IPPB5/423-1072/11-2/JC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 14 października 2011 r. (data wpływu 20 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów i rozliczenia w czasie wypłaconej jednorazowo finansowej zachęty do zawarcia umowy najmu - jest prawidłowe.

W dniu 20 października 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów i rozliczenia w czasie wypłaconej jednorazowo finansowej zachęty do zawarcia umowy najmu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka jest właścicielem budynku komercyjnego (biurowca). W ramach swojej działalności Spółka wynajmuje pomieszczenia znajdujące się w budynku różnym najemcom na podstawie wieloletnich umów najmu. W wyniku negocjacji kolejnej (bądź pierwszej) umowy najmu z dotychczasowymi (bądź potencjalnymi) najemcami Spółka, jako wynajmujący, jest zobowiązana do wypłacenia danemu najemcy jednorazowej kwoty stanowiącej zachętę dla tego najemcy do zawarcia negocjowanej umowy najmu.

Zarówno Spółka, jak i najemcy są czynnymi podatnikami podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania oznaczone numerami 3 i 4, dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie pytań dotyczących podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Ad. 3.

Wypłacana danemu najemcy jednorazowa kwota stanowiąca zachętę do zawarcia negocjowanej długoterminowej umowy najmu stanowi koszt uzyskania przychodu Spółki.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej: ustawa o CIT) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Interpretacja pojęcia "koszty uzyskania przychodów" zawartego w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, prowadzi do wniosku, że podatnik ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków pod warunkiem, że są to racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Ponadto, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Zdaniem Spółki, kwota wypłacona najemcom w związku z zawarciem kolejnej (bądź pierwszej) długoterminowej umowy najmu, niewątpliwie ma związek z przychodami, które Spółka uzyskuje z tytułu czynszu. Celem poniesienia wydatku jest zachęcenie danego najemcy (potencjalnego najemcy) do zawarcia negocjowanej umowy najmu oraz stworzenie korzystnych warunków do kontynuowania (bądź rozpoczęcia) współpracy z tym najemcą. Należy zauważyć, że wypłacana przez Spółkę kwota wpływa na fakt osiągania przez Spółkę przychodów z tytułu najmu. Nie można bowiem wykluczyć, że gdyby nie wypłacenie danemu najemcy przez Spółkę kwoty zachęty, ten najemca (potencjalny najemca) nie zdecydowałby się na zawarcie negocjowanej umowy najmu ze Spółką.

W konsekwencji, Spółka stoi na stanowisku, że wypłacane najemcom jednorazowe kwoty zachęty stanowią koszt uzyskania przychodów Spółki.

Ad. 4.

Jednorazowa kwota wypłacana poszczególnym najemcom, stanowiąca zachętę do zawarcia negocjowanej umowy najmu, powinna zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów Spółki proporcjonalnie do czasu trwania zawieranej umowy najmu, w związku z którą kwota zachęty zostaje wypłacona.

W myśl art. 15 ust. 4 ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W opinii Spółki, jednorazowa kwota wypłacana najemcom w celu zachęcenia ich do zawarcia kolejnej (bądź pierwszej) umowy najmu nie może być w sposób bezpośredni przypisana do konkretnych przychodów uzyskiwanych przez Spółkę. W szczególności, wydatek ten nie ma wpływu na wysokość przychodów z najmu osiąganych w danym miesiącu czy nawet roku. Tym samym, kwotę zachęty należy uznać za koszt pośredni, którego poniesienie jest niezbędne dla działalności gospodarczej wykonywanej przez Spółkę, a polegającej na wynajmie pomieszczeń w budynku komercyjnym. Przy tym, mimo że przedmiotowy wydatek jest ponoszony jednorazowo, to odnosi się do całego okresu obowiązywania danej umowy najmu, który to okres przekracza rok podatkowy.

W konsekwencji, zdaniem Spółki, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, jednorazową kwotę wypłacaną najemcom w związku z zawarciem negocjowanej z danym najemcą umowy najmu należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów Spółki proporcjonalnie do czasu trwania umowy najmu, z którą związana jest płatność danej kwoty zachęty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.