IPPB5/423-1043/14-4/PS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku z dnia 22 października 2014 r. (data wpływu 30 października 2014 r.) uzupełnionego pismem z dnia 8 stycznia 2015 r. (data wpływu 14 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie zastosowania:

W dnu 30 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 8 i 13 umowy polsko-amerykańskiej oraz art. 7 i 12 umowy polsko - holenderskiej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Prowadzę działalność gospodarczą, Moja firma "G." świadczy usługi w zakresie projektowania graficznego, przygotowania projektów i produktów reklamowych, a także przygotowania prezentacji oraz budowania stron www. Często na potrzeby działalności kupuję zdjęcia, grafiki wektorowe i klipy wideo, Wykorzystuję je jako ilustracje i grafiki w różnych projektach graficznych lub prezentacjach, które wykonuję w celu zrealizowania zamówienia klientów.

Za możliwość wykorzystania w swojej pracy materiałów (fotografii, grafik, filmów), a ściślej - skorzystania z praw autorskich do nich - firmy będące właścicielami tych materiałów, żądają opiat ustalonych w szczególny sposób. Mianowicie potencjalny klient zobowiązany jest do nabycia swoistego abonamentu nazwanego "kredytem". W ramach "kredytu" uprawniony jest do skorzystania z praw do poszczególnych zdjęć lub grafik, które również wycenione są "w kredytach". Zakupione kredyty nie podlegają zwrotowi. W konsekwencji ponoszone przez podmiot krajowy na rzecz osoby zagranicznej wydatki związane z "zakupem kredytów" w istocie stanowią uiszczaną z góry i niepodlegającą zwrotowi opłatę za prawo do skorzystania z praw autorskich do udostępnionych klientom materiałów graficznych.

Prowadząc firmę "G." dokonuję zakupu materiałów graficznych "w ramach kredytu" od firm mających siedzibę za granicą (obecnie: Stany Zjednoczone Ameryki-Nowy Jork, Holandia-Amsterdam). Od zagranicznych firm otrzymuję fakturę za abonament miesięczny (np. na 50 pobrań). Abonament ten określa liczbę "kredytów", które następnie wymieniam na zdjęcia i inne materiały graficzne. Pobieram je za pomocą witryny internetowej. Płatność za fakturę uiszczam przez internet za pomocą karty kredytowej. W związku z tym nie istnieje możliwość techniczna o pomniejszenie wypłacanej należności o kwotę należnego od niej podatku dochodowego.

W piśmie z dnia 8 stycznia 2015 r. (data wpływu 14 stycznia 2015 r.) Wnioskodawca poinformował, że "obecnie jestem w posiadaniu oryginału certyfikatu rezydencji podatkowej tylko od firmy ze Stanów Zjednoczonych Ameryki. Nadal nie posiadam certyfikatu rezydencji podatkowej od firmy z Holandii".

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego zapłata na rzecz firm z USA i Holandii za zakup zdjęć i materiałów graficznych podlega pod art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r.r. o podatku dochodowym od osób prawnych na mojej firmie ciąży obowiązek pobrania i uiszczenia podatku zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p....

2. Czy jeśli uzyskam certyfikat rezydencji od firmy z USA i Holandii, to czy zryczałtowanym podatek dochodowy w wysokości 20% będę mogła obniżyć do stawki określonej w umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania z danym państwem.

3. Czy po uzyskaniu certyfikatów rezydencji będę mogła wystąpić od Urzędu Skarbowego z wnioskiem o zwrot nadpłaconego podatku.

4. W jaki sposób powinien być liczony zryczałtowanym podatek dochodowy od wypłaconych należności.

5. Czy zapłacony podatek (finansowany z własnych środków) jest kosztem podatkowym.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego oznaczonego we wniosku Nr 1.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej są zagadnienia dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych (pytania Nr 1, 2, oraz 4 wniosku).

W kwestiach dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych (pytania Nr 3 oraz 5 wniosku) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy

Ad 1. Moim zdaniem zapłata za zakupione zdjęcia i materiały graficzne podlega pod art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych i w związku z powyższym ciąży na mojej firmie obowiązek pobrania i uiszczenia podatku zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. w wysokości 20%.

Ad 2. jeżeli uzyskam certyfikat rezydencji podatkowej to będę mogła zastosować stawki podatku wynikającej z umowy uniknięciu podwójnego opodatkowania (w przypadku firmy z USA - 10%, a z Holandii - 5%).

Polsko-amerykańska umowa o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178) w art. 13 ust. 2 przewiduje obniżoną, 10% stawkę podatku, jaki w Polsce może być pobrany od przychodów rezydenta amerykańskiego uzyskanych z tytułu wypłacanych temu rezydentowi należności licencyjnych.

Polsko-holenderska umowa o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2003 r. Nr 216, poz. 2120) w art. 12 ust. 2 przewiduje obniżoną, 5% stawkę podatku, jaki w Polsce może być pobrany od przychodów rezydenta amerykańskiego uzyskanych z tytułu wypłacanych temu rezydentowi należności licencyjnych.

Ad 4. Aby prawidłowo wypełnić obowiązek poboru podatku, "ubruttawiam" należność wypłaconą nierezydentowi o kwotę należnego podatku w taki sposób, aby odprowadzona do urzędu skarbowego kwota odpowiadała 20% "ubruttowionej" należności, a kwota zapłacona kontrahentowi zagranicznemu - 80% wysokości tak określonej należności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

* prawidłowe w części dotyczącej obowiązku pobrania podatku według stawki 10% od należności wypłacanych amerykańskiemu kontrahentowi z tytułu korzystania ze zdjęć oraz materiałów graficznych,

* nieprawidłowe w części dotyczącej obowiązku pobrania podatku według stawki 5% od należności wypłacanych holenderskiemu kontrahentowi z tytułu korzystania ze zdjęć oraz materiałów graficznych,

* prawidłowe w części dotyczącej prawidłowego sposobu obliczania podatku u źródła.

Na podstawie art. 1 ust. 2 z dnia 4 lutego 1994 r. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm., dalej także "upapp") w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są m.in. utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe), utwory plastyczne, utwory fotograficzne, utwory audiowizualne (w tym filmowe).

Stosownie do treści art. 65 upapp w braku wyraźnego postanowienia o przeniesieniu prawa, uważa się, że twórca udzielił licencji.

W myśl art. 66 ust. 1 powołanej ustawy umowa licencyjna uprawnia do korzystania z utworu w okresie pięciu lat na terytorium państwa, w którym licencjobiorca ma swoją siedzibę, chyba że w umowie postanowiono inaczej.

Zgodnie z art. 67 ust. 1 upapp twórca może udzielić upoważnienia do korzystania z utworu na wymienionych w umowie polach eksploatacji z określeniem zakresu, miejsca i czasu tego korzystania.

Powyższe regulacje wskazują jednoznacznie, że przedstawiony w opisie stanu faktycznego we wniosku ORD-IN wykup programu abonenckiego dotyczącego zbioru zdjęć oraz materiałów graficznych prowadzonego przez podmiot amerykański lub holenderski. należy zakwalifikować jako zakup licencji, czyli prawa do korzystania z praw autorskich do udostępnionych w ramach tego abonamentu zdjęć oraz materiałów graficznych na określonych polach eksploatacji.

Podkreślić przy tym należy, że bez zakupu ww. licencji wykorzystywanie przedmiotowych zdjęć oraz materiałów graficznych dla celów komercyjnych zgodnie z prawem nie byłoby możliwe.

Oznacza to, że:

* Wnioskodawca dokonuje wykupu programu abonenckiego celem uzyskania prawa do korzystania z praw autorskich do zdjęć i materiałów graficznych publikowanych na stronie internetowej podmiotu zagranicznego,

* Wnioskodawca dokonuje zapłaty "z góry" za prawo do skorzystania z tych praw.

Przechodząc na płaszczyznę prawa podatkowego należy zauważyć, że zgodnie z przepisem art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej także: u.p.d.o.p.) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jednocześnie na mocy art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

W ww. art. 3 ust. 2 u.p.d.o.p., wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W art. 21 u.p.d.o.p. wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potracenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem "u źródła" ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 u.p.d.o.p.

Artykuł 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. stanowi, że podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - ustala się w wysokości 20% przychodów.

Podkreślić przy tym należy, że w myśl art. 26 ust. 7 powołanej ustawy wypłata, o której mowa w ust. 1, 1c i 1d, oznacza wykonanie zobowiązania w jakiejkolwiek formie, w tym poprzez zapłatę, potrącenie lub kapitalizację odsetek.

Stosownie do art. 21 ust. 2 tej ustawy przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W przedmiotowej sprawie:

a. w przypadku umowy zawartej przez Wnioskodawcę z kontrahentem amerykańskim zastosowanie mają postanowienia umowy z dnia 8 października 1974 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178, dalej umowa polsko - amerykańska).

Zgodnie z art. 13 ust. 1 umowy polsko - amerykańskiej należności licencyjne powstałe w jednym Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie będą opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie.

Jednakże na podstawie art. 13 ust. 2 ww. umowy w każdym razie takie należności mogą być opodatkowane także w tym Państwie, w którym powstały, i zgodnie z prawem tego Państwa, ale podatek w ten sposób pobierany nie może przekroczyć 10% kwoty należności brutto.

Oznacza to, że normy kolizyjne określone w umowie polsko - amerykańskiej wprost ograniczają prawo Polski do opodatkowania u źródła tej kategorii dochodów do 10% wypłaconych należności brutto (pod warunkiem udokumentowania rezydencji podatkowej kontrahenta stosownym certyfikatem).

Jednocześnie dla celów ww. umowy strony przyjęły w art. 13 ust. 3 umoowy polsko - amerykańskiej, że określenie "należności licencyjne" oznacza:

* wszelkiego rodzaju należności, które są płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich z tytułu twórczości literackiej, artystycznej lub prac naukowych, włączając prawa autorskie, związane z filmami i taśmami magnetofonowymi używanymi przez rozgłośnie radiowe i stacje telewizyjne, patentami, znakami towarowymi, wzorami użytkowymi i zdobniczymi, dokumentacją, formułami, technologią produkcyjną, informacjami dotyczącymi doświadczeń przemysłowych, handlowych lub naukowo-badawczych lub umiejętności (know-how), oraz

* zyski osiągnięte ze sprzedaży, zamiany lub innej dyspozycji taką wartością majątkową lub prawami w takim zakresie, w jakim kwoty uzyskane z takiej sprzedaży, zamiany lub innej dyspozycji za odpłatnością uzależnione są od produktywności, używania lub dysponowania taką wartością majątkową lub prawami.

Przy czym, ponieważ z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej oraz jego uzupełnienia nie wynika, aby kontrahent amerykański posiadał zakład w Polsce (w rozumieniu ww. umowy) - nie znajdzie zastosowania w przedmiotowej sprawie art. 13 ust. 4 tej umowy, zgodnie z którym postanowienie ustępu 2 nie będzie stosowane, jeżeli odbiorca należności licencyjnych, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium jednego z Umawiających się Państw, posiada w drugim Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą należności licencyjne, zakład, a prawa albo wartości majątkowe, z tytułu których wypłacane są należności licencyjne, rzeczywiście należą do tego zakładu. W takim przypadku mają zastosowanie postanowienia artykułu 8 niniejszej Umowy.

Z uwagi na otrzymanie certyfikatu rezydencji kontrahenta amerykańskiego przez Wnioskodawcę, w świetle powyższych konstatacji należy stwierdzić, że Wnioskodawca jest zobowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego na podstawie art. 26 ust. 1 w zw. z art. 3 ust. 2, art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2 u.p.d.o.p. w wysokości określonej w art. 13 ust. 2 umowy polsko - amerykańskiej, tj. 10% kwoty wypłaconych należności brutto.

b. przypadku umowy zawartej przez Wnioskodawcę umowy z kontrahentem holenderskim zastosowanie będą miały postanowienia umowy z dnia 13 lutego 2002 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2003 r. Nr 216, poz. 2120, dalej umowa polsko - holenderska).

Z art. 12 ust. 1 umowy polsko - holenderskiej wynika, że należności licencyjne powstające w Polsce i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Holandii, podlegają opodatkowaniu tylko w Holandii. Jednakże takie należności mogą być opodatkowane także w Polsce tj. w państwie, w którym powstały i zgodnie z prawem polskim, z tym że podatek nie może przekroczyć 5% kwoty brutto tych należności a osoba uprawniona do należności licencyjnych ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w Holandii (art. 12 ust. 2 umowy).

Oznacza to, że normy kolizyjne określone w umowie polsko - holenderskiej wprost ograniczają prawo Polski do opodatkowania u źródła tej kategorii dochodów do 5% wypłaconych należności brutto (pod warunkiem udokumentowania rezydencji podatkowej kontrahenta stosownym certyfikatem).

Zgodnie z art. 12 ust. 4 umowy polsko - holenderskiej określenie "należności licencyjne" (...) oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

Wskazać należy, że z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Podatnik nie posiada aktualnego certyfikatu rezydencji kontrahenta. Zatem, w sytuacji kiedy Wnioskodawca nie posiada certyfikatu rezydencji podmiotu z siedzibą w Holandii, ma on obowiązek stosowania przepisów polskiego prawa krajowego.

Z uwagi na nie otrzymanie certyfikatu rezydencji kontrahenta holenderskiego przez Wnioskodawcę, w świetle powyższych konstatacji należy stwierdzić, że Wnioskodawca jest zobowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego na podstawie art. 26 ust. 1 w zw. z art. 3 ust. 2, art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. od wypłaconych należności na rzecz podmiotu z siedzibą w Holandii według stawki 20%.

W przedmiotowym przypadku Wnioskodawca jako płatnik w celu prawidłowego wypełnienia spoczywającego na nim obowiązku poboru podatku, winien "ubruttowić" należność wypłaconą nierezydentowi o kwotę należnego podatku w taki sposób, aby odprowadzona do urzędu skarbowego kwota odpowiadała 20% ubruttowionej należności, a kwota zapłacona kontrahentowi zagranicznemu - 80% wysokości tak określonej należności.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. 2012, poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.