IPPB5/423-1155/12-2/MW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Banku przedstawione we wniosku z dnia 14 listopada 2012 r. (data wpływu 21 listopada 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązków płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu przekazywanych za pośrednictwem Banku spłat wierzytelności pożyczkowych wyrażonych Bonami Dłużnymi na rzecz podatników podatku dochodowego od osób prawnych nie mających w Polsce siedziby lub miejsca zarządu - jest prawidłowe.

W dniu 21 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązków płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu przekazywanych za pośrednictwem Banku spłat wierzytelności pożyczkowych wyrażonych Bonami Dłużnymi na rzecz podatników podatku dochodowego od osób prawnych nie mających w Polsce siedziby lub miejsca zarządu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Bank Polska S.A. (dalej jako: "Bank" bądź "Wnioskodawca") jest bankiem z siedzibą w Polsce, wykonującym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej czynności bankowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665, z zm.).

W ramach prowadzonej działalności Bank oferuje klientom zamierzającym pozyskać środki pieniężne (dalej jako: "Emitent" lub "Emitenci") pozyskanie takich środków w ramach produktu określanego przez Bank jako Plan Bonów Dłużnych.

W ramach Planu Bonów Dłużnych Bank udostępnia Emitentowi środki pieniężne na podstawie umowy pożyczki zawieranej pomiędzy Bankiem a Emitentem. Powstałą w ten sposób wierzytelność pożyczkową, w celu ułatwienia obrotu nią, Bank dzieli na części o wartości nominalnej równej 100.000 zł lub wielokrotności tej kwoty. Tak podzielone wierzytelności pieniężne wynikające z umowy pożyczki zawartej pomiędzy Bankiem a Emitentem są wyrażone w formie Bonów Dłużnych i ewidencjonowane przez Bank w Rejestrze Bonów Dłużnych. Bony Dłużne nie są papierami wartościowymi. Bon Dłużny jest przyjmowaną przez Bank nazwą oznaczającą część wierzytelności pożyczkowej Banku wobec Emitenta.

Bony Dłużne są zbywane przez Bank podmiotom wskazanym przez Emitenta (dalej jako: "Inwestor" lub "Inwestorzy"). Inwestorami mogą być m.in. podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych niemających w Polsce siedziby lub miejsca zarządu (podmioty niebędące polskimi rezydentami dla celów podatkowych).

Poprzez nabycie Bonów Dłużnych od Banku Inwestorzy nabywają wierzytelność pożyczkową Banku wobec Emitenta wyrażoną w formie Bonu Dłużnego. Po nabyciu przez Inwestora od Banku, wyrażonej w formie Bonu Dłużnego, wierzytelności pożyczkowej, Bank przestaje być wierzycielem Emitenta z tytułu wierzytelności pożyczkowej wynikającej z umowy pożyczki zawartej pomiędzy Bankiem a Emitentem. Wierzycielem Emitenta z tytułu wierzytelności pożyczkowej wynikającej z tej umowy staje się Inwestor. Po nabyciu Bonu Dłużnego przez Inwestora, Emitent jest zobowiązany do spłaty swojego zobowiązania wynikającego z Bonu Dłużnego na rzecz Inwestora.

Nabycie przez inwestora wierzytelności pożyczkowej Banku wobec Emitenta następuje za cenę nominalną tej wierzytelności pomniejszoną o dyskonto. Zyskiem Inwestora z tytułu inwestycji w Bony Dłużne jest więc dyskonto stanowiące różnicę między ceną nabycia Bonu Dłużnego przez Inwestora a wartością nominalną Bonu Dłużnego odpowiadającą wartości wierzytelności pożyczkowej jaką Emitent będzie zobowiązany spłacić Inwestorowi jako nabywcy Bonu Dłużnego, w dniu spłaty Bonu Dłużnego.

W ramach Planu Bonów Dłużnych Bank pełni rolę agenta płatniczego. W terminie spłaty wierzytelności wyrażonej w formie Bonów Dłużnych, Bank w imieniu Emitenta dokonuje spłaty tej wierzytelności na rzecz Inwestora. Spłata wierzytelności pożyczkowej przez Bank na rzecz Inwestora następuje poprzez obciążenie przez Bank rachunku bieżącego Emitenta i przekazanie należnych środków z tytułu spłaty wierzytelności na rzecz Inwestora.

W ustalonym terminie spłaty pożyczki wyrażonej w formie Bonu Dłużnego, Emitenci są zobowiązani zapewnić na swoim rachunku bankowym prowadzonym przez Bank środki pieniężne niezbędne do dokonania spłaty należności wynikającej z Bonów Dłużnych na rzecz Inwestorów. W ramach Planu Bonów Dłużnych Bank nie przyjmuje na siebie żadnych zobowiązań wobec Inwestorów z tytułu spłaty przez Emitentów wierzytelności wyrażonej Bonem Dłużnym. W przypadku, gdy na rachunku Emitenta nie będzie wystarczających środków na pokrycie w ustalonym terminie wierzytelności wyrażonej Bonem Dłużnym, Bank nie jest zobowiązany do zaspokojenia tej płatności na rzecz Inwestora. Rola Banku ogranicza się wyłącznie do przekazania w ustalonym terminie środków Emitenta danemu Inwestorowi, stosownie do ujawnionych praw Inwestora do Bonów Dłużnych zapisanych w Rejestrze Bonów Dłużnych.

Bony Dłużne (wierzytelności pożyczkowe w formie Bonów Dłużnych) mogą być przedmiotem obrotu na rynku wtórnym. W związku z tym Bank ewidencjonuje w Rejestrze Bonów Dłużnych wszelkie zmiany Inwestorów i jako agent płatniczy wypłaca w imieniu i ze środków Emitenta należne świadczenia z tytułu Bonów Dłużnych podmiotom wykazanym w rejestrze Bonów Dłużnych jako aktualni Inwestorzy, którym przysługują Bony Dłużne w dniu spłaty.

Z tytułu wykonywanych przez Bank usług w ramach Planu Bonów Dłużnych Emitent jest zobowiązany do wypłaty na rzecz Banku wynagrodzenia w postaci prowizji. Prowizja jest potrącana przez Bank ze środków pieniężnych zgromadzonych przez Emitenta na rachunku bankowym Emitenta prowadzonym przez Bank.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym, w związku z wypłatą przez Bank w imieniu Emitenta świadczenia pieniężnego z tytułu Bonu Dłużnego na rzecz Inwestora będącego podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych nie mającego w Polsce siedziby lub miejsca zarządu Bank jest zobowiązany do poboru jako płatnik podatku dochodowego od osób prawnych.

Na mocy art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, z późn. zm.; dalej jako: "ustawa o p.d.o.p."), podatek dochodowy z tytułu odsetek uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników nie mających w Polsce siedziby lub miejsca zarządu, ustala się w wysokości 20% przychodów.

Zgodnie natomiast z art. 26 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1 są obowiązane jako płatnicy, pobierać z zastrzeżeniem ust. 2 i 2b, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.

Uznając, iż uzyskane przez Inwestorów dyskonto w postaci nadwyżki otrzymanej od Emitentów spłaty wierzytelności pożyczkowej w formie Bonu Dłużnego ponad zapłaconą cenę nabycia tych Bonów stanowi odsetki, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o p.d.o.p., to stosownie do art. 26 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., osoby i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności wynikających z Bonów Dłużnych na rzecz podatników nie mających w Polsce siedziby lub miejsca zarządu, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych odsetek.

Zdaniem Banku za płatnika podatku dochodowego od osób prawnych zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., powinien być jednak uznany jedynie podmiot prawnie zobowiązany do wypłaty świadczenia podlegającego poborowi podatku u źródła.

Bank w ramach Planu Bonów Dłużnych nie jest natomiast podmiotem zobowiązanym do wypłaty świadczenia na rzecz Inwestora. Spełnienie takiego zobowiązania ciąży wyłącznie na Emitencie. Bank działa jedynie jako agent płatniczy, pośrednik, który na zlecenie Emitenta dokonuje wypłaty świadczenia na rzecz Inwestora.

Bank jest odpowiedzialny jedynie za przekazanie w dacie spłaty wierzytelności pożyczkowej w formie Bonu Dłużnego środków Emitenta na rachunek Inwestora. Bank nie ponosi odpowiedzialności za spełnienie swojego zobowiązania przez Emitenta, Inwestor może dochodzić swoich wierzytelności wynikających z nabytych przez Inwestora Bonów Dłużnych jedynie do Emitenta.

Uwzględniając powyższe przepisy, w przypadku, gdy Inwestorami będą podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych niemający w Polsce siedziby lub miejsca zarządu, Bank nie będzie zobowiązany do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego. Bank nie jest bowiem podmiotem zobowiązanym do dokonywania wypłat należności z tytułu odsetek. Podmiotem zobowiązanym do spłaty wierzytelności pożyczkowej wyrażonej Bonem Dłużnym na rzecz Inwestorów w określonym terminie jest Emitent.

Stosunek zobowiązaniowy istnieje pomiędzy dłużnikiem (Emitentem) a nabywcą wierzytelności (Inwestorem). Bank działa wyłącznie jako agent płatniczy, tj. podmiot, za pośrednictwem którego Emitent w ustalonej dacie dokonuje na rzecz Inwestorów spłaty swoich zobowiązań wynikających z Bonów Dłużnych. Bank nie jest podmiotem zobowiązanym do wypłaty świadczenia na rzecz Inwestora.

Bank jest podmiotem dokonującym jedynie technicznego rozliczenia Bonów Dłużnych i pobrania środków pieniężnych z rachunku Emitenta i przekazania ich na rachunek bankowy Inwestora. Podmiotem zobowiązanym do spłaty wymagalnej należności z Bonu Dłużnego w ustalonym terminie zobowiązany jest natomiast Emitent.

W ramach Planu Bonów Dłużnych nie powstaje po stronie Banku obowiązek spełnienia świadczenia pieniężnego wobec Inwestorów z tytułu nabycia przez nich wierzytelności wyrażonych Bonami Dłużnymi.

Powyższe względy, zdaniem Banku, pozwalają uznać, iż na Banku nie ciążą obowiązki płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego w związku z przekazywaniem przez Bank środków pieniężnych w imieniu Emitenta na rzecz Inwestorów.

Dodatkowo, zdaniem Wnioskodawcy należy wskazać na drugie zdanie art. 26 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., zgodnie z którym od należności z tytułu odsetek od papierów wartościowych wyemitowanych przez Skarb Państwa i zapisanych na rachunkach papierów wartościowych albo na rachunkach zbiorczych, wypłacanych na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, zryczałtowany podatek dochodowy pobierają, jako płatnicy, podmioty prowadzące te rachunki, jeżeli wypłata należności następuje za ich pośrednictwem.

W przepisie tym ustawodawca wyraźnie doprecyzował obowiązek poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych w odniesieniu do podmiotów, za pośrednictwem których następuje wypłata należności. Zgodnie z tym przepisem, podmioty pośredniczące w wypłacie odsetek są obowiązane pobierać podatek u źródła wyłącznie w przypadku wypłaty odsetek od papierów wartościowych, których emitentem jest Skarb Państwa.

Tym samym należy uznać, że w pozostałych przypadkach, podmiot pośredniczący w wypłacie świadczenia nie jest obowiązany obowiązkiem poboru podatku u źródła. W konsekwencji, fakt, że w ramach oferowanego przez Bank Planu Bonów Dłużnych, Bank jest jedynie podmiotem pośredniczącym w wypłacie świadczenia na rzecz Inwestora pozwala uznać, że na Banku nie ciążą obowiązki płatnika w związku z przekazywaniem w imieniu Emitenta środków pieniężnych stanowiących spłatę zobowiązań Emitenta wobec Inwestora wynikającą z Bonów Dłużnych.

Reasumując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż nie ciążą na nim obowiązki płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu przekazywanych za jego pośrednictwem spłat wierzytelności pożyczkowych wyrażonych Bonami Dłużnymi na rzecz podatników podatku dochodowego od osób prawnych nie mających w Polsce siedziby lub miejsca zarządu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów m.in. z odsetek ustala się w wysokości 20% przychodów.

Stosownie natomiast do treści art. 26 ust. 1 omawianej ustawy, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2b, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.

Ponadto, w myśl ust. 3 tegoż artykułu, płatnicy, o których mowa w ust. 1, przekazują kwoty podatku w terminie do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zgodnie z ust. 1, 2-2b pobrano podatek, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby podatnika, a w przypadku podatników wymienionych w art. 3 ust. 2 - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych. Płatnicy są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w:

- sporządzone według ustalonego wzoru.

Zgodnie z treścią art. 8 ustawy - Ordynacja podatkowa płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Z przytoczonej definicji wynika, że płatnik jest podmiotem, który na mocy przepisów prawa podatkowego mimo, że nie jest podatnikiem to jest zobowiązany do wykonania obowiązków obciążających podatnika - obliczenie podatku i jego wpłata do organu podatkowego. Obowiązek pobrania obliczonego podatku od podatnika wynika z samej istoty instytucji płatnika. Płatnik jest podmiotem, który ma obowiązek pobrać podatek u źródła i wpłacić go do organu niejako "w imieniu podatnika" (por. B. Adamiak, J. Borkowski, R. Mastalski, J. Zubrzycki, Ordynacja podatkowa komentarz 2003, Wrocław 2003, s. 165 i nast.). Z przytoczonej definicji zawartej w art. 8 O.p. wynika, że płatnik obowiązany jest do podjęcia działań w ramach stosunku prawnopodatkowego łączącego podatnika ze związkiem publicznoprawnym, wniosek taki wynika z faktu, że płatnik ma obowiązek pobrać podatek, który zgodnie z treścią art. 5 O.p. należy traktować jako przedmiot zobowiązania podatkowego, a zatem działania płatnika mają na celu wykonanie tego zobowiązania. Konsekwencją tego założenia jest stwierdzenie przez ustawodawcę w przepisie art. 59 § 1 pkt 2 O.p., że zobowiązanie podatkowe wygasa w całości lub w części wskutek pobrania podatku przez płatnika lub inkasenta. Zależnie od konstrukcji podatku, którego poboru płatnik dokonuje, jego pobór przez ten podmiot może skutkować wygaśnięciem zobowiązania podatkowego w całości, ma to miejsce w sytuacji, gdy podatnikom nie przysługują odliczenia od podatku np. w podatku od czynności cywilnoprawnych pobieranym przez notariuszy przy umowach sprzedaży rzeczy nieruchomych. W przypadku innych podatków w których podatnikom przysługują odliczenia, które realizowane są przy dokonywaniu ostatecznego rozliczenia podatku np. w podatku dochodowym od osób fizycznych, pobór podatku przez płatnika często nie prowadzi do realizacji zobowiązania podatkowego, gdyż kwota podatku wynikająca z rozliczenia ostatecznego jest różna od kwoty pobranej przez płatnika lub płatników.

Ustalenie kto jest płatnikiem jest rzeczą istotną, bowiem rodzi określone konsekwencje. Na podstawie przepisu art. 30 § 3 O.p. płatnik odpowiada całym swoim majątkiem za niepobrany podatek lub podatek pobrany i niewpłacony do organu podatkowego. Jeżeli w postępowaniu podatkowym organ podatkowy stwierdzi niepobranie podatku przez płatnika lub pobranie go i niewpłacenie do organu podatkowego, organ ten wydaje decyzję o odpowiedzialności podatkowej płatnika lub inkasenta, w której określa wysokość należności z tytułu niepobranego lub pobranego, a niewpłaconego podatku - art. 30 § 4 O.p.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż w ramach prowadzonej działalności Bank oferuje klientom zamierzającym pozyskać środki pieniężne (dalej jako: "Emitent" lub "Emitenci") pozyskanie takich środków w ramach produktu określanego przez Bank jako Plan Bonów Dłużnych.

W ramach Planu Bonów Dłużnych Bank udostępnia Emitentowi środki pieniężne na podstawie umowy pożyczki zawieranej pomiędzy Bankiem a Emitentem. Bony Dłużne nie są papierami wartościowymi. Bon Dłużny jest przyjmowaną przez Bank nazwą oznaczającą część wierzytelności pożyczkowej Banku wobec Emitenta.

Bony Dłużne są zbywane przez Bank podmiotom wskazanym przez Emitenta (dalej jako: "Inwestor" lub "Inwestorzy"). Inwestorami mogą być m.in. podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych niemających w Polsce siedziby lub miejsca zarządu (podmioty niebędące polskimi rezydentami dla celów podatkowych).

Poprzez nabycie Bonów Dłużnych od Banku Inwestorzy nabywają wierzytelność pożyczkową Banku wobec Emitenta wyrażoną w formie Bonu Dłużnego. Po nabyciu przez Inwestora od Banku, wyrażonej w formie Bonu Dłużnego, wierzytelności pożyczkowej, Bank przestaje być wierzycielem Emitenta z tytułu wierzytelności pożyczkowej wynikającej z umowy pożyczki zawartej pomiędzy Bankiem a Emitentem. Wierzycielem Emitenta staje się Inwestor. Po nabyciu Bonu Dłużnego przez Inwestora, Emitent jest zobowiązany do spłaty swojego zobowiązania wynikającego z Bonu Dłużnego na rzecz Inwestora.

Nabycie przez inwestora wierzytelności pożyczkowej Banku wobec Emitenta następuje za cenę nominalną tej wierzytelności pomniejszoną o dyskonto. Zyskiem Inwestora z tytułu inwestycji w Bony Dłużne jest więc dyskonto stanowiące różnicę między ceną nabycia Bonu Dłużnego przez Inwestora a wartością nominalną Bonu Dłużnego odpowiadającą wartości wierzytelności pożyczkowej jaką Emitent będzie zobowiązany spłacić Inwestorowi jako nabywcy Bonu Dłużnego, w dniu spłaty Bonu Dłużnego.

W ramach Planu Bonów Dłużnych Bank pełni rolę agenta płatniczego. W terminie spłaty wierzytelności, Bank w imieniu Emitenta dokonuje spłaty tej wierzytelności na rzecz Inwestora. Spłata wierzytelności pożyczkowej przez Bank na rzecz Inwestora następuje poprzez obciążenie przez Bank rachunku bieżącego Emitenta i przekazanie należnych środków z tytułu spłaty wierzytelności na rzecz Inwestora.

W ustalonym terminie spłaty pożyczki, Emitenci są zobowiązani zapewnić na swoim rachunku bankowym prowadzonym przez Bank środki pieniężne niezbędne do dokonania spłaty należności wynikającej z Bonów Dłużnych na rzecz Inwestorów. W ramach Planu Bonów Dłużnych Bank nie przyjmuje na siebie żadnych zobowiązań wobec Inwestorów z tytułu spłaty przez Emitentów wierzytelności wyrażonej Bonem Dłużnym. W przypadku, gdy na rachunku Emitenta nie będzie wystarczających środków na pokrycie w ustalonym terminie wierzytelności wyrażonej Bonem Dłużnym, Bank nie jest zobowiązany do zaspokojenia tej płatności na rzecz Inwestora. Rola Banku ogranicza się wyłącznie do przekazania w ustalonym terminie środków Emitenta danemu Inwestorowi, stosownie do ujawnionych praw Inwestora do Bonów Dłużnych zapisanych w Rejestrze Bonów Dłużnych.

Bony Dłużne (wierzytelności pożyczkowe w formie Bonów Dłużnych) mogą być przedmiotem obrotu na rynku wtórnym. W związku z tym Bank ewidencjonuje w Rejestrze Bonów Dłużnych wszelkie zmiany Inwestorów i jako agent płatniczy wypłaca w imieniu i ze środków Emitenta należne świadczenia z tytułu Bonów Dłużnych podmiotom wykazanym w rejestrze Bonów Dłużnych jako aktualni Inwestorzy, którym przysługują Bony Dłużne w dniu spłaty.

Z tytułu wykonywanych przez Bank usług w ramach Planu Bonów Dłużnych Emitent jest zobowiązany do wypłaty na rzecz Banku wynagrodzenia w postaci prowizji. Prowizja jest potrącana przez Bank ze środków pieniężnych zgromadzonych przez Emitenta na rachunku bankowym Emitenta prowadzonym przez Bank.

Brzmienie art. 26 ust. 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazuje, iż osobą prawną, z rachunku której dokonuje się wypłat należności z tytułu odsetek jest w tym przypadku Emitent, który zaciągnął przedmiotową pożyczkę. Powyższe potwierdza użyty przez ustawodawcę zwrot "dokonywać wypłaty", który stanowi, że ustawodawca miał na myśli podmiot, który realizuje ciążące na nim zobowiązanie z tytułu zawartej umowy pożyczki, nie zaś podmiot pośredniczący fizycznie tylko przekazujący należne Inwestorom pożytki - po uprzednim ich otrzymaniu od Emitenta.

W przedmiotowej sprawie podmiotem zobowiązanym do spłaty wierzytelności pożyczkowej wyrażonej Bonem Dłużnym na rzecz Inwestorów w określonym terminie jest Emitent.

Za płatnika nie można zatem uznać Banku. Bank - jako pośrednik - dokonuje jedynie rozliczenia wypłaty dokonywanej przez Emitenta w związku z wierzytelnością pożyczkową, tj. przekazuje w ustalonym terminie środki Emitenta danemu Inwestorowi. Płatnikiem jest zatem podmiot wypłacający odsetki, czyli strona stosunku zobowiązaniowego, która z określonych tytułów, jako dłużnik, zobowiązana jest do wypłaty wynagrodzenia za pożyczony kapitał, a nie Bank, który dokonuje wyłącznie technicznego udostępnienia środków finansowych.

W tym miejscu stwierdzić również należy, że bank nie dokonuje wypłaty świadczenia na własny rachunek. Spłata wierzytelności pożyczkowej przez Bank na rzecz Inwestora następuje poprzez obciążenie przez Bank rachunku bieżącego Emitenta i przekazanie należnych środków z tytułu spłaty wierzytelności na rzecz Inwestora. W przypadku, gdy na rachunku Emitenta nie będzie wystarczających środków na pokrycie w ustalonym terminie wierzytelności, Bank nie jest zobowiązany do zaspokojenia tej płatności na rzecz Inwestora. Bank przestaje być wierzycielem Emitenta z tytułu wierzytelności pożyczkowej po nabyciu jej przez Inwestora od Banku. Stosunek zobowiązaniowy istnieje pomiędzy dłużnikiem (Emitentem) a nabywcą wierzytelności (Inwestorem).

W świetle powyższego za prawidłowe należy uznać zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż nie ciążą na nim obowiązki płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu przekazywanych za jego pośrednictwem spłat wierzytelności pożyczkowych wyrażonych Bonami Dłużnymi na rzecz podatników podatku dochodowego od osób prawnych nie mających w Polsce siedziby lub miejsca zarządu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu a piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.