IPPB4/4511-944/15-4/PP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 3 sierpnia 2015 r. (data wpływu 13 sierpnia 2015 r.), uzupełniony pismem z dnia 9 października 2015 r. (data nadania 12 października 2015 r., data wpływu 13 października 2015 r.) na wezwanie z dnia 2 października 2015 r. (data nadania 5 października 2015 r., data doręczenia 7 października 2015 r.) Nr IPPB4/4511-944/15-2/PP o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania wypłaconego świadczenia odszkodowawczego - jest prawidłowe.

W dniu 13 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania wypłaconego świadczenia odszkodowawczego.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 2 października 2015 r. Nr IPPB4/4511-944/15-2/PP (data nadania 5 października 2015 r., data doręczenia 7 października 2015 r.) wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku.

Pismem z dnia 9 października 2015 r. (data nadania 12 października 2015 r., data wpływu 13 października 2015 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni w okresie od 9 października 1979 r. do 30 czerwca 2014 r. była zatrudniona w E. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G., dalej: "Pracodawca" na umowę o pracę na czas nieokreślony, w pełnym wymiarze czasu pracy.

Z dniem 30 czerwca 2014 r. stosunek pracy pomiędzy Wnioskodawczynią, jako pracownikiem, a pracodawcą ustał w wyniku rozwiązania umowy o pracę na podstawie porozumienia stron dnia 9 kwietnia 2014 r., dalej: "Porozumienie". W treści § 3 ust. 1 Porozumienia wskazano, że pracownik (Wnioskodawczyni) otrzyma m.in. świadczenie przysługujące pracownikom w związku z rozwiązaniem umowy o pracę w kwocie 154 280,10 zł, (słownie: sto pięćdziesiąt cztery tysiące dwieście osiemdziesiąt tysięcy złotych brutto), stanowiące formę odszkodowania za rozwiązanie stosunku pracy na skutek konsolidacji i restrukturyzacji Grupy Kapitałowej E., dalej: "Świadczenie Odszkodowawcze").

W treści Porozumienia wskazano, że wypłata świadczenia odszkodowawczego nastąpi na zasadach i będzie stanowić kwotę wynikającą wprost z obowiązującego u Pracodawcy układu zbiorowego pracy zwanego Umową Społeczną nr 1/1 - GK E./2007 dotyczącą zabezpieczenia praw i interesów pracowniczych w procesie konsolidacji i restrukturyzacji Grupy Kapitałowej E., dalej: "Umowa Społeczna" oraz regulaminu w rozumieniu art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks Pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502 z późn. zm.), - obowiązującego u Pracodawcy, dalej: "Regulamin".

Respektując więc zasady Umowy Społecznej oraz Regulamin, w ust. 2 § 3 Porozumienia strony postanowiły, że kwota Świadczenia Odszkodowawczego zostanie Wnioskodawczyni wypłacona, na jej wniosek, w dwóch częściach:

* pierwsza część w kwocie 54.280,10 zł zostanie wpłacona pracownikowi w terminie 14 dni od dnia rozwiązania umowy o pracę,

* pozostała kwota (100.000,00 zł) zostanie wpłacona w styczniu 2015 r.

Oprócz opisanego powyżej świadczenia odszkodowawczego Wnioskodawczyni otrzymała również odrębne odprawy wynikające z ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.

Świadczenie otrzymane przez Wnioskodawczynię na podstawie ustawy z dnia 13 marca 2003 r. szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników stanowiło rekompensatę z tytułu rozwiązania umowy o pracę z przyczyn niedotyczących pracownika. Natomiast wypłacone Wnioskodawczyni świadczenie odszkodowawcze miało na celu zadośćuczynić pracownikowi straty w związku z utratą możliwości dalszego osiągania wynagrodzenia u dotychczasowego pracodawcy. Ponadto było to świadczenie, które umożliwiło pracownikowi zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych w sytuacji nagłej utraty źródła dochodu.

Jednocześnie w § 5 Porozumienia, strony same nazwały jednoznacznie kwotę powyższego świadczenia jako odszkodowanie. Powyższe zostało potwierdzone w zaświadczeniu z dnia 18 czerwca 2015 r. o zatrudnieniu i wynagrodzeniu, które otrzymała Wnioskodawczyni. W zaświadczeniu tym owe świadczenie nazwano "świadczeniem-odszkodowaniem".

Powołane powyżej zaświadczenie potwierdza, że Pracodawca wypłacił Wnioskodawczyni świadczenie - odszkodowanie oraz pobrał i odprowadził podatek w następującej wysokości i datach:

* w roku 2014 r. kwota wypłaconego świadczenia - odszkodowania: 54.280,10 zł, pobrana zaliczka na podatek dochodowy: 9.770,00, data wpłaty 14 lipca 2014 r.,

* w roku 2015 kwota wypłaconego świadczenia - odszkodowania: 100.000,00 zł, pobrana zaliczka na podatek dochodowy: 17.980,00 data wpłaty 11 stycznia 2015 r.

Wymaga podkreślenia, że podstawą Porozumienia zawartego z Pracodawcą była treść układu zbiorowego w postaci Umowy Społecznej zawartej pomiędzy związkami zawodowymi działającymi u Pracodawcy a Zarządem Pracodawcy. Umowa Społeczna, zawierała w swoim założeniu główny cel polityki kadrowej Pracodawcy, dotyczący m.in. umożliwienia długoletnim pracownikom firmy odejścia z przedsiębiorstwa na zasadach tzw. Programu Dobrowolnych Odejść, czego wyrazem było zawarte Porozumienie z dnia 9 kwietnia 2014 r. Pracodawca wykonując zobowiązanie wynikające z treści Porozumienia wypłacił Wnioskodawczyni należne świadczenia - odszkodowanie - określone powyżej, pomniejszając ich sumę o kwotę podatku dochodowego od osób fizycznych, która to kwota została przez byłego Pracodawcę Wnioskodawczyni przekazana na rachunek Urzędu Skarbowego w Płocku.

Zarówno Wnioskodawczyni, jak i Pracodawca traktowali wypłacone świadczenie odszkodowawcze jako formę odszkodowania za konieczność rozwiązania stosunku pracy, na skutek przeprowadzonej u Pracodawcy restrukturyzacji. Przedmiotowe Świadczenie Odszkodowawcze należy więc uznać, zdaniem Wnioskodawczyni, za formę rekompensaty za utratę pracy po 35 latach stażu u jednego pracodawcy. Z przyczyn niezależnych od Wnioskodawczyni bowiem została ona pozostawiona w sytuacji bez wyjścia, bowiem niepodpisanie Porozumienia z Pracodawcą wiązało się z uszczerbkiem finansowym w postaci utraty przedmiotowego odszkodowania. Nadto, polityka wypłacania przedmiotowych odszkodowań zakładała mechanizm tzw. "znikających ustępstw", gdzie niezłożenie oferty o zawarcie porozumienia w określonym terminie skutkowało redukcją kwoty tego odszkodowania. Po pewnym czasie szansa na odszkodowanie znikała całkowicie. Należy dodać, że powyższe uzasadnia dodatkowo fakt, że Wnioskodawczyni była wzorowym pracownikiem otrzymującym wiele nagród za dobra pracę, co dodatkowo potęguje poczucie niesprawiedliwości spowodowane nagłą utratą miejsca pracy. Świadczy to o tym, że przedmiotowe świadczenie stanowiło właśnie, zdaniem Wnioskodawczyni zadośćuczynienie za krzywdę powstałą na skutek utraty pracy z przyczyn niedotyczących pracownika.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że świadczenie odszkodowawcze, które otrzymała od pracodawcy nie stanowiło odprawy pieniężnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy otrzymane przez Wnioskodawczynię świadczenie odszkodowawcze korzysta ze zwolnienia przedmiotowego z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 Ustawy PIT.

Zdaniem Wnioskodawczyni.

Zdaniem Wnioskodawczyni otrzymanie przez nią Świadczenie Odszkodowawcze będzie korzystało ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 Ustawy PIT, ponieważ ich wysokość i zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy (Umowy Społecznej) i Regulaminu w rozumieniu art. 9 § 1 Kodeks pracy.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania, wyrażoną w art. 9 ust. 1 Ustawy PIT opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast, w myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 Ustawy PIT źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zdaniem Wnioskodawczyni, stosownie do art. 11 ust. 1 Ustawy PIT przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 Ustawy PIT w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 ustawy o PIT, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 12 ust. 1 Ustawy PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Zgodnie z aktualnie obowiązującą treścią art. 21 ust. 1 pkt 3 Ustawy PIT, wolne od podatku dochodowego są: "otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), z wyjątkiem:

Nowe brzmienie przepisu art. 21 ust. pkt 3 Ustawy PIT - zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 29 października 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw - ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r.

W świetle aktualnego brzmienia przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3 Ustawy PIT, zdaniem Wnioskodawczyni żadnych wątpliwości nie powinien budzić fakt braku opodatkowania Świadczenia Odszkodowawczego. Świadczenie Odszkodowawcze jest bowiem formą odszkodowania przysługującego Wnioskodawczyni od Pracodawcy w związku z faktem rozwiązania z nim umowy i utratą pracy po 35 latach pracy zawodowej u Pracodawcy. Jak wskazał przedstawiając opis zdarzenia przyszłego Strony w Porozumieniu opisały świadczenie odszkodowawcze jako odszkodowanie. Również Wnioskodawczyni traktuje osobiście Świadczenie Odszkodowawcze otrzymane od Pracodawcy jako formę rekompensaty i zadośćuczynienie za doznaną krzywdę moralną z tytułu utraty pracy.

Ponadto, Świadczenie Odszkodowawcze zostało wypłacone Wnioskodawcy na podstawie Umowy Społecznej i Regulaminu. Zgodnie natomiast z art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502) ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Zatem zarówno Umowa Społeczna jak i Regulamin są traktowane jako prawo pracy w rozumieniu art. 9 § 1 Kodeksu pracy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że zgodnie z zapisami Porozumienia zawartego pomiędzy Pracodawcą a związkami zawodowymi dotyczącego rozwiązywania umów z pracownikami z przyczyn niedotyczących pracowników będą wypłacane dodatkowe odszkodowania i rekompensaty z tego tytułu. Porozumienie to zostało zawarte stosownie do treści ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, Kodeksu pracy oraz Kodeksu cywilnego. Porozumienie określa zasady rozwiązywania stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracownika oraz wysokość i zasady wypłaty odpraw i odszkodowań.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawczyni, w niniejszej sprawie zastosowanie znajdzie przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw, który to przepis na mocy art. 14 ustawy zmieniającej m.in. ustawę o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie do dochodów uzyskanych z tego tytułu od 1 stycznia 2014 r. Skoro bowiem, jak wskazuje Wnioskodawczyni, wypłata odszkodowań nastąpi na podstawie porozumienia zbiorowego, które zostało zawarte na czas określony stosownie do treści ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, Kodeksu pracy oraz Kodeksu cywilnego, to spełniona zostanie w tym zakresie przesłanka do zastosowania zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 Ustawy PIT. Przepis ten w nowym brzmieniu wyraźnie wskazuje, że wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy - Kodeks pracy.

Reasumując, wypłacane Wnioskodawczyni odszkodowanie będzie korzystało ze zwolnienia z opodatkowania na mocy znowelizowanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3 Ustawy PIT, gdyż jak wynika z opisanego we wniosku stanu faktycznego wysokość i zasady wypłaty przedmiotowych odszkodowań zostały określone w porozumieniu zbiorowym (dotyczącym rozwiązywania umów z pracownikami z przyczyn niedotyczących pracowników) zawartym między pracodawcą, a związkami zawodowymi działającymi u Pracodawcy.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że w analogicznym stanie faktycznym Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 30 grudnia 2014 r. (sygn. akt IBPBII/1/415-880/14/BD), potwierdził stanowisko podatnika w zakresie stosowania zwolnienia z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3 Ustawy PIT do odszkodowań uzyskanych na podstawie postanowień zbiorowych układów pracy, stwierdzając, że:

"Reasumując, wypłacane przez Wnioskodawcę odszkodowania będą korzystały ze zwolnienia z opodatkowania na mocy znowelizowanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych, gdyż jak wynika z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego, wysokość i zasady wypłaty przedmiotowych odszkodowań zostały określone w porozumieniu zbiorowym zawartym pomiędzy pracodawcą, a komisją związkową".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie zaś do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodu są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast w myśl art. 12 ust. 1 powołanej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), z wyjątkiem:

Powołana wyżej dyspozycja przepisu - zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1328 z późn. zm.) - ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r.

Należy zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w przytoczonym wyżej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy, objęte są tylko odszkodowania i zadośćuczynienia, których wysokość lub zasady wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, bądź postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeks pracy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w lit. a-g) tego artykułu.

Artykuł 9 § 1 Kodeksu pracy stanowi, że ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że z dniem 30 czerwca 2014 r. ustał stosunek pracy pomiędzy Wnioskodawczynią, a pracodawcą na podstawie porozumienia z dnia 9 kwietnia 2014 r. W treści § 3 ust. 1 Porozumienia wskazano, że Wnioskodawczyni otrzyma m.in. świadczenie przysługujące pracownikom w związku z rozwiązaniem umowy o pracę w kwocie 154.280,10 zł, stanowiące formę odszkodowania za rozwiązanie stosunku pracy na skutek konsolidacji i restrukturyzacji Grupy Kapitałowej E., dalej "świadczenie odszkodowawcze". Jednocześnie w § 5 Porozumienia, strony same nazwały jednoznacznie kwotę tego świadczenia jako odszkodowanie, co zostało potwierdzone w zaświadczeniu z dnia 18 czerwca 2015 r. o zatrudnieniu i wynagrodzeniu i w nim owe świadczenie zostało nazwane "świadczeniem - odszkodowaniem". Wnioskodawczyni podkreśla, że zarówno ona jak i pracodawca traktowali wypłacone świadczenie odszkodowawcze jako formę odszkodowania za konieczność rozwiązania stosunku pracy, na skutek przeprowadzonej u Pracodawcy restrukturyzacji. Przedmiotowe świadczenie odszkodowawcze należy więc uznać, zdaniem Wnioskodawczyni za formę rekompensaty za utratę pracy po 35 latach stażu u jednego pracodawcy.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że świadczenie odszkodowawcze, które otrzymała od pracodawcy nie stanowiło odprawy pieniężnej.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że skoro - jak wskazuje Wnioskodawczyni-świadczenie odszkodowawcze pełniło rolę i miało charakter zadośćuczynienia i odszkodowania, którego zasady ustalania i wysokość wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy (Umowy Społecznej) i Regulaminu w rozumieniu art. 9 § 1 Kodeks pracy, to spełnione zostały przesłanki do zastosowania zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec tego wartość świadczenia, wypłaconego Wnioskodawczyni korzysta z ww. zwolnienia przedmiotowego.

Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Końcowo wskazać należy, że wydając na podstawie art. 14b Ordynacji podatkowej interpretację indywidualną organ podatkowy opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, w związku z czym nie prowadzi postępowania dowodowego.

Jeśli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny różnić się będzie od występującego w rzeczywistości, tj. jeżeli otrzymane świadczenie nie ma charakteru odszkodowawczego, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.