IPPB5/423-110/10-2/AM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Banku przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2010 r. (data wpływu 22 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup ubrań z logo Banku dla pracowników oraz kosztów ryczałtu za pranie i czyszczenie tego ubioru - jest prawidłowe.

W dniu 22 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup ubrań z logo Banku dla pracowników oraz kosztów ryczałtu za pranie i czyszczenie tego ubioru.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej: "Bank") jest bankiem z siedzibą w Polsce, wykonującym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej czynności bankowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665, z zm.). Istotną cechą mającą znaczenie przy identyfikacji marketingowej Banku, oprócz logo, jest także kolorystyka używana w wystroju oddziałów, w materiałach reklamowych oraz ubiorach pracowników. W związku z tym Bank wymaga by pracownicy zatrudnieni na umowę o pracę, mający bezpośredni kontakt z Klientami Banku (indywidualnymi i korporacyjnymi), ubierali się w jednolite stroje, które posiadają logo Banku umieszczone na ubiorze w sposób trwały (np. na klapie marynarki lub żakietu).

Obowiązek stosowania jednolitych strojów, zgodnych z ustalonym wzorem, z umieszczonym logo Banku, o oznaczonej kolorystyce odnosi się do pracowników recepcji w Centrali Banku, pracowników Punktów Obsługi Klienta Indywidualnego, pracowników regionów, oddziałów, filii i Punktów Obsługi Klienta odpowiedzialnych za bezpośrednią obsługę klienta na salach operacyjnych (w szczególności: kasjerów, dysponentów, kasjerów - dysponentów, opiekunów klientów detalicznych i korporacyjnych). Obowiązek noszenia strojów służbowych, zasady jego przyznawania oraz wzór stroju wynika z regulacji wewnętrznych Banku. W celu realizacji zasad określonych w Zarządzeniu, Bank nabywa stroje dla określonych w Zarządzeniu grup pracowników, a następnie przekazuje stroje pracownikom. Zarządzenie zabrania pracownikom używania elementów ubioru służbowego niezgodnie obowiązującym ich zestawem ubioru albo przestrzegania Zarządzenia przez podległych mu pracowników.

Ponadto Bank ponosi również koszty ryczałtu za pranie i czyszczenie ubiorów służbowych. Kwoty ryczałtu są przekazywane przez Bank miesięcznie pracownikom, którym przyznano stroje służbowe. Służą one pokryciu kosztów ponoszonych przez pracowników z tytułu prania i czyszczenia ubiorów służbowych.

W związku z powyższym, Bank ponosi wydatki na wskazane powyżej stroje zapewniane swoim pracownikom, a także ponosi koszty związane z przyznaniem pracownikom zobowiązanym do noszenia stroju służbowego wg oznaczonego wzoru, ryczałtu za pranie lub czyszczenie tego ubioru.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszty zakupu jednorodnych ubrań dla wyznaczonych pracowników opatrzonych trwale logo Banku oraz koszty ryczałtu za pranie lub czyszczenie tego ubioru należy uznać za wydatek ponoszony na cele reklamy, i w związku z tym Bank może zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodu na gruncie u.p.d.o.p.

Zdaniem Wnioskodawcy, w branży finansowej jakość świadczonych usług, fachowość pracowników, a także ich ubiór jest jednym z kluczowych elementów branych pod uwagę przy ocenie wiarygodności Banku. Nienaganne zachowanie, a przede wszystkim ubiór, jest w oczach klienta placówki bankowej oceniany na równi z jakością swiadczonych usług. W związku z tym ubiór pracowników mających bezpośredni kontakt z klientami stanowi istotny czynnik marketingowy w ogólnej strategii reklamowej Banku.

Zgodnie przepisami podatkowymi głównym kryterium kwalifikującym dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest cel jego poniesienia oraz związek z uzyskaniem przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Kosztami podatkowymi są zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku, jak i w związku pośrednim z prowadzona działalnością a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów.

W konsekwencji, zdaniem Banku kosztami uzyskania przychodów będą wszelkie wydatki poniesione w związku z prowadzeniem działalności, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów i jednocześnie, co ma zasadnicze znaczenie dla rozstrzygnięcia w rozpatrywanej kwestii, omawiane wydatki nie będą zawierać się w katalogu kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zwartym w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Zdaniem Banku, omawiane wydatki nie będą w szczególności stanowiły kosztów reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. Zgodnie z powołanym przepisem, do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

W związku z faktem, iż u.p.d.o.p. nie zawiera legalnej definicji reprezentacji, zdaniem Banku w celu zdefiniowania pojęcia reprezentacji należy posłużyć się wykładnią językową. Wnioskodawca wskazuje, iż zgodnie ze znaczeniem nadanym słowu "reprezentacja" oznacza ono okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną" (Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. M. Szymczaka, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1998). Pojęcie "okazały" zdefiniowane z kolei zostało jako "wspaniały, wystawny, świetny, bogaty", zaś "wystawny" jako "świadczący o zamożności; okazale urządzony, zorganizowany; bogaty, wspaniały, suty".

Mając powyższe na uwadze, przez reprezentację, w opinii Wnioskodawcy, rozumieć należy zespół zachowań i działań przejawiających się pewną okazałością czy wytwornością które mają na celu kształtowanie oraz utrwalanie pozytywnego, jak najkorzystniejszego wizerunku firmy.

W konsekwencji, w opinii Banku, dokonując analizy ponoszonych wydatków w kontekście normy zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. niezbędnym jest ustalenie, czy zapewnienie pracownikom ubioru wg ustalonego wzoru, z trwale umieszczonym logo Banku oraz koszty utrzymania tych ubiorów w czystości mogą być potraktowane za działanie służące reprezentowaniu Banku w sposób okazały, wystawny, odznaczający się nadzwyczaj wysokim standardem, wytwornością wspaniałością.

W ocenie Banku osoby, którym wydane zostaną stroje służbowe, mają bezpośredni kontakt z obecnymi oraz potencjalnymi klientami Banku. Częstotliwość tych kontaktów jest wysoka, w związku z tym wyposażenie pracowników w jednolitą oznakowaną logo odzież przyczynia się do zindywidualizowania firmy Banku, utrwalenia jego marki, rozpowszechniania logo. Działanie to ma również niewątpliwy wpływ na sposób postrzegania Banku przez potencjalnych klientów, odwiedzających jego placówki. Służy prezentowaniu Banku jako podmiotu godnego zaufania i w pełni profesjonalnego. Wyposażenie pracowników w opisane stroje służbowe może mieć realny wpływ na decyzje klientów - kształtować popyt na usługi oferowane przez Bank, przyczyniając się do powstawania przychodów Banku. Wydatki na nabycie przedmiotowej odzieży mają zatem cechy wydatków reklamowych.

Za możliwością uznania przedmiotowych kosztów za ponoszone na cele reklamy przemawia również fakt, iż stroje służbowe pracowników oznakowane są logo banku w sposób trwały w widocznym miejscu - klapa marynarki i żakietu. Rozpowszechniając logo firmy, stanowią one typowy "nośnik" treści o charakterze informacyjno - reklamowym. Są elementem, który może wzbudzać zainteresowanie potencjalnych klientów usługami oferowanymi przez Bank oraz zwiększać świadomości jego marki w odbiorze społecznym. Okolicznościami mającymi istotny wpływ na kwalifikację przedmiotowych kosztów, na gruncie u.p.d.o.p., będą również jakość i cena jednostkowa odzieży wydawanej pracownikom. Zdaniem Banku, koszt zakupu jednolitych, zgodnych z wewnętrznym zarządzeniem strojów o standardowej jakości, wykorzystywanych przez pracowników, stanowi racjonalnie uzasadniony wydatek reklamowy. Stroje służbowe nabywane przez Bank i przekazywane pracownikom nie stanowią ekskluzywnej odzieży o wytwornym i okazałym charakterze, która nosi znamiona reprezentacji i tym samym powinna być wyłączona z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Banku, w przedstawionej sprawie, w odniesieniu do wydatków ponoszonych na zakup strojów służbowych, nie znajdzie zastosowania przepis art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. Wydatki te stanowić będą koszty uzyskania przychodów, tak długo jak nie nosić będą znamion okazałości, wytworności czy wystawności.

Odnosząc się do wydatków związanych z ryczałtem za pranie i czyszczenie ubioru, zdaniem Banku, również te wydatki powinny być uznane za koszty uzyskania przychodu na gruncie art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Celem tego wydatku jest bowiem utrzymanie służbowych strojów w schludnym i nienagannym stanie. A zatem, podobnie jak wydatki na nabycie strojów służbowych, w opinii Wnioskodawcy, nie będą one stanowić kosztów reprezentacji, określonych w art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p.

Wnioskodawca podkreślił, iż powyżej przedstawione stanowisko znajduje również potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych Ministra Finansów, których tezy znajdują zastosowanie również w stanie faktycznym przedstawionym przez Bank.

Na przykład w interpretacji indywidualnej z 26 czerwca 2008 r. (sygn. ITPB3/423-241/08/MT) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy stwierdził, że "wydatki na zakup eleganckich, jednorodnych, opatrzonych logo firmy strojów służbowych dla pracowników administracyjnych można uznać za koszty reklamy".

Podobnie uznał Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 26 lutego 2009 r. (sygn. IBPBI/2/423-1115/08/PP) oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 16 grudnia 2008 r. (sygn. IPPB5/423-94/08-2/MW).

Mając powyższe na uwadze Bank wnioskuje o uznanie przedstawionego stanowiska za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.