IPPB4/4511-888/15-6/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 28 lipca 2015 r. (data wpływu 6 sierpnia 2015 r.) uzupełnione pismem z dnia 19 października 2015 r. (data nadania 20 października 2015 r., data wpływu 22 października 2015 r.) na wezwanie Nr IPPB4/4511-888/15-2/MS z dnia 2 października 2015 r. (data nadania 5 października 2015 r., data doręczenia 13 października 2015 r.) oraz pismem z dnia 29 października 2015 r. (data nadania 30 października 2015 r., data wpływu 2 listopada 2015 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie telefoniczne z dnia 28 października 2015 r. w przedmiocie uzupełnienia braków formalnych wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wykupienia polisy ubezpieczeniowej dla pracownika - jest prawidłowe.

W dniu 6 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wykupienia polisy ubezpieczeniowej dla pracownika oraz wypłaty pracownikowi ekwiwalentu za pranie odzieży roboczej/ochronnej.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr IPPB4/4511-888/15-2/MS z dnia 2 października 2015 r. (data nadania 5 października 2015 r., data doręczenia 13 października 2015 r.) tut. organ wezwał Wnioskodawcę poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.

Pismem z dnia 19 października 2015 r. (data nadania 20 października 2015 r., data wpływu 22 października 2015 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

W związku z dalszymi wątpliwościami organ wezwał telefonicznie w dniu 28 września 2015 r. Wnioskodawcę (na tę okoliczność została sporządzona notatka służbowa) do uzupełnienia braków formalnych wniosku poprzez doprecyzowanie przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.

Pismem z dnia 29 października 2015 r. (data nadania 29 października 2015 r., data wpływu 2 listopada 2015 r.) Wnioskodawca powyższe uzupełnił w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (Wnioskodawca) posiada wykupioną polisę ubezpieczeniową (na życie) na rzecz pracownika. Opłata za polisę ubezpieczeniową jest niezależna od ewentualnego pobierania przez pracownika wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy, zasiłku chorobowego, macierzyńskiego, opiekuńczego, świadczenia rehabilitacyjnego. Płatność składek za polisę ubezpieczeniową przez pracodawcę ustaje jedynie w przypadku ustania stosunku pracy lub zmiany umowy o pracę w tym zakresie. Z Regulaminu pracy wynika również częściową odpłatność pracownika w wysokości 2,5% wartości miesięcznej składki dotyczącej polisy ubezpieczeniowej. Wnioskodawca wykupił pracownikowi "polisę ubezpieczeniową na życie" z funduszem kapitałowym. Wypłacona składka nie jest podzielona na część ubezpieczeniową i część inwestycyjną. Wnioskodawca wykupił pracownikowi "polisę ubezpieczeniową na życie", która jest związana z ochroną pracownika. Składka na polisę ubezpieczeniową nie jest inwestowana przez Wnioskodawcę.

Sp. z o.o. (Wnioskodawca) posiada regulacje wewnętrzne (zarządzenie) dotyczące przyznawania i wypłaty ekwiwalentu za pranie odzieży roboczej/ochronnej lub własnej z uwagi na pracę z substancjami chemicznymi. W zarządzeniu zostały ustalone zasady wypłacania ekwiwalentu w rzeczywistej kwocie poniesionych kosztów przez pracownika w danym okresie rozliczeniowym. Każdy pracownik ma obowiązek złożyć pracodawcy oświadczenie w jakiej kwocie poniósł koszty prania odzieży. Do zarządzenia został dołączony również cennik pralni chemicznej, aby można było zweryfikować poniesione koszty. Z Regulaminu Pracy Sp. z o.o. wynika obowiązek zapewnienia odzieży ochronnej i roboczej dla pracowników na określonych stanowiskach, powyższy obowiązek wynika także wprost z przepisów BHP. - § 2 pkt 9 rozporządzenia Ministra Pracy Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higien pracy (Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 z późn. zm.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Pracodawca odprowadza podatek dochodowy od osób fizycznych od przychodu uzyskanego przez pracownika w związku z częściowym opłacaniem składki ubezpieczenia na życie przez pracodawcę - czy jest to właściwe podejście pracodawcy, że odprowadza podatek zgodnie z art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f., czy też istnieje podstawa do zwolnienia ww. przychodu z podatku dochodowego od osób fizycznych.

2. Pracodawca zamierza skorzystać ze zwolnienia w stosunku do wypłaty ekwiwalentu za pranie z podatku PIT na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 u.p.d.o.f. - czy stanowisko pracodawcy będzie prawidłowe, jeżeli zwolni przychód dotyczący ekwiwalentu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 u.p.d.o.f.

Niniejsza interpretacja dotyczy odpowiedzi na pytanie Nr 1. W zakresie pytania Nr 2 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Wnioskodawca posiada wykupioną polisę ubezpieczeniową na życie na rzecz pracownika. Opłata składki za polisę ubezpieczeniową jest niezależna od ewentualnego pobierania przez pracownika wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy, zasiłku chorobowego, macierzyńskiego, opiekuńczego, świadczenia rehabilitacyjnego. Płatność składek za polisę ubezpieczeniową przez pracodawcę ustaje jedynie w przypadku ustania stosunku pracy lub zmiany umowy o pracę w tym zakresie. Z Regulaminu pracy funkcjonującego w Spółce wynika również częściowa odpłatność pracownika w wysokości 2,5% wartości miesięcznej składki dotyczącej polisy ubezpieczeniowej. Podatek odprowadzany jest na podstawie art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. i jest to właściwe podejście Pracodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) - opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie natomiast do art. 11 ust. 2 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r. wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania

Na podstawie ust. 2a tego artykułu wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje jednak, co należy rozumieć przez "nieodpłatne świadczenie", ograniczając się jedynie do wskazania, w art. 11 ust. 2 i 2a, sposobu i kryteriów ustalania wartości nieodpłatnych i częściowo odpłatnych świadczeń. Z tego też względu pojęcie "świadczenia" należy rozpatrywać z punktu widzenia zobowiązaniowego, tj. na tle art. 353 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121), zgodnie z którym zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić. Świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu (art. 353 § 2).

Zatem pojęcie "nieodpłatne świadczenie" w prawie podatkowym ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono nie tylko działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby, ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest nieodpłatne przysporzenie majątku innej osobie kosztem majątku innego podmiotu, mające konkretny wymiar finansowy.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że otrzymanie nieodpłatnego świadczenia ma zasadniczo miejsce wówczas, gdy na podstawie stosunku prawnego istniejącego pomiędzy dwoma podmiotami (stosunku zobowiązaniowego - zgodnie z art. 353 Kodeksu cywilnego), jedna ze stron tego stosunku jest wyłącznym jego beneficjentem, a zatem otrzymuje korzyść majątkową kosztem drugiej strony tego stosunku prawnego.

Z przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca posiada wykupioną polisę ubezpieczeniową (na życie) na rzecz pracownika. Opłata za polisę ubezpieczeniową jest niezależna od ewentualnego pobierania przez pracownika wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy, zasiłku chorobowego, macierzyńskiego, opiekuńczego, świadczenia rehabilitacyjnego. Płatność składek za polisę ubezpieczeniową przez pracodawcę ustaje jedynie w przypadku ustania stosunku pracy lub zmiany umowy o pracę w tym zakresie. Z Regulaminu pracy wynika również częściowa odpłatność pracownika w wysokości 2,5% wartości miesięcznej składki dotyczącej polisy ubezpieczeniowej. Wnioskodawca wykupił pracownikowi "polisę ubezpieczeniową na życie" z funduszem kapitałowym. Wypłacona składka nie jest podzielona na część ubezpieczeniową i część inwestycyjną. Wnioskodawca wykupił pracownikowi "polisę ubezpieczeniową na życie", która jest związana z ochroną pracownika. Składka na polisę ubezpieczeniową nie jest inwestowana przez Wnioskodawcę.

W świetle powołanego powyżej art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz definicji "nieodpłatnego świadczenia" przyjmuje się co do zasady, że kwoty składki przeznaczonej na pokrycie kosztów ochrony ubezpieczenia na życie (część ubezpieczeniowa), należy traktować jako nieodpłatne świadczenie ponoszone przez pracodawcę (ubezpieczającego) na rzecz pracownika w związku z zawarciem umowy ubezpieczenia na życie powiązanej z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym.

Istotną kwestią w tej sprawie jest jednak ustalenie momentu powstania przychodu z tytułu otrzymania nieodpłatnych świadczeń.

Wnioskodawcę (ubezpieczającego) z pracownikiem (ubezpieczonym) łączy stosunek pracy, w związku z czym ww. nieodpłatne świadczenia z tytułu ubezpieczenia należy zakwalifikować do przychodów określonych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca wskazał, że z Regulaminu pracy wynika częściowa odpłatność pracownika w wysokości 2,5% wartości miesięcznej składki dotyczącej polisy ubezpieczeniowej. Zatem pracownik uzyskuje częściowo nieodpłatne świadczenie.

Z treści art. 12 ust. 1 ww. ustawy wynika bowiem, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jak wynika natomiast z postanowień art. 12 ust. 3 cytowanej ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b. Stąd też w przypadku usług zakupionych przez pracodawcę wartość pieniężną tych świadczeń dla celów podatkowych ustala się według cen zakupu (art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy).

W myśl przepisów art. 31 ww. ustawy, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Wobec powyższego składka przeznaczona na pokrycie kosztów ochrony ubezpieczenia na życie pracownika, stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy w dacie poniesienia wydatku przez Wnioskodawcę, czyli w dacie zapłaty składki firmie ubezpieczającej.

Pracownik zostaje objęty ochroną ubezpieczeniową, a pracodawca częściowo opłaca składkę ubezpieczeniową na życie, czyli ma miejsce przysporzenie majątkowe po jego stronie.

Reasumując, należy stwierdzić, że Wnioskodawca (pracodawca) ma obowiązek odprowadzać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych od przychodów uzyskanych przez pracownika w związku z częściowym opłacaniem przez Wnioskodawcę składki ubezpieczeniowej na życie pracownika.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.