IPPB4/4511-72/15-4/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 19 stycznia 2015 r. (data wpływu 20 stycznia 2015 r.) uzupełnione pismem z dnia 10 marca 2015 r. (data nadania 10 marca 2015 r., data wpływu 12 marca 2015 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 4 marca 2015 r. Nr IPPB4/4511-72/15-2/JK (data nadania 5 marca 2015 r., data doręczenia 9 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży garażu - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 stycznia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedazy garażu.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 4 marca 2015 r. Nr IPPB4/4511-72/15-2/JK (data nadania 5 marca 2015 r., data doręczenia 9 marca 2015 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego, sformułowanie pytania w formie pytającej oraz przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego w odniesieniu do zadanego pytania.

Pismem z dnia 10 marca 2015 r. (data nadania 10 marca 2015 r., data wpływu 12 marca 2015 r.) Wnioskodawca uzupełnił powyższe w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Z uwagi na nie otrzymanie w Urzędzie Skarbowym dostatecznej informacji w sprawie sprzedaży garażu, który został sprzedany aktem notarialnym w dniu 17 października 2014 r. za kwotę 12.000 zł. Garaż ten został zakupiony aktem notarialnym w dniu 4 grudnia 1993 r. (kopia aktu w załączeniu). Zakupiony garaż przylegał do kotłowni, którą zlikwidowano ponieważ blok został przyłączony do kotłowni miejskiej, a z pomieszczeń zostały wybudowane boksy garażowe. W 2009 r. Wnioskodawca wraz z małżonką wystąpili do Spółdzielni Mieszkaniowej "A" w sprawie ustanowienia odrębnej własności garażu. W przesłanym w dniu 28 listopada 2009 r. piśmie Spółdzielnia Mieszkaniowa poinformowała o warunkach niezbędnych do podpisania aktu notarialnego. Wszystkie warunki mogły być spełnione po załatwieniu przez Spółdzielnię Mieszkaniową, jak również zatwierdzone przez Walne Zgromadzenie i Zarząd. W końcu 2013 r. Spółdzielnia załatwiła wszelkie formalności, aby małżonkowie mogli wnieść kwotę 1.345,60 zł jako wartość użytkowania wieczystego gruntu. W dniu 9 kwietnia 2014 r. został podpisany akt notarialny ze Spółdzielnią Mieszkaniową "A" Umowa przeniesienia własności lokalu.

W uzupełnieniu poinformowano, że aktem notarialnym z dnia 4 grudnia 1993 r. w Kancelarii Notarialnego małżonkowie zakupili boks garażowy wybudowany własnym kosztem przez małżonków Adama M. i Halinę K. zgodnie z decyzją z dnia 2 grudnia 1976 r. wydaną przez Wydział Architektury i Rozbudowy Miasta Urzędu Miejskiego. W § 5 Umowy sprzedaży zawarto zapis: "Nabywcy są już w posiadaniu przedmiotowego garażu. Korzyści i ciężary z tym posiadaniem związane ponosić będą od dnia dzisiejszego" Od dnia 4 grudnia 1993 r. w boksie garażowym małżonkowie trzymali samochód, byli właścicielami do dnia sprzedaży to jest do dnia 17 października 2014 r. Do Spółdzielni Mieszkaniowej małżonkowie płacili podatek od nieruchomości, wieczyste użytkowanie gruntu. Od dnia 4 grudnia 1993 r. do 9 kwietnia 2014 r. Wnioskodawca wraz z żoną byli właścicielami lokalu garażowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w wyżej wymienionych warunkach małżonkowie mają zapłacić podatek dochodowy od sprzedaży od kwoty 12.000 zł pomniejszonej o koszty uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, małżonkowie nie mają obowiązku płacić podatku dochodowego od sprzedaży, ponieważ jak wynika z ww. faktów są właścicielami dłużej niż 5 lat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy, stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w dniu 17 października 2014 r. Wnioskodawca wraz z żoną sprzedał boks garażowy zakupiony w dniu 4 grudnia 1993 r. od małżonków Kubasiewicz, którzy wybudowali ten garaż własnym kosztem. Od dnia 4 grudnia 1993 r. w boksie garażowym małżonkowie trzymali samochód, byli właścicielami do dnia sprzedaży. W 2009 r. Wnioskodawca wraz z małżonką wystąpili do Spółdzielni Mieszkaniowej w sprawie ustanowienia odrębnej własności garażu. W 2013 r. małżonkowie wpłacili kwotę 1.345,60 zł do Spółdzielni Mieszkaniowej jako wartość użytkowania wieczystego gruntu. W dniu 9 kwietnia 2014 r. został podpisany akt notarialny ze Spółdzielnią Mieszkaniową Umowa przeniesienia własności lokalu.

Ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji nieruchomości, to ustalenie znaczenia tego pojęcia wymaga zastosowania definicji zawartych w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.). Zgodnie z art. 46 § 1 ww. ustawy, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Stosownie do art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Natomiast w myśl art. 48 Kodeksu, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane. Wyjątek stanowią budynki wzniesione na gruncie oddanym w wieczyste użytkowanie.

Pojęcie użytkowania wieczystego zawarte zostało w art. 232 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z § 1 powołanego przepisu, grunty stanowiące własność Skarbu Państwa położone w granicach administracyjnych miast oraz grunty Skarbu Państwa położone poza tymi granicami, lecz włączone do planu zagospodarowania przestrzennego miasta i przekazane do realizacji zadań jego gospodarki, a także grunty stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków mogą być oddawane w użytkowanie wieczyste osobom fizycznym i osobom prawnym.

Natomiast w myśl art. 235 § 1 wskazanego kodeksu budynki i inne urządzenia wzniesione na gruncie Skarbu Państwa lub gruncie należącym do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków przez wieczystego użytkownika stanowią jego własność. To samo dotyczy budynków i innych urządzeń, które wieczysty użytkownik nabył zgodnie z właściwymi przepisami przy zawarciu umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste. Paragraf 2 cytowanego przepisu stanowi jednak, że przysługująca wieczystemu użytkownikowi własność budynków i urządzeń na użytkowanym gruncie jest prawem związanym z użytkowaniem wieczystym.

Zgodnie z przytoczonymi wyżej przepisami, znajdujące się na gruncie i trwale z nim związane budynki, inne urządzenia i rośliny, są częściami składowymi danej nieruchomości i wobec tego nie mogą być przedmiotem odrębnej własności. Oznacza to, że jeżeli ktoś wzniesie budynek na gruncie należącym do innej osoby (nie będącym w użytkowaniu wieczystym), to właścicielem tego budynku nie jest osoba, która go wybudowała, a osoba, do której ten grunt należy.

Z powyższego zatem w sposób jednoznaczny wynika, że grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości zgodnie z zasadą superficies solo cedit, w myśl której własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności.

Odnosząc powyższe przepisy do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, że ponieważ przedmiotowy garaż został wybudowany na gruncie, który nie należał do sprzedającego (małżonków Kubasiewicz), to Wnioskodawca w dniu 4 grudnia 1993 r. nie nabył prawa własności garażu, lecz wyłącznie nakłady poniesione na jego budowę, a więc przedmiotem sprzedaży de facto nie był garaż tylko prawo majątkowe do nakładów na gruncie. Jeszcze raz podkreślić należy, że garaż nie mógł być w świetle prawa cywilnego przedmiotem odrębnej własności. Prawo własności do garażu Wnioskodawca nabył dopiero w dniu 9 kwietnia 2014 r. na podstawie aktu notarialnego "Umowy przeniesienia własności lokalu" po opłaceniu wartości użytkowania wieczystego gruntu. Do tego dnia Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo własności do przedmiotowego garażu. Garaż został sprzedany w dniu 17 października 2014 r.

Z uwagi na fakt, że do nabycia i sprzedaży doszło w 2014 r., sprzedaż garażu stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu według przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316, z późn. zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania, zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 1 stycznia 2009 r.

W myśl art. 30e ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy jego obliczenia.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 3 ww. ustawy).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością, np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości).

Stosownie do art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Wysokość ww. nakładów, stosownie do art. 22 ust. 6e tej ustawy, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39) wykazać:

Należny podatek, wynikający z tego zeznania jest płatny w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym (art. 45 ust. 4 pkt 4 w zw. z art. 45 ust. 1b ww. ustawy).

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30 ust. 5 ww. ustawy).

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Należy wyjaśnić, że powyższe zwolnienie obejmuje taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia. W sytuacji gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 cytowanej ustawy.

Podsumowując, stwierdzić więc należy, że nabycie przez Wnioskodawcę własności garażu nastąpiło dopiero z dniem 9 kwietnia 2014 r. W związku z czym, sprzedaż garażu w 2014 r. stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym, zgodnie z art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podstawą opodatkowania będzie dochód z tytułu sprzedaży garażu, czyli różnica pomiędzy uzyskanym przychodem określonym zgodnie z art. 19, a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy. Dochód ten jednakże może korzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy, pod warunkiem, że zostaną spełnione wszystkie przesłanki, o których mowa w tym przepisie.

Ponadto wskazać należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretacje przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem interpretacja dotyczy tylko Pana jako Wnioskodawcy. Nie wywołuje skutków prawnych dla Pana żony. Chcąc uzyskać interpretację żona winna złożyć odrębny wniosek oraz uiścić stosowną opłatę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.