IPPB4/4511-682/15-4/MP - PIT w zakresie zaliczenia do przychodów ze stosunku pracy wartości dojazdów samochodem służbowym z miejsca garażowania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2015 r. (data wpływu 6 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodów ze stosunku pracy wartości dojazdów samochodem służbowym z miejsca garażowania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem - jest prawidłowe.

W dniu 6 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wykorzystania przez pracownika samochodu służbowego do celów prywatnych, zaliczenia do przychodów ze stosunku pracy wartości dojazdów samochodem służbowym z miejsca garażowania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem oraz sposobu kalkulacji przychodu z tytułu nieodpłatnego korzystania dla potrzeb prywatnych z samochodu służbowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej "Spółką") prowadzi działalność w zakresie montażu, serwisu i napraw pogwarancyjnych specjalistycznych maszyn i urządzeń służących do obrabiania metali. Montaż i serwis odbywa się w miejscu prowadzenia działalności poszczególnych usługobiorców. Wnioskodawca ma zamiar nabyć samochód osobowy i udostępniać go pracownikowi, tj. osobie fizycznej, z którą Wnioskodawca nawiązał stosunek pracy, do wykonywania obowiązków służbowych, związanych z montażem, serwisem i naprawami sprzętu.

Ponadto, pracownik będzie uprawniony do nieodpłatnego korzystania z samochodu do celów innych niż związane z wykonywaniem obowiązków służbowych, tj. do celów prywatnych. Wnioskodawca będzie udostępniał pracownikowi samochód gotowy do jazdy, tj. zaopatrzony w paliwo oraz inne materiały eksploatacyjne, takie jak płyny hamulcowe, płyny do spryskiwaczy itp. Dodatkowo Wnioskodawca będzie zobowiązany do dokonywania niezbędnych napraw oraz przeglądów.

Od pracownika wymaga się stałej gotowości do wyjazdów służbowych do klientów, a także - gdy jest to uzasadnione interesem Wnioskodawcy - również obecności pracownika w siedzibie Wnioskodawcy w dni wolne od pracy. Ponadto, często zdarza się, że okoliczności zawartych kontraktów stwarzają konieczność pozostawania pracownika w siedzibie Wnioskodawcy w dni robocze po pracy lub w godzinach nocnych. Z tego względu Wnioskodawca ma zamiar wyznaczyć miejsce garażowania samochodu w miejscu zamieszkania pracownika.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy ryczałt z tytułu korzystania z samochodu służbowego do celów prywatnych, o którym mowa w art. 12 ust. 2a ustawy PIT, obejmuje wartość kosztów eksploatacyjnych związanych z wykorzystywaniem samochodu na cele prywatne pracownika, takich jak m.in.: koszty paliwa, napraw, przeglądów, płynu do spryskiwaczy, płynu hamulcowego itp....

2. W przypadku udzielenia negatywnej odpowiedzi na pytanie pierwsze, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, że przychód pracownika z tytułu ponoszonych przez pracodawcę kosztów eksploatacyjnych, do których zalicza się przede wszystkim koszty paliwa, do celów prywatnych może zostać obliczony poprzez iloczyn faktycznego kosztu paliwa zużywanego przez pojazd na 1 km (dalej zwany faktycznym zużyciem) oraz 300 km, przy czym przez faktyczne zużycie Wnioskodawca rozumie średnie zużycie paliwa danego samochodu na 1 km na koniec poprzedniego roku kalendarzowego, a w przypadku gdy pracodawca dysponuje pojazdem w krócej niż 1 rok - średnie zużycie katalogowe zgodne z szacunkami producenta.

3. Czy pracownik zatrudniony przez Wnioskodawcę, korzystając z samochodu służbowego w celu dojazdu z miejsca garażowania samochodu służbowego do miejsca wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem, uzyskuje z tego tytułu przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy PIT.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie Nr 3 w zakresie zaliczenia do przychodów ze stosunku pracy wartości dojazdów samochodem służbowym z miejsca garażowania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem. Natomiast w zakresie skutków podatkowych wykorzystania przez pracownika samochodu służbowego do celów prywatnych (pyt. Nr 1) oraz sposobu kalkulacji przychodu z tytułu nieodpłatnego korzystania dla potrzeb prywatnych z samochodu służbowego (pyt. Nr 2) zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy, pracownik zatrudniony przez Wnioskodawcę, korzystając z samochodu służbowego w celu dojazdu z miejsca garażowania samochodu służbowego do miejsca wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem, nie uzyskuje z tego tytułu przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.).

Pracownik zobowiązany będzie do parkowania samochodu w miejscu swojego zamieszkania w sposób zapewniający bezpieczeństwo i minimalizujący ryzyko kradzieży bądź uszkodzenia. W konsekwencji, samochód służbowy wykorzystywany będzie do przemieszczania się pomiędzy miejscem wykonywania obowiązków służbowych, a wyznaczonym miejscem garażowania, co pozwoli zapewnić mobilność pracownika i oszczędność czasową podczas podróży do miejsc wykonywania obowiązków służbowych.

Dlatego w opinii Wnioskodawcy, przejazdy pomiędzy miejscem garażowania a miejscem wykonywania obowiązków służbowych nie spowodują powstania po stronie pracownika przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy PIT.

Co więcej, parkowanie pojazdu w innym niż wyznaczone przez Wnioskodawcę miejscu, w tym parkowanie samochodu w miejscu siedziby Wnioskodawcy, byłoby naruszeniem obowiązków służbowych pracownika wynikających z ustalonych zasad korzystania z pojazdu.

Z uwagi na szczególne wymagania dotyczące dyspozycyjności i mobilności pracownika wiążące się m.in. z koniecznością wykonywania napraw w razie awarii, przejazdy samochodem służbowym z ustalonego miejsca parkowania do miejsca wykonywania pracy nie będą służyły osobistym celom pracownika, lecz będą odbywały się w ramach realizacji zadań służbowych.

Skoro więc przejazdy z miejsca garażowania pojazdu, które zostanie wyznaczone przez Wnioskodawcę, do miejsca wykonywania działalności i z powrotem będą stanowiły realizację obowiązków służbowych pracownika, to nie można stwierdzić, że będą stanowić dla pracownika przychód w postaci nieodpłatnego świadczenia.

Ponadto, jak zauważa Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 2 lutego 2015 r., Nr IBPBII/1/415-905/14/MZ, "pracownicy dojeżdżający samochodami służbowymi z miejsca zamieszkania, będącego wyznaczonym miejscem parkowania do siedziby firmy (czy też miejsca wykonywania zadania) oraz z siedziby firmy (czy też z miejsca wykonywania zadania) do miejsca zamieszkania - co do zasady - nie uzyskują przychodów ze stosunku pracy w postaci nieodpłatnego świadczenia w sytuacji, gdy miejsce parkowania samochodu służbowego zostało im wyznaczone przez pracodawcę zgodnie z uregulowanymi zasadami. Sytuacja taka występuje wówczas, gdy pracodawca nie dysponuje zabezpieczonym placem bądź garażem, w którym mógłby bezpiecznie parkować samochody użytkowane przez pracowników, bądź gdy wynika to z charakteru zadań służbowych realizowanych przez pracowników."

Zaprezentowane przez Wnioskodawcę stanowisko jest więc zgodne ze stanowiskiem organów podatkowych zawartym m.in. w:

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 2 grudnia 2014 r., Nr IBPBII/2/415-946/14/AK,

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 2 grudnia 2014 r., Nr IBPBII/2/415-945/14/MZM,

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 21 października 2014 r., Nr ITPB2/415-720/14/MN,

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 7 sierpnia 2014 r., Nr IBPBII/1/415-399/14/MK,

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 28 lipca 2014 r., Nr ILPB1/415-457/14-2/TW,

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 31 stycznia 2014 r., Nr ILPB2/415-1072/13-2/WM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że interpretacje te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.