IPPB5/423-119/10-3/MB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2010 r. (data wpływu 11 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* kosztów z tytułu udziału reasekuratorów w składce - jest prawidłowe

* przychodów z tytułu prowizji reasekuracyjnej i udziałów reasekuratora w odszkodowaniach - jest prawidłowe.

W dniu 11 marca 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów z tytułu udziału reasekuratorów w składce, przychodów z tytułu prowizji reasekuracyjnej i udziałów reasekuratora w odszkodowaniach.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

G. S.A. (dalej jako G. lub "Spółka") prowadzi działalność ubezpieczeniową w zakresie ubezpieczeń na życie. W ramach prowadzenia przedmiotowej działalności Spółka zawiera umowy reasekuracji. Przedmiotowe umowy mogą dotyczyć przejęcia przez reasekuratora części lub całości ryzyka ubezpieczeniowego wynikającego z zawartych przez Spółkę polis ubezpieczeniowych. Spółka zabezpiecza ryzyka na podstawie umów reasekuracji, zarówno w odniesieniu do poszczególnych polis jak i w odniesieniu do portfela polis. Celem rozliczenia umów reasekuracji Spółka wystawia rachunki techniczne w ustalonych z reasekuratorem okresach rozliczeniowych. W każdym przypadku Spółka przekazuje na rzecz reasekuratorów część ryzyka wynikającego z konkretnych polis ubezpieczeniowych lub z ryzyk określonych w umowie reasekuracyjnej. W ramach przedmiotowych umów reasekuracji reasekurator przejmuje na siebie określoną część ryzyka i w ustalonej proporcji pokrywa ewentualne odszkodowanie wypłacane przez Spółkę. W zamian za przejęcie części ryzyka ubezpieczeniowego reasekurator otrzymuje część składki przypisanej według proporcji określonej w umowie reasekuracji (udział reasekuratora w składce).

Jednocześnie, z tytułu umów reasekuracji Spółka otrzymuje przychody podatkowe z tytułu:

* prowizji reasekuracyjnej;

* udziału reasekuratora w odszkodowaniach.

Spółka ustaliła, iż przedmiotowe koszty i przychody będą rozliczane w okresach rozliczeniowych. Okresy rozliczeniowe zostały wskazane w umowie lub w rachunkach technicznych.

Pytania postawione przez Spółkę:

Ad. 1

Stanowisko Spółki odnośnie kosztów z tytułu udziału reasekuratorów w składce.

Przedmiotowe koszty powinny być zaliczone do pośrednich kosztów uzyskania przychodów i w związku z tym, dla celów podatkowych powinny być rozliczane na podstawie art. 15 ust. 4d ustawy o p.d.o.p. w dacie poniesienia. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. Jednocześnie ustawa o p.d.o.p. dzieli koszty uzyskania przychodów na koszty pośrednio i bezpośrednio związane z przychodem. Niemniej jednak, pomimo ustalenia takiego podziału kosztów ustawa ta nie definiuje, które z kosztów należy zaliczyć do kosztów pośrednich, a które do kosztów bezpośrednich. Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o p.d.o.p. koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, co do zasady, są potrącane w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody. Natomiast koszty pośrednie, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o p.d.o.p. są potrącane w dacie ich poniesienia. Jeśli jednak koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Ponadto, za dzień poniesiona kosztu uzyskania przychodu uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ustawy o p.d.o.p.).

W związku z powyższym aby ustalić poprawność zakwalifikowania kosztów reasekuracji do kosztów pośrednich lub bezpośrednich należy ustalić z jakim przychodem te koszty są związane. Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o p.d.o.p. za przychody związane z działalnością gospodarczą osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także przychody należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Jednocześnie zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy o p.d.o.p. za datę powstania przychodu uważa się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, nie później niż dzień: (i) wystawienia faktury lub (Ii) uregulowania należności. Wobec powyższego przychodem zakładu ubezpieczeń będzie przychód z tytułu składki ubezpieczeniowej nawet wówczas, gdy składka ta nie została faktycznie opłacona przez ubezpieczającego.

Jak wynika z umów dotyczących reasekuracji reasekurator przejmuje od Spółki określoną część ryzyka ubezpieczeniowego w zamian za uzyskanie określonej opłaty. W przypadku zajścia przewidzianych umową reasekuracji zdarzeń ubezpieczeniowych, reasekurator jest obowiązany do wypłaty określonych świadczeń. Celem zawarcia umów reasekuracji, jest ograniczenie ryzyka ciążącego na Spółce. Ograniczenie ryzyka ciążącego na Spółce wiąże się niewątpliwie z możliwościami uzyskiwania przychodów podatkowych przez Spółkę. Niemniej jednak, w analizowanym przypadku brak jest możliwości bezpośredniego przyporządkowania konkretnego przychodu bezpośrednio związanego z zawarciem umowy. W związku z powyższym, w opinii Spółki przedmiotowe koszty powinny być traktowane jako inne niż bezpośrednio związane z przychodem. Tym samym, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o p.d.o.p., przedmiotowe koszty powinny być traktowane, jako koszty pośrednio związane z przychodem. Przedmiotowe koszty nie powinny być uznane za dotyczące więcej niż jednego roku podatkowego, zatem w całości powinny być ujmowane w rachunku podatkowym w momencie poniesienia.

Ad. 2

Stanowisko Spółki odnośnie przychodów z tytułu prowizji reasekuracyjnej oraz udziału reasekuratora w odszkodowaniach

W związku z zawartymi umowami reasekuracji Spółka może uzyskiwać także dodatkowe przychody, które są wypłacane przez reasekuratora. Do takich przychodów nalezą:

* prowizja reasekuracyjna,

* udział reasekuratora w odszkodowaniach.

Tytuł płatności wynika w takim przypadku z umowy reasekuracji.

Zgodnie z art. 12 ust. 3c ustawy o p.d.o.p. jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych za datę powstania przychodu uważa się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku. Spółka zgodnie z przyjętym rozwiązaniem rozlicza prowizję reasekuracyjną oraz udział reasekuratora w odszkodowaniach w okresach rozliczeniowych. Długość trwania okresu rozliczeniowego jest określona w umowie lub na wystawionym rachunku technicznym. Wobec powyższego zdaniem Spółki, przychód może być rozpoznany w ostatnim dniu okresu ustalonego w umowie lub na rachunku technicznym.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.