IPPB5/423-1151/14-2/PS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2014 r. (data wpływu 1 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie istnienia zakładu Spółki w świetle przepisów umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90; zwana dalej: umowa polsko - niemiecka) - jest prawidłowe.

W dnu 1 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie istnienia zakładu Spółki w świetle przepisów umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90; zwana dalej: umowa polsko - niemiecka).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca posiada siedzibę na terytorium Niemiec i jest niemieckim rezydentem podatkowym (tekst jedn.: podlega opodatkowaniu w Niemczech od całości swoich dochodów niezależnie od źródła ich osiągania).

Wnioskodawca realizuje lub będzie realizować w Polsce projekty budowlane, w szczególności w zakresie budowy bądź rozbudowy bloków energetycznych elektrowni ("Projekty")- Projekty te mogą być realizowane we współpracy z innymi podmiotami - zarówno polskimi, jak i zagranicznymi ("Partnerzy"), z którymi, w celu wykonania danego projektu, Wnioskodawca zawiera umowy konsorcjum. Liderem konsorcjum jest Wnioskodawca. Realizacja Projektu, który został już rozpoczęty przez Wnioskodawcę ma miejsce np. w Kozienicach. Natomiast niektóre Projekty dopiero będą realizowane.

W ramach każdego z Projektów zawierana jest odrębna umowa konsorcjum, a w każdej z nich Partnerami Wnioskodawcy są inne podmioty. Istnieje możliwość, że Partnerzy zawiążą spółkę cywilną lub jawną, która będzie Partnerem konsorcjum,. W konsekwencji, Wnioskodawca wskazuje, że w ramach realizowanych prac konsorcjum może składać się z (i) Wnioskodawca i poszczególnych spółek występujących we własnym imieniu lub też (ii) z Wnioskodawcą i spółki jawnej łub cywilnej, w skład której będą wchodzić poszczególne spółki (Wnioskodawca nie będzie wspólnikiem w takiej spółce).

Szczegółowe zasady dotyczące współpracy między Wnioskodawcą i Partnerami, w szczególności w zakresie podziału prac i odpowiedzialności stron za niewywiązanie się z warunków umowy, jak również zasady rozliczeń są określane odrębnie w poszczególnych umowach konsorcjum. Przykładowo, umowa konsorcjum może stanowić, że Wnioskodawca ma obowiązek wykonać prace projektowe i inżynieryjne oraz dostarczyć kluczowe elementy (takie jak np. zawory, wentylatory, aparatura, systemy sterowania), zaś Partnerzy mają obowiązek wykonać prace konstrukcyjne i montażowe (np. wzniesienie bloku energetycznego lub jego części). Wnioskodawca stwierdza, iż jako lider konsorcjum jest, co do zasady, odpowiedzialny m.in. za reprezentowanie konsorcjum w relacjach ze zleceniodawcami ("Zamawiającymi"), koordynowanie Projektów, utrzymanie kontaktów z Zamawiającymi oraz bieżące informowanie Partnerów o wszystkich kwestiach omawianych z Zamawiającymi. Wnioskodawca podkreśla, iż każda z umów konsorcjum odrębnie określa warunki realizacji danego Projektu.

Umowy konsorcjum stanowią, że Wnioskodawca i Partnerzy pozostają niezależnymi podmiotami, a umowa konsorcjum zostaje zawarta jedynie w celu podjęcia współpracy, której celem jest realizacja danego Projektu. Każda ze stron jest odpowiedzialna za realizację podejmowanych przez siebie prac oraz ponosić będzie wszelkie ryzyko wynikające z ich realizacji.

Umowy na wykonywanie projektów (odrębne od umów konsorcjum) zawierane są pomiędzy konsorcjum składającym się z Wnioskodawcą oraz z Partnerów, a Zamawiającymi.

Umowy na wykonanie Projektu z Zamawiającymi określają między innymi zakres prac do wykonania na danym Projekcie, wynagrodzenie za realizację zamówienia, kwestie zapewnienia pracowników i odpowiedniego sprzętu i odpowiedzialności stron. Każda z umów dotyczy konkretnego Projektu i w żaden sposób nie jest powiązana z innymi umowami zawieranymi w celu realizacji innego Projektu. W szczególności rozpoczęcie realizacji jednego Projektu nie jest uzależnione od zakończenia poprzedniego, ani w żaden inny sposób nie warunkuje jego wykonania.

Każdy z Projektów realizowany jest lub będzie realizowany w innej lokalizacji geograficznej na terytorium Polski. Wnioskodawca podkreśla, iż każdy z Projektów jest oddzielnym przedsięwzięciem realizowanym przez Wnioskodawcę wraz z Partnerami, tj. pomiędzy Projektami nie ma żadnych organizacyjnych ani ekonomicznych powiązań.

Wnioskodawca nie jest w stanie określić ostatecznego czasu trwania Projektów, jednakże nie wyklucza, że niektóre lub wszystkie z nich realizowane będą w okresie przekraczającym 12 miesięcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w świetle przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, prace wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach poszczególnych Projektów powinny być rozpatrywane jako odrębne place budowy i tym samym spełnienie warunków niezbędnych do uznania jednego z placów budowy za zagraniczny zakład Wnioskodawca nie będzie automatycznie przesądzać o tym, że pozostałe place budowy także stanową zagraniczny zakład Wnioskodawcy.

2. Czy w świetle przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, w przypadku, gdy niektóre lub wszystkie Projekty będą spełniać warunki do uznania ich za zagraniczny zakład Wnioskodawcy, Wnioskodawca będzie zobowiązana do wykazania i rozliczenia w jednym zeznaniu podatkowym dochodów osiągniętych łącznie przez te zakłady.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. W świetle przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, prace wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach poszczególnych Projektów powinny być rozpatrywane jako odrębne place budowy i tym samym spełnienie warunków niezbędnych do uznania jednego z placów budowy za zagraniczny zakład Wnioskodawca nie będzie automatycznie przesądzać o tym, że pozostałe place budowy także stanowią zagraniczny zakład Wnioskodawcy.

2. W przypadku, gdy niektóre lub wszystkie Projekty będą spełniać warunki do uznania ich za zagraniczny zakład Wnioskodawcy, Wnioskodawca będzie zobowiązana do wykazania i rozliczenia w jednym zeznaniu podatkowym dochodów osiągniętych łącznie przez te zakłady.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy Uzasadnienie w zakresie pytania nr 1

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (tzw. ograniczony obowiązek podatkowy). Jeżeli zagraniczny podmiot niebędący polskim rezydentem podatkowym posiada na terytorium Polski swój tzw. "zagraniczny zakład", zyski osiągnięte przez ten zakład będą podlegały opodatkowaniu CIT w Polsce.

Zgodnie z art. 4a pkt 11 Ustawy CIT pojęcie zagranicznego zakładu oznacza:

* stalą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,

* plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa,

* osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje.

Powyższa definicja zagranicznego zakładu ma zastosowanie, jeżeli odpowiednia umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, zawarta pomiędzy Polską i danym krajem nie stanowi inaczej.

Wnioskodawca jest rezydentem podatkowym w Niemczech. Zatem, w celu analizy, czy powstanie dla Wnioskodawcy zakład na terytorium Polski, należy odnieść się do postanowień Polsko-Niemieckiej UPO.

Zgodnie z art. 5 Polsko-Niemieckiej UPO, zagraniczny zakład oznacza stalą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. Poprzez zakład rozumie się w szczególności miejsce zarządu, filię, biuro, warsztat. Ponadto, za zagraniczny zakład może zostać uznany także plac budowy lub prace budowlane albo instalacyjne, jednakże tylko wtedy, gdy trwają one dłużej niż 12 miesięcy.

Interpretując przepisy Polsko-Niemieckiej UPO w zakresie uznania placu budowy, prac budowlanych i instalacyjnych za zagraniczny zakład, należy odnieść się również do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatków od dochodu i kapitału (wersja-lipiec 2010 r., dalej jako: "Komentarz"). Pomimo, że Komentarz nie stanowi wiążącego źródła prawa w Polsce, uznawany jest on przez państwa członkowskie OECD, w tym Polskę, za wytyczne dla interpretacji zapisów umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z Komentarzem, plac budowy, prace budowlane lub instalacyjne stanowią zakład tylko wtedy, gdy trwają dłużej niż 12 miesięcy. Jeżeli dany obiekt nie spełnia tego warunku, tym samym nie stanowi zagranicznego zakładu. Ponadto, według Komentarza, plac budowy istnieje od dnia, w którym przedsiębiorca rozpoczyna swoją działalność, co obejmuje wszelkie prace przygotowawcze wykonane w państwie, w którym ma być wniesiony obiekt. Co więcej. Podążając za wskazówkami Komentarza, ustalenie faktu, jak długo istnieje dany plac budowy lub projekt powinno zostać dokonane w oderwaniu od okresu spędzonego poprzednio przez przedsiębiorcę na innych placach budowy lub projektach, które nie mają z obecnym żadnego związku. Należy podkreślić, iż kryterium 12 miesięcznego okresu ma zastosowanie do każdego odrębnego placu budowy lub projektu.

W związku z powyższym, w przypadku gdy przedsiębiorca prowadzi kilka placów budowy na terytorium Polski, konieczne jest ustalenie, czy przedmiotowe place budowy mogą być rozpatrywane odrębnie dla potrzeb przepisów dotyczących ustalenia zagranicznego zakładu, czy też będą stanowiły jeden plac budowy.

Zgodnie z Komentarzem, kryterium pozwalającym na ustalenie, czy płace budowy należy traktować jako jedną jednostkę jest fakt, że stanowią one całość w sensie handlowym i geograficznym. Natomiast, gdy place budowy nie stanowią całości pod względem handlowym i geograficznym, powinny być traktowane odrębnie.

Wówczas w odniesieniu do konkretnego placu budowy, analiza pod kątem spełniania warunków niezbędnych do ukonstytuowania się zakładu powinna być dokonana osobno.

Takie kryterium odrębności placów budowy, prac montażowych czy instalacyjnych przyjmują również polskie organy podatkowe, co zostało potwierdzone w odpowiedzi Ministra Finansów z dnia 8 sierpnia 2002 r. na interpelację poselską nr 1738 z dnia 16 lipca 2002 r., przekazaną pismem z dnia 19 lipca 2002 r. znak SPS-0202-1738/02. W przedmiotowym piśmie Minister Finansów stwierdził: Jeśli place budowy stanowią całość w sensie ekonomicznym i geograficznym, to należy traktować je jako odrębną jednostkę, czyli jeden plac budowy. Przykładem tego typu związku może być prowadzenie kilku placów budowy, na podstawie kilku kontraktów, w jednym miejscu i dla tego samego zleceniodawcy. Określenie "całość w sensie ekonomicznym i geograficznym" należy jednak traktować szerzej i nie można jej ograniczać tylko do wymienionej wyżej sytuacji". Zdaniem Wnioskodawcy, z odpowiedzi Ministra Finansów jasno wynika, że brak jakichkolwiek powiązań pomiędzy wykonywanymi przedsięwzięciami oznacza, że projekty te nie stanowią całości w sensie ekonomicznym i geograficznym, lecz są odrębnymi przedsięwzięciami.

Zdaniem Wnioskodawcy, taka sytuacja będzie miała miejsce we wskazanym powyżej stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, biorąc pod uwagę, że każdy z realizowanych projektów będzie stanowić dla Wnioskodawcy osobne przedsięwzięcie, niepowiązane z innymi pracami.

W opinii Wnioskodawcy, przy ocenie kryterium odrębności geograficznej i ekonomicznej należy wziąć pod uwagę w szczególności takie czynniki jak liczbę zleceniodawców, liczbę zawartych kontraktów, terytorialne oddalenie od siebie projektów oraz techniczne i organizacyjne powiązania pomiędzy projektami.

Kryterium odrębności geograficznej powinno być analizowane pod kątem rzeczywistego oddalenia projektów budowlanych / montażowych od siebie w kontekście umiejscowienia ich na terytorium kraju. Zdaniem Wnioskodawcy, jednolitą placówkę stanowić będą projekty, które wykonywane są w zbliżonym do siebie miejscu, np. na terenie jednego przedsiębiorstwa lub w tym samym regionie geograficznym kraju (np. w tej samej dzielnicy miasta). Niemniej jednak, w przypadku, gdy oddalenie geograficzne projektów od siebie pozwala na stwierdzenie, że wykonywane są one w różnych miastach (w przypadku Wnioskodawcy są to Projekty realizowane przykładowo w Turowie i Kozienicach), projekty nie będą stanowić jednolitej placówki. Rozmieszczenie geograficzne projektów, powinno być, zdaniem Wnioskodawcy, rozpatrywane nie tylko w kontekście fizycznej odległości, ale również, powiązań administracyjnych, czy gospodarczych występujących w regionach, w których umiejscowione są projekty. Tym samym, jeśli projekty znajdują się w dwóch różnych geograficznie regionach, w pierwszej kolejności należy ustalić czy ich rozmieszczenie jest motywowane wspólnym celem ekonomicznym dla projektu, jako całości. Innymi słowy należy dokonać analizy, czy i w jakim stopniu umiejscowienie projektów w danym miejscu wpływa na siebie bezpośrednio lub pośrednio. W przypadku Wnioskodawcy, rozmieszczenie projektów w różnych geograficznie miejscach, nie wynika w jakikolwiek sposób z potrzeby osiągnięcia wspólnego celu ekonomicznego dla projektów, jako całości. Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzone przez niego prace stanowią odrębne od siebie działania, które nie mają wspólnych powiązań zarówno ekonomicznych jak i geograficznych. Innymi słowy, w wypadku Wnioskodawcy, nie dojdzie do sytuacji, w której umieszczenie geograficzne jednego z projektów, skutkować będzie osiągnięciem określonego efektu/celu ekonomicznego względem drugiego projektu lub odwrotnie, ze względu na miejsce ich położenia.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy rozmieszczenie geograficzne projektów nie wpływa w żaden sposób na realizację/efektywność projektów względem siebie. Każdy z projektów, stanowi odrębną jednostkę, która funkcjonowałaby w taki sam sposób, nawet wtedy, gdy Wnioskodawca zajmowałby się realizacją tylko jednego z nich.

Kryterium odrębności ekonomicznej powinno być analizowane pod kątem rzeczywistego ekonomicznego (handlowego) powiązania projektów oraz faktu, w jaki sposób realizacja czy wykonanie jednego z nich wpływa na realizację kolejnego. W tym aspekcie, zdaniem Wnioskodawcy, za jednolite projekty można uznać te, które mimo tego, że tworzone oddzielnie stanowią jeden całościowy pod względem ekonomicznym projekt. W tym kontekście można przytoczyć przykład podany w Komentarzu, zgodnie z którym budowa szeregu domów tworzy jednolitą placówkę. W konsekwencji, przedmiotowe budowle, mimo że wykonane w ramach różnych placów budowy ostatecznie stanowić będą jeden projekt, który zgodnie z Komentarzem będzie stanowił całość pod względem ekonomicznym i geograficznym.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż pomiędzy Projektami realizowanymi przez Wnioskodawcę w Polsce nie występują powiązania ekonomiczne. W szczególności, prace realizowane w ramach każdego z Projektów nie mogą zostać uznane za jednolitą placówkę, ponieważ:

* każdy z Projektów realizowany jest na rzecz innego Zamawiającego;

* każdy z Projektów jest realizowany na podstawie innej umowy konsorcjum oraz umowy z

Zamawiającym;

* każdy z Projektów jest / będzie rozliczany odrębnie pod względem finansowym;

* w przypadku każdego z Projektów odrębnie uregulowana jest kwestia odpowiedzialności Wnioskodawcy względem konkretnego Zamawiającego, w szczególności konsekwencje wynikające z niewywiązania się z warunków umowy dotyczące jednego Projektu nie mają wpływu na realizację pozostałych Projektów;

* pomiędzy Projektami nie zachodzą powiązania organizacyjne lub techniczne, ponieważ nie dochodzi do przemieszczania maszyn i urządzeń pomiędzy Projektami w trakcie prac, w celu realizacji określonego, wspólnego celu między budowami, jak również realizacja jednego Projektu nie wpływa na realizację jakiegokolwiek innego projektu wykonywanego w Polsce;

* realizacja poszczególnych Projektów nie jest etapem zaplanowanego z góry procesu, a każdy z nich stanowi niezależny od siebie projekt.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, każdy z Projektów powinien być analizowany odrębnie pod kątem spełnienia warunków koniecznych do uznania go za zagraniczny zakład Wnioskodawcy (kryterium upływu 12-miesięcznego okresu powinno być weryfikowane odrębnie dla każdego Projektu). W szczególności, należy uznać, iż spełnienie przez dany Projekt warunków uznania go za zagraniczny zakład nie będzie automatycznie powodować, iż pozostałe Projekty również będą stanowić zagraniczny zakład Wnioskodawcy mimo nie spełnienia do nich przesłanki 12 miesięcznego okresu trwania prac.

Podsumowując, w świetle przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, prace budowlane wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach każdego z Projektów powinny być rozpatrywane jako odrębne prace budowy w rozumieniu przepisów polsko - niemieckiej UPO.

UZASADNIENIE w zakresie pytania nr 2

Zgodnie z art. 3 ust. 2 Ustawy o CIT, podatnicy, którzy nie mają na terytorium Polski siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Natomiast, zgodnie z art. 7 ust. 1 Polsko-Niemieckiej UPO, zyski przedsiębiorstwa umawiającego się państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim umawiającym się państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi. Zgodnie z art. 7 ust. 2 Polsko-Niemieckiej UPO, jeżeli przedsiębiorstwo jednego państwa wykonuje działalność gospodarczą w drugim państwie przez położony tam zakład to w każdym z państw należy przypisać temu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem.

Z powyższego wynika, iż w państwie źródła opodatkowaniu podlegają zyski zagranicznego przedsiębiorstwa, które powstały w związku z działalnością wykonywaną przez jego zakład. Na podstawie powyżej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca nie wyklucza, iż powstanie dla niego zagraniczny zakład lub zakłady na terytorium Polski w związku z realizacją poszczególnych Projektów (gdyż okres trwania może przekraczać 12 miesięcy).

Należy podkreślić, iż zakład osoby zagranicznej nie jest odrębnym podatnikiem podatku dochodowego. Podatnikiem jest osoba zagraniczna posiadająca w Polsce zagraniczny zakład, przez który prowadzi na obszarze Polski działalność gospodarczą. Obowiązek podatkowy tej osoby zagranicznej ograniczony jest tylko do dochodów, jakie można przypisać temu zakładom.

Tym samym, podmiot zagraniczny będzie miał obowiązek zarejestrowania się w Polsce do celów CIT i opodatkowania w Polsce dochodów osiągniętych przez zagraniczny zakład, tj. stanie się podatnikiem CIT z tytułu dochodu, który może zostać przypisany temu zakładowi.

Ustawa o CIT nie reguluję odrębnie sytuacji składania przez zagraniczne podmioty zeznań CIT w przypadku rozliczenia dochodów osiągniętych przez zagraniczne zakłady. Należy zatem uznać, iż zastosowanie znajdą ogólne przepisy regulujące przedmiotową kwestię zawarte w Ustawie o CIT.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 Ustawy o CIT przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty. Natomiast, zgodnie z ust. 2 tego artykułu dochodem jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli wartość kosztów przewyższa wartość dochodów wówczas powstaje strata podatkowa.

Na podstawie art. 27 ust. 1 Ustawy o CIT, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należy albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a suma należnych zaliczek za okres od początku roku.

W konsekwencji, w przypadku, gdy powstanie na rzecz Wnioskodawcy zagraniczny zakład (y) w Polsce, będzie on zobowiązany do rozliczenia CIT i złożenia stosownego zeznania. Jednocześnie, z uwagi, iż to Wnioskodawca będzie uważany za podatnika, a nie zaś odrębnie każdy zagraniczny zakład, Wnioskodawca będzie zobowiązany złożyć jedno zeznanie, w którym łącznie ujmie przychody i koszty osiągnięte w minach Projektu (ów) spełniających warunki uznania go / ich za zakład w rozumieniu Polsko Niemieckiej UPO.

Zdaniem Wnioskodawcy, przyjęcie innego założenia, tj. rozliczanie osobno przychodów i kosztów uzyskania przychodów każdego z zakładów zagranicznych Wnioskodawcy nie byłoby zgodne z przepisami prawa, jak również mogłoby spowodować trudności w zidentyfikowaniu całości jego dochodów osiągniętych, w ramach działalności gospodarczej wykonywanej na terytorium Polski. Na potwierdzenie swojego stanowiska, Wnioskodawca wskazuje również, że jego sytuacja jest analogiczna do sytuacji polskiego podatnika, który działając przez swoje oddziały na terytorium kraju dla celów podatkowych rozlicza się z całości swojej działalności wykonywanej przez odrębne jednostki w jednym zeznaniu rocznym CIT.

Podsumowując, w przypadku, gdy niektóre lub wszystkie Projekty będą spełniać warunki do uznania ich za zagraniczny zakład Wnioskodawcy w Polsce, Wnioskodawca będzie zobowiązana do wykazania i rozliczenia w jednym zeznaniu podatkowymi dochodów osiągniętych łącznie przez te zakłady.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo podkreślić należy, że postępowanie w sprawie wydawania interpretacji indywidualnych, z uwagi na przedmiot i charakter wydawanych w jego toku rozstrzygnięć, jest postępowaniem szczególnym, do którego nie mają bezpośredniego zastosowania inne (poza wskazanym w ustawie) przepisy Ordynacji podatkowej, w szczególności nie jest postępowaniem dowodowym, które może być prowadzone w toku kontroli podatkowej czy postępowania podatkowego lub czynności sprawdzających.

Organ wydający interpretację indywidualną nie może więc zbadać w sensie merytorycznym sprawy podatkowej wynikającej z przytoczonego we wniosku zdarzenia, lecz jedynie pozytywnie lub negatywnie ocenić, z przytoczeniem przepisów prawa podatkowego, czy stanowisko wnioskodawcy zawarte we wniosku, a odnoszące się do regulacji przepisów prawa podatkowego, jest prawidłowe i znajduje oparcie w okolicznościach przedstawionego zdarzenia.

Organ wydający interpretację przepisów prawa podatkowego nie może bowiem prowadzić postępowania ani podejmować rozstrzygnięć zastrzeżonych dla innego trybu orzekania, w tym w postępowaniu kontrolnym czy podatkowym prowadzonym w oparciu o konkretną dokumentację.

Reasumując, procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego, w którym zastosowanie znajdą, np. przepisy art. 180 i 191 ustawy - Ordynacja podatkowa.

Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby pełną i jednoznaczną ocenę okoliczności mogących wykazać, że:

Jednoznaczna bowiem ocena całokształtu okoliczności jest możliwa po przeprowadzeniu postępowania dowodowego (w ramach którego w przypadku realizacji projektów przez konsorcja bądź inne związki przedsiębiorców odrębnie analizuje się zakres świadczeń poszczególnych ich uczestników, miejsce i czas ich wykonywania), które jak wyżej wskazano nie jest możliwe w ramach wydawania interpretacji indywidualnych na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Rolą postępowania w sprawie o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różnić się będzie od stanu faktycznego, który wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chronić Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. 2012, poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.