IPPB4/4511-596/15-2/MS2

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 13 maja 2015 r. (data wpływu 18 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty pracownikom:

* odprawy pieniężnej - jest nieprawidłowe

* rekompensaty finansowej, mającej charakter odszkodowania lub zadośćuczynienia - jest prawidłowe

W dniu 18 maja 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty rekompensaty (odszkodowania lub zadośćuczynienia) i odprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

A. Sp. z o.o. (dalej jako: Wnioskodawczyni lub Spółka) w związku z planowaną reorganizacją planuje zmniejszenie zatrudnienia, które może, ale nie musi przyjąć kształt zwolnień grupowych. W związku z powyższym Spółka opracowała Program Dobrowolnych Odejść, którego szczegóły uregulowano w Regulaminie Programu Dobrowolnych Odejść w A. Sp. z o.o. (dalej jako: Regulamin). Program polega na umożliwieniu Uprawnionym Pracownikom rozwiązania umowy o pracę na podstawie porozumień stron, na zasadach i w terminach przewidzianych w Regulaminie, po wyrażeniu przez Pracodawcę zgody na uczestnictwo Uprawnionego Pracownika w Programie.

Wnioskodawczyni przewiduje, że wdrożenie Programu spowoduje, że przeprowadzana redukcja zatrudnienia nie przyjmie formy zwolnień grupowych w rozumieniu ww. przepisów. Zgodnie z Regulaminem, skorzystanie z Programu jest dobrowolne i jest uzależnione od dopuszczenia Pracownika do Programu i rozwiązania umowy o pracę na podstawie porozumienia stron w ramach Programu, w terminach wskazanych w decyzji Pracodawcy o dopuszczeniu Pracownika do Programu. Do Programu mogą przystąpić Pracownicy zatrudnieni u Pracodawcy, na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony, w dniu wejścia w życie Regulaminu, bez względu na charakter wykonywanej pracy, za wyjątkiem pracowników następujących działów: Administracji, Działu Handlowego i Działu Projektowego. Pracownicy pozostający w okresie wypowiedzenia w dacie wejścia w życie Regulaminu, nie są uprawnieni do przystąpienia do Programu.

W Regulaminie przewidziano dwa rodzaje rekompensat przysługujących tytułem rozwiązania stosunku pracy pracownikom biorącym udział w Programie. Pierwsze z nich są tożsame z przewidzianymi w ustawie z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844 z późn. zm.; dalej: Ustawa o zwolnieniach grupowych), w szczególności ze wskazanymi w art. 8 Ustawy o zwolnieniach grupowych. W Regulaminie określono je jako "Odprawy".

Drugi rodzaj rekompensat to przewidziane samym Regulaminem i nie wynikające z przepisów prawa. Zgodnie z postanowieniami Regulaminu "Z tytułu rozwiązania umowy o pracę w ramach Programu Uprawniony Pracownik otrzyma Rekompensatę Finansową, której wysokość stanowi różnicę pomiędzy iloczynem ilości pełnych lat okresu pracy u Pracodawcy i kwoty 1.200,00 zł (jeden tysiąc dwieście złotych) brutto, a kwotą Odprawy na podstawie Ustawy, przy czym wysokość Rekompensaty Finansowej nie może być niższa niż 1.000,00 zł (jeden tysiąc złotych) brutto, zaś suma Odprawy na podstawie Ustawy i Rekompensaty Finansowej nie może być wyższa niż 27.250,00 zł (dwadzieścia siedem tysięcy dwieście pięćdziesiąt złotych) brutto". W regulaminie określono je jako "Rekompensaty".

Należy wskazać, że zgodnie z Regulaminem: "W przypadku ponownego zatrudnienia u Pracodawcy lub w jakiejkolwiek spółce należącej do Grupy Kapitałowej Pracodawcy, a także ich następców prawnych w okresie 3 lat od dnia rozwiązania umowy o pracę w ramach Programu lub złożenia nieprawdziwego oświadczenia dotyczącego zatrudnienia w innej spółce należącej do Grupy Kapitałowej Pracodawcy, Uprawniony Pracownik, którego umowa o pracę została rozwiązana w ramach Programu, jest zobowiązany zwrócić Pracodawcy Rekompensatę Finansową w pełnej wysokości. Powyższe nie dotyczy zakładu w Kolonii Prawiedniki, prowadzonego w ramach działalności Radpol SA, w którym osoby, które rozwiązały umowy o pracę w ramach Programu, mogą zostać ponownie zatrudnione na umowy na czas określony, bez obowiązku zwrotu na rzecz Pracodawcy Rekompensaty Finansowej".

Rekompensata jest zatem formą odszkodowania, zadośćuczynienia wypłacanego przez Pracodawcę odchodzącym pracownikom w związku z utratą przez nich możliwości stałej pracy w spółkach Grupy Kapitałowej, której Wnioskodawczyni jest częścią. Nie jest to bezwarunkowa odprawa związana z odejściem pracownika z pracy, a szczególna forma zrekompensowania przez Spółkę swoim odchodzącym pracownikom zatrudnionym na czas nieokreślony (dotyczy pracowników de facto najbardziej doświadczonych) braku pracy w spółkach Grupy kapitałowej w okresie kolejnych 3 lat. Z obowiązku zwrotu Rekompensaty zwolnieni będą wyłącznie ci Pracownicy, którzy podejmą krótkotrwałą współpracę w zakładzie w Kolonii Prawiedniki, celem wyszkolenia nowej lokalnej kadry pracowniczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wypłata wynikających z postanowień Regulaminu świadczeń w postaci Odprawy na podstawie Ustawy i Rekompensaty Finansowej jest zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT w przypadku, gdy:

1. Zwolnienia nie przyjmą formy prawnej zwolnień grupowych w związku z wdrożeniem Programu Dobrowolnych Odejść;

2. Zwolnienia przyjmą rozmiary obligujące do stosowania przepisów Ustawy o zwolnieniach grupowych.

Zdaniem Wnioskodawczyni.

1. Zdaniem Wnioskodawczyni w przypadku, gdy realizacja Programu Dobrowolnych Odejść nie przyjmie formy zwolnień grupowych w rozumieniu Ustawy o zwolnieniach grupowych zarówno odprawy wypłacane w wysokości wskazanej w tej ustawie jak i wysokości ją przewyższającej, a wskazanej w Regulaminie, zwolnione będą z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT: "Wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), z wyjątkiem:

Zdaniem Wnioskodawczyni nie ulega wątpliwości, że ww. "Regulamin Programu Dobrowolnych Odejść w A. Sp. z o.o," jest regulaminem, o którym mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy. Zgodnie bowiem z tym przepisem: "Ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy". Stosownie zaś do art. 140 § 1 Kodeksu pracy: "Regulamin pracy ustala organizację i porządek w procesie pracy oraz związane z tym prawa i obowiązki pracodawcy i pracowników". Niewątpliwie prawa i obowiązki pracodawcy i pracowników ustala Regulamin, który wprowadziła Wnioskodawczyni, a który obowiązuje wszystkich jej pracowników spełniających kryteria w nim określone. Przewidziane w Regulaminie rekompensaty mają zatem charakter "odszkodowania lub zadośćuczynienia" dla pracowników wynikających z regulaminu, o którym mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy. Zdaniem Wnioskodawczyni, w związku z powyższym, zadośćuczynienie wypłacane odchodzącemu pracownikowi na podstawie Regulaminu, którego wypłata nie następuje w związku ze zwolnieniami grupowymi jest zwolnione z PIT na podstawie przytoczonego art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT.

Prawidłowość powyższego należy stwierdzić z uwzględnieniem specyfiki rekompensaty przewidzianej Regulaminem. Rekompensata przewidziana Regulaminem nie jest świadczeniem bezwarunkowym i nieekwiwalentnym. Jest formą zadośćuczynienia doświadczonym pracownikom, którzy odchodzą ze Spółki w ramach Programu, z powodu pozostawania przez nich poza stosunkiem pracy przez okres 5 lat nie tylko względem Spółki, ale ponadto innych podmiotów wchodzących w skład Grupy Kapitałowej, której częścią jest Spółka.

Definicji odszkodowania i zadośćuczynienia nie zawiera, ani ustawa o PIT, ani też Kodeks pracy. W tym względzie należy się zatem posłużyć definicją przyjmowaną w prawie cywilnym (vide: np. interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora izby Skarbowej w Warszawie w dniu 26 stycznia 2009 r" sygn.: IPPB2/415-1495/08-2/AZ).

W cywilistycznym ujęciu odszkodowanie jest świadczeniem mającym na celu naprawę wyrządzonej szkody lub jej rekompensatę. Odszkodowanie może mieć formę restytucji (przywrócenie stanu poprzedniego) lub zapłaty określonej kwoty, która skompensuje poszkodowanemu poniesione straty. Przy czym zdaniem organów podatkowych (vide: ww. interpretacja z 26 stycznia 2009 r.)"...na gruncie prawa podatkowego odszkodowanie jest tożsame z zadośćuczynieniem".

Jak wskazał na gruncie prawa cywilnego Sąd Najwyższy (Uchwała z dnia 18 maja 2004 r. sygn.: III CZP 24/04): "Ustawodawca nie zdefiniował pojęcia szkody, które w doktrynie definiuje się niejednolicie. Odosobnione jest stanowisko, że szkodą jest tylko zmniejszenie majątku, które nastąpiło wbrew woli poszkodowanego, a więc, że wydatki, do których poniesienia nie został "zmuszony" poszkodowany, nie są objęte pojęciem szkody. Przeważa stanowisko, że szkoda majątkowa to różnica między stanem majątkowym poszkodowanego, który powstał po nastąpieniu zdarzenia powodującego uszczerbek, a stanem jaki by istniał, gdyby to zdarzenie nie nastąpiło".

Jak wskazał Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 16 maja 2002 r. (sygn.: V CKN 1273/00), podstawową funkcją odszkodowania jest kompensacja, co oznacza, że odszkodowanie powinno przywrócić w majątku poszkodowanego stan rzeczy naruszony zdarzeniem wyrządzającym szkodę. Odnosząc powyższe do sprawy rzeczonej należy wskazać, że zgodnie z Regulaminem wypłata Rekompensaty jest formą restytucji okoliczności utraty możliwości zatrudnienia w spółkach Grupy kapitałowej, która to okoliczność dla pracownika korzystającego z Programu Dobrowolnych Odejść bez wątpienia wiąże się z rzeczywistą utratą możliwości zarobkowych. Jest to zatem szkoda w rozumieniu definicji wskazanej w ww. Uchwale SN.

Przedmiotowa sytuacja jest zatem istotnie różna o wskazanej przez Dyrektora izby Skarbowej w interpretacjach z 20 stycznia 2015 r. (sygn.: IPPB4/415-839/14-2/JK2) i 19 lutego 2015 r. (sygn.: IPPB4/415-973/14-2/MS), gdyż szkoda/majątkowy ubytek ponoszony przez pracownika przystępującego do Programu Dobrowolnych Odejść jest w tym przypadku możliwy do kwantyfikacji tj. wykazania jego materialnych rozmiarów.

Powyższe stanowisko w sprawach podobnych (wypłaty odszkodowań związanych z odejściem pracowników z pracy na mocy porozumień prawa pracy) potwierdził Minister Finansów w interpretacjach wydanych w jego imieniu przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (interpretacja indywidualna z dnia 30 grudnia 2014 r., sygn.: IBPBII/1/415-881/14/BD i 23 stycznia 2015 r., sygn.: IBPBII/1/415-882/14/ASz).

Rekapitulując, charakter rekompensat, które Wnioskodawczyni zamierza wypłacić na rzecz pracowników decydujących się wziąć udział w Programie Dobrowolnych Odejść, zdaniem Wnioskodawczyni, determinuje ich zwolnienie z PIT na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT.

2. W przypadku, gdy rozmiar planowanych przez Wnioskodawczynię zwolnień wypełni warunki zastosowania Ustawy o zwolnieniach grupowych, zwolnienie z PIT będzie dotyczyć tej części rekompensaty, która nie wynika z ustawy, a jedynie z Regulaminu.

Powyższe, zdaniem Wnioskodawczyni wynika z ograniczenia zwolnienia wskazanego w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. b ustawy o PIT. W pozostałym zakresie zdaniem Wnioskodawczyni wypłata rekompensat przewidzianych w Programie Dobrowolnych Odejść będzie zwolniona z PIT jako odszkodowania wynikające z regulaminu wg prawa pracy.

Powyższej części aktualność zachowuje argumentacja dot. odszkodowawczego charakteru tych rekompensat, którą przedstawiono w pkt 1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe odnośnie skutków podatkowych wypłaty rekompensaty (odszkodowania lub zadośćuczynienia) oraz nieprawidłowe odnośnie skutków podatkowych wypłaty odprawy pieniężnej.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie zaś do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodu są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast w myśl art. 12 ust. 1 powołanej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Zgodnie z aktualnie obowiązującą treścią art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), z wyjątkiem:

Nowe brzmienie przepisu - zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 29 października 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw - ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r.

Zgodnie natomiast z art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. #8722; Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502) ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Jak wynika z treści wniosku Spółka (Wnioskodawczyni) w związku z planowaną reorganizacją planuje zmniejszenie zatrudnienia, które może, ale nie musi przyjąć kształt zwolnień grupowych. W związku z powyższym Spółka opracowała Program Dobrowolnych Odejść, którego szczegóły uregulowano w Regulaminie Programu Dobrowolnych Odejść w Spółce. Program polega na umożliwieniu Uprawnionym Pracownikom rozwiązania umowy o pracę na podstawie porozumień stron, na zasadach i w terminach przewidzianych w Regulaminie, po wyrażeniu przez Pracodawcę zgody na uczestnictwo Uprawnionego Pracownika w Programie. W Regulaminie przewidziano dwa rodzaje rekompensat przysługujących tytułem rozwiązania stosunku pracy pracownikom biorącym udział w Programie. Pierwsze z nich są tożsame z przewidzianymi w ustawie z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz, 844 z późn. zm.; dalej: Ustawa o zwolnieniach grupowych), w szczególności ze wskazanymi w art. 8 Ustawy o zwolnieniach grupowych. W Regulaminie określono je jako "Odprawy". Drugi rodzaj rekompensat to przewidziane samym Regulaminem i nie wynikające z przepisów prawa.

Wątpliwość Wnioskodawczyni budzi kwestia, czy wypłata wynikających z postanowień Regulaminu świadczeń w postaci Odprawy na podstawie Ustawy i Rekompensaty Finansowej mającej charakter odszkodowania lub zadośćuczynienia jest zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT w przypadku, gdy:

1. Zwolnienia nie przyjmą formy prawnej zwolnień grupowych w związku z wdrożeniem Programu Dobrowolnych Odejść;

2. Zwolnienia przyjmą rozmiary obligujące do stosowania przepisów Ustawy o zwolnieniach grupowych.

Należy zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w przytoczonym wyżej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy, objęte są tylko te odszkodowania lub zadośćuczynienia, których wysokość lub zasady wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, bądź postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeks pracy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w lit. a-g) tego artykułu.

Wskazać przy tym należy, że odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającym na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we wszelkiego rodzaju dobrach chronionych przez prawo. Chodzi więc zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy.

Natomiast istoty odprawy nie należy doszukiwać się w twierdzeniu, że tego typu świadczenie jest odszkodowaniem, czyli naprawieniem szkody lub straty, jaką pracownik poniósł w związku z pozbawieniem go zatrudnienia. De facto jest ona świadczeniem pracodawcy w razie zaistnienia zdarzeń, które zgodnie z odpowiednimi przepisami powodują niemożliwość, niecelowość lub zbędność kontynuacji stosunku pracy.

Ponadto, nie bez znaczenia pozostaje również fakt, że ilekroć ustawodawca posługuje się w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określeniem "odprawa", to za każdym razem dotyczy to wyłączenia od analizowanego zwolnienia przedmiotowego zawartego w lit. a, b) i c) ww. normy prawnej.

Przedmiotowym zwolnieniem nie są zatem objęte odprawy pieniężne, i to zarówno te, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw, przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, jak i odprawy pieniężne, których wysokość lub zasady ustalania wynikają z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, że kwota opisanej we wniosku odprawy pieniężnej wypłaconej przez Wnioskodawczynię na rzecz pracownika - na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie korzysta ze zwolnienia z podatku a tym samym stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie skutków podatkowych wypłaty odprawy pieniężnej jest nieprawidłowe

Odnosząc się natomiast do wypłaconych przez Wnioskodawczynię rekompensat pieniężnych mających charakter odszkodowania lub zadośćuczynienia, zastosowanie znajdzie przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw, który to przepis na mocy art. 14 ustawy zmieniającej m.in. ustawę o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie do dochodów uzyskanych z tego tytułu od 1 stycznia 2014 r. Skoro bowiem, jak wskazała Spółka, wypłata świadczeń finansowych w formie rekompensat nastąpiła na podstawie regulaminu Dobrowolnych Odejść, określone zostały zasady ustalania rekompensat (z tytułu rozwiązania umowy o pracę w ramach Programu Uprawniony Pracownik otrzyma Rekompensatę Finansową, której wysokość stanowi różnicę pomiędzy iloczynem ilości pełnych lat okresu pracy u Pracodawcy i kwoty 1.200,00 zł brutto, a kwotą Odprawy na podstawie Ustawy, przy czym wysokość Rekompensaty Finansowej nie może być niższa niż 1.000,00 zł brutto, zaś suma Odprawy na podstawie Ustawy i Rekompensaty Finansowej nie może być wyższa niż 27.250,00 zł brutto") i Rekompensata jest formą odszkodowania lub zadośćuczynienia, to spełniona została w tym zakresie przesłanka do zastosowania zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten w nowym brzmieniu wyraźnie wskazuje, że wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy - Kodeksu pracy.

Powyższe oznacza, że w zakresie opodatkowania wypłaty rekompensaty pieniężnej stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do powołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnych oraz wyroków sądu stwierdzić należy, że rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.