub odpowiednio obligowało Spółkę do uiszczenia odsetek debetowych - w przypadku ujemnego salda Spółki.

vi. Za naliczanie i rozliczanie odsetek opisanych w punkcie (v) powyżej będzie odpowiedzialny RF. Odsetki będą rozliczane w ujęciu miesięcznym, a ich naliczenie będzie się odbywać na bazie dziennych sald Uczestników (zarówno dodatnich, jak i ujemnych) na ich Kontach w RF. Odsetki zostaną ustalone na poziomie rynkowym (zgodnie z zasadą arm's length) w oparciu o dokument "Conditions Applicable to the Account".

vii. Drugiego dnia roboczego po zakończeniu każdego miesiąca RF będzie dokonywać faktycznego rozliczenia odsetek za ten miesiąc poprzez ich odpowiednie uwzględnienie na Koncie Spółki prowadzonym w RF. Odsetki te będą wpływały na saldo Spółki na jej Koncie prowadzonym w RF, powodując odpowiednio jego zmniejszenie lub zwiększenie (w wyniku czego dojdzie do kapitalizacji odsetek). RF zapewni Spółce stosowne informacje dotyczące wysokości odsetek debetowych i kredytowych za dany miesiąc, w celu umożliwienia Spółce dokonania należytych rozliczeń w zakresie podatku dochodowego (poprzez zapewnienie Spółce elektronicznego dostępu do rozliczeń prowadzonych na Koncie).

viii. W ramach czynności zarządczych, RF będzie uprawniony do dysponowania wygenerowanymi nadwyżkami środków gromadzonymi na Rachunku Rozliczeniowym i do dalszego transferowania tych środku związanych z ich inwestowaniem, w zgodzie z powierzonymi jej obowiązkami.

ix. Za swoje usługi (tekst jedn.: usługi zarządzania Strukturą i pełnienia funkcji pool leadera), RF będzie pobierać od każdego z Uczestników (w tym Spółki) jednakowe ryczałtowe wynagrodzenie. Jednocześnie za usługi świadczone w ramach analizowanej struktury przez Bank, Bank ten obciąży w całości RF. Następnie RF w ramach swojego wynagrodzenia dokona proporcjonalnego rozdzielenia kosztów usługi Banku na poszczególnych Uczestników Struktury (jako jednego z elementów kalkulacyjnych tego wynagrodzenia).

Celem wdrożenia opisanej powyżej Struktury (cash-poolingu rzeczywistego) w ramach polskiej części Grupy oraz przystąpienia do niej w charakterze Uczestnika przez Spółkę, jest przede wszystkim:

a.

poprawa płynności finansowej poszczególnych Uczestników Struktury;

b.

zwiększenie efektywności krótkoterminowego zarządzania środkami pieniężnymi;

c.

zmniejszenie kosztów finansowania zewnętrznego Grupy.

Z perspektywy Spółki przystąpienie do opisywanej Struktury będzie oznaczać przede wszystkim zmniejszenie kosztów zewnętrznego finansowania (związanego z możliwością powstawania ujemnych sald dziennych) oraz zwiększenie efektywności wykorzystania dziennych nadwyżek Spółki poprzez powierzenie ich zarządzania wyspecjalizowanej spółce prowadzącej działalność finansową (RF).

W piśmie z dnia 17 stycznia 2013 r. Wnioskodawca uzupełnił opis zdarzenia przyszłego o następujące informacje:

* Bank nie jest podmiotem powiązanym z Uczestnikami Struktury (w tym z Wnioskodawcą), ani z RF (dalej: "RF") w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Bank realizuje usługi prowadzenia rachunków Uczestników i agenta rozliczeniowego Struktury oraz wsparcia technicznego Struktury, m.in. poprzez zapewnienie oprogramowania komputerowego umożliwiającego jej funkcjonowanie.

* Dokument "Conditions applicable to the Account" stanowi załącznik do dwustronnej umowy Spółki z RF dotyczącej zarządzania środkami w ramach Struktury ("ZERO BALANCE AGREEMENT IN POLISH ZLOTY"), zawierający mechanizm kalkulacji odsetek debetowych i kredytowych dla potrzeb Struktury.

* Spółka, nie jest bezpośrednio powiązana z RF ani nie jest bezpośrednio kontrolowana przez ten sam podmiot co RF.

W związku z tym, mając na względzie treść Protokołu do Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Bernie dnia 2 września 1991 r. (Dz. U. z dnia 23 marca 1993 r.) (dalej: "UPO"), Spółka nie będzie spełniać warunków do uznania jej za "spółkę powiązaną" w rozumieniu art. 11 ust. 2a UPO w związku z punktem 3 Protokołu do UPO.Poniżej Spółka przedstawiła diagram obrazujący strukturę kapitałową Grupy w Polsce obejmującą Uczestników Struktury i RF.

Patrz diagram we wniosku ORD-IN

W związku z powyższym, Spółka zmodyfikowała swoje stanowisko i jego uzasadnienie odnośnie odpowiedzi na pytanie nr 4 w kontekście (i) zastosowania w przedmiotowej sprawie art. 11 ust. 2a UPO, oraz (ii) zapłaty (kompensaty) odsetek związanej z saldem debetowym Spółki sfinansowanym uprzednio ze środków własnych RF. Spółka podniosła także, iż pozostała część stanowiska Spółki oraz uzasadnienia do tego stanowiska w zakresie pytania 4, pozostaje aktualna.

* W Strukturze nie będą występować inne banki poza podmiotem zdefiniowanym jako "Bank".

W związku z uczestnictwem w Strukturze Spółka będzie zobowiązana do proporcjonalnego ponoszenia kosztów usług Banku związanych z obsługą Struktury. Spółka doprecyzowała, że rozliczenie kosztów usług Banku związanych z obsługą techniczną Struktury, będzie się odbywać w następujący sposób. Bank obciąży za całość usługi RF. Następnie RF w ramach swojego wynagrodzenia dokona proporcjonalnego rozdzielenia kosztów usługi Banku na poszczególnych Uczestników Struktury (jako jednego z elementów kalkulacyjnych tego wynagrodzenia). Tym samym Spółka będzie ponosić pośrednio koszty usług Banku w ramach wynagrodzenia płatnego na rzecz RF. Natomiast RF będzie się rozliczać bezpośrednio z Bankiem z tytułu wynagrodzenia za usługi świadczone przez Bank.

Jednak, niektóre koszty bankowe (np. koszty obsługi rachunków bankowych prowadzonych przez Bank i wykorzystywanych w Strukturze) będą ponoszone przez Spółkę bezpośrednio na rzecz Banku.

Natomiast w piśmie z dnia 24 stycznia 2013 r. Wnioskodawca zmodyfikował treść pytania oznaczonego we wniosku numerem 1 oraz przedstawił swoje stanowisko wraz z uzasadnieniem odnośnie wskazanego pytania.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1.

Czy dla Spółki, jako Uczestnika Struktury niebędącego pomiotem zarządzającym Strukturą, ani jej agentem rozliczeniowym (pool leaderem), przychodem będą kwoty odsetek otrzymanych (skapitalizowanych) w związku z udziałem w Strukturze, a kosztem uzyskania przychodów będą (i) wydatki poniesione z tytułu zapłaconych do RF odsetek wynikających z uczestnictwa w Strukturze, a także (ii) wynagrodzenie zapłacone RF za świadczenie usługi zarządzania środkami w ramach Struktury, oraz (iii) wszelkie inne prowizje i opłaty (w tym bankowe) wypłacane bezpośrednio Bankowi lub RF w związku z funkcjonowaniem Struktury, natomiast pozostałe środki finansowe przelewane pomiędzy Rachunkiem Bieżącym Spółki a Rachunkiem Rozliczeniowym RF nie będą stanowić dla Spółki, ani przychodów ani kosztów ich uzyskania.

2.

Czy za moment zapłaty (kapitalizacji) odsetek należy uznać dzień zaksięgowania na Koncie Spółki w RF za dany miesiąc rozliczeniowy (i) należnych od Spółki odsetek od dziennych sald debetowych Spółki wygenerowanych na Rachunku Bieżącym i odzwierciedlonych na Koncie, jak również (ii) odsetek należnych na rzecz Spółki od dziennych sald dodatnich wygenerowanych na Rachunku Bieżącym i odzwierciedlonych na Koncie.

3.

Czy odsetki płatne przez Spółkę, w związku z realizacją Umowy w opisanej Strukturze cash-poolingu rzeczywistego nie będą podlegały ograniczeniom wynikającym z przepisów art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 Ustawy o CIT.

4.

Czy Spółka będzie zobowiązana do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego (tzw. podatku u źródła) od odsetek naliczanych od sald debetowych Spółki, które zostaną sfinansowanie ze środków własnych zaangażowanych w ramach Struktury przez jej polskich Uczestników oraz/lub środków zaangażowanych przez RF.

5.

Czy w opisanym stanie faktycznym Spółka będzie obowiązana do sporządzenia dokumentacji podatkowej, o której mowa w art. 9a Ustawy o CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Ad. 1)

Na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Do przychodów, w myśl art. 12 ust. 4 pkt 1 Ustawy o CIT, nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 2 Ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza się także kwot naliczonych, lecz nieotrzymanych odsetek od należności, w tym również od udzielonych pożyczek (kredytów).

Analizując powołane wyżej przepisy Ustawy o CIT, w opinii Spółki należy stwierdzić, iż przychód Spółki, jako posiadacza salda dodatniego wygenerowanego w ramach Struktury, będą stanowić jedynie te odsetki, które zostaną przez nią faktycznie otrzymane (przy czym odsetki skapitalizowane stanowią przychód podatkowy w dacie ich kapitalizacji).

Należy zauważyć również, iż z istoty podatku dochodowego wynika, że jest on ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego (dochodu), a zatem przychodem może być tylko ta wartość, która definitywnie wchodzi do majątku podatnika (tak m.in. wyrok NSA z 27 listopada 2003 r., sygn. III SA 3382/02). Zatem jako przychody podatkowe kwalifikowane są jedynie uzyskane definitywnie bezzwrotne przysporzenia majątkowe. W oparciu o powyższą argumentację, Spółka twierdzi, iż pozostałe środki finansowe transferowane pomiędzy Rachunkiem Bieżącym Spółki a Rachunkiem Rozliczeniowym RF w ramach Struktury będą neutralne podatkowo i nie będą stanowić dla Spółki przychodów podatkowych.

Odnosząc się do kosztów uzyskania przychodów - zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczania źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT.

W orzecznictwie sądów administracyjnych oraz doktrynie prawa podatkowego przyjęto się, że działania podatników muszą w związku z tym zmierzać w celu uzyskania przychodu, być na ten przychód ukierunkowane. Nie generują kosztów podatkowych działania podejmowane w innym celu niż uzyskania przychodu. Kosztem takim będą natomiast wydatki poniesione w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przyniosło przychody także w przyszłości. W rezultacie kosztami podatkowymi są zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli podatnik wykaże, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. W związku z tym, aby móc zaliczyć konkretne wydatki do kosztów uzyskania przychodów, niezbędne jest wykazanie związku między ich poniesieniem, a dążeniem do uzyskania przychodów. Wydatki winny również pozostawać w związku z prowadzoną działalnością tak, aby była możliwa ocena oparta na zasadzie logiki i zasad doświadczenia życiowego, że mogą mieć one wpływ na uzyskanie przychodu.

Z brzmienia art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT wynika, że zawiera on zamknięty katalog wydatków (kosztów), które nie stanowią podatkowych kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami podatnika i prowadzoną działalnością gospodarczą. We wspomnianym katalogu kosztów niezaliczanych przez ustawodawcę do kosztów uzyskania przychodów ujęto między innymi:

1.

wydatki na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów) (...) (art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a Ustawy o CIT),

2.

naliczone, lecz niezapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów) (art. 16 ust. 1 pkt 11 Ustawy o CIT),

3.

odsetki, prowizje i różnice kursowe od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji (art. 16 ust. 1 pkt 12 Ustawy o CIT).

W ramach uczestnictwa w Strukturze, Spółka będzie zobowiązana do ponoszenia kosztów wynagrodzenia na rzecz RF, jako podmiotu zarządzającego Strukturą (pool leadera), oraz prowizji i opłat (w tym bankowych) związanych z funkcjonowaniem Struktury (częściowo pośrednio - w ramach wynagrodzenia płatnego na rzecz RF, a częściowo bezpośrednio w ramach wynagrodzenia płatnego na rzecz Banku - np. opłaty za prowadzenie Rachunków Bieżących). Ponadto Spółka będzie zobowiązana do zapłaty odsetek od sald ujemnych, jeżeli takie wystąpią na Rachunku Bieżącym Spółki.

Mając na uwadze fakt, iż Umowa z RF ma na celu zwiększenie efektywności zarządzania środkami pieniężnymi Spółki, wspomniane wydatki będę miały pośredni związek z osiąganymi przez nią przychodami. Tym samym Spółka będzie miała prawo zaliczenia wydatków ponoszonych z tytułu odsetek wypłacanych RF, wynagrodzenia RF, oraz prowizji i opłat (w tym bankowych) wypłacanych RF lub Bankowi do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich faktycznej zapłaty lub w dacie ich kapitalizacji (o ile zapłacone odsetki i prowizje nie będę zwiększać kosztów inwestycji w czasie ich realizacji np. art. 16 ust. 1 pkt 12 Ustawy o CIT). Wydatki te pozostają bowiem w ścisłym związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą mającą wpływ na uzyskiwane przychody.

Jednocześnie, biorąc pod uwagę przepisy Ustawy o CIT, środki pieniężne transferowane w ramach Umowy pomiędzy Rachunkiem Bieżącym a Rachunkiem Rozliczeniowym, które nie stanowią wydatków na zapłatę odsetek, prowizji bankowych czy też wynagrodzenia RF, będą neutralne dla potrzeb ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, tzn. nie będą stanowiły kosztów uzyskanie przychodów. Słuszność tego poglądu potwierdza orzecznictwo sądów administracyjnych, z którego wynika, że za koszty podatkowe mogą zostać uznane jedynie wydatki o charakterze definitywnym, które nie podlegają zwrotowi (patrz wyrok NSA z 20 marca 1996 r., sygn. SA/Ka 332/95).

Transfery środków pieniężnych w ramach Struktury nie mają charakteru samodzielnych transakcji, lecz są dokonywane w celu wykonania usługi zarządzania środkami (cash-poolingu rzeczywistego), która będzie świadczona przez RF. Z uwagi na fakt, iż transfery te nie mają charakteru ani definitywnego przysporzenia (w przypadku wyrównania salda ujemnego Spółki), ani definitywnego kosztu (w przypadku przelania nadwyżki środków pieniężnych przez Spółkę), nie powinny zatem na gruncie Ustawy o CIT być kwalifikowane jako przychody, czy też koszty podatkowe.

Analogiczny pogląd w przedmiotowej kwestii znajduje potwierdzenie w praktyce organów podatkowych. Prawidłowość powyższego stanowiska potwierdzają przykładowo:

* Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 29 września 2009 r. (sygn. IPPB3/423-467/09-4/AG),

* Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 25 września 2009 r. (sygn. ILPB3/423-490/09-2/MC i ILPB3/423-490/09-3/MC),

* Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 22 lipca 2009 r. (sygn. ITPB3/423-220A/09/DK),

* Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 23 marca 2009 r. (sygn. IBPBI/2/423-338/09/BG).

Ad. 2)

Zdaniem Spółki za moment zapłaty odsetek należy uznać dzień zaksięgowania (kapitalizacji) na Koncie RF odsetek należnych od Spółki od dziennych sald debetowych na Rachunku Bieżącym za dany miesiąc rozliczeniowy, jak również odsetek należnych Spółce za dany miesiąc rozliczeniowy, od dziennych sald dodatnich, które wystąpią na Rachunku Bieżącym.

W ocenie Spółki oznacza to, że w momencie zaksięgowania odsetek należnych od Spółki bądź na rzecz Spółki, saldo odsetek zostanie odpowiednio doliczone / odliczone do globalnego salda końcowego w danym dniu roboczym, odzwierciedlonego na Koncie Spółki RF. W ten sposób nastąpi kapitalizacja odsetek, która w ocenie Spółki powinna być traktowana jako bezpośrednia zapłata odsetek.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzują, jak należy rozumieć pojęcie "zapłaty". Zgodnie ze słownikową definicją, "zapłata" oznacza uiszczenie należności za coś, zapłacenie (Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1998). Z definicji tej wynika zatem, że skutkiem zapłaty jest uregulowanie zobowiązania (w jej wyniku zobowiązanie przestaje istnieć).

Należy zauważy, iż na mocy Umowy nie będzie dochodziło do fizycznego przepływu środków w związku z rozliczeniem wzajemnych należności z tytułu naliczonych odsetek. Saldo należności i zobowiązań odsetkowych wskazanych dla Spółki w rozliczeniu miesięcznym będzie rzutować na wartość salda kwoty głównej Spółki (zadłużenia lub należności) na Koncie Spółki w RF. W konsekwencji będziemy mieć do czynienia z zastosowaniem kompensaty stałej, w wyniku której dochodzi do skutecznego potrącenia wierzytelności w określonej dacie. Wzajemna kompensata wierzytelności polegająca na zaliczeniu jednej wierzytelności na poczet drugiej występuje w obrocie prawnym w postaci potrącenia, u którego podstaw leży umowa zainteresowanych stron (tzw. potrącenie umowne). Kompensat umownych Kodeks cywilny bezpośrednio nie reguluje, choć są one powszechnie uważane za dopuszczalne w ramach swobody umów.

Zdaniem Spółki, w dniu kapitalizacji odsetek (debetowych lub kredytowych) związanych z udziałem Spółki w Strukturze po danym miesiącu rozliczeniowym, dla celów podatkowych:

1.

odsetki należne Spółce staną się przychodem podatkowym na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 1 Ustawy o CIT;

2.

odsetki, które obciążają Spółkę staną się kosztem uzyskania przychodu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. "a" Ustawy o CIT.

W ramach funkcjonowania Struktury, dane udostępniane Spółce przez RF umożliwią jej zaprezentowanie w rozliczeniu podatkowym następujących wartości dotyczących rozliczanego miesiąca:

1.

sumy odsetek, które są należne dla Spółki,

2.

sumy odsetek, które Spółka zobowiązana jest zapłacić do Struktury oraz

3.

salda tych wartości.

Zdaniem Spółki dla celów podatkowych istotne będą wartości z poz. 1 i 2. Określają one kwoty powstałe w wyniku kapitalizacji odsetek w związku z uczestnictwem Spółki w Strukturze. W rezultacie dla celów podatkowych Spółka będzie zobowiązana oddzielnie wykazywać sumę odsetek należnych na jej rzecz - jako odsetki stanowiące przychód podatkowy oraz oddzielnie sumę odsetek należnych od Spółki jako - odsetki stanowiące koszt podatkowy. Wykazywanie samego wyniku kompensaty tych dwóch pozycji w przychodach bądź kosztach podatkowych Spółki nie byłoby prawidłowe.

Powyższe stanowisko potwierdza m.in. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 28 maja 2010 r. (sygn. ITPB3/423-179d/10/DK), interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 17 marca 2010 r. (sygn. IPPB3/423-995/09-3/PD) oraz interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 10 marca 2010 r. (sygn. ILPB3/423-1173/09-2/MM).

Ad. 3)

W ocenie Spółki odsetki wypłacane przez nią w ramach Struktury, w związku z realizacją postanowień Umowy, nie będą podlegały ograniczeniom wynikającym z przepisów art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 Ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 60 Ustawy o CIT nie uważa się za koszt uzyskania przychodów odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych spółce przez jej udziałowca (akcjonariusza) posiadającego nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki albo udziałowców (akcjonariuszy) posiadających łącznie nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, jeżeli wartość zadłużenia spółki wobec udziałowców (akcjonariuszy) tej spółki posiadających co najmniej 25% udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25% udziałów w kapitale takiego udziałowca (akcjonariusza), osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki - w części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza tę wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty odsetek.

Natomiast przepis art. 16 ust. 1 pkt 61 Ustawy o CIT zawiera w swej treści analogiczne rozwiązania dotyczące odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych spółce przez spółkę tzw. "siostrę". W myśl tej regulacji nie uważa się za koszt uzyskania przychodów odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych przez spółkę innej spółce, jeżeli w obu tych podmiotach ten sam udziałowiec (akcjonariusz) posiada nie mniej niż po 25% udziałów (akcji), a wartość zadłużenia spółki otrzymującej pożyczkę (kredyt) wobec udziałowców (akcjonariuszy) tej spółki posiadających co najmniej 25% jej udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25% udziałów w kapitale tych udziałowców (akcjonariuszy) oraz wobec spółki udzielającej pożyczki (kredytu) osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki - w części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza tę wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty odsetek. Sposób ustalenia wartości kapitału zakładowego - dla potrzeb omawianej regulacji - określa art. 16 ust. 7 Ustawy o CIT.

Artykuł 16 ust. 7b Ustawy o CIT zawiera definicję pożyczki. Z cytowanych przepisów wynika, iż podstawową przesłanką stosowania przepisów dotyczących niedostatecznej kapitalizacji jest to, aby płatność odsetek była dokonywana z tytułu pożyczki, udzielanej danemu podmiotowi przez określone jednostki powiązane. Zgodnie z art. 16 ust. 7b Ustawy o CIT przez pożyczkę, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 oraz w ust. 7 tej ustawy, rozumie się każdą umowę, w której dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy; przez pożyczkę tę rozumie się także emisję papierów wartościowych o charakterze dłużnym, depozyt nieprawidłowy lub lokatę.

Odnosząc powyższe regulacje do analizowanej sytuacji należy wskazać, w pierwszej kolejności, iż RF nie posiada bezpośredniego udziału kapitałowego w Spółce oraz nie jest bezpośrednio spółką "siostrą" w stosunku do Spółki w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 61 Ustawy o CIT (tekst jedn.: RF i Spółka nie są kontrolowane bezpośrednio przez ten sam podmiot). Z tego faktu, co do zasady przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 oraz pkt 61 Ustawy o CIT nie będą mieć zastosowania do zapłaty odsetek realizowanych przez Spółkę w ramach Struktury.

Dodatkowo należy zauważyć, iż w przypadku struktury cash-poolingu rzeczywistego nie można uznać, iż mamy do czynienia z pożyczką udzielaną Spółce jako Uczestnikowi przez RF. Spółka przystąpiła do Umowy dotyczącej zarządzania środkami, w ramach której czynności podejmowane przez RF (jako agenta rozliczeniowego), czy Bank w ramach dziennej konsolidacji sald nie będą nosić znamion pożyczki w rozumieniu art. 16 ust. 7b Ustawy o CIT.

Istotą umowy typu cash-pooling jest pokrywanie sald ujemnych na poszczególnych rachunkach objętych umową ze środków zgromadzonych na rachunkach uczestników systemu, wykazujących salda dodatnie. Transfery środków pieniężnych będą dokonywane pomiędzy rachunkami poszczególnych spółek-uczestników oraz rachunkiem rozliczeniowym automatycznie. W konsekwencji uczestnicy systemu nie składają dyspozycji wykonania transferów i nie wiedzą, czyje środki w danym wypadku są wykorzystywane. Uczestnicy nie są zatem wobec siebie stronami stosunków zobowiązaniowych, których przedmiotem byłoby przeniesienie na własność biorącego określonej ilości pieniędzy oraz zwrot tej samej ilości pieniędzy, a o których mowa w przytoczonym powyżej art. 16 ust. 7b Ustawy o CIT.

W rezultacie, Spółka jako Uczestnik struktury cash poolingu rzeczywistego wykazujący saldo dodatnie nie będzie wiedziała (i) w jaki sposób i czy w ogóle uzyskane w ten sposób nadwyżki jej środków zostaną wykorzystane, a jeśli tak to (ii) czy zostaną przekazane i w jakiej wysokości któremu Uczestnikowi, w ramach redystrybucji tych środków przez RF. Spółka nie będzie posiadać wiedzy, w jaki sposób RF spożytkuje wspomniane kwoty wynikające z dodatnich sald dziennych Spółki. Tym samym nie będzie możliwe konkretne określenie drugiej strony operacji oraz jej przedmiotu, co jest niezbędne dla wystąpienia stosunku prawnego w postaci umowy pożyczki zgodnie z powołanym ust. 7b art. 16 Ustawy o CIT.

W konsekwencji, Spółka stoi na stanowisku, że w odniesieniu do odsetek, które będą płacone przez nią na podstawie Umowy w przypadku wystąpienia w danym miesiącu ujemnych sald dziennych na jej Rachunku Bieżącym, nie znajdą zastosowania przepisy dotyczące niedostatecznej kapitalizacji.

Powyższe stanowisko potwierdzają organy podatkowe:

* Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 22 kwietnia 2011 r., Nr IPPB5/423-87/11-4/JC;

* Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 29 marca 2011 r., Nr IPPB5/423-81/11-2/JC;

* Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 23 września 2010 r., Nr IPPB5/423-437/10-6/JC.

Ad. 4)

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 (podatnicy podlegający ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu) z odsetek, ustala się w wysokości 20% przychodów. Wspomniany przepis, stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 21 ust. 2 Ustawy o CIT).

Stosownie natomiast do art. 26 ust. 1 Ustawy o CIT osoby prawne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 i ust. 2 UPO, odsetki które powstają w Umawiającym się Państwie i wypłacane są osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Jednakże, takie odsetki mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, ale jeżeli osoba uprawniona do odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto tych odsetek.

Należy przy tym zwrócić uwagę na treść Modelowej Konwencji, stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak również brzmienie komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Zauważyć należy, iż zarówno Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, niemniej stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Z Komentarza do Konwencji Modelowej OECD wynika, iż postanowienia umów (konwencji) o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie dotyczącym odsetek mają zastosowanie jedynie w przypadku, gdy to podmiot uzyskujący odsetki posiada status rzeczywistego odbiorcy ("beneficial owner"), czyli jest podmiotem, którego prawo do dysponowania otrzymaną płatnością nie ma wyłącznie formalnego charakteru. Co do zasady, w sytuacji, gdy płatność dokonywana jest na rzecz pośrednika będącego rezydentem określonego państwa, który następnie przekazuje tę płatność ostatecznemu odbiorcy, państwo w którym powstaje dana płatność nie jest zobowiązane do zastosowania wobec tego pośrednika postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Sam fakt bycia rezydentem określonego państwa i otrzymania płatności nie jest bowiem wystarczającym warunkiem do skorzystania z postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania w sytuacji, gdy prawo do dysponowania dochodem ma ograniczony charakter. Oznacza to, iż postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania mają zastosowanie w odniesieniu do podmiotów będących faktycznymi odbiorcami odsetek.

O ile odsetki nie zostaną naliczone w oparciu o saldo debetowe Spółki sfinansowane ze środków własnych RF, faktycznymi odbiorcami odsetek wypłacanych przez Spółkę w ramach Struktury będą zatem pozostali uczestnicy Struktury (poza jej agentem rozliczeniowym - RF, który zarządza jedynie cudzymi środkami i nie posiada status rzeczywistego odbiorcy - "beneficial owner"). Wszyscy Uczestnicy Struktury (poza RP będącej jej agentem rozliczeniowym), są podmiotami polskimi. Mając na względzie tę okoliczność, tak długo jak w ramach Struktury odsetki są naliczane od sald debetowych Spółki sfinansowanych ze środków zaangażowanych przez wspomnianych Uczestników (tekst jedn.: dopóki w związku z wypłatą realizowana na pokrycie debetu z Rachunku Rozliczeniowego, realizowaną za pośrednictwem RF, nie dojdzie do przekroczenia globalnego salda Struktury), rzeczywistymi odbiorcami tych odsetek będą podmioty polskie. W rezultacie, rzeczywistymi odbiorcami odsetek należnych od Spółki, naliczanych od jej sald debetowych sfinansowanych ze środków zaangażowanych przez wspomnianych Uczestników (a nie dostarczonych do struktury z "zewnętrznych" źródeł - tj. środków własnych zaangażowanych w Strukturę przez RF), będą wyłącznie polscy Uczestnicy Struktury. Tym samym z tytułu płatności wspomnianych odsetek nie wystąpi konieczność poboru "podatku u źródła" w Polsce przez Spółkę lub RF.

Słuszność powyższego stanowiska potwierdzają interpretacje organów podatkowych wydane w analogicznych sprawach. Przykładowo można w tym miejscu wskazać na interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 29 listopada 2011 r. (sygn. ILPB4/423-342/11-5/DS), dotyczącej struktury cash-poolingu rzeczywistego, w której "biernymi" uczestnikami były wyłącznie spółki należące do tej samej grupy kapitałowej i będące polskimi rezydentami podatkowymi, a agentem rozliczeniowym (pool leaderem), była spółka z grupy będąca rezydentem podatkowym innego państwa z którym polska posiada umowę o unikani podwójnego opodatkowania (w tym przypadku Belgii).

Ponadto, w piśmie z dnia 17 stycznia 2013 r. Wnioskodawca wskazuje:

Spółka raz jeszcze wskazuje, że o ile odsetki nie zostaną naliczone w oparciu o saldo debetowe Spółki, które zostanie sfinansowane ze środków własnych RF, faktycznymi odbiorcami odsetek wypłacanych przez Spółkę w ramach Struktury będą zatem pozostali Uczestnicy Struktury (poza jej agentem rozliczeniowym - RF, który zarządza jedynie cudzymi środkami i nie posiada status rzeczywistego odbiorcy - "beneficial owner"). Wszyscy Uczestnicy Struktury (poza RF będącej jej agentem rozliczeniowym), są podmiotami polskimi. Mając na względzie tę okoliczność, tak długo jak w ramach Struktury odsetki są naliczane od sald debetowych Spółki sfinansowanych ze środków zaangażowanych przez wspomnianych Uczestników (tekst jedn.: dopóki w związku z wypłatą realizowana na pokrycie debetu z Rachunku Rozliczeniowego, realizowaną za pośrednictwem RF, nie dojdzie do przekroczenia globalnego salda Struktury), rzeczywistymi odbiorcami tych odsetek będą podmioty polskie.

W rezultacie, rzeczywistymi odbiorcami odsetek należnych od Spółki, naliczanych od jej sald debetowych sfinansowanych ze środków zaangażowanych przez wspomnianych Uczestników (a nie dostarczonych do Struktury z "zewnętrznych" źródeł - tj. środków własnych zaangażowanych w Strukturę przez RF), będą wyłącznie polscy Uczestnicy Struktury. Tym samym z tytułu płatności wspomnianych odsetek nie wystąpi konieczność poboru "podatku u źródła" w Polsce przez Spółkę lub RF.

Spółka podkreśla, że do "zewnętrznego" finansowania w ramach Struktury będzie dochodziło wyłącznie w przypadku, gdy na skutek pokrycia określonego debetu zaistniałego w ramach jej funkcjonowania, zostanie przekroczone globalne saldo całej Struktury (tekst jedn.: saldo to przyjmie wartość ujemną). Globalne saldo Struktury, to saldo wynikające z dziennych konsolidacji sald od początku funkcjonowania całej Struktury, stanowiące różnicę pomiędzy:

a.

skumulowaną sumą wszystkich dotychczasowych nadwyżek środków pieniężnych, oraz

b.

skumulowaną wartością wszystkich dotychczasowych niedoborów finansowych Uczestników Struktury.

Należy podkreślić, że RF w ramach Struktury będzie przede wszystkim zarządzać całością nadwyżek finansowych wygenerowanych i zakumulowanych w ramach funkcjonowania Struktury, a własne fundusze będzie angażować jedynie wyjątkowo - wyłącznie w sytuacji wystąpienia niedoboru środków w ramach całej Struktury. Tym samym, do "zewnętrznego" finansowania Struktury będzie dochodzić tylko wówczas, gdy RF będzie zmuszone do pokrycia z własnych środków debetu Uczestnika (lub kilku Uczestników) Struktury, w przypadku zaistnienia sytuacji opisanej w paragrafie powyżej. Finansowanie Struktury z własnych środków RF będzie zatem miało miejsce, gdy dany dzienny niedobór środków, nie będzie znajdował pokrycia w nadwyżkach finansowanych zakumulowanych w związku z dotychczasowym funkcjonowaniem Struktury (tekst jedn.: gdy dany debet, nie będzie mógł być zrównoważony dodatnią kwotą globalnego salda Struktury na moment rozliczenia, a tym samym będzie wymagał zaangażowania środków "zewnętrznych" dla jego sfinansowania).

W związku z powyższym, tak długo jak w ramach Struktury odsetki będą naliczane od sald debetowych Spółki sfinansowanych ze środków zaangażowanych w Strukturę przez samych Uczestników (tekst jedn.: dopóki w związku z wypłatą na pokrycie debetu Spółki z Rachunku Rozliczeniowego, realizowaną za pośrednictwem RF, nie dojdzie do przekroczenia dodatniego globalnego salda Struktury), będziemy mieli do czynienia z finansowaniem "wewnętrznym" - tj. ze środków samych Uczestników, a nie ze środków RF lub podmiotów trzecich.

Konieczność zapłaty podatku u źródła przez Spółkę będzie zatem dotyczyła wyłącznie odsetek wypłacanych przez Spółkę na rzecz RF występującego jako ich "beneficial owner", od debetu Spółki powstałego w toku funkcjonowania Struktury, sfinansowanego z własnych środków zaangażowanych w tym celu przez RF lub innego "zewnętrznego" finansowania zapewnionego przez RF (w stosunku do środków skumulowanych w ramach Struktury przez samych jej Uczestników).

W sytuacji sfinansowania opisanego debetu ze środków własnych RF, w przypadku uzyskania certyfikatu rezydencji RF, Spółka będzie uprawniona do zastosowania do wypłaty odsetek stanowiących własność RF preferencyjnej 5% stawki podatku u źródła, wynikającej z art. 11 ust. 2 UPO.

Ad. 5)

Zdaniem Spółki, w opisanym stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym), obowiązek sporządzania dokumentacji podatkowej, o której mowa w art. 9a Ustawy o CIT wystąpi tylko w zakresie wynagrodzenia dla RF za świadczone na rzecz Spółki w ramach Umowy usługi zarządzania środkami. Obowiązek sporządzenia wspomnianej dokumentacji wystąpi, o ile roczna kwota wynagrodzenie wypłaconego z tego tytułu przez Spółkę na rzecz RF przekroczy 30.000 EURO. Obowiązek taki ze strony Spółki nie wystąpi natomiast względem pozostałych Uczestników Struktury.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 Ustawy o CIT podatnicy dokonujący transakcji z podmiotami powiązanymi z tymi podatnikami - w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4 Ustawy o CIT - są obowiązani do sporządzania dokumentacji podatkowej takich transakcji uwzględniającej aspekty wymienione w punktach 1-6 tego ustępu.

Z art. 9a ust. 1 Ustawy o CIT wynika, iż aby powstał obowiązek sporządzania wspomnianej dokumentacji podatkowej, konieczne jest jednoczesne ziszczenie się dwóch warunków: (1) w danym przypadku musimy mieć do czynienia z "transakcją", oraz (2) taka transakcja musi mieć miejsce pomiędzy podmiotami powiązanymi.

Pojęcie "transakcja" nie zostało zdefiniowane w przepisach prawa podatkowego ani cywilnego. Zatem można uznać, iż nie posiada ono definicji legalnej. W takim przypadku należy posłużyć się znaczeniem słownikowym, w myśl którego (według internetowego Słownika Języka Polskiego PWN) transakcja to "operacja handlowa dotycząca kupna lub sprzedaży towarów lub usług" lub "umowa handlowa na kupno lub sprzedaż towarów lub usług; też: zawarcie takiej umowy".

W przypadku, gdy pomiędzy Spółką a innymi "biernymi" Uczestnikami Struktury (tekst jedn.: poza RF) wystąpią powiązania w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4 Ustawy o CIT, w ich wzajemnych relacjach w ramach Struktury nie będzie możliwe doszukanie się jakiegokolwiek przypadku kupna lub sprzedaży towarów bądź usług (czyli przypadków przeprowadzenia transakcji pomiędzy nimi). Uczestnicy Struktury nie świadczą bowiem w ramach Struktury żadnych usług względem siebie. Tym samym nie można mówić o żadnych "transakcjach" pomiędzy tymi Uczestnikami w związku z funkcjonowaniem Struktury.

W tym przypadku brak transakcji oznacza nieziszczenie się pierwszego z dwóch wskazanych powyżej warunków, od których spełnienia zależy obowiązek sporządzania dokumentacji podatkowej. Dlatego też Spółka, w zakresie odsetek przekazywanych/otrzymywanych przez Spółkę z tytułu uczestnictwa w opisanej wyżej Strukturze cash poolingu nie będzie (jako jeden z jej Uczestników) obowiązana sporządzać dokumentacji podatkowej o której mowa w art. 9a ust. 1 Ustawy o CIT.

Natomiast z pewnością mianem transakcji określić będzie można usługę zarządzania środkami świadczoną na rzecz Spółki przez RF na podstawie Umowy, za którą RF będzie przysługiwać wynagrodzenie od Spółki.

Należy zauważyć, iż na mocy art. 9a ust. 2 Ustawy o CIT obowiązek sporządzenia dokumentacji cen transferowych obejmuje transakcję lub transakcje między podmiotami powiązanymi o ile ich wartość przekracza stosowny ustawowy limit. Obowiązek taki dotyczy transakcji, w których łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość:

1.

100.000 EURO - jeżeli wartość transakcji nie przekracza 20% kapitału zakładowego, określonego zgodnie z art. 16 ust. 7, albo

2.

30.000 EURO - w przypadku świadczenia usług, sprzedaży lub udostępnienia wartości niematerialnych i prawnych, albo

3.

50.000 EURO - w pozostałych przypadkach.

Umowa będzie przewidywać miesięczne wynagrodzenie za usługi świadczone przez RF na rzecz Spółki. Jeżeli zatem całkowita kwota wynagrodzenia RF rzeczywiście wypłaconego na podstawie Umowy w danym roku podatkowym nie przekroczy progu 30.000 EURO, Spółka nie będzie zobowiązana sporządzić dokumentacji cen transferowych dotyczącej transakcji z RF za ten rok.

Natomiast, jeżeli limit ten zostanie przekroczony, Spółka będzie obowiązana do sporządzenia stosownej dokumentacji.

Słuszność tego wniosku potwierdzają następujące interpretacje:

* Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 22 kwietnia 2011 r., Nr IPPB5/423-84/11-4/JC;

* Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 26 października 2010 r., Nr ILPB3/423-650/10-7/MM;

* Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 23 września 2010 r. Nr IPPB5/423-437/10-9/JC.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się, w zakresie skutków podatkowych po przystąpieniu Spółki do wewnątrzgrupowego programu zbiorowego zarządzania płynnością finansową, w tym:

* ustalenia przychodów i kosztów uzyskania przychodów (pytanie Nr 1) - za prawidłowe,

* określenia momentu zapłaty (kapitalizacji) odsetek (pytanie Nr 2) - za prawidłowe,

* zastosowania przepisów art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych o niedostatecznej kapitalizacji (pytanie Nr 3) - za prawidłowe,

* obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego (pytanie Nr 4) - za prawidłowe,

* obowiązku sporządzania dokumentacji podatkowej, o której mowa w art. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (pytanie Nr 5) - za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytań oznaczonych we wniosku numerami 1, 2, 3 oraz 5.

Stanowisko Organu podatkowego odnośnie pytania oznaczonego we wniosku numerem 4.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W przepisie tym, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know - how) - ustala się w wysokości 20% przychodów.

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 21 ust. 2 ww. ustawy).

Na podstawie art. 22b ww. ustawy, zwolnienia i odliczenia wynikające z przepisów art. 20-22 stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy w sprawie podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa, w którym podatnik ma swoją siedzibę lub w którym dochód został uzyskany.

W myśl art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2b, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże od należności z tytułu odsetek od papierów wartościowych wyemitowanych przez Skarb Państwa i zapisanych na rachunkach papierów wartościowych albo na rachunkach zbiorczych, wypłacanych na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, zryczałtowany podatek dochodowy pobierają, jako płatnicy, podmioty prowadzące te rachunki, jeżeli wypłata należności następuje za ich pośrednictwem. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Kwestia opodatkowania odsetek wypłacanych między polskimi i szwajcarskimi podmiotami, została uregulowana w art. 11 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Bernie dnia 2 września 1991 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr 22, poz. 92; dalej jako: Konwencja, Konwencja polsko - szwajcarska).

Zgodnie z art. 11 ust. 1 Konwencji, odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i wypłacane są osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże odsetki takie mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, ale jeżeli odbiorca odsetek jest ich właścicielem, podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 10% kwoty brutto tych odsetek. Właściwe władze Umawiających się Państw ustalą w drodze wzajemnego porozumienia sposób stosowania tego ograniczenia (art. 11 ust. 2 Konwencji).

W art. 11 ust. 3 ww. Konwencji wyjaśniono, iż użyte w tym artykule określenie "odsetki" oznacza dochody z wszelkiego rodzaju roszczeń wynikających z długów, zarówno zabezpieczonych, jak i nie zabezpieczonych prawem zastawu hipotecznego lub prawem udziału w zyskach dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek publicznych oraz dochody z obligacji lub skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami mającymi związek z takimi skryptami dłużnymi, obligacjami lub pożyczkami. Opłaty karne z tytułu opóźnionej zapłaty nie będą uważane w rozumieniu niniejszego artykułu za odsetki.

Stosownie do ust. 4 ww. artykułu, postanowień ust. 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli właściciel odsetek, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, wykonuje w drugim Państwie, w którym powstają odsetki, działalność zarobkową przy pomocy zakładu położonego w tym Państwie bądź wykonuje wolny zawód w oparciu o stałą placówkę, która jest w nim położona, i jeżeli wierzytelność, z tytułu której są płacone odsetki, rzeczywiście należy do takiego zakładu lub takiej stałej placówki. W takim przypadku, w zależności od konkretnej sytuacji, stosuje się odpowiednio postanowienia art. 7 lub art. 14.

Podkreślić jednak należy, iż stosownie do art. 11 ust. 6 ww. Konwencji, jeżeli między płatnikiem a właścicielem odsetek lub między nimi obydwoma a osobą trzecią istnieją szczególne stosunki i dlatego kwota odsetek mająca związek z roszczeniem wynikającym z długu, z tytułu którego są wypłacane, przekracza kwotę, którą dłużnik i właściciel odsetek uzgodniliby bez tych stosunków, to postanowienia tego artykułu stosuje się tylko do tej ostatniej wymienionej kwoty. W tym przypadku nadwyżka ponad tę kwotę podlega opodatkowaniu według prawa każdego Umawiającego się Państwa i z uwzględnieniem innych postanowień niniejszej konwencji.

W tym miejscu wskazać należy, iż z dniem 17 października 2011 r. wszedł w życie Protokół, sporządzony w Warszawie dnia 20 kwietnia 2010 r., między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską o zmianie ww. Konwencji (Dz. U. z 2011 r. Nr 255, poz. 1533). Oprócz klauzuli umożliwiającej wymianę informacji podatkowych nowelizacja zawiera zmianę w zakresie opodatkowania odsetek oraz należności. W Protokole tym uzgodniono następujące ustalenia odnośnie odsetek (Artykuł IV Protokołu):

1.

" Artykuł 11, ustęp 2 Konwencji (Odsetki) otrzymuje następujące brzmienie:

2.

Jednakże, takie odsetki mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, ale jeżeli osoba uprawniona do odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto tych odsetek.

2.

Do Artykułu 11 Konwencji (Odsetki) dodaje się następujący ustęp 2a:

2.

a. Bez względu na postanowienia ustępu 2, odsetki wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie jeżeli osoba uprawniona do odsetek jest spółką (nie będącą spółką osobowa) powiązaną ze spółką wypłacającą odsetki.

3.

Artykuł 11, ustęp 5 Konwencji (Odsetki) otrzymuje następujące brzmienie:

5.

Uważa się. że odsetki powstają w Umawiającym się Państwie, jeżeli osoba je wypłacająca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym Państwie. Jeżeli jednak osoba wypłacająca odsetki, bez względu na to, czy ma ona miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, posiada w Umawiającym się Państwie zakład lub stałą placówkę, w związku z działalnością której powstało zobowiązanie, z tytułu którego są wypłacane odsetki i zapłata tych odsetek jest pokrywana przez ten zakład lub stałą placówkę, to uważa się, że odsetki takie powstają w tym Państwie, w którym położony jest zakład lub stała placówka."

Przy czym przepisy te (Artykuł IV ustęp 1 i 2) zaczną obowiązywać od 1 lipca 2013 r. - artykuł XII Protokołu.

Rozpatrując przedmiotowy wniosek należy zwrócić również uwagę na tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

Z Komentarza do Konwencji Modelowej OECD wynika, iż postanowienia umów (konwencji) o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie dotyczącym odsetek mają zastosowanie jedynie w przypadku, gdy to podmiot uzyskujący odsetki posiada status rzeczywistego odbiorcy ("beneficial owner"), czyli jest podmiotem, którego prawo do dysponowania otrzymaną płatnością nie ma wyłącznie formalnego charakteru. Co do zasady, w sytuacji, gdy płatność dokonywana jest na rzecz pośrednika będącego rezydentem określonego państwa, który następnie przekazuje tę płatność ostatecznemu odbiorcy, państwo w którym powstaje dana płatność nie jest zobowiązane do zastosowania wobec tego pośrednika postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Sam bowiem fakt bycia rezydentem określonego państwa i otrzymania płatności nie jest wystarczającym warunkiem do skorzystania z postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania w sytuacji, gdy prawo do dysponowania dochodem ma ograniczony charakter. Oznacza to, iż postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania mają zastosowanie do podmiotów będących faktycznymi odbiorcami odsetek.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka planuje przystąpienie, w charakterze uczestnika, do wewnątrzgrupowego programu zbiorowego zarządzania płynnością finansową, adresowanego do polskich spółek z Grupy (dalej: "Struktura"). Struktura będzie miała ma charakter tzw. cash-poolingu rzeczywistego (ang. zero-balancing cash pooling), tj. będzie przewidywała realne transfery pieniężne pomiędzy kontami bankowymi uczestników Struktury a kontem rozliczeniowym podmiotu, który zarządza środkami. Obejmie ona polskie podmioty należące do Grupy (dalej: "Uczestnicy") oraz spółkę prawa szwajcarskiego - X (dalej: "RF"), również wchodzącą w skład Grupy. RF jest spółką finansową ("grupowym bankiem"), świadczącą usługi finansowe na rzecz Grupy, w tym m.in. usługi zarządzania środkami. Spółka ta będzie pełnić szczególną funkcję w ramach Struktury, tj. działać w charakterze podmiotu zarządzającego Strukturą oraz w roli jej agenta rozliczeniowego (tzw. pool leadera).

Ponadto, jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, w związku z funkcjonowaniem Struktury, w trakcie każdego dnia roboczego będzie dochodziło do konsolidacji sald na Rachunkach Bieżących Uczestników przy użyciu Subkont oraz Rachunku Rozliczeniowego RF, poprzez stosowne zautomatyzowane transfery środków, w taki sposób, aby efektem dziennej konsolidacji sald był "zerowy" stan Rachunków Bieżących Uczestników oraz Subkont na koniec każdego dnia. W przypadku powstania dodatniego salda na Rachunku Bieżącym Spółki jako Uczestnika, dzienna nadwyżka środków z tego rachunku będzie w pierwszej kolejności kierowana z Rachunku Bieżącego na Subkonto, a następnie z Subkonta na Rachunek Rozliczeniowy RF. W przypadku powstania ujemnego salda na Rachunku Bieżącym Spółki jako Uczestnika, dzienny niedobór środków na tym rachunku będzie w pierwszej kolejności uzupełniany poprzez przekierowanie środków z Subkonta na Rachunek Bieżący, a następnie powstały w ten sposób debet na Subkoncie będzie pokrywany ze środków zgromadzonych na Rachunku Rozliczeniowym RF. RF będzie finansował niedobory środków na Rachunku Bieżącym Spółki (oraz pozostałych Uczestników) z własnych środków, wyłącznie w sytuacji, gdy globalne saldo Struktury (globalne saldo wynikające ze zsumowania sald z Kont wszystkich Uczestników prowadzonych w RF), nie będzie wystarczające do pokrycia tych niedoborów.

O ile zatem odsetki nie zostaną naliczone w oparciu o saldo debetowe Spółki sfinansowane ze środków własnych RF, faktycznymi odbiorcami odsetek wypłacanych przez Spółkę w ramach Struktury będą zatem pozostali uczestnicy Struktury (poza jej agentem rozliczeniowym - RF, który zarządza jedynie cudzymi środkami i nie posiada status rzeczywistego odbiorcy - "beneficial owner"). Wszyscy Uczestnicy Struktury (poza RF będącej jej agentem rozliczeniowym), są podmiotami polskimi. Mając na względzie tę okoliczność, tak długo jak w ramach Struktury odsetki są naliczane od sald debetowych Spółki sfinansowanych ze środków zaangażowanych przez wspomnianych Uczestników (tekst jedn.: dopóki w związku z wypłatą realizowana na pokrycie debetu z Rachunku Rozliczeniowego, realizowaną za pośrednictwem RF, nie dojdzie do przekroczenia globalnego salda Struktury), rzeczywistymi odbiorcami tych odsetek będą podmioty polskie. W rezultacie, rzeczywistymi odbiorcami odsetek należnych od Spółki, naliczanych od jej sald debetowych sfinansowanych ze środków zaangażowanych przez wspomnianych Uczestników (a nie dostarczonych do struktury z "zewnętrznych" źródeł - tj. środków własnych zaangażowanych w Strukturę przez RF), będą wyłącznie polscy Uczestnicy Struktury.

Tym samym z tytułu płatności wspomnianych odsetek nie wystąpi konieczność poboru "podatku u źródła" w Polsce przez Spółkę.

Konieczność zapłaty podatku u źródła przez Spółkę będzie dotyczyła wyłącznie odsetek wypłacanych przez Spółkę na rzecz RF występującego jako ich "beneficial owner", od debetu Spółki powstałego w toku funkcjonowania Struktury, sfinansowanego z własnych środków zaangażowanych w tym celu przez RF.

Tym samym stanowisko Spółki, iż w sytuacji sfinansowania opisanego debetu ze środków własnych RF, w przypadku uzyskania certyfikatu rezydencji RF, Spółka będzie uprawniona do zastosowania do wypłaty odsetek stanowiących własność RF preferencyjnej 5% stawki podatku u źródła, wynikającej z art. 11 ust. 2 UPO należy uznać za prawidłowe.

Należy przy tym jednocześnie podkreślić, iż 5% stawka podatku znajdzie zastosowanie do odsetek wypłaconych w dniu lub po dniu 1 lipca 2013 r. (artykuł XII Protokołu). W okresie do dnia 30 czerwca 2013 r. odsetki wypłacane przez Spółkę w związku z uczestnictwem w Strukturze będą podlegać podatkowi u źródła według stawki 10%.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy poinformować, iż w obwieszczeniu marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z 9 marca 2011 r. opublikowanym w Dzienniku Ustaw z 8 kwietnia 2011 r., Nr 74, poz. 397 - został ogłoszony jednolity tekst ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podnieść należy, iż niniejsza interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem zapytań Zainteresowanego. Mając na uwadze treść zagadnienia oznaczonego numerem 4, organ nie odniósł się do kwestii poboru podatku u źródła przez RF, gdyż kwestia ta nie stanowiła przedmiotu zapytania Wnioskodawcy.

Na marginesie sprawy podnieść należy, że uzyskanie niezbędnych i koniecznych informacji, istotnych z punktu widzenia prawidłowego opodatkowania powinno stanowić element organizacji Struktury i umożliwić prawidłowe stosowanie przepisów podatkowych.

Należy jednocześnie dodać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby pełną ocenę zawieranej umowy. Tym samym, jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Odnosząc się do argumentacji Wnioskodawcy opartej na treści wskazanych interpretacji w uzasadnieniu własnego stanowiska, należy stwierdzić, iż interpretacje te co do zasady wiążą w sprawie, w której zostały wydane i nie są źródłem prawa powszechnie obowiązującego. Tym samym nie stanowią podstawy prawnej przy wydawaniu interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl