IPPB4/4511-972/15-2/MS2

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 21 sierpnia 2015 r. (data wpływu 24 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 24 sierpnia 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości gruntowej, która obejmuje działki ewidencyjne nr 44/22 i nr 44/32 (dalej: nieruchomość 1). Nieruchomość 1 stanowi współwłasność czterech osób fizycznych, w tym Wnioskodawcy. Wnioskodawca jest również współwłaścicielem nieruchomości gruntowej, która obejmuje działki ewidencyjne nr 44/23 i nr 44/26 (dalej: nieruchomość 2). Nieruchomość 2 stanowi współwłasność czterech osób fizycznych, w tym Wnioskodawcy.

Udział Wnioskodawcy we współwłasności każdej z ww. nieruchomości wynosi 453206/1853808 części. Dawniej nieruchomości 1 i 2 wchodziły w skład większej nieruchomości stanowiącej własność poprzedników prawnych Wnioskodawcy, zwanej dalej również "wywłaszczoną nieruchomością". Wywłaszczona nieruchomość została przejęta na rzecz Skarbu Państwa na podstawie umowy "o odstąpienie własności" (odpłatne zbycie nieruchomości) z przeznaczeniem na zazielenienie Parku stosownie do decyzji o lokalizacji szczegółowej wydanej przez Wydział Budownictwa, Urbanistyki i Architektury Prezydium Rady Narodowej Miasta. Akt notarialny zawarto dnia 8 kwietnia 1968 r. na podstawie art. 6 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczenia nieruchomości (Dz. U. z 1974 r. Nr 10, poz. 64 z późn. zm.). W chwili wywłaszczenia nieruchomość stanowiła współwłasność babki Wnioskodawcy w 5/8 części oraz ojca Wnioskodawcy w 3/8 części.

Na podstawie postanowienia Sądu Powiatowego z dnia 10 marca 1972 r. spadek po babce Wnioskodawcy zmarłej dnia 9 października 1971 r. nabyli:

* ojciec Wnioskodawcy w 1/2 części; oraz

* ciotka Wnioskodawcy w 1/2 części.

Na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 15 kwietnia 1998 r. spadek po ciotce Wnioskodawcy zmarłej dnia 25 października 1997 r. nabyli:

* ojciec Wnioskodawcy w 2500/77242 części;

* Wnioskodawca w 2950/77242 części; oraz

* dwie inne osoby w pozostałym zakresie.

Na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 17 lipca 2002 r. spadek po ojcu Wnioskodawcy zmarłym dnia 19 marca 2002 r. nabyli Wnioskodawca oraz dwie inne osoby - każdy po 1/3 części. Ww spadkodawcom przysługiwały roszczenia o zwrot dawnej nieruchomości zbytej dnia 8 kwietnia 1968 r. Roszczenie to w 453206/1853808 części nabył Wnioskodawca na skutek dziedziczenia.

Ojciec Wnioskodawcy złożył wniosek o zwrot wywłaszczonej nieruchomości w 1997 r. Decyzją Prezydenta Miasta z dnia 2 kwietnia 2003 r. orzeczono o zwrocie części wywłaszczonej nieruchomości w zakresie działek ewidencyjnych nr 44/17,44/20,44/22 na rzecz spadkobierców dawnych właścicieli. Zwrócona nieruchomość została uznana za zbędną na cel wywłaszczenia, gdyż mimo upływu 7 lat od wywłaszczenia nie zagospodarowano jej zgodnie z celem wywłaszczenia. Przedmiotowa decyzja stała się ostateczna z dniem 12 maja 2003 r. Zwrot nieruchomości nastąpił na podstawie art. 136 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2015 r. poz. 782, dalej: u.g.n.). Wnioskodawcy zwrócono udział we współwłasności wynoszący 276022/926904 części. Decyzją z dnia 30 stycznia 2014 r. Prezydent Miasta na podstawie art. 155 k.p.a. zmienił ww. decyzję z dnia 2 kwietnia 2003 r. korygując z urzędu wysokość udziałów we współwłasności zwróconej nieruchomości stosownie do przepisów prawa spadkowego. W wyniku zmiany decyzji, Wnioskodawcy zwrócono udział we współwłasności nieruchomości wynoszący 453206/1853808 części.

Dnia 8 października 2007 r. część nieruchomości zwróconej ww. decyzją z dnia 2 kwietnia 2003 r. została sprzedana na rzecz Gminy Kraków pod budowę drogi (obecnie wybudowanej i oddanej do użytku). Po tej sprzedaży, Wnioskodawcy i pozostałym współwłaścicielom pozostały udziały we współwłasności nieruchomości składającej się z działek ewidencyjnych nr 44/22 i nr 44/32 (ta powstała z części działki ewidencyjnej nr 44/20), tworzące nieruchomość 1.

Decyzją z dnia 9 sierpnia 2010 r. Starosta orzekł o zwrocie kolejnej części wywłaszczonej nieruchomości tj. działek ewidencyjnych nr 44/23 i 44/26 na rzecz spadkobierców dawnych właścicieli. Zwrócona nieruchomość została uznana za zbędną na cel wywłaszczenia, gdyż mimo upływu 7 lat od wywłaszczenia nie zagospodarowano jej zgodnie z celem wywłaszczenia. Zwrot nieruchomości nastąpił na podstawie art. 136 ust. 3 u.g.n. Wnioskodawcy zwrócono udział we współwłasności wynoszący 276022/926904 części.

Od powyższej decyzji odwołanie wniosła Gminą. Po rozpoznaniu odwołania, Wojewoda decyzją z dnia 21 lutego 2011 r. uchylił w całości zaskarżoną decyzję wobec błędnego wyliczenia udziałów spadkowych przez organ I instancji oraz ponownie orzekł o zwrocie działek nr 44/23 i 44/26 na rzecz spadkobierców dawnych właścicieli, w tym Wnioskodawcy. Wnioskodawcy zwrócono udział we współwłasności nieruchomości wynoszący 453206/1853808 części. Gmina wniosła skargę od powyższej decyzji. Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 21 czerwca 2011 r. oddalił skargę. Gmina złożyła skargę kasacyjną od wspomnianego wyroku. Została ona oddalona przez Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 8 maja 2013 r. Z chwilą wydania wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego decyzja Wojewody z dnia 21 lutego 2011 r. o zwrocie nieruchomości 2 stała się prawomocna.

W dniu 22 lipca 2015 r. Wnioskodawca i pozostali współwłaściciele zawarli przedwstępną umowę sprzedaży nieruchomości 1 i nieruchomości 2. Wnioskodawca wraz z pozostałymi współwłaścicielami zamierzają zbyć wszystkie swoje udziały we współwłasności przedmiotowych nieruchomości (łącznie 100% własności). Umowa sprzedaży zostanie zawarta nie później niż 31 grudnia 2015 r.

Pozostali współwłaściciele nieruchomości 1 i 2 wystąpili z wnioskami o wydanie indywidualnych interpretacji podatkowych na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży udziałów we współwłasności nieruchomości 1 i 2 wskazując na analogiczny stan faktyczny i zajmując takie same stanowisko jak Wnioskodawca. Wnioskodawca jest obywatelem polskim. Od 1992 r. mieszka i stale pracuje w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej. Tam też stale przebywa. Jest amerykańskim rezydentem podatkowym. W Polsce osiąga niewielkie przychody z tytułu najmu nieruchomości, opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Z tytułu wynajmu nieruchomości Wnioskodawca jest w Polsce zarejestrowanym podatnikiem VAT. Nie prowadzi działalności gospodarczej. Nie figuruje w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Wnioskodawca nie wykorzystywał nieruchomości objętych niniejszym wnioskiem w celach zarobkowych, w szczególności nie zostały one oddane w najem lub dzierżawę. Nigdy nie zajmował się obrotem nieruchomościami. Dochód ze sprzedaży udziałów we współwłasności nieruchomości 1 i 2 nie będzie przeznaczony na własne cele mieszkaniowe Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca osiągnie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z tytułu odpłatnego zbycia udziałów we współwłasności nieruchomości 1 i 2.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie osiągnie on przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z tytułu odpłatnego zbycia udziałów we współwłasności ww. nieruchomości 1 i 2.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f., źródłem uzyskania przychodów jest m.in. odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Z powyższego wynika, że odpłatne zbycie udziału w nieruchomości nie powoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych, chyba że:

By ocenić, czy w niniejszej sprawie będziemy mieć do czynienia z opodatkowaniem przychodu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w pierwszej kolejności według Wnioskodawcy należy rozważyć, czy odpłatne zbycie przez Wnioskodawcę udziałów we współwłasności nieruchomości 1 i 2 nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej.

W niniejszej sprawie nie będziemy mieć do czynienia z taką sytuacją. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Nie figuruje w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Stale pracuje w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej. W Polsce osiąga jedynie niewielkie przychody z tytułu najmu nieruchomości, opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Nie dotyczy to jednak nieruchomości objętych niniejszym wnioskiem. Nigdy nie były one przez Wnioskodawcę wykorzystywane w sposób zarobkowy. Udziały we współwłasności nieruchomości 1 i 2 Wnioskodawca nabył w wyniku realizacji roszczeń nabytych na skutek dziedziczenia. Należy więc uznać, że zbycie przez Wnioskodawcę udziałów we współwłasności nieruchomości 1 i 2 nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej.

Z art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. wynika, że odpłatne zbycie udziału w nieruchomości stanowi źródło przychodów, jeżeli następuje przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie udziału.

Nieruchomość 1 i nieruchomość 2 wchodziły w skład dawnej, większej nieruchomości, którą przejęto na rzecz Skarbu Państwa na podstawie umowy z dnia 8 kwietnia 1968 r. z przeznaczeniem na zazielenienie Parku stosownie do decyzji o lokalizacji, szczegółowej wydanej przez Wydział Budownictwa, Urbanistyki i Architektury Prezydium Rady Narodowej Miasta zatwierdzającej plan realizacyjny. Akt notarialny zbycia nieruchomości został sporządzony na podstawę art. 6 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczenia nieruchomości.

Roszczenie o zwrot udziałów we współwłasności wywłaszczonej nieruchomości w 453206/1853808 części Wnioskodawca nabył na skutek dziedziczenia - częściowo w 1997 r. (po ciotce), a w pozostałym zakresie w 2002 r. (po ojcu).

Zgodnie z art. 924 k.c. spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy. Z kolei art. 925 k.c. stanowi, że spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do spadku od momentu jego otwarcia.

Wywłaszczenie nieruchomości jest instytucją, za pomocą której państwo wkracza w sferę indywidualnych praw obywateli dla osiągnięcia celów o szczególnej doniosłości publicznej. Prowadzi do pozbawienia dotychczasowego właściciela prawa własności nieruchomości, z drugiej zaś strony do przejścia prawa własności na rzecz Skarbu Państwa lub gminy. Jednocześnie ustawa zawiera swoistą gwarancję, że wywłaszczona nieruchomość będzie wykorzystywana wyłącznie zgodnie z celem, na który dokonano wywłaszczenia. Gwarancją tą jest instytucja zwrotu nieruchomości w przypadku, kiedy nieruchomość stała się zbędna z punktu widzenia celu, na jaki dokonano wywłaszczenia. Celem tej gwarancji jest przywrócenie stanu stosunków własnościowych panujących przed wydaniem decyzji o wywłaszczeniu, przez zniesienie skutków, która decyzja ta wywołała.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca wraz z pozostałymi współwłaścicielami zamierza w jednej transakcji zbyć własność nieruchomości 1 i nieruchomości 2. Nieruchomości te zostały zwrócone współwłaścicielom w trybie art. 136 ust. 3 u.g.n., zgodnie z którym poprzedni właściciel lub jego spadkobierca mogą żądać zwrotu wywłaszczonej nieruchomości lub jej części, jeżeli, stosownie do przepisu art. 137 u.g.n., stała się ona zbędna na cel określony w decyzji o wywłaszczeniu.

Decyzja o zwrocie wywłaszczonej nieruchomości pełni funkcję restytucyjną. Przywraca prawo własności nieruchomości dawnemu właścicielowi lub jego następcy prawnemu, co oznacza to, że w przypadku decyzji o zwrocie nieruchomości nie można mówić o przeniesieniu prawa własności na zasadach ogólnych wynikających z przepisów o charakterze cywilnoprawnym, ale jedynie o restytucji (przywróceniu) stanu sprzed wywłaszczenia.

Naczelny Sąd Administracyjny zajmuje stanowisko, zgodnie z którym zwrot nieruchomości jest restytucją (przywróceniem) stosunków prawnych sprzed wywłaszczenia (wyrok z dnia 26 stycznia 1995 r. sygn. IV SA 1713/93, ONSA1996, z. 2, poz. 68). Stanowisko takie zajął również Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 25 stycznia 1996 r.).

W związku z powyższym, zwrot wywłaszczonej nieruchomości poprzednim właścicielom lub ich następcom prawnym na podstawie decyzji administracyjnej, nie może być uznany za jej nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a u.p.d.o.f. Stanowisko takie należy uznać za ugruntowane w orzecznictwie sądów administracyjnych:

* w uchwale 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 grudnia 1996 r. w Warszawie o sygn. FPS 7/96 (publ. Lexis) stwierdzono, że "sprzedaż nieruchomości lub jej części, zwróconej w trybie art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127 z późn. zm.), nie stanowi źródła przychodu w świetle art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 z późn. zm.) także wówczas, gdy sprzedaż ta nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej i została dokonana przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpił jej zwrot". Stanowisko wyrażone w ww. uchwale zachowuje swoją aktualność w również odnośnie nieruchomości zwróconych w trybie określonym w art. 136 ust. 3 u.g.n. Zawarte w poprzednio obowiązującej ustawie z 1985 r. regulacje dotyczące zwrotu wywłaszczonych nieruchomości były bowiem analogiczne do obecnych regulacji w tym zakresie określonych w u.g.n.

* "Skoro zwrot nieruchomości nastąpił na podstawie decyzji administracyjnej, która restytuowała stronę podmiotową wywłaszczonej uprzednio nieruchomości do stanu sprzed wywłaszczenia, nie można faktu tego uznać za "nabycie" nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a u.p.d.o.f. Sprzedaż nieruchomości zwróconej spadkobiercy, ponieważ nie została wykorzystana na cele wskazane w decyzji wywłaszczeniowej nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f., także wówczas, gdy sprzedaż ta została dokonana przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpił zwrot nieruchomości", (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 7 maja 2014 r. o sygn. I SA/Łd 1257/13, publ. LexPolonica).

W przypadku dziedziczenia roszczenia o zwrot wywłaszczonej nieruchomości, za datę nabycia zwróconej nieruchomości przez spadkobiercę (dla celów podatkowych) należy przyjąć dzień, w którym spadkobierca nabył spadek, czyli dzień śmierci spadkodawcy. Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe:

Stosownie zatem do art. 136 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.) poprzedni właściciel lub jego spadkobierca mogą żądać zwrotu wywłaszczonej nieruchomości lub jej części, jeżeli stała się ona zbędna na cel określony w decyzji o wywłaszczeniu. Celem zwrotu jest więc przywrócenie stosunków własnościowych sprzed wywłaszczenia. Decyzja o zwrocie nieruchomości pełni zatem funkcję restytucyjną, przywraca bowiem prawo własności nieruchomości - w tym przypadku następcy prawnemu poprzedniego właściciela. W przypadku zwrotu nieruchomości nie mamy więc do czynienia z kreowaniem prawa własności tylko z jego przywróceniem. Oznacza to, że w przedmiotowej sprawie nie można mówić o przeniesieniu prawa własności na zasadach ogólnych wynikających z przepisów o charakterze cywilnoprawnym, ale jedynie o restytucji (przywróceniu) stanu sprzed wywłaszczenia. W przedmiotowej sprawę oznacza to, że datą nabycia przez Wnioskodawczynię udziału w zwróconej nieruchomości nie jest data jej zwrotu przez Prezydenta Miasta, lecz data nabycia spadku, tj. dzień 10 kwietnia 1990 r. Mając na uwadze, że w drodze spadku Wnioskodawczyni nabyła 1/3 udziału w przedmiotowej nieruchomości 1/3 przychodu uzyskanego z jej ewentualnej sprzedaży nie będzie podlegała w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2, nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości stanów źródło przychodów jedynie wówczas, gdy odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie. W przedmiotowej sprawie od daty nabycia przez Wnioskodawczynię 1/3 udziału w wywłaszczonej uprzednio nieruchomości upłynęło ponad 5 lat, a więc ewentualny przychód powstały ze zbycia tego udziału nie będzie podlegał w ogóle opodatkowaniu". (interpretacja indywidualna Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach z 23 listopada 2009 r., sygn. IBPBIL/2/415-906/09/MW);

"Stosownie zatem do art. 136 ust. 3 ww. ustawy poprzedni właściciel lub jego spadkobierca mogą żądać zwrotu wywłaszczonej nieruchomości łub jej części, jeżeli stała się ona zbędna na cel określony w decyzji b wywłaszczeniu. W przypadku zwrotu nieruchomości nie mamy więc do czynienia z kreowaniem prawa własności tylko z jego przywróceniem. Oznacza to, że w przedmiotowej sprawie nie można mówić o przeniesieniu prawa własności na zasadach ogólnych wynikających z przepisów o charakterze cywilnoprawnym, ale jedynie o restytucji (przywróceniu) stanu sprzed wywłaszczenia. W związku z powyższym tut. Organ zgadza się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że zwrot na Jego rzecz udziału w nieruchomości nie stanowi nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwrotu - a tym samym zmiany stanu prawnorzeczowego - dokonano w trybie postępowania administracyjnego, którego celem było przywrócenie stosunków własnościowych sprzed wywłaszczenia. Jednocześnie należy stwierdzić, że zwrot uprzednio wywłaszczonej nieruchomości nie powoduje powstania przychodu po stronie Wnioskodawcy. Zauważyć należy również, że zgodnie z art. 924 i 925 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.) spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, natomiast otwarcie spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy. Oznacza to, że dniem nabycia spadku jest data śmierci spadkodawcy. Postanowienie o nabyciu spadku potwierdza prawo spadkobiercy do spadku od momentu jego otwarcia. Istotny dla podatku dochodowego jest zatem dzień otwarcia spadku czyli data śmierci spadkodawcy, (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 4 lipca 2013 r., sygn. IPPB2/415-318/13-2/MK1). W przypadku zwrotu nieruchomości nie mamy więc do czynienia z kreowaniem prawa własności tylko z jego przywróceniem. Oznacza to, że w omawianej sprawie nie można mówić o przeniesieniu prawa własności na zasadach ogólnych wynikających z przepisów o charakterze cywilnoprawnym, ale jedynie o restytucji (przywróceniu) stanu sprzed wywłaszczenia. Tym samym w niniejszej sprawie datą nabycia przez Wnioskodawcę udziału 1/2 w zwróconej nieruchomości składającej się z działek o nr 796/1 i 797 nie jest data jej zwrotu (data uprawomocnienia się decyzji Wojewody, tj. 13 listopada 2012 r.), lecz data nabycia spadku po Panu J.S. (12 czerwca 1995 r.). Zgodnie bowiem z art. 924 i 925 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121) - spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, natomiast otwarcie spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy. Oznacza to, że dniem nabycia spadku jest data śmierci spadkodawcy. Postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Istotna dla podatku dochodowego jest zatem data stwierdzająca dzień otwarcia spadku czyli data śmierci spadkodawcy, (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 27 stycznia 2015 r., sygn. IBPBII/2/415-971/14/MW). Roszczenia o zwrot udziałów we współwłasności nieruchomości 1 i 2 Wnioskodawca nabył dwuetapowo - część w miejsce ciotki zmarłej w dniu 25 października 1997 r., a resztę w miejsce ojca zmarłego dnia 19 marca 2002 r. Z uwagi na restytucyjny charakter zwrotu wywłaszczonej nieruchomości, pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. w stosunku do odpowiednich części obecnego udziału Wnioskodawcy we współwłasności nieruchomości 1 i 2, upłynął więc odpowiednio z końcem 2002 r. i 2007 r. Tym samym planowana przez wnioskodawcę sprzedaż udziałów we współwłasności nieruchomości 1 i 2, nie wygeneruje u niego przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe stanowisko jest właściwe zarówno dla polskich, jak i zagranicznych rezydentów podatkowych, albowiem zgodnie z art. 7 ust. 1 umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu podpisanej w Waszyngtonie dnia 8 października 1974 r., dochody z nieruchomości, w tym zyski z jej sprzedaży mogą być opodatkowane w państwie, w którym nieruchomość jest położona. Zagraniczna rezydenta podatkowa nie wpływa zatem na opodatkowanie przychodów ze sprzedaży nieruchomości położonej w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo - odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych oraz przywołanych wyroków Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego oraz Naczelnego Sadu Administracyjnego - wskazać należy, że orzeczenia te dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, jak również powołane wyroki dotyczą konkretnych spraw podatników osądzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sadów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.