IPPB5/423-1113/12-2/PS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749)oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 7 listopada 2012 r. (data wpływu 8 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania odsetek od pożyczek udzielanych przez przedsiębiorstwo finansowe w świetle art. 11 Konwencji z dnia 20 sierpnia 2001 r. zawarta między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Belgii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 2004 r. Nr 211, poz. 2139; określana dalej: umowa polsko-belgijska) oraz przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) - jest nieprawidłowe.

W dnu 8 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania odsetek od pożyczek udzielanych przez przedsiębiorstwo finansowe w świetle Konwencji z dnia 20 sierpnia 2001 r. zawarta między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Belgii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku oraz przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka S.A. z siedzibą w Belgii (dalej "Wnioskodawca") jest spółką kapitałową francuskiej Grupy E. Grupa E zajmuje się produkcją i sprzedażą energii.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest wyłącznie świadczenie usług finansowych, tj. udzielanie pożyczek innym spółkom z Grupy E na świecie.

Wnioskodawca uzyskał od organów podatkowych w Belgii oficjalną interpretację potwierdzającą, że świadczy głównie usługi o charakterze finansowym na rzecz innych podmiotów z grupy, w związku z czym Wnioskodawca kwalifikuje się jako "przedsiębiorstwo finansowe" w rozumieniu artykułu 105 1#730;c) Królewskiego rozporządzenia wykonawczego do Kodeksu podatków dochodowych ("RD/ITC").

Wnioskodawca rozważa udzielenie pożyczki spółce z Grupy E z siedzibą w Polsce (dalej "Pożyczkobiorca"). W związku z udzieleniem takiej pożyczki

Wnioskodawca będzie uzyskiwał dochody z odsetek na terytorium Polski. Wnioskodawca nie będzie udziałowcem pożyczkobiorcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy odsetki otrzymane przez Wnioskodawcę, który kwalifikuje się jako przedsiębiorstwo finansowe, zajmującego się udzielaniem pożyczek podmiotom należącym do Grupy E, w związku z pożyczką udzieloną polskiej spółce z Grupy E, podlegać będą w Polsce zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 11 ust. 3 lit. b w związku z art. 3 ust. 2 umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania z dnia 20 sierpnia 2001 r. za wartej pomiędzy Polską i Belgią oraz art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy odsetki, jakie Wnioskodawca uzyskiwać będzie na terytorium Polski z tytułu pożyczki udzielonej spółce kapitałowej z siedzibą w Polsce (będącej spółką z Grupy E), nie będą podlegać w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na mocy art. 11 ust. 3 lit. b) w związku z art. 3 ust. 2 umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania z dnia 20 sierpnia 2001 r. zawartej pomiędzy Polską i Belgią oraz art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Artykuł 21 ust. 2 w związku z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej "Ustawa CIT"), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W przepisie tym wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jego rezydentami podatkowym w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

Wnioskodawca jest spółką kapitałową z siedzibą w Belgii a na terytorium Polski uzyskiwać będzie dochody z tytułu pożyczki, jakiej udzieli spółce kapitałowej z Grupy E (której nie jest udziałowcem) z siedzibą w Polsce. Wnioskodawca podlega zatem, na podstawie przytoczonego przepisu Ustawy CIT ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W stosunku do niektórych dochodów uzyskanych na terytorium Polski przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku od tych dochodów spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego dochodu.

Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT. Przepis art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT stanowi, iż podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Polski przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, ustala się w wysokości 20% przychodów.

Z powyższego wynika, że co do zasady dochód, jaki Wnioskodawca uzyska na terytorium Polski z tytułu odsetek od pożyczki którą Wnioskodawca udzieli spółce kapitałowej z siedzibą w Polsce, podlegać będzie opodatkowaniu 20% podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Jednakże, zgodnie z art. 21 ust. 2 Ustawy CIT przepisy art. 21 ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska. W przedmiotowej sprawie zastosowanie będzie miała Konwencja zawarta między Polską a Królestwem Belgi w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisana w Warszawie dnia 20 sierpnia 2001 r. (dalej "Umowa polsko-belgijska").

Artykuł 11 ust. 3 (b) w związku z art. 3 ust. 2 Umowy polsko-belgijskiej

Zgodnie z art. 11 ust. 1 i ust. 2 Umowy polsko-belgijskiej odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Jednakże takie odsetki mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, ale jeśli osoba uprawniona do odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5% kwoty brutto tych odsetek.

Natomiast zgodnie z art. 11 ust. 3 pkt b) Umowy polsko-belgijskiej, bez względu na postanowienia art. 11 ust. 2 odsetki nie podlegają opodatkowaniu w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, jeżeli są to odsetki od pożyczek wszelkiego rodzaju przyznane przez przedsiębiorstwa bankowe nie w formie papierów wartościowych na okaziciela.

Pojęcie "przedsiębiorstwa bankowego" nie zostało zdefiniowane w Umowie polsko-belgijskiej.

Na podstawie art. 3 ust. 2 Umowy polsko-belgijskiej, przy stosowaniu postanowień Umowy w dowolnym momencie przez Umawiające się Państwo, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie w niej niezdefiniowane będzie miało takie znaczenie, jakie ma ono w danym momencie w przepisach prawnych tego Państwa w zakresie podatków, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja, przy czym znaczenie wynikające z ustawodawstwa podatkowego tego Państwa ma pierwszeństwo przed znaczeniem nadanym określeniu przez inne przepisy prawne tego Państwa.

Wobec faktu, że Umowa polsko-belgijska nie zawiera definicji "przedsiębiorstwa bankowego " zgodnie z regułą interpretacyjną określoną w art. 3 ust. 2 Umowy polsko-belgijskiej, interpretacji pojęcia "przedsiębiorstwa bankowego" w rozumieniu art. 11 ust. 3 lit. b Umowy polsko - belgijskiej dokonuje się na podstawie wewnętrznych przepisów prawa polskiego, tj. Umawiającego się Państwa, które stosuje postanowienia Umowy w przedmiotowej sprawie. Jednakże w polskim prawie nie istnieje pojęcie "przedsiębiorstwa bankowego". Zatem polskie wewnętrzne reguły interpretacji odsyłają z powrotem do prawa belgijskiego w celu dokonania interpretacji pojęcia "przedsiębiorstwa bankowego" zgodnie z art. 11 ust. 3 lit. (b) Umowy polsko-belgijskiej.

Interpretacja pojęcia "przedsiębiorstwa bankowego"

W prawie belgijskim nie występuje jako takie pojęcie "przedsiębiorstwa bankowego.

Belgijskie ustawodawstwo podatkowe opiera się na innym pojęciu, które - co Wnioskodawca dalej wykaże - jest bardzo bliskie pojęciu "przedsiębiorstwa bankowego", tj. na pojęciu "instytucji finansowych lub spółek włączonych" w rozumieniu artykułu 105 1#730; RD/ITC). Instytucje finansowe lub spółki włączone korzystają ze szczególnego zwolnienia z podatku u źródła, zarówno w odniesieniu do odsetek otrzymywanych jak i odsetek, które te podmioty wypłacają.

Pojęcie "instytucji finansowych lub spółek włączonych" obejmuje publicznie uregulowane "instytucje kredytowe" (banki detaliczne w wąskim rozumieniu zgodnie z definicją w art. 105 1#730; a) RD/ITC), a/e również "przedsiębiorstwa finansowe" zdefiniowane w art. 105 1#730; c) RD/ITC), tj. kapitałowe spółki belgijskie, których głównym lub wyłącznym przedmiotem działalności jest świadczenie usług o charakterze finansowym (udzielanie i otrzymywanie pożyczek, emisja obligacji) na rzecz innych spółek z grupy.

W przedmiotowej sprawie, zdaniem Wnioskodawcy, pojęcie "przedsiębiorstwa bankowego" użyte w Umowie polsko-belgijskiej powinno być interpretowane w świetle pojęcia "instytucji finansowych lub spółek włączonych" zgodnie z prawem belgijskim i w związku z tym obejmować zarówno banki detaliczne w wąskim rozumieniu jak i szerszą kategorię "przedsiębiorstw finansowych" zdefiniowanych w art. 105 1#730;, c).

Interpretacja ta broni się również w kontekście samego belgijskiego podatku u źródła, gdyż Belgia zezwala na zwolnienie z podatku zarówno instytucji kredytowych w wąskim rozumieniu jak i przedsiębiorstw finansowych zdefiniowanych w art. 105 1#730; c) RD/ITC.

Ponadto, poważny argument przemawiający za tą interpretacją można znaleźć również porównując nową wersję Umowy polsko-belgijskiej (2001) z wersją starą (14 września 1976). Art. 11 ust. 3 lit. (b) starej wersji przewidywał wręcz, że: "są opodatkowane tylko w Państwie, W którym osoba je otrzymująca ma siedzibę lub miejsce zamieszkania: odsetki z depozytów <...> z przedsiębiorstw bankowych <....> w tym również z publicznych instytucji kredytowych" Sformułowanie to sugeruje, że pojęcie "przedsiębiorstwa bankowego" powinno być interpretowane szeroko i że z pewnością nie ogranicza wyłącznie się do publicznych instytucji kredytowych.

Okólnik belgijskiej administracji podatkowej z dnia 25 kwietnia 1979 r. (Ci.R.9 PL/200. 673), zawierający instrukcje odnośnie do stosowania starej Umowy polsko-belgijskiej z dnia 14 września 1976 r. stosuje to samo sformułowanie co umowa z dnia 14 września 1976 r. i w związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy potwierdza, że pojęcie "przedsiębiorstwa banko we go" może obejmować instytucje niebędące publicznymi instytucjami kredytowymi.

Na podstawie powyższego Wnioskodawca uważa, że pojęcie "przedsiębiorstwa bankowego" stosowane w Umowie polsko-belgijskiej powinno być interpretowane w świetle pojęcia "instytucji finansowych lub spółek włączonych" na podstawie prawa belgijskiego i związku z tym obejmuje zarówno banki detaliczne w wąskim rozumieniu jak i szerszą kategorię "przedsiębiorstw finansowych" zdefiniowanych w art. 105 1#730; c) RD/ITC.

Wnioskodawca uzyskał od władz podatkowych w Belgii oficjalną interpretację potwierdzającą że kwalifikuje się jako przedsiębiorstwo finansowe w rozumieniu art. 105 10 c) RD/ITC. W interpretacji tej (z dnia 16 grudnia 2010 r., nr 210.473 wydanej na rzecz Wnioskodawcy przez belgijski Organ da Interpretacji Podatkowych - Service des Decisions Anticipes en Matire Fiscale (dalej "SDA") stwierdzono, co następuje:

"<...> Ze szczegółowej analizy przeprowadzonej przez SDA wynika, że:

53. Zgodnie z art. 105, 1°, c) RO/ITC, dla celów zastosowania artykułów od 106 do 119 RD/ITC, przez "przedsiębiorstwa finansowe lub przedsiębiorstwa podobne, z wyjątkiem tych zlikwidowanych przed dniem 1 stycznia 1990 r. " rozumie się przedsiębiorstwa finansowe, które spełniają następujące warunki:

53.1 są spółkami będącymi belgijskimi spółkami podatkowymi lub belgijskimi oddziałami spółek zagranicznych;

53.2 należą do grupy spółek powiązanych lub stowarzyszonych w rozumieniu, odpowiednio, artykułu 11 i 12 kodeksu spółek;

53.3 prowadzą działalność jedynie na rzecz spółek z grupy;

53.4 ich wyłączną lub główną działalnością jest świadczenie usług finansowych;

53.5 są finansowane wyłącznie przez spółki będące rezydentami podatkowymi lub osoby prawne, o których mowa w art. 220 i 227 Kodeksu podatków dochodowych z roku 1992, jedynie dla celów finansowania własnej działalności lub działalności spółek powiązanych lub stowarzyszonych;

53.6 nie posiadają akcji ani udziałów o wartości inwestycyjnej przekraczającej 10% wartości podatkowej netto przedsiębiorstwa finansowego.

<...>

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca powinien kwalifikować się jako przedsiębiorstwo bankowe w rozumieniu art. 11 ust. 3 lit. (b) Umowy polsko-belgijskiej i odsetki, jakie Wnioskodawca uzyskiwać będzie na terytorium Polski z tytułu pożyczki udzielonej spółce kapitałowej z siedzibą w Polsce (będącej spółką z Grupy E), nie będą podlegać w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na mocy art. 11 ust. 3 lit. b) w związku z art. 3 ust. 2 Umowy polsko-belgijskiej oraz art. 21 ust. 2 Ustawy CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stanowisko organu podatkowego

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.,. dalej "ustawa o p.d.o.p."), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W art. 3 ust. 2 ustawy o p.d.o.p., wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jego rezydentami podatkowym w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W stosunku do niektórych dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku od tych dochodów spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego dochodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o p.d.o.p. stanowi, iż podatek dochodowy m.in. z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, (...) ustala się w wysokości 20% przychodów.

Na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 18 listopada 2004 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 254, poz. 2533) podatek dochodowy od przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 21 ust. 3 pkt 2 tej ustawy, ustala się w wysokości:

- jeżeli spełnione są łącznie warunki określone w art. 21 ust. 3 ustawy.

Stosownie do art. 21 ust. 2 przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W art. 21 wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania, których podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potracenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem "u źródła" ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie będzie miała Konwencja zawarta między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Belgii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisana w Warszawie dnia 20 sierpnia 2001 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 211, poz. 2139; dalej "Konwencja polsko-belgijska").

Zgodnie z art. 11 ust. 1 i ust. 2 Konwencji polsko - belgijskiej, odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Jednakże takie odsetki mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, ale jeśli osoba uprawniona do odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5% kwoty brutto tych odsetek.

W świetle art. 11 ust. 3 Konwencji polsko-belgijskiej, bez względu na postanowienia ustępu 2 odsetki nie podlegają opodatkowaniu w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, jeżeli są to:

Zgodnie z art. 11 ust. 4 Konwencji polsko-belgijskiej, użyte w tym artykule określenie "odsetki" oznacza dochód z wszelkiego rodzaju wierzytelności zarówno zabezpieczonych, jak i niezabezpieczonych hipoteką lub prawem do uczestniczenia w zyskach dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek rządowych oraz dochody z obligacji lub skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami związanymi z takimi pożyczkami, obligacjami lub skryptami dłużnymi. Opłaty karne z tytułu opóźnionej zapłaty ani odsetki uznawane jako dywidendy zgodnie z art. 10 ust. 3 nie są traktowane jako odsetki w rozumieniu tego artykułu.

Ponadto zgodnie z art. 11 ust. 5, postanowienia ust. 1, 2 i 3 tegoż artykułu nie mają zastosowania, jeżeli osoba uprawniona do tych odsetek, mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie, w którym powstają odsetki, działalność przemysłową lub handlową poprzez zakład tam położony, lub wykonuje wolny zawód za pomocą położonej tam stałej placówki i jeżeli wierzytelność, z tytułu której płacone są odsetki, jest faktycznie związana z takim zakładem lub stałą placówką. W takim przypadku stosuje się postanowienia artykułu 7 lub 14.

Z treści wniosku wynika, że przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest wyłącznie świadczenie usług finansowych, tj. udzielanie pożyczek innym spółkom z Grupy E na świecie. Wnioskodawca rozważa udzielenie pożyczki spółce z Grupy E z siedzibą w Polsce (dalej "Pożyczkobiorca"). W związku z udzieleniem takiej pożyczki Wnioskodawca będzie uzyskiwał dochody z odsetek na terytorium Polski. Wnioskodawca nie będzie udziałowcem pożyczkobiorcy. Wnioskodawca uzyskał od organów podatkowych w Belgii oficjalną interpretację potwierdzającą, że świadczy głównie usługi o charakterze finansowym na rzecz innych podmiotów z grupy kwalifikuje się jako "przedsiębiorstwo finansowe" w rozumieniu artykułu 105 1#730;c) Królewskiego rozporządzenia wykonawczego do Kodeksu podatków dochodowych ("RD/ITC").

Należy zauważyć, iż powołany art. 11 ust. 3 Konwencji polsko-belgijskiej jest wyjątkiem od ogólnej zasady wyrażonej w art. 11 ust. 1 i 2 tej Konwencji i zgodnie z zasadami prawidłowej wykładni przepisów prawnych musi być interpretowany w sposób ścisły.

Tym samym przepis ten należy rozumieć wąsko, a mianowicie wyłącznie odsetki wypłacane w związku z pożyczkami przyznanymi przez przedsiębiorstwo bankowe, zwolnione są z opodatkowania w państwie źródła. Niedopuszczalna jest zatem wykładnia rozszerzająca, zgodnie z którą odsetki wypłacane podmiotowi, który na dzień przyznania pożyczki nie jest przedsiębiorstwem bankowym wymienionym w art. 11 ust. 3 lit. b Konwencji polsko-belgijskiej, nie podlegają opodatkowaniu w Polsce - tj. w państwie źródła.

Odsetki wypłacane w związku z istnieniem umowy pomiędzy podmiotami nie będącymi jednak bankami nie mogą w ocenie tutejszego organu podatkowego zostać uznane za odsetki wypłacone od pożyczek wszelkiego rodzaju przyznanych przez przedsiębiorstwa bankowe.

Dyspozycją art. 11 ust. 3 lit. b umowy polsko - belgijskiej objęte są wyłącznie odsetki powstałe na skutek korzystania przez określoną osobę z kapitału banku. W doktrynie prawa oraz w orzecznictwie sądowoadministracyjnym przyjmuje się, iż pojęcie "z tytułu" nie może oznaczać niczym nieograniczonego tytułu. W kontekście Komentarza do Modelowej Konwencji OECD pojęcie "tytuł" należy odnosić wyłącznie do odsetek wypłaconych na podstawie umowy zawartej z bankiem.

Na podstawie art. 3 ust. 2 Konwencji polsko-belgijskiej, przy stosowaniu Konwencji w dowolnym momencie przez Umawiające się Państwo, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie w niej niezdefiniowane będzie miało takie znaczenie, jakie ma ono w danym momencie w przepisach prawnych tego Państwa w zakresie podatków, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja, przy czym znaczenie wynikające z ustawodawstwa podatkowego tego Państwa ma pierwszeństwo przed znaczeniem nadanym określeniu przez inne przepisy prawne tego Państwa.

W polskiej doktrynie prawa bankowego przyjęło się uważać, iż bank to przedsiębiorstwo usługowe, którego działalność polega wyłącznie na udzielaniu kredytów i zdobywaniu środków potrzebnych do sfinansowania kredytów.

W szerszym ujęciu definicja banku obejmuje zewnętrzne i wewnętrzne warunki działalności bankowej.

Do warunków wewnętrznych należy zaliczyć:

* współpracowników-personel,

* operatywne zarządzanie,

* wewnętrzne informacje,

* zasoby pieniądza w dyspozycji przedsiębiorstwa.

Do warunków zewnętrznych działalności banku zaliczamy składniki otoczenia. Elementy otoczenia to:

* klienci banku - usługobiorcy,

* właściciele banków,

* pozostałe przedsiębiorstwa bankowe - konkurencja,

* interes społeczny.

Przedsiębiorstwo bankowe, za pomocą sieci stosunków transakcyjnych, tworzy systemy socjotechniczne zorientowane na osiągnięciu celu w powiązaniu ze swoim otoczeniem.Zgodnie z ustawą z dnia 29 sierpnia 1997 Prawo bankowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 1376 z późn. zm.) - banki są samodzielnymi i samo finansującymi się jednostkami organizacyjnymi posiadającymi osobowość prawną, działającymi na podstawie ustawy oraz statutów.

Czyli bank jest zorganizowany w formie samodzielnego przedsiębiorstwa czerpiącego dochody z operacji bankowych.

Stosownie do art. 2 ustawy - Prawo bankowe - bankiem jest osoba prawna utworzona zgodnie z przepisami ustaw, działająca na podstawie zezwoleń uprawniających do wykonywania czynności bankowych obciążających ryzykiem środki powierzone pod jakimkolwiek tytułem zwrotny. Na gruncie ustawy - Prawo bankowe ustawodawca operuje również pojęciem "instytucji kredytowej", którą jest podmiot mający swoją siedzibę za granicą RP na terytorium jednego z państw członkowskich UE, prowadzący we własnym imieniu i na własny rachunek, na podstawie zezwolenia właściwych władz nadzorczych, działalność polegającą na przyjmowaniu depozytów lub innych środków powierzonych pod jakimkolwiek tytułem zwrotnym i udzielaniu kredytów lub na wydawaniu pieniądza elektronicznego (art. 4 ust. 1 pkt 17 ustawy).

W rozumieniu ustawy - Prawo bankowe, "instytucją finansową" jest zaś podmiot nie będący bankiem, ani instytucja kredytową, którego podstawowa działalność będąca źródłem większości przychodów polega na wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie: nabywania i zbywania udziałów lub akcji; udzielania pożyczek ze środków własnych; udostępniania składników majątkowych na podstawie umów leasingu; świadczenia usług w zakresie nabywania i zbywania wierzytelności; świadczenia usług związanych z transferem środków pieniężnych; emitowania instrumentów płatniczych i administrowania nimi; udzielania gwarancji, poręczeń lub zaciągania innych zobowiązań nie ujmowanych w bilansie; obrotu na rachunek własny lub rachunek innej osoby fizycznej, osoby prawnej, jednostki organizacyjnej nie posiadającej osobowości prawnej, o ile posiada zdolność prawną: terminowymi operacjami finansowymi, instrumentami rynku pieniężnego, papierami wartościowymi; uczestniczenia w emisji papierów wartościowych lub świadczenia usług związanych z tą emisją; świadczenia usług w zakresie zarządzania aktywami; świadczenia usług w zakresie doradztwa finansowego, w tym inwestycyjnego; świadczenia usług brokerskich na rynku pieniężnym (art. 4 ust. 1 pkt 7 ustawy - Prawo bankowe).

Przyjęta we wniosku Spółki interpretacja przepisu art. 11 ust. 3 lit. b umowy polsko-belgijskiej, iż dyspozycją tego przepisu objęte są odsetki wypłacane z tytułu korzystania ze środków finansowych podmiotu będącego przedsiębiorstwem finansowym, nie znajduje oparcia w obowiązujących przepisach.

Podsumowując, w opisanym zdarzeniu przyszłym - wbrew twierdzeniu Pełnomocnika Spółki - nie zostaną spełnione łącznie przesłanki uprawniające do uzyskania zwolnienia od opodatkowania odsetek wynikającego z postanowień art. 11 ust. 3 lit. b umowy polsko-belgijskiej. W rezultacie zgodnie z przepisami konwencji polsko-belgijskiej odsetki od pożyczki udzielonej przez Spółkę będą podlegały opodatkowaniu w Umawiającym się Państwie w którym powstają, czyli w przedstawionym zdarzeniu przyszłym w Polsce.

Stanowisko Spółki należy zatem uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. 2012, poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.