IPPB5/423-110/08-2/MŚ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 8 stycznia 2009 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB5/423-110/08-2/MŚ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 22 września 2008 r. (data wpływu 16 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy Spółka może od dnia 1 stycznia 2009 r. dokonać zmiany i prowadzić ewidencje magazynową wg. cen zakupu towaru, a koszty dodatkowe (transport i opłata celna) wliczać bezpośrednio w koszty działalności.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka importuje od producenta w Ch.... obwody drukowane i sprzedaje na terenie kraju. Import danej partii towaru odbywa się na specjalne zamówienie klienta, zgodnie z jego projektem / wytycznymi. Po otrzymaniu dostawy Spółka wysyła bezpośrednio towar do klienta. Dostawa i sprzedaż towaru w większości odbywa się w obrębie jednego miesiąca. Przy każdej dostawie towarów Spółka ponosi koszty dodatkowe dotyczące transportu i odprawy celnej. W celu ustalenia kosztu własnego sprzedaży, czyli kosztów bezpośrednich dotyczących sprzedanych towarów Spółka dokonuje każdorazowo rozbicia kosztów dodatkowych na poszczególne pozycje z dostawy wg przyjętego klucza podziałowego (ilości). Spółka obecnie prowadzi ewidencję magazynową towarów wg. cen nabycia. W momencie sprzedaży towaru koszty te stają się kosztem podatkowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy z uwagi na fakt, że nabycie i sprzedaż towaru odbywa się zwykle w obrębie jednego miesiąca, Spółka może od dnia 01.01.2009 dokonać zmiany i prowadzić ewidencję magazynową wg. cen zakupu towaru, a koszty dodatkowe ("transport i opłata celna) wliczać bezpośrednio w koszty działalności.

Zdaniem Spółki to od decyzji zarządu zależy sposób wyceny wartości zapasów. Zg. z ustawą o rachunkowości jeśli nie zniekształca to wartości zapasów i wyniku, to materiały i towary mogą być wyceniane tylko po cenach zakupu, a koszty dodatkowe odpisane w całości w koszty okresu ich poniesienia. Z uwagi na fakt, że dostawa i sprzedaż towaru zwykle dokonuje się w obrębie jednego miesiąca (towar bezpośrednio ze składu celnego trafia do odbiorcy), wysokość kosztu własnego sprzedaży jest jednakowa niezależnie od przyjętej metody rozliczeń, czyli wynik pozostaje niezmieniony. Tym samym zarząd Spółki chciałby dokonać zmiany sposobu rozliczeń kosztów dodatkowych i sposobu prowadzenia ewidencji magazynowej, kwalifikując te wydatki jako koszty bieżącej działalności, a nie koszty bezpośrednie. Dla zachowania ciągłości przyjętych zasad w danym roku podatkowym, opisywana zmiana nastąpiłaby od dnia 1 stycznia 2009 r. W świetle powyższego spółka uznaje postępowanie za prawidłowe.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powołanego przepisu wynika, że podatnik ma możliwość zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, pod tym jednak warunkiem, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma, bądź też może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów lub służyć zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty podatkowe ponoszone przez podmiot gospodarczy można podzielić na koszty bezpośrednie i pośrednie. Koszty bezpośrednie obejmują wydatki, które są ściśle (bezpośrednio) związane z konkretnymi przychodami, jakie osiąga podmiot gospodarczy. Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje prawidłowe funkcjonowanie podmiotu gospodarczego. Jest to wówczas koszt ogólny działalności gospodarczej. Aby określić czy dany koszt jest bezpośrednio związany z przychodem, należy rozstrzygnąć czy istnieje możliwość powiązania tego wydatku z przychodem osiągniętym w roku podatkowym. Przy ocenie tej, decydującym jest moment dokonania tegoż wydatku, a nie moment osiągnięcia przychodu. Gdy związek między poniesionym kosztem a uzyskanym przychodem jest wyraźny, koszt taki jest kosztem bezpośrednio związanym z tym właśnie przychodem.

W myśl art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Natomiast w myśl art. 15 ust. 4b ww. ustawy koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

* sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo

* złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

* są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącane w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie (art. 15 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Datę poniesienia kosztu podatkowego określa art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, iż za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Spółka importuje od producenta w Chinach obwody drukowane i sprzedaje je na terytorium kraju. Każdy import odbywa się na specjalne zamówienie klienta, zgodnie z jego projektem i wytycznymi. Po otrzymaniu dostawy Spółka wysyła towar bezpośrednio do klienta. Zatem koszty ponoszone przez Spółkę dotyczące transportu i odprawy celnej towaru można bezpośrednio przypisać do konkretnych przychodów uzyskanych przez Spółkę ze sprzedaży tych towarów. W związku z powyższym wydatki nazwane przez Wnioskodawcę jako "koszty dodatkowe" należy zaliczyć do bezpośrednich kosztów uzyskania przychodu.

Ponadto wyjaśnić należy, iż przedmiotem interpretacji indywidualnej wydawanej w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej są przepisy prawa podatkowego.

Artykuł 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy, m.in. ustaw podatkowych oraz przepisy wydanych na ich podstawie aktów wykonawczych.

Natomiast poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Stosownie do tej definicji, ustawa o rachunkowości nie stanowi przepisów prawa podatkowego, a więc działający w imieniu Ministra Finansów Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nie jest upoważniony do interpretowania tej ustawy w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej. Tym bardziej tutejszy organ podatkowy nie jest upoważniony do interpretowania publikacji na temat zmian w tej ustawie, bez względu na to kto jest autorem tych publikacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl