IPPB4/4511-620/16-4/MS2 - Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty odszkodowania.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2016 r. (data wpływu 18 maja 2016 r.), uzupełniony pismem z dnia 19 lipca 2016 r. (data nadania 20 lipca 2016 r., data wpływu 25 lipca 2016 r.) na wezwanie z dnia 12 lipca 2016 r. Nr IPPB4/4511-620/16-2/MS2 (data nadania 12 lipca 2016 r., data doręczenia 15 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty odszkodowania - jest prawidłowe.

W dniu 18 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty odszkodowania.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 12 lipca 2016 r. Nr IPPB4/4511-620/16-2/MS2 (data nadania 12 lipca 2016 r., data doręczenia 15 lipca 2016 r.) tutejszy Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem z dnia 19 lipca (data nadania 20 lipca 2016 r., data wpływu 25 lipca 2016 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2016 r. Wnioskodawczyni uzyskała ze Z. PIT-8C. Wnioskodawczyni uważa, że płatnik zastosował tu niewłaściwą interpretację. Powinien wystawić PIT-11. Uzyskany przez Wnioskodawczynię dochód stanowił 1/4 sumy odszkodowania, jakie rodzina Wnioskodawczyni otrzymała za wywłaszczenie z nieruchomości (gmina), w ramach specustawy drogowej. Do 2015 r. Wnioskodawczyni razem z rodziną: matką Bożeną R. i (zmarłą) siostrą ojca Wnioskodawczyni Elżbietą G. mieszkały w budynku przy ul. M. Nieruchomość ta była zakupiona przez przodków Wnioskodawczyni jako udział w całości około 1957 r. Od 2009 r. rodzice Wnioskodawczyni starali się formalnie uregulować stan prawny nieruchomości. Jednakże ze względu na braki dokumentacji (zaginięcie księgi wieczystej), udało się to dopiero z dniem 16 stycznia 2015 r. Sąd Rejonowy wydał postanowienie, że Andrzej R. (zm.) i Bożena R. (matka Wnioskodawczyni) nabyli nieruchomość przy ul. M., na zasadach współwłasności małżeńskiej przez zasiedzenie z dniem 20 lutego 1987 r. W dniu 19 marca 2014 r. matka Wnioskodawczyni otrzymała pismo, adresowane do zmarłego dziadka ojczystego Ryszarda R. o konieczności zajęcia przez miasto nieruchomości przy ul. M., na mocy decyzji Prezydenta Miasta z dnia 3 marca 2014 r. zezwolenia na realizację inwestycji drogowej w trybie specustawy drogowej. Wnioskodawczyni musiała opuścić dom w marcu 2015 r. Niemal natychmiast został zburzony. Na jego miejscu krzyżuje się obecnie ciąg ulic. W dniu 4 kwietnia 2015 r. Wnioskodawczyni otrzymała decyzję, że Prezydent Miasta zdecydował o przyznaniu odszkodowania za dom - decyzją, gdzie wskazano kwotę 610.120 zł, którą proporcjonalnie przyznano: 4/6 Bożenie R. (matka Wnioskodawczyni), tj. 406.746,66 zł, Małgorzacie R. 1/4, tj. 101.686,67 zł, Joannie R. 101.686,67 zł. Za uzyskane środki solidarnie zakupiły wspólny dom, który rozpoczęły remontować i zamieszkały w nim z Elżbietą G., rodziną J. N. Wnioskodawczyni była zaskoczona, gdy w lutym 2016 r. otrzymała PIT-8C, nakładający obowiązek uiszczenia podatku dochodowego. Przy wywłaszczeniu Wnioskodawczyni miała ustną informację od urzędników miasta, że odszkodowanie jest zwolnione z podatku.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała następujące informacje.

Nie jest Wnioskodawczyni wiadome, kiedy dokładnie rozpoczęło się postępowanie wywłaszczeniowe dot. nieruchomości przy ul. M. Pierwszą pisemną informację w sprawie, Wnioskodawczyni dostała z Zarządu Miejskich Inwestycji Drogowych w dniu 23 marca 2014 r. Było to pismo zaadresowane do zmarłego dziadka ojczystego Wnioskodawczyni - Ryszarda R. Pismem tym Z. informował o przystąpieniu do realizacji inwestycji drogowej "Przebudowa polegająca na rozbudowie ciągu...", dla której została wydana w dniu 3 marca 2014 r. przez Prezydenta Miasta decyzja zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, wobec artykułu 17 pkt 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 687). Tym pismem Wnioskodawczyni została poinformowana o cyt. "zachodzącej konieczności niezwłocznego zajęcia nieruchomości, która znajduje się w liniach rozgraniczających inwestycji...". Wyznaczono termin przejęcia działki na 31 marca 2014 r. o godz. 11.00 na przedmiotowej nieruchomości. Do przekazania działki nie doszło, ponieważ Wnioskodawczyni nie miała się gdzie przeprowadzić z rodziną.

Matka Wnioskodawczyni - Bożena R. i ojciec Andrzej R. (zmarły 17 kwietnia 2011 r.) nabyli prawo własności nieruchomości przy M. na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej przez zasiedzenie z dniem 20 lutego 1987, na mocy postanowienia.... Postanowienie zostało przesłane do tutejszej Izby. O zasiedzenie działki, zakupionej w 1959 r. przez babkę Andrzeja R. i jego ojca Ryszarda R., jako udział w całości, rodzina starała się od 2010 r. Z powodu braków formalnych sprawa jednak nie toczyła się jak powinna. Została umorzona i wszczęta ponownie w 2013 r. Udało się ją ostatecznie zakończyć w dniu 16 stycznia 2015 r., kiedy sąd wydał postanowienie końcowe. Ojciec nie doczekał końca sprawy, ponieważ zmarł nagle w 2011 r.

Ponieważ ojciec Wnioskodawczyni nie zostawił po sobie spadku, kwestie dziedziczenia Wnioskodawczyni uregulowała z matką Bożeną R. i siostrą Joanną N., u notariusza Haliny B. poprzez ustanowienie aktu poświadczenia dziedziczenia z dnia 6 lipca 2011 r. Notariusz poświadczyła, że spadek po Andrzeju R. (ojcu), synu Ryszarda i Eudokii, ur. w dniu 13 listopada 1950 r. - a zmarłym w dniu 17 kwietnia 2011 r., nabyli z mocy ustawy żona Bożena R. w udziale do 1/3 części, córki Joanna N. w udziale do 1/3 części, Małgorzata R. (Wnioskodawczyni) w udziale do 1/3 części. Akt poświadczenia dziedziczenia i postanowienie końcowe sprawy o zasiedzenie zostały przekazane w stosownym czasie do Z., tj. od razu po uprawomocnieniu się postanowienia z 16 stycznia 2015 r.

Nabycie nieruchomości przy ul. K. nastąpiło w dniu 24 lipca 2015 r., akt notarialny rep. A kancelaria notarialna. Nieruchomość nabyto za cenę 500 tysięcy zł. Decyzją z dnia 1 kwietnia 2015 r. Prezydent miasta o odszkodowaniu za działkę nr 22/1 położoną przy ul. M. w kwocie 610.120 zł, dodatkowo kwotę tę powiększono o 10 tys. zł uznając potrzebę sfinansowania kosztów przeprowadzki. Na rzecz Bożeny R. wpłacono 406.746,66 zł, na rzecz Małgorzaty R. wpłacono kwotę 101.686, 67 zł, na rzecz Joanny N. wpłacono kwotę 101.686, 67 zł.

Od sumy tej zapłacono podatek od czynności cywilnoprawnych 10 tys., taksę notarialną w kwocie 2970 zł, podatek od towarów i usług 683 zł, opłatę sądową 300 zł, a także podatek od zasiedzenia działki przy ul. M. w kwocie 15 tys. zł. Resztę pieniędzy przeznaczono solidarnie na remont zakupionego domu, który wymagał generalnego remontu i zakup oleju i węgla do ogrzewania. Remont nie został zakończony z powodu braku środków. Wymiany wymaga m.in. sieć c.o i hydraulika.

Odszkodowanie przyznano Wnioskodawczyni na mocy decyzji Prezydenta Miasta z dnia I kwietnia 2015 r. W decyzji napisano, że podstawą do wydania decyzji są następujące akty prawne: art. 12 ust. 4a, 4f i ust. 5 oraz art. 18 ust. 1 i ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowywania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 687, z późn. zm.), art. 8, art. 113 ust. 6, art. 118a ust. 3, art. 130 ust. 2, art. 132 ust. 1a i art. 134 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2014 r. poz. 518, z późn. zm.), art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 marca 2002 r. o ustroju miasta (Dz. U. Nr 41, poz. 361, z późn. zm.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 267, z późn. zm.) orzeka się o ustaleniu odszkodowania za nieruchomość położoną przy ul. M.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy od kwoty uzyskanego przez Wnioskodawczynię odszkodowania z tytułu wywłaszczenia nieruchomości przy ul M., objętej ostateczną decyzją Prezydenta Miasta z dnia 3 marca 2014 r. o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, przejętej na rzecz Miasta w trybie przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji (Dz. U. z 2013 r. poz. 687, z późn. zm.) w wysokości 101.686,67 zł. Wnioskodawczyni powinna płacić podatek?

Zdaniem Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni uważa, że w przedstawionej sprawie zastosowanie ma art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym, a nie jak wskazał Z. art. 20 ust. 1, ponieważ uzyskane środki to nie dochód sensus stricte, a odszkodowanie za zabrany dom rodzinny, który zawłaszczono w trybie specustawy drogowej. Za uzyskane z odszkodowania środki rodzina Wnioskodawczyni zakupiła solidarnie inny dom - wyremontowała i obecnie w nim zamieszkuje. W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawczyni odszkodowanie jest zwolnione z opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Na mocy art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy, źródłami przychodów są inne źródła.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania "w szczególności" wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Odszkodowanie stanowi co do zasady przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie oznacza to jednak, że wszystkie odszkodowania podlegają opodatkowaniu. Niektóre z nich, wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych określonym w art. 21 ust. 1 ww. ustawy, korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego. Jednakże należy podkreślić, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

Zgodnie natomiast z art. 21 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie oraz z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu, stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami; nie dotyczy to przypadków, gdy właściciel nieruchomości, o której mowa w zdaniu pierwszym, nabył jej własność w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego bądź odpłatnym zbyciem nieruchomości za cenę niższą o co najmniej 50% od wysokości uzyskanego odszkodowania lub ceny zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub w związku z realizacją prawa pierwokupu.

Treść zacytowanego przepisu wskazuje, że podstawowym warunkiem uprawniającym do skorzystania z przedmiotowego zwolnienia jest uzyskanie przychodu między innymi z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami.

Należy mieć również na względzie, że zwolnienie przewidziane w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przysługuje, jeżeli łącznie spełnione zostają następujące warunki:

* nabycie nieruchomości nastąpiło w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego lub odpłatnym zbyciem,

* cena jej nabycia była o co najmniej 50% niższa od wysokości odszkodowania lub ceny zbycia.

Zatem w przypadku, gdy spełniony zostanie tylko jeden z warunków albo żaden z nich, wówczas uzyskany przychód będzie korzystał ze zwolnienia.

Zwolnienie o jakim mowa w ww. przepisie odwołuje się do instytucji regulowanych przez ustawę o obrocie nieruchomościami z uwagi na towarzyszący im charakter przymusu ze strony organów administracji dotyczący pozbawienia prawa własności dotychczasowego właściciela.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 2031), ustawa określa zasady i warunki przygotowania inwestycji w zakresie dróg publicznych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 460, z późn. zm.), zwanych dalej "drogami", a także organy właściwe w tych sprawach.

Stosownie do treści art. 11a ust. 1 ww. ustawy, wojewoda w odniesieniu do dróg krajowych i wojewódzkich albo starosta w odniesieniu do dróg powiatowych i gminnych wydają decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej na wniosek właściwego zarządcy drogi.

W myśl art. 11b ust. 1 ww. ustawy, właściwy zarządca drogi składa wniosek, o którym mowa w art. 11a ust. 1, po uzyskaniu opinii właściwych miejscowo zarządu województwa, zarządu powiatu oraz wójta (burmistrza, prezydenta miasta).

Zgodnie z treścią art. 11f ust. 1 pkt 6 cyt. Ustawy, decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zawiera w szczególności oznaczenie nieruchomości lub ich części, według katastru nieruchomości, które stają się własnością Skarbu Państwa lub właściwej jednostki samorządu terytorialnego.

W myśl natomiast art. 12 ust. 4 wskazanej ustawy, nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6, stają się z mocy prawa:

- z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna.

Natomiast decyzję ustalającą wysokość odszkodowania za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, wydaje organ, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej - art. 12 ust. 4a powyższej ustawy. Odszkodowanie za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, przysługuje dotychczasowym właścicielom nieruchomości, użytkownikom wieczystym nieruchomości oraz osobom, którym przysługuje do nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe - art. 12 ust. 4f tejże ustawy.

Istotne znaczenie dla ustalenia skutków podatkowych otrzymania ww. odszkodowania ma treść art. 12 ust. 5 ww. ustawy, który stanowi, że do ustalenia wysokości i wypłacenia odszkodowania, o którym mowa w ust. 4a, stosuje się odpowiednio przepisy o gospodarce nieruchomościami, z zastrzeżeniem art. 18.

Zgodnie natomiast z art. 18 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, wysokość odszkodowania, o którym mowa w art. 12 ust. 4a, ustala się według stanu nieruchomości w dniu wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej przez organ I instancji oraz według jej wartości z dnia, w którym następuje ustalenie wysokości odszkodowania.

W myśl postanowień art. 23 ww. ustawy - w sprawach nieuregulowanych w niniejszym rozdziale (tekst jedn.: rozdziale 3 - Nabywanie nieruchomości pod drogi) stosuje się przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Ustawa z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, wymieniona jest w art. 2 pkt 11 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2015 r. poz. 1774, z późn. zm.), jako ustawa w zakresie dotyczącym gospodarki nieruchomościami. Jednocześnie w tym samym przepisie zaznaczono, że ustawa o gospodarce nieruchomościami nie narusza innych ustaw w zakresie dotyczącym gospodarki nieruchomościami.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 23 marca 2014 r. Wnioskodawczyni otrzymała pismo o konieczności zajęcia przez miasto nieruchomości, na mocy decyzji Prezydenta Miasata z dnia 3 marca 2014 r. dotyczącej zezwolenia na realizację inwestycji drogowej w trybie specustawy drogowej. W dniu 4 kwietnia 2015 r. Wnioskodawczyni otrzymała decyzję od Prezydenta Miasta o przyznaniu odszkodowania za dom, gdzie wskazano kwotę 610,120 zł, którą proporcjonalnie przyznano matce Wnioskodawczyni i siostrze Wnioskodawczyni. Na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia Wnioskodawczyni nabyła spadek po ojcu zmarłym w dniu 17 kwietnia 2011 r. w udziale do 1/3 części. Przedmiotowe odszkodowanie przyznano Wnioskodawczyni na mocy decyzji Prezydenta Miasta, a podstawą do wydania decyzji była m.in. ustawa z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowywania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych oraz ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2014 r. poz. 518, z późn. zm.).

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni udział w prawie własności nieruchomości nabyła w drodze spadkobrania po zmarłym ojcu, a więc jej nabycie miało charakter nieodpłatny. Zatem nie wystąpiła sytuacja, w której cena nabycia udziału w nieruchomości była o co najmniej 50% niższa od wysokości odszkodowania, bowiem w ogóle nie wystąpiła cena nabycia.

Biorąc zatem powyższe pod uwagę, uznać należy, że nie zostanie spełniona co najmniej jedna z przesłanek wyłączających zastosowanie analizowanego zwolnienia, co oznacza, że odszkodowanie, które otrzymała Wnioskodawczyni korzysta ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym uznać należy, że wypłacone Wnioskodawczyni w oparciu o przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami, spełnia przesłanki do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, na mocy powołanego powyżej art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku Wnioskodawczyni dołączyła plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i jego stanowiskiem. Wobec tego niniejszą interpretację wydano w oparciu o stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku jak i jego uzupełnieniu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu

na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.