IPPB4/4511-914/15-4/PP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 6 sierpnia 2015 r. (data wpływu 10 sierpnia 2015 r.), uzupełniony pismem z dnia 12 października 2015 r. (data nadania 12 października 2015 r., data wpływu 15 października 2015 r.) na wezwanie z dnia 2 października 2015 r. (data nadania 2 października 2015 r., data doręczenia 5 października 2015 r.) Nr IPPB4/4511-914/15-2/PP o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty odprawy - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty odprawy.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 2 października 2015 r. Nr IPPB4/4511-914/15-2/PP wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku.

Pismem z dnia 12 października 2015 r. (data nadania 12 października 2015 r., data wpływu 15 października 2015 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca był zatrudniony na umowie o pracę w Przedsiębiorstwie. W związku z restrukturyzacją zatrudnienia w P, pracownikom przedsiębiorstwa zaproponowano skorzystanie z "Programu Dobrowolnych Odejść" (dalej jako: "PDO"). Program ten ustalony został Regulaminem Programu Dobrowolnych Odejść (dalej: "Regulamin") ustanowionym Zarządzeniem Naczelnego Dyrektora Przedsiębiorstwa oraz stanowiącym załącznik do Porozumienia z dnia 30 kwietnia 2014 r. kończącego spory zbiorowe.

Zgodnie z § 3 Regulaminu pracownicy objęci Programem Dobrowolnych Odejść uprawnieni byli do składania wniosków o rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron, zgodnie z warunkami PDO..Uprawniony pracownik po otrzymaniu informacji od pracodawcy o pozytywnym rozpatrzeniu wniosku o przystąpienie do PDO zobowiązany był podpisać porozumienie w sprawie rozwiązania umowy o pracę. W zamian za zobowiązanie do podpisania porozumienia pracownik, z którym nastąpiło rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron w ramach PDO, otrzymywał odszkodowanie składające się z określonych w § 6 Regulaminu świadczeń. W skład tych świadczeń wchodziło również i świadczenie, o którym mowa w art. 245 ust. 2 pkt 3 Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy zawartego w dniu 6 czerwca 1999 r. pomiędzy Przedsiębiorstwem a Zakładowymi Organizacjami Związkowymi (§ 6 ust. 1 pkt 2 Regulaminu).

Artykuł 245 ust. 2 pkt 3 Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy stanowi, że pracownikom, z którymi rozwiązano umowę o pracę w wyniku restrukturyzacji, podziału, likwidacji Przedsiębiorstwa, reorganizacji powodującej zwolnienia pracowników lub innych zmian struktury Przedsiębiorstwa, polegających na powstaniu w ich wyniku odrębnych podmiotów prawa, przysługuje odprawa w wysokości:

Wnioskodawca rozwiązał umowę o pracę z P w ramach Programu Dobrowolnych Odejść. W związku z powyższym, złożył wniosek o rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron i zawarł porozumienie, na mocy którego Wnioskodawca otrzymał m.in. odprawę pieniężną w kwocie brutto 302.030,64 zł, tj. w wysokości ustalonej na podstawie art. 245 ust. 2 pkt 3 ZUZP.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy odprawa pieniężna w kwocie 302.030,64 zł otrzymana przez Wnioskodawcę, na podstawie art. 245 ust. 2 pkt 3 Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy i § 6 ust. 1 pkt 2 Regulaminu w związku z objęciem Wnioskodawcy Programem Dobrowolnych Odejść obowiązującym w P, korzysta ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych (na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy odprawa pieniężna w kwocie 302.030,64 zł otrzymana przez Wnioskodawcę, na podstawie art. 245 ust. 2 pkt 3 Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy i § 6 ust. 1 pkt 2 Regulaminu w związku z objęciem Wnioskodawcy Programem Dobrowolnych odejść obowiązującym w P, korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych. W 2014 r. ustawą z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1328) znowelizowano art. 21 ust. 1 pkt 3. u.p.d.o.f., z dniem 4 października 2014 r. wprowadzając zwolnienie z opodatkowania odszkodowań otrzymanych na podstawie normatywnych źródła prawa pracy, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. w znowelizowanym brzmieniu, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), z wyjątkiem:

Artykuł 14 ww. ustawy nowelizującej wskazuje na obowiązywanie nowelizacji od dnia 1 stycznia 2014 r.

Przechodząc do opisanego wyżej świadczenia, zdaniem Wnioskodawcy należy wskazać na następujące jego cechy. Wysokość oraz zasady ustalania wyżej opisanego świadczenia mają swoje źródło i wynikają wprost z obowiązującego w PP "Porty Lotnicze" Regulaminu. Regulamin ten stanowi normatywne źródło prawa pracy, o którym mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy. Regulamin został wprowadzony w następstwie zawarcia porozumienia kończącego spory zbiorowe na podstawie ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o rozwiązywaniu sporów zbiorowych (Dz. U. Nr 55, poz. 236, z późn. zm.). Niewątpliwie zatem stanowi akt prawny, o którym mowa w art. 31 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f.

Omawiane świadczenie, nazwane "odprawą" stanowi odszkodowanie w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 3 za czym przemawia zarówno jego charakter, jak i konstrukcja przepisu art. 21 ust. 1 pkt 1.

Z analizy samego art. 21 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. wynika, że odprawy są przez ustawodawcę uznane za rodzaj odszkodowania. Przepis ten stanowi bowiem, że "wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia (...) z wyjątkiem: a) określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę; b) odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników; c) odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym (...)". Z Interpretacji analizowanego przepisu, zdaniem Wnioskodawcy, wynika, że odprawy co do zasady są formą odszkodowania (objętego zwolnieniem od podatku dochodowego), gdyby bowiem ustawodawca nie uznawał ich za rodzaj odszkodowania, to nie byłoby potrzeby dokonywania wskazanych wyłączeń. Innymi słowy, skoro ustawodawca w wyłączeniach z omawianego zwolnienia zamieszcza odprawy, oznacza to, że co do zasady odprawy są odszkodowaniem zwolnionym z podatku dochodowego, a jedynie konkretnie oznaczone przez ustawodawcę odprawy zwolnieniem tym nie zostały objęte.

Świadczenie przewidziane w § 6 ust. 1 pkt 2 Regulaminu i przyznane Wnioskodawcy nie stanowi żadnego ze świadczeń wymienionych w punktach a-g artykułu 23 ust. 1 pkt 3, statuujących wyjątki od odszkodowań zwolnionych z podatku dochodowego. Wobec powyższego, jest odszkodowaniem (odprawą) zwolnionym od podatku dochodowego.

Nadto omawiane świadczenie ma na celu rekompensatę rozwiązującym umowę o pracę pracownikom utraty miejsca pracy, co również przemawia za jego odszkodowawczym charakterem. Takie stanowisko zaprezentował także Sąd Najwyższy w sprawach z zakresu prawa pracy. W szczególności, w wyroku z dnia 21 listopada 2006 r., sygn. II PK 46/06, LEX 950624, Sąd Najwyższy wskazał: "Odprawy w związku z ustaniem stosunku pracy nie są wynagrodzeniem za pracę ani rodzajem wynagrodzenia za pracę. Jest to szczególne świadczenie, stanowiące swoiste, umowne odszkodowanie za utratę miejsca pracy z przyczyn dotyczących pracodawcy". W innym wyroku Sąd Najwyższy stwierdził: "Odprawa jest świadczeniem o swoistym, kompensacyjnym charakterze. Stanowi rodzaj odszkodowania za nieprzewidzianą utratę, na ogół ponadprzeciętnych zarobków, gwarantującego pracownikowi i jego rodzinie na okres przejściowy, warunki życia na poziomie zbliżonym do dotychczasowych" (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1999 r. sygn. I PKN 411/99, LEX 39898).

Ponadto wskazać należy, że taki sposób ustalenia odszkodowania jest zgodny z przepisami prawa pracy oraz przepisami prawa cywilnego, w szczególności art. 361 k.c. Należy bowiem za Sądem Najwyższym wskazać, że przepis art. 361 k.c. jest, zdaniem Wnioskodawcy, przepisem dyspozytywnym. Dopuszcza regulacje normatywne lub umowne ustalające odszkodowanie w sposób odmienny, niż określona w tym przepisie metoda dyferencyjna określić szkodę podlegającą naprawieniu (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 sierpnia 2012 r., sygn. II PK 27/12, LEX nr 1243022) - szczególności, możliwe jest inne zakreślenie wysokości szkody, podlegające zrekompensowaniu. Taki charakter mają właśnie odszkodowania zryczałtowane (zob. wyrok Kodeks cywilny. Komentarz. Tom III. Zobowiązania - część ogólna pod red. A. Kidyby, Lex 2010).

Dostrzegł to ustawodawca podatkowy, dlatego, jak wskazano powyżej, traktuje on odprawy jako rodzaj odszkodowania. Równocześnie stanowisko ustawodawcy koresponduje ze stanowiskiem prezentowanym przez Sąd Najwyższy w sprawach z zakresu prawa pracy. W szczególności, w wyroku z dnia 21 listopada 2006 r., sygn. II PK 4606, LEX 950624, Sąd Najwyższy wskazał: "Odprawy w związku z ustaniem stosunku pracy nie są wynagrodzeniem za pracę ani rodzajem wynagrodzenia za pracę. Jest to szczególne świadczenie, stanowiące swoiste umowne odszkodowanie za utratę miejsca pracy z przyczyn dotyczących pracodawcy". W innym wyroku Sąd Najwyższy stwierdził: "Odprawa jest świadczeniem o swoistym, kompensacyjnym charakterze. Stanowi rodzaj odszkodowania za nieprzewidzianą utratę, na ogół ponadprzeciętnych zarobków, gwarantującego pracownikowi i jego rodzinie, na okres przejściowy, warunki życia na poziomie zbliżonym do dotychczasowych" (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1999 r. sygn. I PKN 411/99, LEX 39898).

Zdaniem Wnioskodawcy, z powyższego wynika, że świadczenie - odprawa pieniężna, o którym mowa w art. 245 ust. 2 pkt 3 Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy, otrzymane przez Wnioskodawcę na podstawie § 6 ust. 1 pkt 2 Regulaminu w związku z rozwiązaniem przez niego umowy o pracę w ramach Programu Dobrowolnych Odejść obowiązującym w P korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52coraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie zaś do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodu są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast w myśl art. 12 ust. 1 powołanej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Zgodnie z aktualnie obowiązującą treścią art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), z wyjątkiem:

Nowe brzmienie przepisu - zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 29 października 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw - ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r.

Zgodnie natomiast z art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. #8722; Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502) ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Jak wynika z treści wniosku, Wnioskodawca rozwiązał umowę o pracę z P w ramach Programu Dobrowolnych Odejść. W związku z powyższym, złożył wniosek o rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron i zawarł porozumienie, na mocy którego Wnioskodawca otrzymał m.in. odprawę pieniężną w kwocie brutto 302.030,64 zł,. tj. w wysokości ustalonej na podstawie art. 245 ust. 2 pkt 3 ZUZP.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia, czy otrzymana odprawa pieniężna wynikająca z Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Należy zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w przytoczonym wyżej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy, objęte są tylko te odszkodowania, których wysokość lub zasady wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, bądź postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeks pracy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w lit. a-g) tego artykułu.

Wskazać przy tym należy, że odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającym na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we wszelkiego rodzaju dobrach chronionych przez prawo. Chodzi więc zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy. Natomiast istoty odprawy nie należy doszukiwać się w twierdzeniu, że tego typu świadczenie jest odszkodowaniem, czyli naprawieniem szkody lub straty, jaką pracownik poniósł w związku z pozbawieniem go zatrudnienia. De facto jest ona świadczeniem pracodawcy w razie zaistnienia zdarzeń, które zgodnie z odpowiednimi przepisami powodują niemożliwość, niecelowość lub zbędność kontynuacji stosunku pracy. Ponadto, nie bez znaczenia pozostaje również fakt, że ilekroć ustawodawca posługuje się w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określeniem "odprawa", to za każdym razem dotyczy to wyłączenia od analizowanego zwolnienia przedmiotowego zawartego w lit. a, b) i c) ww. normy prawnej.

Przedmiotowym zwolnieniem nie są zatem objęte odprawy pieniężne, i to zarówno te, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw, przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, jak i odprawy pieniężne, których wysokość lub zasady ustalania wynikają z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca otrzymał odprawę na podstawie układu zbiorowego pracy. W związku z powyższym nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że odprawa wypłacona na podstawie układu zbiorowego stanowi przychód zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz przepisy prawa należy uznać, że wypłacona Wnioskodawcy odprawa na podstawie układu zbiorowego pracy, nie będzie zwolniona od podatku. Wejście w życie przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1328 i 1478) nie zmieniło dotychczasowej zasady, zgodnie z którą przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie wyłącznie do odszkodowań i zadośćuczynień. Zatem wypłacona odprawa stanowi dla Wnioskodawcy przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu, zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy, albowiem podstawą jej wypłaty jest stosunek pracy. W konsekwencji pracodawca był obowiązany obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz wystawić informację PIT-11, natomiast Wnioskodawca ww. kwotę opodatkować w zeznaniu podatkowym łącznie z pozostałymi dochodami osiągniętymi w danym roku podatkowym.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.