IPPB5/423-1002/14-2/MK - CIT w zakresie kwalifikacji prawnopodatkowej ponoszonych wydatków na wypłatę bonusu

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2014 r. (data wpływu 16 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji prawnopodatkowej ponoszonych wydatków na wypłatę bonusu (jako pośredniego kosztu uzyskania przychodu) - jest prawidłowe.

W dniu 16 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji prawnopodatkowej ponoszonych wydatków na wypłatę bonusu (jako pośredniego kosztu uzyskania przychodu).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest generalnym dystrybutorem samochodów marek M. i S. w Polsce. Wnioskodawca prowadzi dystrybucję samochodów na polskim rynku tylko poprzez autoryzowanych dealerów (powiązanych i niepowiązanych, dalej: Dealer). Podstawowym celem Wnioskodawcy jest generowanie jak najlepszych wyników sprzedaży obu marek na polskim rynku, przy czym jego realizacja w określonych przypadkach wymaga od Wnioskodawcy korzystania z odpowiednich systemów motywacyjnych skierowanych do podmiotów specjalizujących się w obsłudze floty samochodowej (ang. car fleet management) (dalej: spółki CFM), które to w ramach swojej działalności mogą oferować finalnym klientom (użytkownikom) umowy leasingu (najmu) samochodów dystrybuowanych przez Wnioskodawcę. Jednym z możliwych programów motywacyjnych jest przyznawanie spółkom CFM bonusów pieniężnych (szczegóły dotyczące programu bonusowego zostały opisane poniżej), które mają na celu zachęcanie spółek CFM do dalszych i zwiększonych zakupów samochodów oferowanych przez Wnioskodawcę, tj. intensyfikację przede wszystkim bieżących i przyszłych zakupów obu marek. Spółki CFM działają niezależnie od Wnioskodawcy, przy czym wciąż mogą one istotnie wpływać na zwiększanie przychodów Spółki.

Sprzedaż samochodów do spółek CFM jest jednym ze sposobów dotarcia do finalnego klienta, przy czym należy podkreślić, że Wnioskodawca nie prowadzi sprzedaży bezpośredniej do tych podmiotów. Wnioskodawca sprzedaje pojazdy do autoryzowanych Dealerów, którzy sprzedają je następnie - na podstawie odrębnych umów - podmiotom CFM. Spółka wystawia wówczas fakturę VAT na Dealera, który w dalszym kroku fakturuje spółkę CFM w związku ze sprzedażą samochodu. Spółki CFM nabywają samochody na własny użytek (samochody administracyjne wykorzystywane do prowadzenia działalności) lub też w celu oddania ich w używanie np. w ramach umowy najmu, leasingu itp. podmiotom korzystającym (CFM oferują kompleksowe usługi związane z udostępnieniem do używania oraz obsługą samochodów przez podmioty korzystające).

W związku z tym, iż cechą charakterystyczną rynku pojazdów samochodowych w Polsce jest wysoka konkurencja ze strony podmiotów krajowych, jak i międzynarodowych, spółki CFM mogą oddawać w użytkowanie swoim klientom pojazdy oferowane przez różnych dystrybutorów (importerów, dealerów). Jednym z planowanych przez Wnioskodawcę działań mającym na celu podniesienie konkurencyjności oferty Spółki jest stworzenie systemu zachęt dla spółek CFM. Celem programu ma być motywowanie spółek CFM do zwiększania zakupów samochodów marki M. i S. w stosunku do produktów oferowanych przez konkurencję. Wnioskodawca zamierza zaoferować spółkom CFM możliwość uzyskania bonusu pieniężnego, wypłacanego bezpośrednio tym podmiotom, tj. z pominięciem dealerów. Omawiany bonus nie stanowi obniżenia ceny pojazdów nabywanych przez spółki CFM od dealerów, ponieważ Wnioskodawca nie wpływa na ceny transakcyjne pomiędzy dealerem a spółką CFM. Warunki bonusu zawarte zostaną każdorazowo w porozumieniu / umowie (dalej: Umowa), które Wnioskodawca podpisze bezpośrednio z daną spółką CFM.

Wypłata bonusu pieniężnego uzależniona będzie od osiągnięcia w roku kalendarzowym określonej liczby rejestracji samochodów nowych (pierwsza rejestracja na terenie RP) obu marek w Centralnej Ewidencji Pojazdów i Kierowców (dalej: CEPiK). Rejestracja w CEPiK stanowi warunek uprzedni dopuszczenia samochodu do ruchu drogowego w Polsce, a dla Wnioskodawcy oznacza ona, iż kolejny pojazd marki M. lub S. został skutecznie wprowadzony na rynek. Rejestracja dokonywana jest bowiem przez spółki CFM w przypadku, gdy pojazdy użytkowane będą przez nie na użytek własny, jak również gdy planowane jest oddanie ich w leasing (najem) do podmiotu zewnętrznego.

Jak wspomniano powyżej, bonus będzie należny danej spółce CFM po osiągnięciu minimalnej (ustalonej umownie) liczby rejestracji w bazie CEPiK w danym roku kalendarzowym. Tym samym, weryfikacja spełnienia lub nie warunków do wypłaty bonusu odbywać się będzie także w cyklu rocznym. W założeniu każda spółka CFM, z którą wnioskodawca będzie miał podpisaną umowę będzie miała obowiązek przedstawić Wnioskodawcy w styczniu zestawienie samochodów zarejestrowanych w CEPiK w poprzednim roku kalendarzowym. Zestawienie zawierać będzie m.in. nazwę spółki CFM, markę pojazdu, ilość rejestracji, numery VIN identyfikujące zarejestrowane samochody. Następnie pracownicy Spółki dokonają weryfikacji pojazdów wskazanych w zestawieniu pod kątem spełnienia warunków do uzyskania bonusu przez daną spółkę CFM. Liczba wszystkich samochodów zarejestrowanych w danym roku kalendarzowym wpływać będzie tylko na fakt przyznania (bądź nie) bonusu pieniężnego (oparta będzie na niej weryfikacja przekroczenia umownego progu ilości rejestracji uprawniającego do wypłaty bonusu). Natomiast - jako że Wnioskodawcy zależy na promocji sprzedaży najnowszych modeli obu marek - sam bonus pieniężny należny będzie tylko od samochodów, które zostały sprzedane przez Wnioskodawcę do dealera, jak i zarejestrowane przez spółkę CFM w tym samym roku kalendarzowym (tekst jedn.: kwota bonusu należna będzie tylko od samochodów, których dystrybucja odbyła się w całości w tym samym roku kalendarzowym).

Ponieważ pomiędzy Wnioskodawcą a spółką CFM nie dochodzi bezpośrednio do transakcji sprzedaży samochodu (brak faktury VAT pomiędzy Spółką a spółką CFM), bonus pieniężny dokumentowany będzie za pomocą noty księgowej. Co do zasady, Wnioskodawca zakłada, iż podstawą wypłaty bonusu pieniężnego będzie nota obciążeniowa wystawiona przez spółkę CFM. Dokument noty księgowej (obciążeniowej) będzie zgodny z wymaganiami dowodu księgowego, o których mowa w art. 21 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r. poz. 330 z późn. zm.). Na podstawie noty księgowej (obciążeniowej), Wnioskodawca wypłaci bonus należny spółce CFM. Wnioskodawca będzie gromadzić dokumentację związaną z kalkulacją i wypłatą bonusów, w tym zestawienia zarejestrowanych samochodów oraz wystawione / otrzymane w ramach rozliczeń noty księgowe.

Wnioskodawca podkreśla, iż przyznanie spółkom CFM bonusu pieniężnego ma na celu motywowanie tych podmiotów do dalszych zakupów pojazdów marek M. i S., tj. intensyfikację bieżących i przyszłych zakupów obu marek. Niemniej jednak wszelkie aktywności sprzedażowe podejmowane przez spółki CFM wykonywane są przez nie na własną rzecz i we własnym imieniu. Podmioty te kierują się wyłącznie chęcią zwiększenia swoich własnych przychodów. Pośrednio wpływa to również na zwiększanie przychodów Wnioskodawcy, natomiast Wnioskodawca nie ma możliwości oczekiwania czy egzekwowania określonych działań od spółek CFM. Bonus przyznawany jest w przypadku spełnienia obiektywnych przesłanek, a czy wymagało to podejmowania pewnych działań po stronie spółek CFM, czy też nie, nie ma dla Wnioskodawcy znaczenia, jak również nie ma wpływu na przyznanie bonusu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w ramach przedstawionego zdarzenia przyszłego wydatki na wypłatę bonusu stanowią pośredni czy bezpośredni koszt uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w ramach przedstawionego zdarzenia przyszłego wydatki na wypłatę bonusu stanowią pośredni koszt uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm. dalej ustawa o CIT).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyłączeniem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

W związku z tym, iż definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien zostać przeanalizowany w sposób indywidualny w celu dokonania jego prawidłowej kwalifikacji prawnej. Za wyjątek od tak wyrażonej reguły można uznać przypadek, w którym przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłączenie możliwości zaliczenia go do tego rodzaju kosztów wynika wyraźnie z ustawy.

Zgodnie z brzmieniem ustawy o CIT, wydatek poniesiony przez podatnika stanowi dla niego koszt uzyskania przychodu przy założeniu, że spełnia on następujące warunki:

Podatnik ma zatem prawo zaliczyć do kosztów uzyskania wszystkie koszty, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile spełniają one powyższe warunki. Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na wypłatę bonusu pieniężnego wypłacanego spółkom CFM stanowią dla niego koszty uzyskania przychodu ze względu na fakt, iż wydatki te spełniają wszystkie kryteria, o których mowa powyżej.

a. wydatek jest poniesiony przez podatnika

Bonus przyznawany podmiotom typu CFM będzie pokryty z zasobów majątkowych Wnioskodawcy.

b. poniesienie wydatku jest definitywne

Przyznanie bonusu z tytułu spełnienia wskazanych warunków będzie bezzwrotne, w konsekwencji kwota wypłacona CFM nie będzie w żaden sposób zwracana Spółce.

c. związek wydatku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą

Wnioskodawca jako generalny dystrybutor samochodów marek M. i S. w Polsce, którego celem biznesowym jest generowanie jak najlepszych wyników sprzedaży obu marek na polskim rynku, zamierza - poprzez wypłacenie bonusu po osiągnięciu przez spółkę CFM minimalnej (ustalonej umownie) liczby rejestracji w bazie CEPiK w danym roku kalendarzowym pojazdów marki M. i S. - zwiększyć swoją sprzedaż w przyszłych okresach oraz utrwalić swoje kontakty ze spółkami CFM.

Wydatek w postaci wypłaty bonusu ma tym samym ścisły związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

d. poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów

Wprowadzenie możliwości uzyskania od Spółki bonusów przez podmioty typu CFM ma doprowadzić do utrzymania i poprawy pozycji rynkowej Wnioskodawcy i zapewnienia jej kanałów zbytu, dla dystrybuowanych przez nią towarów. Działanie to ma zatem niewątpliwie na celu zabezpieczenie źródła przychodów i, jak zakłada Wnioskodawca, będzie miało pozytywny wpływ na wielkość osiągniętych przychodów.

e. wydatek został udokumentowany

Przyznanie bonusu oraz kalkulacja i wypłata kwoty bonusu zostanie udokumentowana. Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego, podstawą wypłaty bonusu pieniężnego będzie nota księgowa (obciążeniowa), a Wnioskodawca będzie gromadzić dokumentację związaną z kalkulacją i wypłatą bonusów, w tym zestawienia zarejestrowanych samochodów oraz otrzymane w ramach rozliczeń noty księgowe.

f. nie znajduje się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów

Katalog wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów na gruncie ustawy o CIT nie obejmuje bonusów.W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na bonusy, które Spółka zamierza przyznawać podmiotom CFM po spełnieniu przez nie warunków umownych, będą stanowiły koszt uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o CIT.

Zdanie Wnioskodawcy podzielają organy podatkowe w interpretacjach indywidualnych wydanych w analogicznych stanach faktycznych. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 21 maja 2013 r. (sygn. IPPB5/423-140/13-4/MW) wskazał, iż "mając na uwadze art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki poniesione w związku z akcją rabatową skierowaną do Aptek przy spełnieniu wymogów cyt. artykułu, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. W tej mierze stanowisko Spółki jest prawidłowe".

W opisie zdarzenia przyszłego, na gruncie którego została wydana powyżej cytowana interpretacja, podatnik planował udzielanie rabatów bezpośrednio aptekom w oparciu o stałą kwotę rabatu na każde opakowanie oznaczone numerem serii leków na podstawie noty księgowej (z pominięciem hurtowni, która kupuje leki od wnioskodawcy i sprzedaje je aptekom). Organ uznał, iż spełnione są wszelkie przesłanki ujęcia wydatku w kosztach uzyskania przychodów.

Wnioskodawca zauważa, że zasady przyznawania premii aptekom korespondują z zasadami przyznawania bonusu spółkom CFM, tj. związane są z ilością nabyć określonych produktów (lek poprzez ich numer serii, podobnie jak samochody za sprawą posiadania numeru VIN, są towarami oznaczonymi indywidualnie). Udzielanie bonusu przez Spółkę odbywać się będzie na podstawie noty księgowej, co wynika z tego, iż wypłacany jest on nie bezpośredniemu kontrahentowi (Dealerowi), ale podmiotowi trzeciemu, który nie nabył towaru bezpośrednio od Wnioskodawcy (w przeszłości nie doszło do bezpośredniej transakcji sprzedaży (fakturowania) pomiędzy Wnioskodawcą a spółką CFM, której wypłacony będzie bonus).

Również, w ramach podobnego rodzaju mechanizmu, w interpretacji indywidualnej z dnia 15 marca 2010 r. nr IPPB5/423-835/09-2/AJ Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził następująco: "Bonusy wypłacane w korelacji z osiągniętym przez danego odbiorcę "pośredniego" obrotem towarami Spółki, wypłacane w ramach akcji promocyjnej stanowią zachętę do maksymalizacji obrotów tymi towarami. W tym stanie rzeczy, w świetle przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, wypłacane przez Spółkę wynagrodzenia należy uznać za instrument marketingowy, spełniający co do zasady ustawowe przestanki zaliczenia wydatków z tego tytułu do kosztów uzyskania przychodów."

Wniosek Wnioskodawcy znajduje także oparcie w literaturze. Przykładowo K. Różycki w Wyjaśnieniach i Interpretacjach Przeglądu Podatkowego (nr 6/2012, s. 60) pisząc o premiach pieniężnych (bonusach), które przedsiębiorca przyznaje za osiągnięcie określonego obrotu, wskazał: "Premie pieniężne wypłacane za osiągnięcia określonego poziomu obrotów zrealizowanych przez danego klienta, jeśli stanowią zachętę do maksymalizacji zakupów realizowanych przez beneficjentów tych premii, mają wpływ nie tylko na wysokość generowanych przychodów, ale również na sam fakt ich osiągania. Co do zasady zatem, wydatki z tego tytułu zalicza się do kosztów uzyskania przychodów."

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Spółki, nie ulega wątpliwości, iż wydatek na wypłatę bonusu jest dla niej kosztem uzyskania przychodu. Podstawowym celem jego poniesienia jest bowiem motywowanie spółek CFM do dalszych zwiększonych zakupów pojazdów marek M. i S., czyli intensyfikacja bieżących i przyszłych zakupów obu marek, co oznacza automatycznie wzrost przychodów Wnioskodawcy.

Podział na koszty bezpośrednio i pośrednio związane z przychodami wynika z art. 15 ust. 4c i 4d ustawy o CIT, przy czym wskazane przepisy jedynie odnoszą się do obu tych pojęć nie definiując ich. Kryteria rozróżnienia kosztów uzyskania przychodów zgodnie z tym podziałem zostały wypracowane na gruncie orzecznictwa sądów administracyjnych, interpretacji indywidualnych wydanych przez Ministra Finansów oraz doktryny prawa podatkowego.

Jak wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 18 stycznia 2013 r. (sygn. IPPB5/423-1136/12-3/RS), "zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru."

Koszty bezpośrednio związane z przychodami to zatem takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód). Natomiast koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami to koszty, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, jednakże są one racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Wnioskodawca uznając, iż wydatki na wypłatę bonusu stanowić będą koszt uzyskania przychodu, stoi na stanowisku, że koszt tego typu będzie kosztem pośrednim.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty wypłaty bonusu spółkom CFM, po spełnieniu przez nie umownych kryteriów, to wydatki zwiększające konkurencyjność towarów Spółki na rynku i mające na celu zwiększenie poziomu zakupów samochodów marek M. i S. (tekst jedn.: przychodów bieżących i przyszłych Wnioskodawcy). Tym samym, trudno argumentować, iż istnieje możliwości powiązania not obciążeniowych otrzymywanych od spółek CFM z konkretnymi zdarzeniami gospodarczymi generującymi przychody z działalności operacyjnej.

Stanowisko Wnioskodawcy uzasadnia fakt, iż poniesiony wydatek związany jest ze stymulacją obrotu samochodami marek M. i S., a nie ze sprzedażą konkretnych pojazdów. Ilość pojazdów zarejestrowanych w CEPiK w danym roku przez spółkę CFM jest wyłącznie kryterium przyznania bonusu, przy czym ilość i identyfikowalność pojazdów w bazie nie stanowią, zdaniem Spółki, o związku wydatku poniesionego na wypłatę bonusu z konkretnym przychodem.

Podobnie wskazują organy podatkowe w interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego, czego przykładem jest interpretacja z dnia 3 czerwca 2013 r., nr ILPB3/423-99/13-2/KS, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził, że "mając na uwadze, iż wypłata rabatów na rzecz Kontrahentów stanowi w istocie wydatek o charakterze marketingowym, który nie może być powiązany z konkretnym źródłem przychodów Spółki, analizowane wydatki powinny zostać zaklasyfikowane jako koszty pośrednio związane z przychodami Spółki w rozumieniu art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych."

Taka sytuacja ma miejsce również w przypadku Wnioskodawcy. Przyznanie spółkom CFM bonusu pieniężnego ma bowiem na celu motywowanie tych podmiotów do dalszych zakupów pojazdów marek M. i S., tj. intensyfikację bieżących i przyszłych zakupów obu marek. Wnioskodawca wskazuje, że wszelkie aktywności sprzedażowe podejmowane przez spółki CFM wykonywane są przez nie na własną rzecz i we własnym imieniu. Bonus przyznawany jest w przypadku spełnienia obiektywnych przesłanek, a dla Spółki liczy się tylko fakt, iż spółki CFM dokonując zwiększonych zakupów samochodów M. i S. przyczyniają się pośrednio do wzrostu przychodów Wnioskodawcy. Nie ma on natomiast bezpośredniego wpływu na przychody Spółki, ponieważ przychody osiągane są w ramach transakcji z Dealerami, a te nie ulegają zmianie.

Zgodził się w przedstawionym stanowiskiem również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 18 stycznia 2013 r., nr IPPB5/423-1136/12-3/RS wyjaśniając: "W pierwszej kolejności podkreślenia wymaga, jak wskazano powyżej, że wydatki ponoszone przez Spółkę na wypłatę bonusów (rabatów pośrednich) Sprzedawcom związane są niewątpliwie z uzyskaniem przez Spółkę przychodów. Jednakże, w związku z faktem, iż Spółka nie wystawia na rzecz Sprzedawców żadnych faktur sprzedażowych, gdyż Sprzedawcy otrzymują faktury zakupowe od hurtowni/dystrybutorów, a nie od Spółki, to przedmiotowych wydatków nie można powiązać w sposób bezpośredni z przychodami Spółki z tytułu sprzedaży produktów M. Wobec tego, wydatki ponoszone przez Spółkę na wypłatę bonusów (rabatów pośrednich) Sprzedawcom stanowią pośrednie koszty uzyskania przychodów."

Podobnie w sytuacji przedstawionej przez Wnioskodawcę w zdarzeniu przyszłym, wydatek na bonus dla spółek CFM nie skłania do konkretnych zakupów, a jedynie do zwiększenia ogólnej sprzedaży, przy czym w szczególności chodzi o sprzedaż nowych modeli samochodów marki M. i S. Działanie to ma na celu zabezpieczenie źródła przychodów i zwiększenie osiąganych przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę brak bezpośredniej zależności pomiędzy przyznawanymi spółkom CFM bonusami a konkretnymi przychodami realizowanymi przez Spółkę, wydatki związane z wypłatą bonusów powinny stanowić koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tekst jedn.: koszty pośrednie).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.