IPPB4/4511-572/15-2/MS2

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 7 maja 2015 r. (data wpływu 11 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury ze Szwecji - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 maja 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury wypłacanej ze Szwecji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest obywatelką Szwecji, która otrzymuje świadczenie emerytalne zarówno w Polsce, jak i w Szwecji, mieszkającą w Polsce od 2012 r. na stałe. Dotychczas nie składała w Polsce zeznań PIT, albowiem była przekonana o braku takiej konieczności, z uwagi, że jedynym jej dochodem uzyskiwanym w Polsce było świadczenie emerytalne. Organ podatkowy pismem z dnia 22 stycznia 2015 r. zobowiązał podatnika do złożenia zeznań podatkowych za lata 2012 i 2013.

W następstwie powyższego, zostały złożone zeznania podatkowe oraz został zapłacony podatek w kwotach:

* za 2012 r. w kwocie 436 zł, w tym odsetki 64 zł

* za 2013 r. w kwocie 477 zł, w tym odsetki 31 zł

Został również zapłacony podatek za rok 2014, pomimo zapłaty podatku w Szwecji, w kwocie 443 zł (zeznanie złożono w dniu 23 kwietnia 2015 r.)

Dochody w Szwecji są opodatkowane przed ich wypłatą, tamtejszym podatkiem dochodowym. W roku 2014 r., podatniczka uzyskała dochód, w wysokości 60.761,43 zł (PIT -11) z tytułu szwedzkiej emerytury. Z tytułu otrzymywanego w Polsce świadczenia, podatniczka uzyskała dochód 15.415,44 zł (PIT - 40A). Świadczenie otrzymywane w Polsce ma numer E 517721/1.

Wnioskodawczyni zwróciła się do organu podatkowego o zajęcie stanowiska, w przedmiocie obowiązku stosowania konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Polską, a Szwecją i tym samym braku konieczności zapłaty podatku od szwedzkiej emerytury w Polsce. Organ podatkowy odmówił jednakże podzielenia pisemnego stanowiska podatnika, że całość podatku została zapłacona w Szwecji, zatem nie ma ona obowiązku zapłaty podatku z tego tytułu również w Polsce i tym samym składania deklaracji PIT.

Wobec powyższego Wnioskodawczyni złożyła zeznania za lata 2012-2014, w których ujęto dochody z tytułu obydwóch świadczeń i zapłacono podatek. Zeznania przygotowało biuro rachunkowe na zlecenie podatniczki.

Wnioskodawczyni powołuje się jednakże na art. 18 ust. 1 w zw. z art. 22 ust. 1 lit. a Konwencji z dnia 19 listopada 2004 r. zawartej między Rządem Rzeczpospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatku od dochodów, zgodnie z którym, emerytura otrzymywana w Szwecji, dla podatnika mieszkającego w Polsce, może być opodatkowana w Szwecji i tym samym polski organ podatkowy winien wyłączyć ją od opodatkowania w Polsce. Wnioskodawczyni uważa, że zapisy ww. Konwencji, są nadrzędne w stosunku do art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na który powołuje się organ podatkowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy otrzymywane przez Wnioskodawczynię mieszkającą na stałe w Polsce szwedzkie świadczenie emerytalne, od którego zapłacono w Szwecji podatek dochodowy, podlega podatkowi dochodowemu od osób fizycznych w Polsce na podstawie art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni uważa, że z uwagi na zapisy ww. Konwencji, w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, nie powinna płacić podatku dochodowego w Polsce od otrzymywanej w Szwecji emerytury i tym samym ujawnić tego dochodu w zeznaniu PIT, w celu jego opodatkowania, albowiem przepisy Konwencji, jako umowy międzynarodowej mają znaczenie nadrzędne wobec polskiej ustawy podatkowej, w szczególności art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który tym samym nie powinien być wobec niej stosowany.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Zgodnie z art. 18 ust. 1 Konwencji z dnia 19 listopada 2004 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2006 r. Nr 26, poz. 193) emerytury i inne podobne świadczenia otrzymywane w ramach ustawodawstwa dotyczącego ubezpieczeń społecznych oraz renty powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w pierwszym wymienionym Państwie.

Określenie "renty" oznacza określoną kwotę wypłacaną okresowo w ustalonych terminach dożywotnio lub przez określony albo dający się ustalić okres, jako spełnienie zobowiązania dokonywania wypłat w zamian za w pełni dokonane zobowiązanie pieniężne lub w równoważniku danej kwoty pieniężnej (art. 18 ust. 2 ww. Konwencji).

Przy tym, postanowienie w umowie, że danego rodzaju dochód "może podlegać" opodatkowaniu w jednym z państw (najczęściej w państwie źródła) wskazuje, że państwo źródła ma prawo opodatkować dany dochód, bez względu na to, czy dochód ten podlegać będzie opodatkowaniu w drugim państwie (państwie rezydencji). Przypisanie prawa do opodatkowania nie ma tutaj charakteru wyłączności.

W świetle powyższego stwierdzić zatem należy, że świadczenia emerytalne otrzymywane przez Wnioskodawczynię ze Szwecji podlegają opodatkowaniu zarówno w Polsce, jak i w Szwecji.

Jednocześnie jednak, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu tego dochodu w Polsce, należy zastosować określoną w umowie metodę unikania podwójnego opodatkowania.

Stosownie do art. 22 ust. 1 lit. a ww. Konwencji jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który stosownie do postanowień niniejszej Konwencji podlega opodatkowaniu w Szwecji, to Polska, z uwzględnieniem postanowień punktu (b), wyłączy taki dochód od opodatkowania. Polska, przy obliczaniu podatku należnego od pozostałego dochodu tej osoby, może zastosować stawkę podatku, jaka byłaby właściwa, gdyby wyłączony dochód nie był wyłączony.

Z powyższego wynika, że przy rozliczaniu dochodów uzyskanych ze Szwecji (w tym emerytury) ma zastosowanie tzw. metoda wyłączenia z progresją, którą na gruncie polskich przepisów określa art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z ww. art. 27 ust. 8 ustawy, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych - podatek określa się w następujący sposób:

Przy wyliczeniu stopy procentowej dochód zwolniony (ten uzyskany za granicą) dodaje się do podstawy opodatkowania, a nie do dochodu określonego zgodnie z art. 9 ust. 2 ww. ustawy (tekst jedn.: do nadwyżki przychodu nad kosztami). Wynika to z treści art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który odsyła do dochodów podlegających opodatkowaniu zgodnie z ust. 1. Zgodnie z tym przepisem podatek pobiera się od podstawy opodatkowania.

Zasadę opodatkowania przedstawioną w wyżej powołanym art. 27 ust. 8 ustawy stosuje się wyłącznie w przypadku, jeżeli podatnik oprócz dochodów zwolnionych (wyłączonych) z opodatkowania na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, osiągnął inne dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce na ogólnych zasadach albo chciał skorzystać z preferencyjnego rozliczenia rocznego, np. łącznie z małżonkiem.

W przeciwnym razie, podatnik nie ma obowiązku składania zeznania podatkowego w Polsce.

Jak wynika z treści wniosku Wnioskodawczyni jest obywatelką Szwecji, która otrzymuje świadczenie emerytalne zarówno w Polsce, jak i w Szwecji, mieszkającą w Polsce od 2012 r. na stałe. Dochody w Szwecji są opodatkowane przed ich wypłatą, tamtejszym podatkiem dochodowym. Wnioskodawczyni we wniosku powołuje się na art. 18 ust. 1 w zw. z art. 22 ust. 1 lit. a Konwencji z dnia 19 listopada 2004 r. zawartej między Rządem Rzeczpospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatku od dochodów, zgodnie z którym, emerytura otrzymywana w Szwecji, dla podatnika mieszkającego w Polsce, może być opodatkowana w Szwecji i tym samym polski organ podatkowy winien wyłączyć ją od opodatkowania w Polsce. Wnioskodawczyni uważa, że zapisy ww. Konwencji, są nadrzędne w stosunku do art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na który powołuje się organ podatkowy.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie metoda wyłączenia z progresją, zgodnie z którą dochody uzyskane za granicą są zwolnione od podatku w Polsce, ale mają wpływ na podatek od dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce. Zagraniczne dochody należy uwzględnić tylko do ustalenia stopy procentowej, według której Wnioskodawczyni winna obliczyć podatek należny od dochodu uzyskanego w Polsce. Natomiast kwota podatku zapłaconego za granicą nie będzie miała wpływu na wysokość podatku od dochodu podlegającego opodatkowaniu w Polsce. Z tego też względu, nie powstanie obowiązek zapłaty w Polsce od uzyskanych przez Wnioskodawczynię dochodów, jednakże podlegają one uwzględnieniu przy ustaleniu stopy procentowej, według której powinien być obliczony podatek należny od dochodu uzyskanego w Polsce.

Z powyższego wynika, że przy wyliczaniu stopy procentowej do podstawy opodatkowania dochodów uzyskanych w Polsce (polskiej emerytury) dodaje się dochody uzyskane za granicą (tekst jedn.: wysokość emerytury, która jest brana pod uwagę do wyliczenia podatku w Szwecji) i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali podatkowej obowiązującej w Polsce. Następnie ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów. Po czym stopę należy zastosować do podstawy opodatkowania emerytury uzyskanej w Polsce.

Stosownie do art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8.

Mając na względzie przedstawione we wniosku okoliczności stanu faktycznego oraz przepisy obowiązującego prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni ma obowiązek rozliczyć zarówno emeryturę polską jak i otrzymaną ze Szwecji. W celu uniknięcia podwójnego opodatkowania należy zastosować metodę wyłączenia z progresją. Ponadto Wnioskodawczyni ma obowiązek złożyć stosowne zeznanie roczne na druku ustalonym przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych, tj. wykazać je w zeznaniu PIT-36 oraz w załączniku do tegoż zeznania PIT/ZG (emeryturę szwedzką).

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.