IPPB5/423-1167/14-2/MW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 1 grudnia 2014 r. (data wpływu 4 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* uwzględnienia w podstawie kalkulacji kwoty ulgi na nowe technologie, podatku naliczonego VAT związanego z wydatkami poniesionymi na nabycie i wdrożenie licencji na korzystanie z nowych technologii, w odniesieniu do którego Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia od podatku należnego, w sytuacji gdy powyższe wydatki zostaną poniesione na rzecz podmiotu nieposiadającego w Polsce siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej (import usług) w roku wprowadzenia nowej technologii do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz w roku następującym po tym roku - jest nieprawidłowe,

* uwzględnienia w podstawie kalkulacji kwoty ulgi na nowe technologie, podatku naliczonego VAT związanego z wydatkami poniesionymi na nabycie i wdrożenie licencji na korzystanie z nowych technologii, w odniesieniu do którego Wnioskodawcy nie przysługuje prawo odliczenia od podatku należnego, w sytuacji gdy powyższe wydatki zostaną poniesione na rzecz podmiotu krajowego w roku wprowadzenia nowej technologii do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz w roku następującym po tym roku - jest prawidłowe.

W dniu 4 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uwzględnienia w podstawie kalkulacji kwoty ulgi na nowe technologie, podatku naliczonego VAT związanego z wydatkami poniesionymi na nabycie i wdrożenie licencji na korzystanie z nowych technologii, w odniesieniu do którego Wnioskodawcy nie przysługuje prawo odliczenia od podatku należnego, w sytuacji gdy powyższe wydatki zostaną poniesione na rzecz podmiotu krajowego jak i podmiotu nieposiadającego w Polsce siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej (import usług) w roku wprowadzenia nowej technologii do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz w roku następującym po tym roku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Towarzystwo Ubezpieczeń S.A. (dalej: "Wnioskodawca") w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawiera między innymi umowy, na podstawie których nabywa licencje na korzystanie z systemów komputerowych (dalej: "System"). Systemy mogą być nabywane przez Wnioskodawcę od dostawców krajowych bądź też od dostawców będących podatnikami VAT nieposiadającymi siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, a więc także od dostawców z innych niż Polska państw członkowskich Unii Europejskiej. W przypadku nabycia Systemu od podmiotu zagranicznego Wnioskodawca jest zobowiązany do rozpoznania importu usług.

Licencje na korzystanie z Systemów, nabywane przez Wnioskodawcę stanowią wartości niematerialne i prawne w rozumieniu art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej "ustawa o p.d.o.p.") i spełniają warunki określone w art. 16b ust. 1 tej ustawy, tj.:

* są nabyte przez Wnioskodawcę,

* nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia ich do używania,

* przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,

* są wykorzystywane przez Wnioskodawcę na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Wnioskodawca wprowadza zakupione licencje do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych po wdrożeniu Systemu objętego nabytą licencją i po stwierdzeniu, że System nadaje się do gospodarczego wykorzystania.

Wnioskodawca prowadzi zasadniczo wyłącznie działalność zwolnioną z podatku VAT, w związku z tym, Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabywanymi Systemami. W konsekwencji, kwoty podatku naliczonego VAT związane z wydatkami poniesionymi na nabycie licencji na korzystanie z Systemu i ich wdrożenie, w stosunku do których Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do ich odliczenia od podatku należnego, Wnioskodawca uwzględnia w wartości początkowej Systemu jako wartości niematerialnej i prawnej, niezależnie od tego czy Wnioskodawca nabył System od dostawcy krajowego czy od dostawcy zagranicznego.

Wnioskodawca rozważa możliwość skorzystania z tzw. ulgi na nowe technologie, która została uregulowana w art. 18b ustawy o p.d.o.p., w przypadku, gdyby Systemy spełniały warunki uprawniające do skorzystania z takiej ulgi. Ocena spełnienia tych warunków przez Systemy nie jest przedmiotem niniejszego wniosku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy kwoty podatku naliczonego VAT związane z wydatkami dotyczącymi nabycia i wdrożenia licencji na korzystanie z nowych technologii, w rozumieniu art. 18b ustawy o p.d.o.p., poniesione w roku wprowadzenia nowej technologii do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz w roku następującym po tym roku, w sytuacji, gdy Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia tego podatku naliczonego od podatku należnego, powinny zostać uwzględnione w podstawie kalkulacji kwoty ulgi na nowe technologie, o której mowa w art. 18b ustawy o p.d.o.p., niezależnie od tego czy powyższe wydatki zostaną poniesione na rzecz podmiotu krajowego czy na rzecz podmiotu nieposiadającego w Polsce siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli System będzie spełniał warunki do uznania go za nową technologię, w rozumieniu art. 18b ustawy o p.d.o.p., to kwoty podatku naliczonego VAT z tytułu licencji na korzystanie z Systemu oraz usług związanych z wdrożeniem Systemu nabytych od podmiotów krajowych, jak i nieposiadających w Polsce siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, powinny zostać uwzględnione w podstawie kalkulacji kwoty ulgi na nowe technologie, o której mowa w tym przepisie w zakresie w jakim Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego i w jakim w związku z tym, wartość podatku naliczonego została uwzględniona w wartości początkowej Systemów dla celów podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 18b ust. 1 ustawy o p.d.o.p. od podstawy opodatkowania odlicza się wydatki poniesione przez podatnika na nabycie nowych technologii. Podstawą ustalenia wielkości odliczenia - co wynika z art. 18b ust. 4 ustawy o p.d.o.p. - jest kwota wydatków poniesionych przez podatnika na nabycie nowej technologii, uwzględnionych w wartości początkowej, w części, w jakiej została zapłacona podmiotowi uprawnionemu w roku podatkowym, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub w roku następującym po tym roku, oraz w której nie została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Biorąc pod uwagę treść powyższego przepisu, koszty niepodlegającego odliczeniu podatku naliczonego VAT z tytułu nabycia Systemu, aby mogły być uwzględnione w podstawie "ulgi na nowe technologie", powinny zostać ujęte w wartości początkowej Systemu, a ponadto powinny zostać przez Wnioskodawcę faktycznie zapłacone podmiotowi uprawnionemu w roku podatkowym, w którym wprowadzono System do ewidencji lub następnym roku podatkowym oraz wydatki te nie mogą zostać Wnioskodawcy zwrócone w jakiejkolwiek formie. Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, powołany przepis należy rozumieć w ten sposób, iż istota sformułowanego w nim warunku sprowadza się do tego, aby kwota, o której mowa w tym przepisie, została faktycznie zapłacona w określonych latach podatkowych oraz to, aby nie otrzymano jej zwrotu w jakiejkolwiek formie.

Zdaniem Wnioskodawcy, sformułowanie "kwota wydatków zapłacona podmiotowi uprawnionemu w roku podatkowym", zawarte w art. 18b ust. 4 ustawy o p.d.o.p., należy rozumieć jako odnoszące się do wszystkich faktycznie zapłaconych kwot na rzecz każdego podmiotu uprawnionego do ich otrzymania. Należy bowiem zauważyć, że ustawodawca nie wprowadził do ustawy o p.d.o.p. definicji "podmiotu uprawnionego", pojęcie to należy zatem rozumieć zgodnie z jego językowym znaczeniem, a więc jako odnoszące się do każdego podmiotu uprawnionego do otrzymania określonej kwoty.

Ustawodawca nie wskazał w ustawie o p.d.o.p., iż jedynie dostawca jest podmiotem uprawnionym. Wprost przeciwnie, można twierdzić, że skoro ustawodawca nie posłużył się określeniem "dostawcy" lecz pojęciem szerszym, to uczynił to celowo, aby nie ograniczać kręgu odbiorców zapłaty jedynie do dostawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, zapłata kwoty podatku VAT na rzecz organu podatkowego uprawnionego do jego otrzymania stanowi zapłatę na rzecz podmiotu uprawnionego, o której mowa w art. 18b ust. 4 ustawy o p.d.o.p., zatem wyczerpuje przesłanki określone w tym przepisie.

Ponadto, należy też zwrócić uwagę, iż Wnioskodawca w przedstawionym stanie faktycznym będzie nabywać Systemy między innymi od podmiotów zagranicznych, w tym od podmiotów z innych niż Polska państw członkowskich Unii Europejskiej. Przyjęcie interpretacji innej niż przedstawiona powyżej przez Wnioskodawcę, mogłoby prowadzić do dyskryminacji takich dostawców względem dostawców krajowych. Należy bowiem zauważyć, że zróżnicowanie możliwości skorzystania z ulgi podatkowej w zależności wyłącznie od tego czy dostawca Systemu jest podmiotem krajowym czy zagranicznym, byłoby sprzeczne z podstawowymi zasadami prawa Unii Europejskiej, takimi jak zasada równości i zasada niedyskryminacji (zgodnie z art. 18 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej w zakresie zastosowania Traktatów i bez uszczerbku dla postanowień szczególnych, które one przewidują, zakazana jest wszelka dyskryminacja ze względu na przynależność państwową), zakaz nakładania podatków w sposób dyskryminujący podmioty z innych państw członkowskich (zgodnie z art. 110 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej żadne Państwo Członkowskie nie nakłada bezpośrednio lub pośrednio na produkty innych Państw Członkowskich podatków wewnętrznych jakiegokolwiek rodzaju wyższych od tych, które nakłada bezpośrednio lub pośrednio na podobne produkty krajowe) czy też zasada swobody świadczenia usług w ramach Unii Europejskiej (zgodnie z art. 56 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej w ramach poniższych postanowień ograniczenia w swobodnym świadczeniu usług wewnątrz Unii są zakazane w odniesieniu do obywateli Państw Członkowskich mających swe przedsiębiorstwo w Państwie Członkowskim innym niż Państwo odbiorcy świadczenia).

Powyższe zasady traktatowe znajdują swoje odzwierciedlenie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który w wielu wyrokach wskazuje między innymi na zakaz bezpośredniej lub pośredniej dyskryminacji podatkowej towarów pochodzących z innych państw członkowskich względem towarów krajowych (por. sprawy C-387/01 Weigel § 66; C-383/01 De Danske Bilimportrrer § 37; C-101/00 Tulliasiamies i Siilin § 52; C-345/93 Nunes Tadeu § 18; C-47/88 Komisja v. Dania § 9), potwierdza też, że traktatowa zasada swobody świadczenia usług obejmuje zakaz dyskryminacji zarówno jawnej jak ukrytej usługodawcy lub usługobiorcy ze względu na państwo pochodzenia (np. wyrok w sprawie C-388/01, Komisja przeciwko Włochom).

Jak ponadto wynika z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej organy państw członkowskich mają obowiązek stosowania tzw. wykładni prounijnej (np. wyrok w sprawie 14/83, Sabine von Colson i Elisabeth Kamann). Wykładnia prounijna polega na tym, że w przypadku, gdy możliwa jest interpretacja przepisu prawa krajowego, która nie prowadzi do konfliktu z zasadami prawa Unii Europejskiej, to taka wykładnia powinna mieć pierwszeństwo przed interpretacją niezgodną z prawem europejskim.

Mając powyższe na uwadze, należy uznać, że interpretacja, zgodnie z którą w przypadku nabycia Systemu od dostawców z innych państw członkowskich Unii Europejskiej, kwota podatku VAT naliczonego nie może być uwzględniona w podstawie ulgi na nowe technologie, może stanowić przejaw zakazanej dyskryminacji podmiotów z innych państw członkowskich Unii Europejskiej ze względu na ich pochodzenie. Interpretacja taka prowadziłaby bowiem do przyznania specjalnej ulgi podatkowej jedynie w przypadku nabycia licencji od polskich dostawców oraz pozbawienia prawa do skorzystania z tej ulgi, w przypadku nabycia porównywalnych licencji od producentów z innych państw, w tym państw członkowskich Unii Europejskiej. W celu uniknięcia powyższej dyskryminacji, należy w pierwszej kolejności zastosować wykładnię przepisu krajowego, która nie prowadzi do naruszenia prawa Unii Europejskiej. W konsekwencji należy uznać, że kwota niepodlegającego odliczeniu podatku naliczonego powinna być uwzględniona w kalkulacji wartości ulgi na nowe technologie niezależnie od tego jaki podmiot jest dostawcą Systemu, tj. czy jest to podmiot krajowy, czy też zagraniczny.

Podsumowując, w świetle obowiązujących przepisów oraz mając na uwadze naczelne zasady prawa Unii Europejskiej, za prawidłowe należy uznać przedstawione przez Wnioskodawcę stanowisko, zgodnie z którym Wnioskodawca będzie uprawniony do uwzględnienia w kalkulacji podstawy ustalenia wielkości odliczenia związanego z ulgą na nabycie nowych technologii podatku od towarów i usług, który został wykazany przez Wnioskodawcę, w części, w której nie podlegał odliczeniu, na podstawie przepisów ustawy o VAT i nie został Wnioskodawcy zwrócony w jakiejkolwiek formie niezależnie od tego czy Wnioskodawca nabył System od dostawcy krajowego czy od dostawy zagranicznego.

Takie stanowisko zajmują także organy podatkowe. Podobne stanowisko w tym zakresie zajął przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 8 sierpnia 2013 r. (sygn. ITPB3/423-272a/13/PS), w której stwierdził, że: "Spółka uprawniona jest do uwzględnienia w kalkulacji podstawy ustalenia wielkości odliczenia związanego z ulgą na nabycie nowych technologii podatku naliczonego w części, w której nie przysługuje pomniejszenie kwoty podatku należnego stosownie do treści art. 90 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, który został wykazany na fakturach wewnętrznych wystawionych przez Spółkę.

W związku z powyższym Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

* uwzględnienia w podstawie kalkulacji kwoty ulgi na nowe technologie, podatku naliczonego VAT związanego z wydatkami poniesionymi na nabycie i wdrożenie licencji na korzystanie z nowych technologii, w odniesieniu do którego Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia od podatku należnego, w sytuacji gdy powyższe wydatki zostaną poniesione na rzecz podmiotu nieposiadającego w Polsce siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej (import usług) w roku wprowadzenia nowej technologii do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz w roku następującym po tym roku - jest nieprawidłowe,

* uwzględnienia w podstawie kalkulacji kwoty ulgi na nowe technologie, podatku naliczonego VAT związanego z wydatkami poniesionymi na nabycie i wdrożenie licencji na korzystanie z nowych technologii, w odniesieniu do którego Wnioskodawcy nie przysługuje prawo odliczenia od podatku należnego, w sytuacji gdy powyższe wydatki zostaną poniesione na rzecz podmiotu krajowego w roku wprowadzenia nowej technologii do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz w roku następującym po tym roku - jest prawidłowe.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawiera m.in. umowy, na podstawie których nabywa licencje na korzystanie z systemów komputerowych (dalej: Systemy). Systemy mogą być nabywane przez Wnioskodawcę od dostawców krajowych bądź też od dostawców będących podatnikami VAT nieposiadającymi siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, a więc także od dostawców z innych niż Polska państw członkowskich Unii Europejskiej. W przypadku nabycia Systemu od podmiotu zagranicznego Wnioskodawca jest zobowiązany do rozpoznania importu usług.

Wnioskodawca prowadzi zasadniczo wyłącznie działalność zwolnioną z podatku VAT, w związku z tym, Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabywanymi Systemami.

Przedmiotem wątpliwości zgłoszonych przez Wnioskodawcę jest kwestia uwzględnienia w podstawie kalkulacji kwoty ulgi na nowe technologie, podatku naliczonego VAT związanego z wydatkami poniesionymi na nabycie i wdrożenie licencji na korzystanie z nowych technologii, w odniesieniu do którego Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia od podatku należnego, w sytuacji gdy powyższe wydatki zostaną poniesione na rzecz podmiotu krajowego jak i podmiotu zagranicznego (import usług) w roku wprowadzenia nowej technologii do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz w roku następującym po tym roku.

Zgodnie z art. 18b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: u.p.d.o.p.), od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, odlicza się wydatki poniesione przez podatnika na nabycie nowych technologii.

Natomiast w myśl art. 18b ust. 4 u.p.d.o.p., podstawą ustalenia wielkości odliczenia jest kwota wydatków poniesionych przez podatnika na nabycie nowej technologii, uwzględnionych w wartości początkowej, w części, w jakiej została zapłacona podmiotowi uprawnionemu w roku podatkowym, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub w roku następującym po tym roku, oraz w której nie została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Jak słusznie zauważył Wnioskodawca, ustawodawca nie wprowadził do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych definicji "podmiotu uprawnionego". Nie można jednak zgodzić się ze Spółką, że sformułowanie "kwota wydatków zapłaconych podmiotowi uprawnionemu w roku podatkowym", zawarte w art. 18b ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy rozumieć jako odnoszące się do wszystkich faktycznie zapłaconych kwot na rzecz każdego podmiotu uprawnionego do ich otrzymania.

Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl/)"uprawnić - uprawniać" znaczy "nadać komuś prawo do czegoś", "nadać czemuś moc prawną". Z kolei, "uprawnienie" to prawo do czegoś przysługujące lub nadane komuś".

Natomiast w myśl art. 535 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.), przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Zatem, skutkiem zawarcia umowy sprzedaży jest zobowiązanie się sprzedawcy do przeniesienia własności rzeczy lub prawa na kupującego oraz zobowiązanie się kupującego do zapłacenia sprzedawcy ustalonej ceny.

Z kolei definicję ceny zawiera art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2011 r. o cenach, według której cena to wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę; w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym.

W przypadku zakupu przez Wnioskodawcę Systemów od dostawców z innych niż Polska państw członkowskich Unii Europejskiej (import usług) cena należna usługodawcy nie obejmuje podatku VAT. Zastosowanie znajduje tutaj mechanizm rozliczenia podatku przez nabywcę usługi, tj. podatnikiem VAT jest usługobiorca (polski podatnik). Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca. Zatem cena należna usługodawcy (cena nabycia) nie obejmuje w takim przypadku podatku VAT.

Zatem, skoro podatek naliczony nie będzie stanowić kwoty zapłaconej usługodawcy, a więc podmiotowi uprawnionemu do otrzymania wynagrodzenia z tytułu sprzedaży Systemów, tym samym podatek ten nie stanowi wydatku na nabycie nowej technologii, który podlegałby odliczeniu na podstawie art. 18b ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie uwzględnienia w podstawie kalkulacji kwoty ulgi na nowe technologie, podatku naliczonego VAT związanego z wydatkami poniesionymi na nabycie i wdrożenie licencji na korzystanie z nowych technologii, w odniesieniu do których Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia od podatku należnego, w sytuacji gdy powyższe wydatki zostaną poniesione na rzecz podmiotu nieposiadającego w Polsce siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej (import usług) w roku wprowadzenia nowej technologii do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz w roku następującym po tym roku, jest nieprawidłowe.

Odmienna sytuacja wystąpi w przypadku nabycia przez Spółkę Systemu od podmiotu krajowego. Tutaj wynagrodzenie należne podmiotowi uprawnionemu do otrzymania wynagrodzenia z tytułu sprzedaży Systemów, obejmuje również kwotę podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, stanowisko podatnika w zakresie uwzględnienia w podstawie kalkulacji kwoty ulgi na nowe technologie, podatku naliczonego VAT związanego z wydatkami poniesionymi na nabycie i wdrożenie licencji na korzystanie z nowych technologii, w odniesieniu do którego Wnioskodawcy nie przysługuje prawo odliczenia od podatku należnego, w sytuacji gdy powyższe wydatki zostaną poniesione na rzecz podmiotu krajowego w roku wprowadzenia nowej technologii do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz w roku następującym po tym roku, jest prawidłowe, o ile System będzie spełniał warunki do uznania go za nową technologię, w rozumieniu art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej należy stwierdzić, że została wydana w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołana interpretacja nie stanowi źródła prawa, wiąże strony w konkretnej indywidualnej sprawie, więc zawartego w niej stanowiska organu podatkowego nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.