IPPB4/4511-983/15-4/JK3

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 24 sierpnia 2015 r. (data wpływu 27 sierpnia 2015 r.) uzupełnione pismem z dnia 28 października 2015 r. (data nadania 28 października 2015 r., data wpływu 29 października 2015 r.) na wezwanie Nr IPPB4/4511-983/15-2/JK3 z dnia 19 października 2015 r. (data nadania 20 października 2015 r., data doręczenia 23 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej w latach 2010-2014 i złożenia w związku z tym korekty zeznania podatkowego - jest prawidłowe.

W dniu 27 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej w latach 2010-2014 i złożenia w związku z tym korekty zeznania podatkowego.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr IPPB4/4511-983/15-2/JK3 z dnia 19 października 2015 r. (data nadania 20 października 2015 r., data doręczenia 23 października 2015 r.) tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku.

Pismem z dnia 28 października 2015 r. (data nadania 28 października 2015 r., data wpływu 29 października 2015 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest rodzicem 49-letniej Anny M. (ur. 27 marca 1966 r.). Córka posiada orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, która powstała przed ukończeniem przez nią 16 roku życia. Córka pobiera rentę socjalną i zasiłek pielęgnacyjny. Sama jest matką dorosłego już dziecka. Córka Wnioskodawcy od wielu lat jest rozwiedziona, zamieszkuje razem z Wnioskodawcą, gdyż wymaga stałej opieki osób trzecich oraz pomocy finansowej, gdyż sama nie dałaby rady się utrzymać. Wnioskodawca pomaga Jej w wykonywaniu codziennych czynności, wozi na niezbędne wizyty lekarskie, zabiegi rehabilitacyjne.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że przedstawiony we wniosku stan faktyczny dotyczy lat 2010 do 2014.

W okresie będącym przedmiotem zapytania nie miały zastosowania w stosunku do Wnioskodawcy, do Jego żony oraz córki przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym, ani ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym. Natomiast w latach 2010 do czerwca 2013 r. w stosunku do żony Wnioskodawcy miały zastosowanie przepisy ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, gdyż osiągała przychody z najmu.

W latach 2010-2014 będących przedmiotem zapytania Wnioskodawca uzyskiwał dochody jedynie z emerytury. Córka Wnioskodawcy oprócz renty socjalnej i zasiłku pielęgnacyjnego uzyskuje dochód z tytułu przyznanych wyrokiem sądu alimentów (wyrok w załączeniu) w wysokości 600 zł miesięcznie. Dodatkowo córka Wnioskodawcy w roku 2012 osiągnęła dochody z tytułu pracy za granicą (Norwegia) w wysokości 100643,00 zł. Dochody te wykazano w rozliczeniu za 2012 rok.

Wnioskodawca chciałby skorzystać z ulgi prorodzinnej tylko na jedno dziecko, gdyż ono pozostaje na Jego utrzymaniu. W związku z faktem, że Wnioskodawca rozliczał się wspólnie z małżonką, odliczenie będzie dokonane także wspólnie.

Żona Wnioskodawcy w danym roku podatkowym osiąga dochody jedynie z emerytury. Wnioskodawca oświadcza, że dochody Jego i małżonki w latach 2010 do 2014, a także nadal nie przekraczają kwoty 112.000 zł.

W okresie będącym przedmiotem zapytania ciążył na Wnioskodawcy wobec córki obowiązek alimentacyjny, gdyż córka ze względu na swój stan zdrowia jak również na bardzo niskie dochody nie jest zdolna do samodzielnej egzystencji. Wnioskodawca pokrywa w dużej części koszty utrzymania córki i wnuczki, wozi do lekarzy, na zabiegi, pomaga w wykonywaniu codziennych czynności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w związku z opisanym stanem faktycznym Wnioskodawcy przysługuje prawo do ulgi na dziecko (art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

2. Czy Wnioskodawca może dokonać korekt zeznań za lata 2010-2014 polegających na uwzględnieniu prawa do ww. ulgi.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Uważa, że posiada prawo do skorzystania z ulgi na dziecko, ponieważ dorosła córka Wnioskodawcy posiada orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności. Art. 27f. ww. ustawy stanowi, że podatnikowi przysługuje ulga na pełnoletnie dziecko, jeśli wykonuje ciążący na nim obowiązek alimentacyjny, co dosłownie dotyczy Wnioskodawcy, gdyż dostarcza córce środków, aby mogła się leczyć i utrzymywać. Dochody Wnioskodawcy i żony nie przekraczają w roku podatkowym kwoty 112.000 zł.

Wnioskodawca uważa, że na podstawie art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z faktem, że jest podatnikiem na którego utrzymaniu pozostaje pełnoletnie dziecko, w związku z wykonywaniem przez Wnioskodawcę wobec niego obowiązku alimentacyjnego ma prawo skorzystać z ulgi prorodzinnej za lata 2010 do 2014, tj. w okresie, gdzie przepisy Ordynacji podatkowej dają podatnikom prawo do dokonania korekt złożonych deklaracji podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. (Dz. U. Nr 209, poz. 1316, z późn. zm.), która weszła w życie 1 stycznia 2009 r., od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

Odliczeniu podlega kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, za każdy miesiąc kalendarzowy, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję, albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1. Odliczenie nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

W myśl art. 27f ust. 4 cyt. ustawy odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Na mocy zmienionego art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 27 października 2012 r. (Dz. U. z 2012 r. poz. 1278), która weszła w życie od 1 stycznia 2013 r., od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

W myśl art. 27f ust. 2 tej ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

Zgodnie z art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W myśl art. 27f ust. 2c ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy).

Z przepisu art. 27f ust. 4 ww. ustawy wynika, że odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Według art. 27f ust. 5 odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

W świetle art. 27f ust. 6 przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej. Przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6 (art. 27f ust. 7 ww. ustawy).

Treść art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

* bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,

* do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej,

- w związku z wykonywaniem obowiązku alimentacyjnego lub sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Ustawą z dnia 23 października 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z. 2014 r., poz. 1644) zmieniono treść art. 27 ust. 2 i dodano ust. 8-12. Zmiany weszły w życie 1 stycznia 2015 r. i mają zastosowanie do dochodów uzyskanych (straty poniesionej) od 1 stycznia 2014 r.

W myśl art. 27f ust. 2 tej ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

Zgodnie z art. 27f ust. 8 ustawy, jeżeli kwota przysługującego odliczenia na podstawie ust. 2, 3 i 4 jest wyższa od kwoty odliczonej z tytułu, o którym mowa w ust. 1, w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podatnikowi przysługuje kwota stanowiąca różnicę między kwotą przysługującego podatnikowi odliczenia a kwotą odliczoną w zeznaniu podatkowym.

Kwota stanowiąca różnicę, o której mowa w ust. 8, nie może przekroczyć kwoty składek na ubezpieczenia społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a, oraz składek na ubezpieczenie zdrowotne, o których mowa w art. 27b ust. 1 i 2, podlegających odliczeniu, pomniejszonych o składki odliczone w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 2, lub na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym. (art. 27f ust. 9).

Stosownie do art. 27f ust. 10, w przypadku odliczenia z tytułu, o którym mowa w ust. 1 przysługującego pozostającym przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim obojgu:

- do ustalenia wysokości składek, o których mowa w ust. 9, przyjmuje się łączną kwotę tych składek.

Przepis ust. 10 stosuje się również do podatnika, który zawarł związek małżeński przed rozpoczęciem roku podatkowego, i którego małżonek zmarł w trakcie roku podatkowego. (art. 27f ust. 11).

Zgodnie a art. 27f ust. 12, kwotę stanowiącą różnicę, o której mowa w ust. 8, podatnik wykazuje w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1.

Podkreślenia wymaga, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Przenosząc powyższe uregulowania na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że możliwość skorzystania z tzw. ulgi prorodzinnej ma podatnik, który wychowywał w roku podatkowym dziecko, bez względu na wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymujące rentę socjalną lub zasiłek pielęgnacyjny.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest rodzicem 49-letniej córki, która posiada orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, która powstała przed ukończeniem przez nią 16 roku życia. Córka pobiera rentę socjalną i zasiłek pielęgnacyjny. Sama jest matką dorosłego już dziecka. Córka Wnioskodawcy od wielu lat jest rozwiedziona, zamieszkuje razem z Wnioskodawcą, gdyż wymaga stałej opieki osób trzecich oraz pomocy finansowej, gdyż sama nie dałaby rady się utrzymać. Wnioskodawca pomaga Jej w wykonywaniu codziennych czynności, wozi na niezbędne wizyty lekarskie, zabiegi rehabilitacyjne. W okresie będącym przedmiotem zapytania ciążył na Wnioskodawcy wobec córki obowiązek alimentacyjny, gdyż córka ze względu na swój stan zdrowia jak również na bardzo niskie dochody nie jest zdolna do samodzielnej egzystencji. Wnioskodawca pokrywa w dużej części koszty utrzymania córki i wnuczki, wozi do lekarzy, na zabiegi, pomaga w wykonywaniu codziennych czynności.

Odnosząc się do przedstawionego stanu faktycznego wskazać należy, że zgodnie z powołanym art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych prawo do dokonania odliczenia kwoty wskazanej w ust. 2 tego przepisu, przysługuje m.in. podatnikom utrzymującym pełnoletnie dzieci w związku z wykonywaniem przez nich ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego.

Obowiązek alimentacyjny zdefiniowany został w art. 128 ustawy z dnia z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59, z późn. zm.) jako obowiązek dostarczania przez osobę zobowiązaną podmiotowi uprawnionemu środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania.

Z art. 133 § 1 ww. ustawy wynika, że rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Zakres obowiązku alimentacyjnego rodziców wobec dzieci precyzuje zaś art. 135 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Zależy on od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Oznacza to, że osoby, które zgodnie z Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym, obciąża obowiązek alimentacyjny względem dziecka legitymującego się orzeczeniem o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji uprawnione są do skorzystania z ulgi z tytułu wychowywania dzieci. Warunkiem jest jednak spełnienie wszystkich przesłanek nakreślonych w zacytowanym art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazać przy tym należy, że oceny istnienia obowiązku alimentacyjnego Wnioskodawcy wobec Jego córki, musi dokonać sam Wnioskodawca. Kwestii tej nie regulują przepisy prawa podatkowego, a tylko te przepisy, zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej mogą być przedmiotem interpretacji indywidualnej.

W związku z powyższym, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, że w latach 2010-2014 Wnioskodawcy, na którym ciążył obowiązek alimentacyjny wobec niepełnosprawnej córki, przysługiwało prawo do odliczenia ulgi z tytułu wychowywania dziecka.

W związku z przedstawioną sytuacją Wnioskodawcy należy również stwierdzić, że nie ma przeszkód, by Wnioskodawca złożył korekty zeznań w tym zakresie. Przepisy materialne regulujące omawianą ulgę nie stanowią o niemożliwości złożenia korekty zeznania w odniesieniu do tej ulgi.

Barierą czasową złożenia korekty zeznania jest okres przedawnienia wynoszący pięć lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku (art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej).

Ponadto, zgodnie z art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty (art. 81 § 2 ww. Ordynacji podatkowej).

Z kolei, w myśl art. 3 pkt 5 Ordynacji podatkowej ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach - rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Stosownie do art. 75 § 1 ww. ustawy jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku.

Zgodnie z art. 75 § 2 pkt 1 lit. a Ordynacji podatkowej uprawnienie określone w § 1 przysługuje również podatnikom, których zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 1, jeżeli w zeznaniach (deklaracjach), o których mowa w art. 73 § 2, wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek albo wykazali nadpłatę w wysokości mniejszej od należnej.

W myśl zaś art. 75 § 3 cyt. ustawy w przypadkach, o których mowa w § 2 pkt 1 lit. a i b) oraz w pkt 2 lit. a) i b), podatnik, płatnik lub inkasent równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty są obowiązani złożyć skorygowane zeznanie (deklarację).

Stosownie do art. 75 § 4 Ordynacji podatkowej jeżeli prawidłowość skorygowanego zeznania (deklaracji) nie budzi wątpliwości, organ podatkowy zwraca nadpłatę bez wydawania decyzji stwierdzającej nadpłatę.

Należy jednocześnie podkreślić, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby pełną ocenę spełnienia przez Wnioskodawcę wszystkich przesłanek uprawniających do skorzystania z odliczeń w ramach przedmiotowej ulgi. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa jest bowiem sam przepis prawa. Wobec tego, wydając przedmiotową interpretację oparto się na przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym

W przypadku, gdy przytoczony we wniosku stan faktyczny różnił się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, to wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.